Ο ΤΙΤΛΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΔΙΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΤΟ 2070, ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ 30 ΧΡΌΝΩΝ. ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΠΙΣΗΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΙΚΕΣ.
ΘΕΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΩΝ
Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013
Γράμμα από το 2035.......!!!
Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013
Μαθαίνοντας να μην είμαστε δυστυχισμένοι : Ένα δύσκολο καθήκον......!!!
Μαθαίνοντας να μην είμαστε δυστυχισμένοι : Ένα δύσκολο καθήκον.Δεν είναι εύκολο να σκεφτόμαστε με καινούργιο τρόπο.
Έχουμε συνηθίσει σε μια ορισμένη σειρά συλλογισμών και στις καταβλητικές σκέψεις που αυτοί γεννούν. Χρειάζεται πάρα πολλή εργασία για να αποβάλουμε τον τρόπο σκέψης που έχουμε αφομοιώσει μέχρι τώρα. Η ευτυχία είναι κάτι εύκολο, όμως το να μάθεις να μην είσαι δυστυχισμένος μπορεί να είναι δύσκολο.
Η ευτυχία είναι μια φυσική κατάσταση της ύπαρξής μας ως ατόμων. Αυτό αποδεικνύεται ολοφάνερα αν ρίξετε μια ματιά στα παιδιά σας. Το δύσκολο είναι να ξεμάθετε όλα τα «πρέπει» που έχετε αφομοιώσει στο παρελθόν.
Η ανάληψη της ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας αρχίζει με τη συνειδητοποίηση. Για παράδειγμα παρατηρήστε τον εαυτό σας όταν λέει : «Πληγώνεις τα συναισθήματά μου». Θυμίστε στον εαυτό σας τι κάνετε τη στιγμή που το κάνετε.
Ο νέος τρόπος σκέψης απαιτεί συνειδητοποίηση του παλιού τρόπου. Έχετε αποκτήσει συνήθειες βασισμένες σε πρότυπα σκέψης που προσδιορίζουν τις αιτίες των συναισθημάτων σας ως κάτι έξω από σας.
Έχετε διαθέσει χιλιάδες ώρες για να εδραιώσετε μέσα σας αυτό τον τρόπο σκέψης και ως αντιστάθμισμα θα χρειαστείτε χιλιάδες ώρες νέας σκέψης, σκέψης που προϋποθέτει την ανάληψη ευθύνης για τα συναισθήματά σας. Είναι δύσκολο, εξαιρετικά δύσκολο` αλλά και τι μ’ αυτό; Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ν’ αποφύγετε να το κάνετε.
.jpg)
Αναλογιστείτε την εποχή που πρωτομαθαίνατε να οδηγείτε ένα σκληρό, βαρύ αυτοκίνητο. Αυτή τη στιγμή, όπως και τότε, νομίζετε ότι βρίσκεστε αντιμέτωποι μ’ ένα αξεπέραστο πρόβλημα. Έχετε ένα σωρό πεντάλια, μοχλούς κ.τ.λ. αλλά μόνο δυο πόδια για να οδηγήσετε αυτό το αυτοκίνητο. Στην αρχή αντιλαμβάνεστε την πολυπλοκότητα του προβλήματος.
Ύστερα αρχίζετε σιγά σιγά να χειρίζεστε το αυτοκίνητο, που πότε πηδά, πότε τινάζεται, πότε δεν παίρνει μπροστά. Ταυτόχρονα, ένα σωρό μηνύματα στον εγκέφαλο` σκέφτεστε συνέχεια, χρησιμοποιείτε το μυαλό σας. Τι πρέπει να κάνω;
Συνειδητοποιείτε το πρόβλημα κι ύστερα από πολλές δοκιμές, λάθη, νέες προσπάθειες, έρχεται η μέρα που μπαίνετε άνετα στο αυτοκίνητό σας και οδηγείτε. Τότε πια δεν σβήνει η μηχανή, δεν τινάζεται το αυτοκίνητο, δεν σκέφτεστε.
Η οδήγηση έχει γίνει πια δεύτερη φύση σας - και πώς τα καταφέρατε; Με μεγάλη δυσκολία. Μ’ ένα σωρό σκέψεις για την κάθε ενέργεια, με υπενθυμίσεις, με συνεχή εργασία.
Ξέρετε πώς να ρυθμίζετε τη σκέψη σας, όταν πρόκειται να εκτελέσετε μια σωματική προσπάθεια τέτοια, όπως το να μάθετε τα πόδια και τα χέρια σας να συντονίζονται στην οδήγηση ενός αυτοκινήτου.
Η ίδια διαδικασία ισχύει και για το συναισθηματικό κόσμο, έστω κι αν είναι λιγότερο γνωστή. Μάθατε τις συνήθειες που διαθέτετε ενισχύοντάς τις, σ' όλη σας τη ζωή. Είστε δυστυχισμένοι, θυμώνετε, πληγώνεστε κι απογοητεύεστε αυτόματα, επειδή έχετε μάθει να σκέφτεστε κατ’ αυτό τον τρόπο εδώ και πολύ καιρό.
Έχετε αποδεχθεί τη συμπεριφορά σας και ποτέ δεν επιχειρήσατε να την αμφισβητήσετε. Αλλά μπορείτε να μάθετε πώς να μην είστε δυστυχισμένοι, θυμωμένοι, πληγωμένοι ή απογοητευμένοι, ακριβώς όπως μάθατε όλες αυτές τις εκδηλώσεις ηττοπάθειας.
Wayne Dyer – Βιβλίο: '' Οι περιοχές των σφαλμάτων σας ''
Από τι εξαρτάται η ανθρώπινη ευφυΐα ;
Νοημοσύνη είναι η ιδιότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αντιλαμβάνεται έννοιες, να σκέφτεται και να αναλύει και αποτελεί ένα ιδιαίτερα πολυδιάστατο γνώρισμα που καθορίζεται τόσο από το γενετικό κώδικα του ατόμου, όσο και από το περιβάλλον στο οποίο αυτό αναπτύσσεται και εξελίσσεται.
Σε όλους μας δεν έχει γεννηθεί κάποια στιγμή η απορία πόσο ευφυείς είμαστε και πώς καθορίζεται η ευφυΐα μας αυτή;
Νοημοσύνη είναι η ιδιότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αντιλαμβάνεται έννοιες, να σκέφτεται και να αναλύει και αποτελεί ένα ιδιαίτερα πολυδιάστατο γνώρισμα που καθορίζεται τόσο από το γενετικό κώδικα του ατόμου, όσο και από το περιβάλλον στο οποίο αυτό αναπτύσσεται και εξελίσσεται.
Η ατομική νοητική απόδοση προσδιορίζεται συνηθέστερα από στανταρισμένα τεστ IQ, όρος που αναφέρεται στις αγγλικές λέξεις Intelligence Quotient, τα οποία αποδίδουν στον καθένα μας ένα σκορ ευφυΐας. Αποτελέσματα των τεστ IQ έχουν δείξει ότι οι δείκτες ευφυΐας σε έναν πληθυσμό κυμαίνονται γύρω από τη μέση τιμή του 100 με μια τυπική απόκλιση της τάξεως του 15, ενώ άτομα με δείκτη νοημοσύνης κάτω του 70 θεωρούνται γενικά διανοητικά καθυστερημένα.
Βέβαια, η αξιοπιστία και η αντικειμενικότητα των δοκιμασιών αυτών έχει επανειλημμένα κριθεί, και έχει προταθεί πως αδυνατούν να αξιολογήσουν την ολότητα της ανθρώπινης ευφυΐας, παραβλέποντας σημαντικές παραμέτρους όπως η κοινωνικότητα, για παράδειγμα, ή το ιδιαίτερο ταλέντο σε μεμονωμένους τομείς, όπως οι τέχνες, καθώς και ότι είναι σχεδόν απόλυτα προσαρμοσμένα στη δυτική κοσμοθεωρία, αποκλείοντας άτομα που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς.
Μήπως επομένως πρέπει να στραφούμε σε νέους, διαφορετικούς τρόπους που θα επιτρέπουν μια πιο αποτελεσματική και αντικειμενική απόπειρα προσδιορισμού της νοημοσύνης μας;
Φυσικά, δεν είναι ο δείκτης νοημοσύνης μας αυτό που μας χαρακτηρίζει σαν προσωπικότητες και οντότητες, αλλά δεδομένου ότι ζούμε σε μια εποχή που επιβάλλει όλο και αυξημένες ανάγκες για μεγαλύτερη ευφυΐα και που δείχνει ελάχιστη ανοχή στην περιορισμένη ύπαρξή της, δεν θα ήταν πιο χρήσιμο να έχουμε στη διάθεσή μας πιο αξιόπιστα εργαλεία; Και εδώ είναι που εισέρχεται στο προσκήνιο το γενετικό απόθεμα του ατόμου.
Αναμφισβήτητα το γονικό DNA διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού δείκτη νοημοσύνης των απογόνων, αφού και η νοημοσύνη αποτελεί ένα γνώρισμα του ανθρώπου, που όπως και άλλα, σαν το χρώμα των ματιών μας, δεν θα μπορούσε παρά να επηρεάζεται από τις γενετικές μας καταβολές.
Υπάρχει, ωστόσο, ακόμα έντονος προβληματισμός στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σχετικά με το κατά πόσο η νοημοσύνη είναι κληρονομήσιμη και ποιοι είναι οι ακριβείς μηχανισμοί που ελέγχουν τα μονοπάτια, τα οποία οδηγούν από το γενετικό υλικό στο σχηματισμό της ευφυΐας.
Η ανακάλυψη γονιδίων, τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν ως γονίδια ‘εξυπνάδας’, και αυτό γιατί όταν υπόκεινται σε μετάλλαξη το αποτέλεσμα είναι ο φορέας αυτής της μετάλλαξης να διακρίνεται από χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, αποτελεί σημαντικό βήμα στην προσπάθεια απάντησης αυτού του ερωτήματος.
Μοντέλα ζώων τα οποία έχουν τροποποιηθεί γενετικά ώστε να φέρουν τις ίδιες μεταλλάξεις στα ‘έξυπνα’ γονίδια, όπως και οι άνθρωποι, θεωρούνται σήμερα χρήσιμα εργαλεία για τη μελέτη της νευροβιολογίας και της γενετικής που διέπει τη νοημοσύνη.
Η μελέτη αυτών των ζωικών μοντέλων, σε συνδυασμό με την έρευνα ανθρώπινων πληθυσμών, προσφέρουν όλο και περισσότερες πληροφορίες που σταδιακά συνθέτουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον πολύπλοκο τρόπο με τον οποίο η νοημοσύνη διαμορφώνεται σαν αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του γενετικού υλικού με το περιβάλλον.
Δεν είμαστε λοιπόν απλά καταδικασμένοι στην ευφυΐα των γονιών μας ή των περιορισμών του περιγύρου μας, αλλά μάρτυρες μιας δυναμικής και ακόμα ακατάληπτης περίπλεξης δύο στοιχείων που δημιουργούν τη σύνθετη έννοια της νοημοσύνης.
Ο δρόμος για την πλήρη αποσαφήνιση του μυστηρίου της ανθρώπινης ευφυΐας διαγράφεται ακόμα μακρύς, αλλά ο εγκέφαλος και οι δυνατότητές του βρίσκονται συνεχώς στο επίκεντρο ερευνών που δίνουν ήδη και θα συνεχίσουν να δίνουν απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν την ευφυΐα .
Βιολόγος
Ενεργητική ακρόαση : Πώς βοηθάμε κάποιον '' ακούγοντας '' ......!!!
Η ενεργητική ακρόαση είναι ουσιαστικά μια δεξιότητα επικοινωνίας που στηρίζεται στην εν συναίσθηση, στην κατανόηση και αποδοχή του άλλου καθώς και στο σεβασμό της δυσκολίας που βιώνει.
Νομίζω όλοι μας λίγο πολύ αναρωτιόμαστε συχνά κατά πόσο βοηθητικός ήταν ο άλλος που επιλέξαμε να μοιραστούμε το πρόβλημά μας. Ή και πόσο βοηθητικοί υπήρξαμε στον άλλον που κατέφυγε σε εμάς για να μοιραστεί το πρόβλημά του. Είτε αυτό έχει να κάνει με μια συντροφική σχέση, είτε φιλική είτε και γονεϊκή.
Η ενεργητική ακρόαση είναι σίγουρα μια διαδικασία πολύ πιο βαθιά και ουσιαστική από αυτό που λανθασμένα αρκετοί ερμηνεύουν ως ''επαναλαμβάνω τα λόγια του άλλου, χωρίς να τοποθετούμαι''. Είναι ουσιαστικά μια δεξιότητα επικοινωνίας που στηρίζεται στην ενσυναίσθηση (μπορώ να μπω στη θέση του;) στην κατανόηση και αποδοχή του άλλου και στο σεβασμό στη δυσκολία που βιώνει.
Πόσες φορές έχουμε βρεθεί στη θέση του να θέλουμε να βοηθήσουμε τον άλλον και να ''στίβουμε'' το κεφάλι μας για να κατεβάσει ιδέες και προτάσεις που μπορεί να φανούν χρήσιμες. Αρκετά συχνά, στην προσπάθειά μας να υπάρξουμε εφευρετικοί διαπιστώνουμε ότι ό, τι και να προτείνουμε απορρίπτεται από τον άλλον γιατί έχει ήδη δοκιμαστεί ή επειδή δεν μπορεί να δοκιμαστεί!
Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι στ’ αλήθεια, εφόσον πριν μοιραστεί μαζί μας τη δυσκολία του προφανώς έχει καταβάλει πολύ χρόνο, προσπάθεια και ενέργεια προσπαθώντας να εξαντλήσει ο ίδιος όλες τις εναλλακτικές λύσεις του. Πώς και πιστεύουμε εμείς ότι μέσα από μια σύντομη συζήτηση θα έρθουμε με μια φαεινή ιδέα που ο ίδιος στην πορεία του δε σκέφτηκε; Δεν αμφισβητώ ότι αυτό κάποιες φορές μπορεί να ισχύσει, σίγουρα όχι όμως στο βαθμό που εμείς θεωρούμε.
Ίσως λοιπόν, να ήταν αρκετά πιο χρήσιμο από το να αναλωνόμαστε στην προσπάθειά μας να συμβουλέψουμε, να προτείνουμε ή και να καθοδηγήσουμε, να μείνουμε στην απόπειρα κατανόησης του άλλου και καθρεφτίσματος αυτού που έχουμε κατανοήσει.
Μέσα από κάθε πληροφορία που μας δίνει ο άλλος στην επικοινωνία μας, πέρα από αυτό που λέει, μπορεί κανείς να διακρίνει και ένα σωρό άλλες πληροφορίες που αφορούν το πώς νιώθει σε σχέση μ’ αυτό που λέει, τι προσδοκά, τι φοβάται, ποιες οι αξίες του αλλά και πληροφορίες που έχουν να κάνουν με το τι προσδοκά από εμάς και από τη σχέση μας.
Φανταστείτε λοιπόν την πορεία μιας συζήτησης όταν μέσα σ’ αυτό που μας λέει ο άλλος εμείς προσπαθούσαμε να ‘διαβάσουμε’ κάτω από αυτό που λέει και να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις γύρω από αυτό ή να μοιραστούμε τις υποθέσεις μας μαζί του.
Εκεί για παράδειγμα, στον ταλαιπωρημένο σύζυγο που γυρνάει από τη δουλειά με τη δήλωση στη γυναίκα του ''…τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο στη δουλειά'' , η γυναίκα του θα μπορούσε να βομβαρδίσει με διευκρινιστικές ερωτήσεις του τύπου ''..τι έγινε..πότε …ποιος…..και συ τι είπες'', ή να αρχίσει τις προτάσεις ''εγώ σου λέω μίλα με το αφεντικό σου επιτέλους''.
Ένας άλλος δρόμος μέσα από την ενεργητική ακρόαση, είναι απλά να καθρεφτίσει αυτό που ‘διαβάζει’ ‘φαίνεσαι πολύ αγχωμένος και προβληματισμένος…μήπως νιώθεις ανασφάλεια ότι μπορεί να χάσεις τη δουλειά σου;
Να καταλάβει το μήνυμα της σχέσης ‘μου φαίνεται θες να το συζητήσουμε για να το εκτονώσεις ή και να τον βοηθήσει να προχωρήσει τη σκέψη του ''τι νομίζεις ότι θα σε βοηθούσε να κάνεις, σ’ αυτήν τη φάση;''
Τι συμβαίνει λοιπόν εκείνη τη στιγμή της ενεργητικής ακρόασης; Δίνει η γυναίκα το μήνυμα στο σύζυγο ότι μπορεί να τον καταλάβει και ορίζοντας αυτό που βλέπει, τον βοηθά και τον ίδιο να συνειδητοποιήσει τη διάσταση του συναισθήματός του.
Δείχνει εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του ίδιου αποστασιοποιούμενη από τις συμβουλές που θα μπορούσε να δώσει και αυτό δημιουργεί ένα κλίμα σεβασμού στη σχέση. Δηλώνει τη διαθεσιμότητά της να ακούσει και να ανταποκριθεί στο βαθμό που ο άλλος θα ζητήσει.
Νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι, ότι πολλές φορές όταν καταφεύγουμε στον άλλον με έναν προβληματισμό μας, δε θέλουμε ούτε να ακούσουμε τη γνώμη του, ούτε την πρότασή του. Πολλές φορές θέλουμε απλά να μοιραστούμε, να νιώσουμε ότι ο άλλος μας καταλαβαίνει ίσως και να ξεμπλοκάρουμε μέσα από την κουβέντα αυτή.
Εκεί το να ακούμε ενεργητικά, προσπαθώντας να βάλουμε σε λόγο τα συναισθήματα που αντιλαμβανόμαστε από τον άλλον και τις σκέψεις που ίσως υποθέτουμε ότι υπαινίσσεται, ίσως θα ήταν το πιο βοηθητικό για το πρόβλημα του. Σίγουρα όμως θα ήταν και πιο ωφέλιμο για τη σχέση μας την ίδια.
Ψυχολόγος
http://www.iatronet.gr
Η τελευταία στιγμή της ζωής μας......!!!
Ο απόστολος Παύλος λέει πως πρέπει να ζήσουμε «επωφελούμενοι του χρόνου, διότι οι μέρες είναι πονηρές» ο καιρός είναι απατηλός. Και μήπως όντως δεν είναι έτσι;
Δεν ζούμε κάθε μέρα της ζωής μας σαν να γράφουμε πρόχειρα και βιαστικά το προσχέδιο του βίου που κάποτε θα καθαρογράψουμε; Δεν ζούμε σαν να προετοιμαζόμαστε απλώς να χτίσουμε, συλλέγοντας καθετί που αργότερα θα μεταμορφωθεί σε ομορφιά, αρμονία και νόημα;
Έτσι ζούμε, χρόνο με το χρόνο, χωρίς να πραγματοποιούμε πλήρως και τελειωτικά, χωρίς να ολοκληρώνουμε αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε, διότι «έχουμε καιρό μπροστά μας», αργότερα θα πετύχουμε κάτι, αργότερα θα γίνει ότι μπορεί να γίνει, κάποια μέρα αργότερα θα αρχίσουμε να «καθαρογράφουμε».
Τα χρόνια περνούν και ποτέ δεν το κάνουμε. Δεν τα κάνουμε όχι μόνο επειδή έρχεται ο θάνατος και μας αφανίζει, αλλά και επειδή σε κάθε περίοδο του βίου μας δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε αυτό που η προγενέστερη περίοδος θα μας είχε επιτρέψει :
δεν μπορούμε στα χρόνια της ωριμότητάς μας να πετύχουμε μια όμορφη και νοηματοδοτημένη νεότητα, δεν μπορούμε στα γεράματά μας να αποκαλύψουμε στο Θεό και στον κόσμο αυτό που θα μπορούσαμε να ήμασταν στα χρόνια της ωριμότητάς μας. υπάρχει ένας καιρός για όλα τα πράγματα, άπαξ και παρέλθει, αυτά δεν μπορούν πλέον να πραγματοποιηθούν.
Έχω πολλές φορές παραπέμψει σε κάτι που έχει πει ο Βίκτωρ Ουγκώ: « Στα μάτια του νέου ανθρώπου υπάρχει φλόγα, στα μάτια του γέρου θα’ πρεπε να υπάρχει φως».
Ο καιρός της φλόγας που ακτινοβολεί περνά και ο καιρός του φωτός μας ζυγώνει. Όταν πια έρθει η ώρα να είμαστε φως, δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε ότι θα μπορούσε να γίνει στις μέρες εκείνες που μας πυράκτωνε η φλόγα. «Οι μέρες είναι πονηρές» και περνούν.
Η Αρχή του κενού του Joseph Newton......!!!
Έχεις τη συνήθεια να φυλάς άχρηστα πράγματα, πιστεύοντας πως μια μέρα… (άγνωστο πότε) …θα τα χρειαστείς;
Έχεις τη συνήθεια να κρατάς χρήματα, μόνο και μόνο για να μην τα ξοδέψεις, γιατί μπορεί να σου λείψουν στο μέλλον;
Έχεις τη συνήθεια να φυλάς ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, οικιακές συσκευές και άλλα πράγματα του νοικοκυριού που δεν χρησιμοποιείς εδώ και πολύ καιρό;
Και μέσα σου…;
Έχεις τη συνήθεια να κρατάς κακίες, στεναχώριες, φόβους και άλλα;
Αυτό να μην το κάνεις ποτέ! Είναι αντίθετο με την ευημερία σου !
Είναι σημαντικό να αφήσεις χώρο, ένα κενό, για να έρθουν καινούρια πράγματα στη ζωή σου.
Όσο εσύ γεμίζεις, υλικά ή συναισθηματικά, με παλιά και άχρηστα, δεν αφήνεις κενό για νέες ευκαιρίες. Τα αγαθά πρέπει να ανακυκλώνονται… Καθάρισε τα συρτάρια, τις ντουλάπες, την αποθήκη, το γκαράζ…
Δώρισε όλα εκείνα που πια δεν χρησιμοποιείς…
Το να φυλάς ένα σωρό από άχρηστα πράγματα το μόνο που καταφέρνεις είναι να δένεις την ίδια σου τη ζωή. Το πρόβλημα δεν είναι τα αντικείμενα που στιβάζονται στη ζωή σου…
Αλλά το νόημα του “να κρατάς”…
Όταν κρατάς, όταν φυλάς πράγματα, υπάρχει πρόβλημα έλλειψης, απουσίας…
Πιστεύεις ότι αύριο μπορεί να τα χρειαστείς, και ίσως τότε να μην υπάρχει τρόπος να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη…
Με αυτό το σκεπτικό, το μήνυμα που στέλνεις τόσο στο μυαλό σου όσο και στη ζωή σου… είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι το αύριο… καθώς επίσης και ότι το καινούριο και το καλύτερο ΔΕΝ είναι για σένα.
Γι’ αυτό βρίσκεις ικανοποίηση στο να φυλάς όλα αυτά τα παλιά και άχρηστα πράγματα…
Ξεφορτώσου όλα αυτά που έχασαν το χρώμα και τη λάμψη τους…
Επέτρεψε να μπει το καινούριο στο σπίτι σου… Και μέσα σου…...
Όταν η γλώσσα σκοτώνει....!!!
Το ότι η γλώσσα τσακίζει κόκκαλα είναι κάτι που ο απλός λαός το ξέρει πολύ καλά εδώ και αιώνες. Συχνά δε τα τσακίζει στην κυριολεξία, καθώς η γλώσσα, ο λόγος, μπορεί να είναι ο πρόδρομος της σωματικής βίας, προλειαίνοντας το έδαφος για ξυλοφόρτωμα, ακόμα και φόνο.Η γλώσσα δεν περιγράφει – δημιουργεί
Νομίζουμε ότι η γλώσσα είναι ένας τρόπος να περιγράφουμε τα όσα βλέπουμε και ζούμε. Ταυτόχρονα όμως ο τρόπος που περιγράφουμε ανθρώπους και καταστάσεις δημιουργεί και την «πραγματικότητα», τον τρόπο που βιώνουμε τον κόσμο. Η γλώσσα μοιάζει «αντικειμενική» αλλά δεν είναι· επηρεάζεται από αξίες και παράγει συνείδηση. Επίσης μπορεί να παράγει βία.
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε τη γλώσσα :
για να πείσουμε άλλους να κάνουν κάτι
για να πείσουμε άλλους να πιστέψουν ή να εκφράσουν κάτι
για να διασκεδάσουμε ή να κρατήσουμε την προσοχή κάποιου
για να κερδίσουμε συμπάθεια
για να ελέγξουμε σχέσεις μέσα σε μια ομάδα, το στάτους ή τη φήμη της.
Ρητορική μίσους
Υπάρχουν εκτενέστατες επιστημονικές μελέτες γύρω από την ψυχολογία του μίσους, δηλαδή το πώς το μίσος επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και πώς λειτουργεί ως κοινωνικός παράγοντας και εργαλείο επιβολής ή διατήρησης εξουσίας.
Η ρητορική μίσους :
Βασίζεται σε στερεότυπα και κοινωνικές πεποιθήσεις (στερεότυπο: μια υπέρ-απλουστευμένη πεποίθηση για μια ολόκληρη ομάδα, που δεν λαμβάνει υπόψη ατομικές διαφορές).
Προσφέρει εύκολες λύσεις και εύκολες απαντήσεις.
Δημιουργεί αποδιοπομπαίους τράγους στα κοινωνικά προβλήματα.
Συντηρεί τη θεσμική καταπίεση.
Επιβεβαιώνει τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Δημιουργεί ξεκάθαρους διαχωρισμούς ανάμεσα στο «εμείς» και «οι άλλοι».
Δεν αφήνει περιθώρια για διάλογο, καθώς βασίζεται σε «αδιαμφισβήτητες αλήθειες» που δεν δέχονται αμφισβήτηση.
Προσφέρει ασφάλεια στο ακροατήριο.
Η ρητορική μίσους ξεκινά από ευρέως αποδεκτά στερεότυπα, που δεν αμφισβητούνται από πολλούς. Αν ξεκινούσε με μίσος θα αποξένωνε πολλούς. Λόγου χάρη, οι μετανάστες είναι πιο βρώμικοι, λιγότερο μορφωμένοι, πιο παραβατικοί.
Η υποτίμηση κλιμακώνεται και σταδιακά κερδίζει κοινωνική αποδοχή, αν κανείς δεν την αμφισβητήσει. Σιγά σιγά τα θύματα της ρητορικής μίσους χάνουν την ανθρώπινη μορφή τους· με άλλα λόγια, παύουμε να τους θεωρούμε ανθρώπους σαν κι εμάς, που αξίζουν σεβασμό, και γίνονται κάτι «άλλο», λιγότερο ανθρώπινο, κατακριτέο, άξιο περιφρόνησης, αποκλεισμού έως και τιμωρίας.
Με την επανάληψη, τα αρνητικά μηνύματα για μια συγκεκριμένη ομάδα γίνονται αποδεκτά ως «αυταπόδεικτες αλήθειες», και οι ακροατές συνηθίζουν την απάνθρωπη ορολογία.
Πώς επηρεάζει η ρητορική μίσους;
Η ρητορική μίσους είναι επίθεση στην ταυτότητα. Ο άλλος δεν σου επιτίθεται για κάτι που κάνεις αλλά για κάτι που είσαι. Δεν κατακρίνεται η συμπεριφορά σου αλλά η ύπαρξή σου. Δηλαδή σε απορρίπτουν σαν άνθρωπο και μάλιστα παύουν να σε βλέπουν σαν άτομο, αφού σε κάνουν μέρος ενός γενικού συνόλου· δεν είσαι ο Κώστας, η Μαρία, ο Αμίρ: είσαι μετανάστης, πούστης. Κατά συνέπεια η ρητορική μίσους επιδρά ψυχολογικά στο θύμα, προκαλώντας κατάθλιψη, στρες και θυμό.
Σε αυτούς στους οποίους απευθύνεται η ρητορική μίσους :
Προκαλεί πόνο σε βαθύ, υπαρξιακό επίπεδο.
Αν αντισταθείς σε αυτή, παίρνεις ρίσκο, βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο.
Αν δεν αντισταθείς, κινδυνεύεις να νιώσεις ενοχή για την υποταγή σου και να εσωτερικεύσεις τα μηνύματα που ακούς.
Νιώθεις ότι επιβάλλεται να είσαι αόρατος για να παραμείνεις ζωντανός, με αποτέλεσμα την αυτολογοκρισία, την αυτοαπομόνωση αλλά και τη σταδιακή απέχθεια γι' αυτό που είσαι και σου δημιουργεί τόσα προβλήματα.
Ο χειρότερος κίνδυνος είναι να μουδιάσεις στον πόνο, να μην τον νιώθεις, να τον συνηθίσεις, θεωρώντας ότι έτσι είναι τα πράγματα. Ο πόνος όμως, είναι η σωματική και ψυχολογική διεργασία που προστατεύει τη ζωή.
Η βία που εισπράττουμε παράγει εύκολα αντιβία, που μπορεί να πάρει τη μορφή βίας προς άλλους (π.χ. γινόμαστε βίαιοι εκεί που μας παίρνει να γίνουμε βίαιοι) ή βίας προς τον εαυτό μας (αναπτύσσουμε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές).
Ο ανέκφραστος πόνος γίνεται εύκολα θυμός και οργή. Τον ανέκφραστο πόνο του παρελθόντος τον βιώνουμε στο παρόν ως θυμό. Τον πόνο που περιμένουμε ότι θα νιώσουμε και δεν θα μπορέσουμε να εκφράσουμε, τον βιώνουμε στο παρόν ως άγχος.
Η βία έχει επιπτώσεις και στην οικογένεια, τους φίλους και την κοινότητα των ανθρώπων που αποτελούν στόχο της ρητορικής μίσους. Προκαλεί:
Απομόνωση και δυσκολία στο «coming out». Όταν γίνεσαι στόχος ρητορικής μίσους γι' αυτό που είσαι, δύσκολα το παραδέχεσαι στον περίγυρό σου.
Ενοχή για τη συγγένεια ή ενοχή για την αδυναμία να προστατέψει. Οι γονείς και οι φίλοι που ακούνε αρνητικά σχόλια για τους γκέι, νιώθουν ενοχές που δεν μπορούν να τους προστατέψουν ή ενοχές που είναι συγγενείς τους.
Αδυναμία να προστατέψεις αυτούς που αγαπάς, με αποτέλεσμα θλίψη, θυμό και ενοχές.
Πώς γεννιέται η ρητορική μίσους;
Η ρητορική μίσους προέρχεται από μια αίσθηση απειλής της ταυτότητας, αυτού που πιστεύουμε ότι είμαστε. Η ανάγκη για ταυτότητα είναι ανθρώπινη και υγιής. Όλες/οι έχουμε πολλές ταυτότητες: είμαστε γυναίκες, άντρες, Έλληνες, Χριστιανοί, άθεοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, ομοφυλόφιλοι, ετεροφυλόφιλοι, κ.ο.κ.
Συνήθως ταυτιζόμαστε με αυτήν που απειλείται περισσότερο. Ωστόσο υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η ταυτότητα να βασίζεται στο «τι δεν είμαι» κι όχι στην στήριξη «αυτού που είμαι». Με άλλα λόγια όταν η ταυτότητά μου βασίζεται στο «δεν είμαι σαν κι αυτούς» παρά στο «είμαι έτσι», γίνεται απειλητική και πηγή άγχους, αφού πρέπει πάση θυσία να διαφοροποιηθούμε από τους απειλητικούς «άλλους».
Η διαφοροποίηση είναι εγγενής στην έννοια της ταυτότητας. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν αυτή η διαφοροποίηση βλέπει παντού «εχθρούς», δηλαδή όταν «για να υπάρξω εγώ, πρέπει να μην υπάρχει ο άλλος!»
Από τη φύση της η ταυτότητα αντιστέκεται στην αλλαγή. Μόλις αντισταθούμε νιώθουμε πιο δυνατοί μέσα στην ταυτότητα μας. Τις περισσότερες φορές διαφορετικό φαντάζει ή απειλητικό (ευτυχώς που δεν είμαι αυτό το διαφορετικό) ή εξωτικό (μακάρι μια μέρα να γίνω αυτό το διαφορετικό). Λείπει η εκτίμηση του διαφορετικού σαν κάτι ισότιμο, σαν πηγή πλούτου μιας κοινωνίας. Η υγεία μιας κοινωνίας εξαρτάται δε μεγάλο βαθμό από το πως χειρίζεται τη διαφορετικότητα.
Το μίσος έχει πίσω του πόνο. Στη ρητορική μίσους ο πόνος είναι υπαρκτός και για το θύτη και για το θύμα. Ο θύτης νιώθει ότι απειλείται η ταυτότητα του. Το θύμα νιώθει ότι επιβάλλεται να κρύψει την ταυτότητά για να παραμείνει ζωντανό.
Η ρητορική μίσους ως προθάλαμος της βίας
Η ρητορική μίσους είναι συχνά ο ηθικός αυτουργός πίσω από εγκλήματα ενάντια σε μέλη μειονοτικών ομάδων. Το φάσμα της βίας έχει ως εξής :
λεκτική/συναισθηματική κακοποίηση → απειλή βίας → άμεση σωματική βία → έντονη σωματική βία → όπλα → θάνατος.
Για τον λόγο αυτό η ρητορική μίσους απαγορεύεται διά νόμου σε πολλά κράτη, καθώς σιγά σιγά νομιμοποιεί τη βία εναντίον συγκεκριμένων ομάδων.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε μπορεί να διαιωνίσει τη βλάβη ενός καταπιεστικού συστήματος, ανεξάρτητα από το αν τα θύματα της καταπίεσης συνειδητοποιούν τις προσβολές. Κάποιος μπορεί να καταπιέζεται χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Για να μπορεί να το αντιληφθεί, χρειάζεται να μπορεί να αντέξει και τον πόνο. Η άρνηση της καταπίεσης, είναι και μια μορφή έμμεσης/ασυνείδητης άμυνας στον πόνο.
10percent.gr
Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013
Το δευτερεύον όφελος......!!!
Κι όμως πίσω από κάθε καταστροφική συμπεριφορά υπάρχει ένα κέρδος ακόμα κι όταν δεν μας είναι ορατό...
Δευτερεύον όφελος είναι ένας ψυχολογικός όρος ο οποίος περιγράφει τους κρυφούς λόγους για τους οποίους κάποιος μπορεί να εμμένει σε μια καταστροφική συμπεριφορά, κατάσταση η σχέση. Ο όρος αυτός βασίζεται στην άποψη ότι υπάρχουν πολλά, μη εμφανή πλεονεκτήματα κυρίως κοινωνικά και διαπροσωπικά που οδηγούν τα άτομα στο να διατηρούν και να διαιωνίζουν αρνητικές καταστάσεις.
Δυστυχώς το δευτερεύον όφελος υποστηρίζεται από πολύπλοκες διεργασίες που είναι βαθιά ριζωμένες στο υποσυνείδητο και είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν και να γίνουν κατανοητές από το ίδιο το άτομο χωρίς ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό.
Ακόμα και κατά τη διάρκεια της θεραπείας είναι πολύ δύσκολο να για το ίδιο το άτομο να αντιληφθεί ότι μπορεί να υπάρχει όφελος που λειτουργεί ως κίνητρο για την επανάληψη αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών. Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί εδώ είναι εάν το άτομο θέλει πραγματικά να θεραπευτεί η έχει ισχυρούς λόγους να αντιστέκεται και να εμμένει στο φαύλο κύκλο.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι ο χρόνιος πόνος που έχει ψυχοσωματική βάση. Το δευτερεύον όφελος σε αυτή την περίπτωση είναι αρκετά εμφανές. Το άτομο που πάσχει μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποφύγει οποιαδήποτε υποχρέωση μπορεί να έχει χρησιμοποιώντας αυτή τη δικαιολογία. Μπορεί να μην πάει στη δουλεία, να μην κάνει τις δουλείες τους σπιτιού ή και να αποφύγει μια συνάντηση.
Ένα πολυπλοκότερο παράδειγμα είναι οι γυναίκες ή οι άντρες που συνεχίζουν να μένουν σε αυτοκαταστροφικές σχέσεις, παρότι έχουν πλήρη επίγνωση των αρνητικών επιπτώσεων που έχουν αυτές οι σχέσεις στη ζωή τους. Το ρητό “καλύτερα ο βάλτος που ξέρουμε”, περιγράφει σφαιρικά τo δευτερεύον όφελος που απορρέει από αυτό το φαινόμενο.
Ο βάλτος στην προκειμένη περίπτωση είναι η αυτοκαταστροφική σχέση. Ο βάλτος αυτός έχει στενά όρια και περιορίζει την εξέλιξη του ατόμου που υποσυνείδητα έχει επιλέξει να κατοικεί μέσα του. Τα στενά όρια και ο περιορισμός είναι τα αρνητικά στοιχεία αυτού του περιβάλλοντος αλλά είναι παράλληλα και θετικά αν τα εξετάσουμε ως δευτερεύοντα οφέλη.
Ο περιορισμός αυτός μπορεί να λειτουργήσει ως φαινομενικά θετικός για την συγκεκριμένη γυναίκα. Κατ αρχήν της προσφέρει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, βρίσκεται στο περιβάλλον που ξέρει και έχει μάθει να λειτουργεί και να ελίσσεται. Για παράδειγμα μπορεί να μην της αρέσει το γεγονός ότι τσακώνετε με την σχέση της, αλλά μπορεί να την αποζημιώνει η συγνώμη , οι αγκαλιές και οι υποσχέσεις που θα ακολουθήσουν. Ο τσακωμός δηλαδή είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να αναδυθεί το δευτερεύον όφελος.
Επίσης λόγω του ότι η συγκεκριμένη γυναίκα είναι περιορισμένη, απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη και προπάντων δεν χρειάζεται να πάρει κανένα ρίσκο. Διαλέγει δηλαδή την αυτοκαταστροφική σχέση από το να ρισκάρει και να ξεκινήσει μια νέα γνωριμία που θα την βγάλει από το βάλτο που ξέρει. Η συνήθεια υπερνικά την αβεβαιότητα.
Πρέπει λοιπόν όλοι μας να αναρωτηθούμε γιατί διαιωνίζουμε καταστάσεις οι οποίες είναι δυσλειτουργικές και να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε.
Ψυχολογείν
Όνειρα και σέξ :Τα φαντάσματα του Freud.......!!!
H μετάφραση των ονείρων μας απαιτεί την άμεση αναζήτηση σεξουαλικών συμβόλων..!!
Σύμφωνα με τον Freud και το βιβλίο του «The Interpretation of Dreams» ("H Ερμηνευτική των Ονείρων"), η μετάφραση των ονείρων μας απαιτεί την άμεση αναζήτηση σεξουαλικών συμβόλων (π.χ. τα απότομα κεκλιμένα επίπεδα, οι σκάλες και το ανεβοκατέβασμά τους, είναι όλα συμβολικές αναπαραστάσεις της σεξουαλικής πράξης).
Η άποψη αυτή, ιδιαίτερα προκλητική για τα 1900 που κυκλοφόρησε το βιβλίο, ξεσήκωσε αντιδράσεις από άλλους ψυχολόγους της εποχής, ή και νεώτερους, και σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκε για να αντικατασταθεί με περισσότερο αναλυτικές μεθόδους επεξήγησης των ονείρων.
Παρ’όλα αυτά, ο Freud δεν φαίνεται να έκανε τελείως λάθος. Όσο απόλυτη και να ακούγεται ακόμα και σήμερα η συγκεκριμένη εξήγηση, η πραγματικότητα που αναγνωρίζουμε όλοι είναι ότι όνειρα σεξουαλικού περιεχομένου καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του ύπνου μας.
Σύμφωνα μάλιστα με ψυχολόγους, αυτά έχουν να μας διδάξουν πολλά για την σεξουαλική μας φύση, τους φόβους και τις επιθυμίες μας. Στα όνειρα η φαντασία μας αφήνεται ελεύθερη να δημιουργήσει εικόνες που, όπως κάποιοι ονειροκριτές υποστηρίζουν, κρύβονται βαθιά στο ασυνείδητό μας.
Μπορούν, δηλαδή, να φέρουν στην επιφάνεια καταπιεσμένες σεξουαλικές επιθυμίες, αισθήματα ενοχής ή φόβους για το σεξ τους οποίους δεν έχουμε εκφράσει όταν είμαστε ξύπνιοι.
Σε πηγές επεξήγησης ονείρων διαβάζουμε ότι αν ένα άτομο νιώθει συναισθηματικά καταπιεσμένο, οι φόβοι και τα άγχη του μπορεί να εκφράζονται μέσω των ονείρων του.
Παρομοίως, η επιθυμία ενός ατόμου για μεγαλύτερη εκπλήρωση των επιθυμιών του μπορεί να εκφραστεί μέσα από ερωτικά όνειρα. Όσο πιο καταπιεσμένο είναι ένα άτομο σεξουαλικά τόσο πιο έντονα βιώνει τα σεξουαλικά όνειρα, τα οποία μπορεί ακόμα και να σοκάρουν, να μπερδέψουν ή και να του δημιουργήσουν αισθήματα ντροπής.
Δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στα όνειρά μας, ενδέχεται να ανακαλύψουμε υποσυνείδητες ανάγκες και επιθυμίες μας, ή ακόμα και τρόπους να κάνουμε την ζωή μας πιο αισθησιακή.
Σε κάθε περίπτωση, τα ερωτικά μας όνειρα, όσο περίεργα ή ανάρμοστα κι αν μας φαίνονται, είναι άκρως φυσιολογικά, όπως λένε οι ψυχίατροι. Και επιμένουν ότι η ανησυχία είναι το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να νιώθουμε για αυτά. Μπορεί απλά να προκύπτουν σε στιγμές που βιώνουμε καταστάσεις άγχους, άσχετες με την ερωτική μας ζωή, και μέσω των ονείρων το μυαλό μας να εκτονώνεται.
Στην πλειοψηφία τους, άλλωστε, τα όνειρα αυτά είναι ευχάριστα, διεγερτικά και ικανοποιητικά. Είναι συνήθως ένα υγιές μέσο με το οποίο το σώμα μας αντιμετωπίζει τις σεξουαλικές μας επιθυμίες. Και ο βασικός λόγος για τον οποίον αξίζει να τα μελετήσουμε λίγο παραπάνω είναι ότι μέσα από αυτά μπορεί να βελτιωθεί η σεξουαλική μας ζωή.
Αποκωδικοποιών τας τα ερωτικά μας όνειρα
Καταρχήν, σημασία έχει να ξεκαθαρίσουμε ότι τα ερωτικά όνειρα μπορεί να σημαίνουν πολλά πράγματα, ανάλογα με το άτομο που τα βλέπει και τις συνθήκες ζωής του. Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, σύμφωνα με την Pam Spurr, την Βρετανίδα ψυχολόγο με ειδίκευση σε θέματα σχέσεων, τα όνειρα που περιλαμβάνουν σεξ μπορεί στην πραγματικότητα να μην έχουν καμία σχέση με αυτό.
Πώς μπορούμε, όμως, να αναγνωρίσουμε τι σημαίνει το κάθε ερωτικό όνειρο; Η Δρ. Spurr υποστηρίζει πως η ακριβέστερη μετάφραση ενός ερωτικού ονείρου είναι αυτή που βγάζει περισσότερο νόημα στο ίδιο το άτομο που είδε το όνειρο. Στα βιβλία της, η Δρ. Spurr, παραθέτει και εξηγεί κοινά ερωτικά όνειρα, όπως της τα μετέφεραν αναγνώστες της, κάποια εκ των οποίων ακολουθούν παρακάτω με σκοπό να σας βοηθήσουν να καταλάβετε τι είναι αυτό που σας κάνει, κάποια πρωινά του μήνα, να ξυπνάτε… ιδρωμένοι.
* Ακατάλληλος εραστής
Μία κοινή εκδοχή σεξουαλικού ονείρου περιλαμβάνει φλερτ, σεξουαλικές περιπτύξεις ή σεξουαλικά υπονοούμενα με ένα άτομο που, στον ξύπνιο μας, δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει ερωτικός μας παρτενέρ. Είτε επειδή το άτομο αυτό βρίσκεται ήδη σε σχέση, είτε επειδή είναι κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο ή απλά επειδή δεν υφίσταται καν, το άτομο αυτό -όσο κι αν μας γοητεύει - αποτελεί απαγορευμένο καρπό. Το σεξ με αυτό το άτομο, στο όνειρό μας πάντα, είναι ένας τρόπος να αναγνωρίσουμε τα αισθήματά μας γι’αυτόν/ γι’αυτήν και έτσι σταδιακά να τον/την αποβάλλουμε από την σκέψη μας, από μόνοι μας, χωρίς άγχος και στρες.
* Εραστής χωρίς πρόσωπο
Ένα ακόμα κοινό όνειρο είναι αυτό κατά το οποίο ερχόμαστε σε σεξουαλική επαφή με ένα άτομο του οποίου το πρόσωπο αδυνατούμε να δούμε. Πάνω από ένα σέξι σώμα, το οποίο μπορεί ακόμα και να μας θυμίζει κάποιον, βλέπουμε ένα πρόσωπο θολό, δυσδιάκριτο ή εντελώς άγνωστο, τα χαρακτηριστικά του οποίου δε μπορούμε με τίποτα να αναγνωρίσουμε.
Μία πιθανή - και απλουστευτική- απάντηση σε αυτό είναι ότι επιθυμούμε σεξ χωρίς περαιτέρω περιπλοκές, στην πιο ζωώδη μορφή του. Στο υποσυνείδητό μας, δηλαδή, θέλουμε έναν ερωτικό σύντροφο χωρίς να μας ενδιαφέρει η ταυτότητα ή τα αισθήματά του. Μία ακόμα εξήγηση προέρχεται από τον Carl Jung και λέει ότι με ένα τέτοιο όνειρο το μυαλό μας μάς οδηγεί σε ένα ταξίδι αυτο-βελτίωσης.
Ένας εραστής χωρίς πρόσωπο, λέει ο Jung, είμαστε στην πραγματικότητα εμείς οι ίδιοι και ο σωστός τρόπος να ανταποκριθούμε σε ένα τέτοιο όνειρο είναι υιοθετώντας τις ιδιότητες που κατέχει αυτό το κενό πρόσωπο στο όνειρό μας.
* Ομοφυλοφιλικά ερωτικά όνειρα
Δεν είναι απίθανο για έναν ετεροφυλόφιλο να ονειρευτεί κάποια στιγμή ότι έρχεται σε επαφή -ή απλά ότι φλερτάρει- με ένα άτομο του ίδιου φίλου, αναγνωρίσιμο ή μη. Δεν είναι απίθανο, μάλιστα, όσο παράλογο και να μας φαίνεται στον ξύπνιο μας, η επαφή αυτή να μας ικανοποιεί. Σύμφωνα με την Δρ. Spurr το όνειρο αυτό δείχνει σαφώς την υποσυνείδητη επιθυμία του ατόμου να έρθει σε επαφή με ένα άτομο του ίδιου φύλου, να εξερευνήσει δηλαδή και άλλες πτυχές της σεξουαλικότητάς του.
Αν πάλι δεν είχαμε ουδέποτε στον ξύπνιο μας φαντασιώσεις με άτομα του ίδιου φύλου, ένα τέτοιο όνειρο μπορεί να υπονοεί ότι επιστρέφουμε σε ένα κομμάτι του εαυτού μας που είχαμε ξεχάσει -όπως η νεανική έξαψη- ή ότι ενστερνιζόμαστε μία πτυχή του χαρακτήρα μας που δεν είχαμε μέχρι πρόσφατα αναγνωρίσει –όπως η αυξανόμενη αίσθηση αυτοπεποίθησης.
Τέλος, για να σας φύγει το άγχος, κάποιοι άλλοι ψυχολόγοι λένε ότι ίσως επιθυμούμε ο πραγματικός ερωτικός μας παρτενέρ να λειτουργεί σα να ανήκε στο ίδιο φύλο. Π.χ. αν ένας άντρας ονειρεύεται ότι έρχεται σε επαφή με έναν άλλον άντρα μπορεί να σημαίνει ότι επιθυμεί από την πραγματική σύντροφό του να λειτουργεί λίγο πιο «ανδρικά», να είναι σεξουαλικά πιο ενεργή, να παίρνει πρωτοβουλίες. Ξεκαθαρίζουν, δε, οι επιστήμονες, ότι αν τα ομοφυλοφιλικά όνειρα σας χαλάνε την διάθεση τότε πιθανότατα δεν έχετε καμία τέτοια έφεση.
* Σεξ με τον/την πρώην
Το όνειρο αυτό μας βρίσκει στο κρεβάτι με έναν παλιό μας έρωτα, κάτι που εκ πρώτης μας σοκάρει. Πριν αγχωθείτε ότι δεν έχετε «ξεκολλήσει» ακόμα, οι ψυχολόγοι λένε ότι αυτό μπορεί απλά να σημαίνει ότι προσπαθείτε να «ξεφορτωθείτε» αυτό το άτομο από την καρδιά και το μυαλό σας. Ειδικά αν βρίσκεστε ήδη σε μία νέα σχέση, το όνειρό αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θέλετε να κλείσετε οριστικά τον προηγούμενο κύκλο προκειμένου να ανοίξετε έναν καινούργιο.
* Σεξ με κάποιον διάσημο
Η ψυχολόγος-ειδική στην αποκωδικοποίηση ονείρων Carol L. Cummings υποστηρίζει ότι παρόλο που η ερωτική επαφή με κάποιον star στο όνειρό μας μπορεί να φαίνεται ρομαντική, στην πραγματικότητα αυτό το όνειρο δεν έχει σεξουαλικές προεκτάσεις. Ως προς την μετάφραση αυτού του ονείρου θα μας βοηθούσε να αναρωτηθούμε τι προσόντα έχει αυτό το άτομο -στην πραγματικότητα ή ως «ρόλος» - που θα μπορούσαν να συσχετιστούν με τον χαρακτήρα μας.
Ίσως αυτός ο σταρ να αντιπροσωπεύει κάτι που θαυμάζουμε και εποφθαλμιούμε για εμάς τους ίδιους ή που θα θέλαμε να έχει ο πραγματικός μας σύντροφος, π.χ. εξαιρετική εμφάνιση, δυναμισμό, sex appeal. Σε κάθε περίπτωση, ειδικά αυτό το όνειρο αξίζει να το απολαύσετε στο έπακρο γιατί το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να βιώσετε μία τέτοια εμπειρία στον ξύπνιο σας.
* Σεξ σε δημόσιο χώρο ή με την παρουσία τρίτων
Όσο άβολα κι αν μπορεί ένα τέτοιο όνειρο να μας κάνει να νιώθουμε όταν ξυπνήσουμε, η πιθανότερη επεξήγησή του είναι ότι ενώ νιώθουμε πίεση από τα πιο κοντινά μας πρόσωπα προκειμένου να είμαστε «ευπρεπείς», στην πραγματικότητα είμαστε πολύ σίγουροι για την σεξουαλικότητά μας και δεν υπολογίζουμε τις απόψεις των άλλων.
Ειδικά η παρουσία συγγενικών προσώπων στα όνειρά μας υποδεικνύει έναν υποσυνείδητο συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις παροντικές μας σεξουαλικές πεποιθήσεις και αυτές που διδαχθήκαμε όταν ήμασταν παιδιά. Και ίσως βαθιά μέσα μας αυτός ο κρίκος να έχει πλέον σπάσει οριστικά.
Μία άλλη, αντίθετη, μετάφραση για αυτό το όνειρο είναι ότι ίσως υποσυνείδητα προσπαθούμε να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε : Με τα ρούχα που φοράμε κατά την διάρκεια του δημόσιου σεξ να λειτουργούν μεταφορικά ως το δημόσιο πρόσωπό μας, η απώλειά τους μπορεί να δείχνει κάποιον κρυφό φόβο μας, ότι οι γύρω μας θα μάθουν ποιοι πραγματικά είμαστε. Μεταφράστε το όπως νομίζετε ότι ταιριάζει καλύτερα σε εσάς.
* Αδυναμία ολοκλήρωσης κατά την διάρκεια του σεξ
Αυτό μοιάζει πολύ με το -καθόλου σεξουαλικό- όνειρο κατά το οποίο είμαστε παράλυτοι ή αδυνατούμε να κουνήσουμε κάποιο μέλος του σώματός μας. Αν σας έχει συμβεί να ονειρεύεστε ότι κατά την διάρκεια μιας σεξουαλικής πράξης που απολαμβάνετε ξαφνικά χάσετε το πάθος σας ή προκύψει κάποια δυσλειτουργία - αφορά συνήθως τους άνδρες- αυτό μπορεί να σημαίνει ότι νιώθετε αδύναμοι ή «παράλυτοι» σε άλλους τομείς της ζωής σας.
Αν π.χ. δείτε ένα τέτοιο όνειρο σε μια περίοδο που ψάχνετε για δουλειά ή περιμένετε κάποια προαγωγή, ίσως υποδεικνύει το άγχος σας να προοδεύσετε επαγγελματικά. Παράλληλα, πέρα από προσωπική αδυναμία, μπορεί να σημαίνει και φόβο να εμπιστευτούμε τον πραγματικό μας σύντροφο, να του ανοιχτούμε και να δεθούμε ουσιαστικά μαζί του.
Οι ειδικοί απαντούν
Οι απορίες μας, ωστόσο, για τα σεξουαλικά όνειρα δεν σταματούν εδώ. Ο Δρ. David Delvin, ψυχίατρος με ειδίκευση σε θέματα οικογενειακής οργάνωσης και η Δρ. Christine Webber, ψυχοθεραπεύτρια, απαντούν:
Γιατί βλέπουμε σεξουαλικά όνειρα;
Τα όνειρά μας προκύπτουν από την έντονη δραστηριότητα του μυαλού μας -συνειδητά και ασυνείδητα- κατά την διάρκεια της ημέρας. Ως εκ τούτου, με το σεξ να αποτελεί μία από τις ισχυρότερες παρορμήσεις της ζωής μας, δεν είναι περίεργο πολλά από τα όνειρά μας να έχουν έντονο ερωτικό περιεχόμενο.
Ισχύει ότι η συνείδησή μας «λογοκρίνει» τα σεξουαλικά μας όνειρα;
Πράγματι, το μυαλό μας έχει μία λειτουργία που ονομάζουμε «λογοκρισία ονείρων», η οποία τείνει να «ξεκαθαρίζει» τα όνειρά μας. Αν, λοιπόν, ένα άτομο που έχει ιδιαίτερα πουριτανικές αντιλήψεις αρχίσει να βλέπει σεξουαλικά όνειρα, η «λογοκρισία ονείρων» μπορεί να τα παραλλάξει από πολύ «ωμά» σε κοινά, καθημερινά σύμβολα.
Ένας τέτοιος άνδρας, π.χ. μπορεί να ονειρεύεται τούνελ και υπόγειες διαβάσεις αντί για γυναικεία αιδοία, βουνά και λόφους αντί για γυναικεία στήθη, ενώ μία τέτοια γυναίκα μπορεί να ονειρεύεται κωνοειδή αντικείμενα, πούρα και καμινάδες, αντί για ανδρικά μόρια.
Σε κάθε περίπτωση, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι, στις μέρες μας τέτοιου είδους συμβολισμοί είναι λιγότερο κοινοί από παλαιότερα, καθώς οι άνθρωποι σήμερα είναι λιγότερο πουριτανοί. Γι’αυτό άλλωστε ονειρεύονται πλέον ξεκάθαρα σεξουαλικά στοιχεία.
Έρχονται οι άνθρωποι σε οργασμό στα όνειρά τους;
Οπωσδήποτε. Οι γυναίκες λιγότερο συχνά από τους άνδρες, αλλά συμβαίνει και σε αυτές, ειδικά σε περιόδους με ιδιαίτερα ενεργή σεξουαλική ζωή. Το πιο σύνηθες στις γυναίκες, βέβαια, είναι να διεγείρονται κατά την διάρκεια του ονείρου και όχι να ολοκληρώνουν, ενώ οι άνδρες, ειδικά στην εφηβεία, έχουν πολύ συχνά αυτό που λέμε «υγρά όνειρα» ή επιστημονικότερα "ονείρωξη".
Τι θα πρέπει να κάνουμε αν ενοχλούμαστε από τα σεξουαλικά μας όνειρα;
Τα περισσότερα σεξουαλικά όνειρα είναι ευχάριστα, οπότε δεν χρειάζεται παρά να τα απολαμβάνουμε όσο κοιμόμαστε. Παρόλο που μπορεί συχνά να περιλαμβάνουν δραστηριότητες που πιθανότατα δεν θα πραγματοποιήσουμε στον ξύπνιο μας, όπως ομοφυλοφιλικές επαφές, αυτό δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί.
Αν, όμως, κάποια από αυτά τα όνειρα μας ενοχλούν, π.χ. αν περιλαμβάνουν βιασμό ή αιμομιξία, και αν τα ονειρευόμαστε τακτικά, τότε ίσως να υποβόσκει κάποιο παθολογικό αίτιο. Σε αυτήν την περίπτωση θα βοηθούσε πολύ να έρθουμε κατ' ιδίαν σε επαφή με κάποιον ειδικό.
Έλενα Μπούλια
in2life.gr
Η λύση στην έλλειψη χρόνου......!!!
Δε σου φτάνουν οι ώρες της ημέρας; Νιώθεις να βρίσκεσαι συνεχώς στο τρέξιμο και να μην προλαβαίνεις; Θα ήθελες να μπορούσες να παγώσεις το χρόνο με ένα μαγικό ραβδάκι για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στο πλήθος των υποχρεώσεων; Αν όλα τα παραπάνω σου φαίνονται γνωστά, έχουμε τη λύση στο πρόβλημά σου και δεν είναι άλλη από τη γενναιοδωρία !
Εάν έχεις συνεχώς την αίσθηση ότι η ημέρα δεν έχει αρκετές ώρες και γκρινιάζεις συνεχώς για την έλλειψη χρόνου, ίσως θα έπρεπε αν δοκιμάσεις να γίνεις λιγάκι πιο γενναιόδωρη. Αυτό προτείνουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Psychological Science.
Παρά το γεγονός ότι η προσφορά βοήθειας συνεπάγεται την αφιέρωση χρόνου, το να προσφέρουμε λίγα λεπτά ή κάποιες ώρες για να βοηθήσουμε κάποιον μας δημιουργεί την αίσθηση περισσότερου χρόνου! Το να βοηθάμε δηλαδή αλλήλους μας κάνει να αισθανόμαστε ότι έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνοστη διάθεσή μας ενώ παράλληλα δημιουργεί αισθήματα ικανοποίησης και πληρότητας.
Τι έδειξε η έρευνα;
Οι ερευνητές παρατήρησαν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματα ατόμων για να διαπιστώσουν τη συσχέτιση πραγματικού χρόνου και πλασματικού χρόνου.
Όπως αποδείχτηκε όσοι σπαταλούσαν το χρόνο στο να χαλαρώνουν δίχως να κάνουν τίποτα, να χαζεύουν να βλέπουν τηλεόραση ένιωθαν σαν να μην είχαν καθόλου ελεύθερο χρόνο. Αντίθετα όσοι έκαναν κάποια καλή πράξη κατά τη διάρκεια της ημέρας, όπως για παράδειγμα το να γράψουν γράμμα σε ένα άρρωστο παιδάκι ή να βοηθήσουν κάποιον αισθάνονταν στο τέλος της ημέρας πως είχανπερισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους σε σχέση με τους προηγούμενους.
Όπως εκτιμά η επικεφαλής της μελέτης Cassie Mogilner αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι προσφέροντας ένα κομμάτι από τον χρόνο μας σε όσους το χρειάζονται αυξάνει το αίσθημα ικανοποίησης κάτι που αντανακλάται σε θετικά συναισθήματα και πληρότητα.
Πώς θα κερδίσεις έξτρα χρόνο;
Η αντίληψη του χρόνου, σύμφωνα με την έρευνα είναι υποκειμενική και εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο τον δαπανούμε. Ο τρόπος με τον οποίο μοιράζουμε και ξοδεύουμε το χρόνο μας επηρεάζει την αντίληψη που έχουμε γι΄αυτόν και οδηγεί σε συναισθήματα αρνητικά ή θετικά ανάλογα με την περίπτωση. Όπως και να έχει όμως, η γενναιοδωρία μας χαρίζει ώρες, έστω και πλασματικές
!
Αν λοιπόν αισθάνεσαι πως ο χρόνος σου περιορίζεται συνεχώς στο ελάχιστο δεν έχεις παρά να γίνεις περισσότερο γενναιόδωρη, κάνοντας κάτι για τους άλλους. Προθυμοποιήσου να ταίσεις το κατοικίδιο της φίλης που λείπει σε διακοπές ή να ποτίσεις τα λουλούδια της, κάνε μπέιμπι σιτινγκ στο μωράκι της κολλητής σου και μη διστάσεις να πεις το Ναι – με μέτρο βέβαια – σε χάρες που σουυ ζητούνται και δε θα χάσεις.
Και πώς να μη χάσεις χρόνο άδικα;
Και πάνω απ΄όλα σταμάτα να κάθεσαι παθητικά μπροστά από την τηλεόραση, τρώγοντας και κάνοντας ζάπινγκ γιατί εκτός από τα κιλά που θα αποκτήσεις δε θα καταλάβεις πόσο γρήγορα πέρασε η ώραδίχως να κάνεις απολύτως τίποτα.
Ακόμη κι αν δεν προσφέρεις τη βοήθειά σου σε κάποιον, καλύτερα να διαθέσεις τον ελεύθερο χρόνοσου για τον εαυτό σου. Είναι πολύ πιο διασκεδαστικό και χαλαρωτικό απ΄ ότι το χάσιμο χρόνου.
Δήμητρα Γκούντρα
dimitrag@pegasusinteractive.gr
womanonly.gr
Ψυχολογικό Ανοσοποιητικό Σύστημα.......!!!
Πώς γίνεται την μία ημέρα να φαίνεται σαν να πρόκειται να τελειώσει ο κόσμος και την επόμενη να υπάρχει ελπίδα;
Ξεπερνάμε την κακή διάθεση, πολύ νωρίτερα από ό, τι προβλέπουμε, χάρη στο συγκεκαλυμμένο έργο του ψυχολογικού ανοσοποιητικού συστήματος.
Ένα από τα πιο απίστευτα πράγματα του ανθρώπινου μυαλού είναι η αντοχή του. Ας το παραδεχτούμε, η ζωή μπορεί να είναι αρκετά καταθλιπτική κατά καιρούς, κι όμως οι άνθρωποι γενικά ωθούνται σε αυτήν με σχεδόν τον ίδιο ζήλο όπως έκαναν πάντοτε, μερικές φορές ακόμα και με ένα «ελατήριο» στο βήμα τους και ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους.
Πώς γίνεται την μία ημέρα να φαίνεται σαν να πρόκειται να τελειώσει ο κόσμος και την επόμενη να υπάρχει ελπίδα; Και πώς γίνεται οι κακές διαθέσεις μας να εξανεμίζονται τόσο απρόσμενα, σαν ένα τούβλο να βγάζει φτερά και να χάνεται στον καταγάλανο ουρανό;
Ο λόγος είναι ότι όλοι έχουμε ένα μυστικό όπλο εναντίον των κακών διαθέσεων: ένα ψυχολογικό ανοσοποιητικό σύστημα. Όταν βιώνουμε γεγονότα που μας οδηγούν σε μία αδιάκοπη συναισθηματική πάλη, αρχίζει να επιδρά για να προσπαθήσει να μας προστατεύσει από το χειρότερο.
Η διαφορά μεταξύ φυσικού και ψυχολογικού ανοσοποιητικού συστήματος είναι ότι ξέρουμε τα πάντα για το πρώτο. Όταν έχουμε ένα κρύωμα, μπορούμε να δούμε και να νιώσουμε αμυντικά συστήματα του σώματός μας να ενεργοποιούνται.
Δεν ισχύει το ίδιο για το ψυχολογικό ανοσοποιητικό σύστημα. Περιέργως φαίνεται να μην παρατηρούμε ότι εργάζεται ασταμάτητα για τη μείωση των αρνητικών συναισθημάτων μας, όπως επίσης ότι το μυστικό μας όπλο είναι μυστικό και από εμάς τους ίδιους.
Πόσο άσχημα θα σας κάνει να αισθανθείτε η απόρριψη;
Ο Daniel T. Gilbert του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και οι συνεργάτες του διερεύνησαν αυτό το περίεργο φαινόμενο σε μια σειρά από κλασικές μελέτες κοινωνικής ψυχολογίας (Gilbert et al., 1998). Δημιούργησαν μια κατάσταση, με την οποία σχεδόν όλοι είμαστε εξοικειωμένοι: πρόκειται για μια επαγγελματική συνέντευξη και την απόρριψη από αυτήν.
Πρώτα ώθησε τους συμμετέχοντες να πιστεύουν ότι επρόκειτο για μια επαγγελματική συνέντευξη, αλλά, προηγουμένως, μεταξύ άλλων αλυσιτελών ερωτήσεων, τους ρώτησε πώς θα ένιωθαν αν δεν προσλαμβάνονταν.
Φυσικά δεν υπήρχε δουλειά για να αποκτήσει κανείς και, όπως αρμόζει σε αυτές τις περιπτώσεις, τους είπαν ότι δεν προσλήφθηκαν. Στη συνέχεια, ζήτησαν, και πάλι διακριτικά, πώς αισθάνονται τώρα.
Αυτό που ενδιέφερε τον Gilbert και τους συνεργάτες του ήταν να δείξουν αυτή τη διαφορά μεταξύ του πώς οι άνθρωποι προέβλεψαν ότι θα αισθάνονταν και πως όντως αισθάνονταν. Με άλλα λόγια: καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ότι έχουν ένα ψυχολογικό ανοσοποιητικό σύστημα και ότι θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη βελτίωση της ψυχικής τους κατάστασης, μετά την απόρριψη;
Υπήρξε επίσης και μια μικρή αλλαγή σε συναισθηματικό επίπεδο: στους μισούς από τους συμμετέχοντες είχαν πει ότι ήταν στο στάδιο της αξιολόγησης για την εργασία από ένα άτομο και στους άλλους μισούς από τρεις ανθρώπους.
Αυτό σημαίνει ότι για τους μισούς που αξιολογήθηκαν από ένα άτομο ήταν ευκολότερος ο εξορθολογισμός της απόρριψης αφού όταν υπάρχει μόνο ένα άτομο να αποφασίσει είναι πιο εύκολο να φανταστεί κανείς ότι η απόφαση είχε να κάνει περισσότερο με τις ατομικές προτιμήσεις του ατόμου. Το να απορριφθούν από τρία άτομα, όμως, αφήνει την αίσθηση στον υποψήφιο οτι είναι μια πιο αξιόλογη απόφαση.
Δεν είναι τόσο άσχημα όσο νομίζεις
Ορίστε τι βρήκαν οι επιστήμονες: Οι άνθρωποι προέβλεψαν ότι αν είχαν απορριφθεί θα ένιωθαν περίπου 2 βαθμούς χειρότερα σε μια κλίμακα από 1 έως 10 σε σχέση με τη διάθεσή τους, όταν άρχισαν το πείραμα.
Αμέσως μετά την απόρριψη εκείνων για τους οποίους η απόρριψη ήταν εύκολη για τον εξορθολογισμό, έπεσε αισθητά μόνο 0,4 βαθμούς χειρότερα στην κλίμακα, όχι 2 βαθμοί χειρότερα. Και μετά από 10 λεπτά αισθάνθηκαν εξίσου ευτυχής όπως όταν άρχισαν το πείραμα. Το ανοσοποιητικό σύστημα είχε κάνει το έργο του και οι προβλέψεις των ανθρώπων ήταν λάθος.
Τα νέα δεν ήταν τόσο καλά για τους συμμετέχοντες στη δύσκολη για τον εξορθολογισμό κατάσταση, αλλά και πάλι δεν ήταν τόσο άσχημα όσο αναμενόταν. Αντί για 2 βαθμούς λιγότερους στην κλίμακα 1 έως 10, σημείωσαν πτώση 0,68 βαθμούς αμέσως, και πτώση κατά 1,25 βαθμούς μετά από 10 λεπτά, όταν η απόρριψη είχε γίνει πραγματικά κατανοητή.
Η πίεση ήταν πολύ μεγαλύτερη για το ψυχολογικό ανοσοποιητικό σύστημα σε αυτή την κατάσταση και δεν τα πήγε τόσο καλά.
Ακόμα, καμία από τις ομάδες δεν αισθάνθηκε τόσο άσχημα όσο νόμιζαν. Και αυτό το πείραμα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά σε άλλες μελέτες ψυχολογίας. Όταν μας πλήγει μια από τις συχνές αναποδιές της ζωής σε μια ευαίσθητη ζώνη, το ψυχολογικό ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει το έργο του, τον εξορθολογισμό του τι έχει συμβεί και με την πάροδο του χρόνου, το σταματά από το να μας πληγώνει όσο περιμέναμε.
Στην ίδια εργασία, ο Gilbert και οι συνεργάτες του, εξέθεσαν μελέτες για ανθρώπους που απορρίπτονται από τους συντρόφους τους. Ανέφεραν ότι οι προσωπικότητές τους είναι ελλιπείς και οι ακαδημαϊκοί παρέλειψαν να πάρουν θέση. Το μοτίβο επαναλαμβάνεται: άνθρωποι σκέφτονται ότι πρόκειται να αισθανθούν άσχημα, αλλά γενικά δεν είναι τόσο άσχημα όσο αναμένεται και οι άνθρωποι αναρρώνουν πιο γρήγορα από ό, τι προβλέπουν.
Το φιλεύσπλαχνο ασυνείδητο
Το ίδιο το γεγονός ότι δεν φαίνεται να παρατηρούμε το ψυχολογικό ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι ίσως ο μόνος λόγος που αυτό λειτουργεί. Σε τελευταία ανάλυση, για να αισθανόμαστε καλύτερα, πρέπει να ξεχάσουμε εύκολα κάποια σημαντικά γεγονότα, όπως το πόσο πολύ θέλαμε τη δουλειά που δεν πήραμε, το πόσο αγαπούσαμε τον σύντροφο που μας απέρριψε ή το πόσο απολαμβάναμε το παγωτό που μόλις έπεσε.
Στο σημείο αυτό θεωρώ χρήσιμο να αναφέρω την θεωρεία γνωστικής ασυμφωνίας του Festinger που εξηγεί, ίσως, πώς λειτουργεί το ψυχολογικό ανοσοποιητικό σύστημα. Η Θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας στηρίζεται στην γενική αρχή ότι τα ασυνεπή γνωστικά στοιχεία δημιουργούν μια δυσάρεστη ψυχολογική κατάσταση, που οδηγεί σε συμπεριφορές σχεδιασμένες για την επίτευξη συνέπειας, η οποία είναι ψυχολογικά ευχάριστη.
Σύμφωνα με την θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας, αν δύο ή περισσότερα γνωστικά στοιχεία (στάσεις, απόψεις, πεποιθήσεις που έχει ένα άτομο) είναι ασύμφωνα μεταξύ τους (δηλαδή δεν ταιριάζουν), το άτομο βρίσκεται σε μια δυσάρεστη κατάσταση ψυχολογικής έντασης (γνωστική ασυμφωνία) την οποία προσπαθεί να μειώσει είτε αλλάζοντας ένα ή και περισσότερα από τα ασύμφωνα γνωστικά στοιχεία, είτε ψάχνοντας για νέα στοιχεία που θα ενισχύσουν κάποια ή θα αποδυναμώσουν άλλα από τα υπάρχοντα ασύμφωνα στοιχεία ώστε να επέλθει η συμφωνία.
Έτσι για παράδειγμα, στην προκειμένη περίπτωση του πειράματος, αρχικά τα άτομα δυσαρεστήθηκαν με την μη πρόσληψή τους και κατόπιν σκέφτηκαν ότι έτσι και αλλιώς δεν ήταν μια θέση την οποία ήθελαν πραγματικά εξαρχής. Έτσι λύνεται η γνωστική ασυμφωνία και τα άτομα επανέρχονται στην πρότερη ευχάριστη κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά η όλη διαδικασία μας θυμίζει τους μηχανισμούς άμυνας του Εγώ που περιέγραψε ο Freud και κυρίως αυτόν της εκλογίκευσης.
Εκλογίκευση σημαίνει ότι τα άτομο προσπαθεί με λογικά επιχειρήματα να αποδείξει στον ίδιο τον εαυτό του και τους άλλους ότι οι πράξεις του, οι επιθυμίες του, και γενικά τα κίνητρα της συμπεριφοράς του, είναι ορθά και συνεπώς παραδεκτά. Καταφεύγει σε αίτια που θεωρεί αληθινά και που το ανακουφίζουν.
Η αμυντική αξία της εκλογίκευσης είναι διπλή: βοηθά το άτομο να δικαιώνει τις πράξεις και τις σκέψεις του, και το βοηθάει συγχρόνως να απαλύνει την απογοήτευση που προκαλεί η ματαίωση ενός σκοπού ή μιας επιθυμίας. Έτσι παραδείγματος χάριν, ο υποψήφιος που αποτυγχάνει τις εισαγωγικές εξετάσεις ισχυρίζεται πως είναι ικανοποιημένος γιατί η επιλογή που είχε κάνει δεν ήταν της αρεσκείας του.
Τέλος, όλες αυτές οι διαδικασίες λαμβάνουν χώρα σε ένα ασυνείδητο επίπεδο, που ως γνωστόν, εκεί εδράζεται το Αυτό. Το Αυτό είναι το πιο βασικό, πρωτογενές και πρωτόγονο τμήμα του ψυχικού κόσμου, πάντα στη θεωρεία του Freud.
Δεν είναι αποτέλεσμα μα αίτιο μιας δύναμης πρωταρχικής, που δίνει σχήμα και μορφή στη συνείδηση, ο σκοτεινός χώρος της ψυχικής ενέργειας από όπου πηγάζει η ζωή. Εκτός των άλλων ιδιοτήτων και λειτουργιών του, το Αυτό κυριαρχείται από την αρχή της ηδονής, έχοντας την συνεχή τάση να αναζητάει την ηδονή και να αποφεύγει τον πόνο.
Έτσι μπορούμε να φανταστούμε ότι συμμετέχει ενεργά στην κινητοποίηση του ψυχολογικού ανοσοποιητικού συστήματος για την αναζήτηση της ευχάριστης διάθεσης και την αποφυγή της δυσάρεστης.
Τα καλά νέα, λοιπόν, είναι πως όταν η ζωή αντιμετωπίζει τα πιο σκληρά χτυπήματά της, το ασυνείδητό μας θα πρέπει να εργάζεται υπερωρίες για να τα αντιστρέψει. Γι ΅αυτό η ζωή συχνά δεν καταλήγει τόσο άσχημη όσο νομίζουμε. Σύντομα οι περισσότεροι από εμάς θα βρούμε τον κεφάτο δρόμο μας και πάλι με μια αναπήδηση στο βήμα μας, χάρη στην φιλεύσπλαχνη, αλλά συγκεκαλυμμένη εργασία του ψυχολογικού ανοσοποιητικού συστήματος.
Ψυχολογείν