Ο περίφημος Άγγελος Τανάγρας υπήρξε διακεκριμένος Πρόεδρος της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών. Στο τεύχος του περιοδικού του, που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1928, περιείχε μερικές συνταρακτικές περιπτώσεις τηλεπάθειας.
Άγγελος Τανάγρας (07/03/1877 – 05/02/1971)
Η Μαρία Καλογεροπούλου, μετά τον θάνατο του συζύγου της Βασίλη, αδερφού του πολιτευτή Χαλκίδας, δεν μπορούσε να βρει ένα σημαντικό ποσό μετοχών. Όλες οι έρευνες για τις μετοχές απέβησαν άκαρπες, μέχρι που ένα βράδυ είδε στον ύπνο της τον σύζυγό της.
Μέσα σ’ ένα ολοζώντανο όνειρο, του είπε:
-Τι κρίμα που πέθανες και δεν πρόλαβες να τακτοποιήσεις τις υποθέσεις σου! Οι μετοχές έχουν γίνει άφαντες και δεν μπορώ να τις βρω πουθενά! Αν ξέρεις πού είναι, να μου το πεις ή να μου το γράψεις κάπου…
-Πρώτον, δεν πέθανα. Όσο για τις μετοχές που ψάχνεις, δεν είμαι σε θέση να σου γράψω, αλλά ντύσου, να σε πάω να τις βρεις.
Τότε, εκείνη, στο όνειρό της, ντύθηκε, έστρωσε τα μαλλιά της στον καθρέφτη και πήγαν μαζί στην αποθήκη του σπιτιού. Εκεί, της έδειξε μια μικρή βαλίτσα.
-Να, εδώ είναι, της είπε κι εξαφανίστηκε.
Πράγματι, την επόμενη ημέρα το πρωί, η Μαρία Καλογεροπούλου έτρεξε στην αποθήκη, όπως της είχε υποδείξει ο νεκρός σύζυγός της και ανακάλυψε τα πολύτιμα έγγραφα μέσα στο βαλιτσάκι. Η έκπληξη και η χαρά της ήταν τόσο μεγάλη, που διηγήθηκε την ιστορία της σε πολλούς φίλους και γνωστούς της.
Από τότε, σχεδόν κάθε βράδυ, έβλεπε τον άντρα της στον ύπνο της και συζητούσαν για διάφορα θέματα. Κάθε φορά, όμως, που του ανέφερε τον θάνατό του, εκείνος θύμωνε και της έλεγε:
-Μα, μη με στενοχωρείς… Σου λέω πως δεν πέθανα!
Μάλιστα, η επιμονή του ήταν τόση, ώστε κι εκείνη αναγκαζόταν να συμφωνεί μαζί του, για να μην τον βλέπει θλιμμένο.
Σύμφωνα με τον Άγγελο Τανάγρα, μια εξήγηση του φαινόμενου ήταν ότι η Μαρία Καλογεροπούλου θα είχε αντιληφθεί την τοποθέτηση των μετοχών ασυνείδητα και η μνήμη της, κατά τη διάρκεια του ύπνου, της επανέφερε την πληροφορία με τρόπο συμβολικό.
Όμως, η ίδια αρνούνταν πεισματικά αυτή την ερμηνεία, τονίζοντας ότι σε εκείνη την αποθηκούλα τοποθετούσαν μόνο άδεια κιβώτια και ποτέ τους δεν είχαν βάλει εκεί κάτι πολύτιμο, πόσο δε μάλλον μετοχές. Θεωρούσε αδιανόητο να εμπιστευτούν ένα τέτοιο μεγάλο ποσό σε τόσο επισφαλές μέρος.
Κατά την ψυχομετρική εξήγηση, αποδεικνυόταν ότι τα αντικείμενα που αγγίζουμε, εμποτίζονται με τις επιρροές μας, το λεγόμενο “Επιψυχίδιο”, ειδικά σε καταστάσεις συγκινησιακής φόρτισης. Αυτό ακριβώς το “Επιψυχίδιο” είναι που χρησιμεύει ως ίχνος για το μέντιουμ, ώστε να αναπαραστήσει ένα γεγονός, ψηλαφίζοντας ένα αντικείμενο.
Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, λοιπόν, η Μαρία Καλογεροπούλου, η οποία φαινόταν ότι διέθετε διαισθητικές ιδιότητες, υπέστη την επίδραση του επιψυχιδίου, αποκωδικοποίησε την κατάσταση και τη συμβόλισε με την υπόδειξη του νεκρού συζύγου της.
Η επόμενη ερμηνεία, που δόθηκε στο φαινόμενο, ήταν πνευματιστική, δηλαδή να είχε εμφανιστεί πράγματι ο άντρας της στον ύπνο της και να τις είχε δώσει όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες για τις χαμένες μετοχές.
Ένα ακόμη περιστατικό τηλεπάθειας είχε αναφερθεί στο συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα, μια αγράμματη πρόσφυγας με το όνομα Κωνσταντία Τσαχτσιρτζή, είχε παρουσιαστεί στον Γενικό Γραμματέα της Προσφυγικής Οργάνωσης Πολυγώνου, ώστε να κάνει μια δήλωση αποζημίωσης.
Δυστυχώς, όμως, δεν ήξερε ούτε την οδό, ούτε τον αριθμό της οικίας της στη Σμύρνη, όπου κατοικούσε πριν τον Ξεριζωμό, αλλά ούτε μπορούσε να συναντήσει κάποιον δικό της, ώστε να τη διευκολύνει στο αδιέξοδο αυτό. Έτσι, η υπόθεσή της δε γινόταν να προχωρήσει και να λάβει τη σχετική αποζημίωση, που της αναλογούσε.
Επομένως, για δυο – τρεις μήνες πήγαινε συνέχεια στην Προσφυγική Οργάνωση Πολυγώνου, αλλά ματαίως παρακαλούσε. Τίποτε δεν μπορούσε να γίνει, εφόσον δε διέθετε τα απαιτούμενα στοιχεία.
Έξαφνα, όμως, εμφανίστηκε μια μέρα χαρούμενη, λέγοντας στους υπαλλήλους ότι είχε δει στον ύπνο της τον νεκρό γιο της, μέσα σ’ ένα φωσφορίζον φως και της έδωσε την πλήρη διεύθυνση του σπιτιού τους στη Σμύρνη και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που χρειάζονταν.
Σύμφωνα με τον Άγγελο Τανάγρα, θα μπορούσε η ηλικιωμένη να είχε θυμηθεί ασυναίσθητα τα στοιχεία, που έμοιαζε να είχε λησμονήσει και η αγωνία, που βίωνε, να τα επανέφερε στη μνήμη της με συμβολική μορφή.
Η δεύτερη εξήγηση, μάλλον απίθανη, θα μπορούσε να ήταν η εξής : Κάποιος παλιός γείτονας να είχε θυμηθεί την κυρία Κωνσταντία και να της μετέδωσε τηλεπαθητικά τις πληροφορίες.
Η τρίτη εξήγηση ήταν καθαρά πνευματιστική, δηλαδή να είχε δει πράγματι στον ύπνο της τον πεθαμένο γιο της, ο οποίος, αγωνιώντας για τα βάσανα της μητέρας του, να φρόντισε να τη βγάλει από τη δύσκολη θέση.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΣΚΡΙΠ”, στις 07/03/1928…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΣΚΡΙΠ”, στις 07/03/1928
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου