Σάββατο 2 Ιουνίου 2018

Ηθικοπλασία και αδιάφορο οικογενειακό περιβάλλον...!!!!

Είναι ψευδείς αντιλήψεις, που έχει δημιουργήσει το άτομο γύρω από καταστάσεις και γεγονότα.

Το κριτήριο δεν είναι αντικειμενικό αλλά υποκειμενικό, αφού οφείλεται στη κρίση και στα βιώματα του.

Οι φραγμοί είναι φανταστικοί, οριοθετεί τα ίδια του τα θέλω.

Ο δισταγμός σκέψεων για πράξεις που θα τον οδηγήσουν στην ευτυχιά, βάλλεται από αισθήματα ενοχικότητας μήπως πληγώσει άλλους, πως ίσως τιμωρηθεί, ή απορριφθεί, αλλά αυτό υφίσταται αποκλειστικά στη δική του φαντασία.

Το αίσθημα του πρέπει και οι φοβίες τον χαρακτηρίζουν, δεν ζει ελεύθερος συνεπώς ευτυχισμένος.

Το συναίσθημα είναι σκέψη, η σκέψη οδηγεί στην πράξη, αλλά σε αυτήν την περίπτωση το άτομο δεν φτάνει ποτέ στην εκτέλεση της.

Μια τέτοια προσωπικότητα αναπτύσσεται σε αυταρχικό, συντηρητικό, αδύναμο ή αδιάφορο οικογενειακό περιβάλλον.

Από την παιδική ηλικία είναι θύμα λογοκρισίας, ειρωνείας, καταπίεσης ή μειωμένου ενδιαφέροντος, με φυσικό επακόλουθο να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Φυσικά πάντα υπάρχει τρόπος απαλλαγής με κίνητρο τη θέληση, φτάνει να κατανοήσει πως η προταιρεότητα των επιθυμιών του δεν είναι θέμα εγωισμού, ούτε αποτελεί κριτήριο λογοκρισίας.

Τα θέλω μας μερικές φορές, είναι ικανά να πληγώσουνε αληθινά άλλους ανθρώπους, ανθρώπους που αγαπάμε βαθιά.

Για αυτό υπάρχουν τα κατά συνθήκη ψεύδη, αναγκαζόμαστε να τα πούμε επειδή οι γύρω μας δεν είναι έτοιμοι ή δεν θα αντέξουν να μάθουν την αλήθεια.

Δεν τους εξαπατάμε, τους προστατεύουμε και κατ' επέκταση και τον εαυτό μας.

Είναι ανθυγιεινό να ικανοποιούμε μόνιμα τους άλλους, βλάπτουμε τον ψυχισμό μας, γινόμαστε δυστυχισμένοι.

Η σκέψη πως οι άλλοι έχουν αυτό που Θέλουν από εμάς ή εμάς είναι αρκετή, άρα χρωστάμε στον εαυτό μας φροντίδα.

Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε τι απαιτεί όντως ηθική, αποβάλλοντας την ενοχικότητα.

Οι τύψεις είναι απαραίτητες, μέχρι το σημείο που δεν εμποδίζουν τη φυσιολογική λειτουργική εξέλιξη του ατόμου.

Το ηθικοπλαστικό στοιχείο επηρεάζει αρνητικά την καθημερινότητα, κοινός ένα μέρος της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας.

Με το να αποποιηθούμε δεν προδίδουμε, αντίθετα γίνεται η αρχή για δημιουργία βάσεων προς την ευτυχία μας.




Χριστίνα Βάιλα  -  Ψυχολόγος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου