Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

Η ψυχολογική διάσταση της συγχώρεσης...!!!!

Τι έχει ο καθένας στο μυαλό του όταν ακούει τη λέξη «συγχώρεση»;

Η έννοια της συγχώρεσης πολλές φορές παρεξηγείται και αλλοιώνεται απ’ όσους προσπαθούν να την εφαρμόσουν, γι’ αυτό και η εφαρμογή της ίσως είναι δύσκολη.

Η συγχώρεση ορίζεται στο μυαλό πολλών ατόμων ως «άφεση αμαρτιών» ή «αυταπάρνηση και παραίτηση από κάθε προσωπική επιθυμία». Όταν κάποιος πληγώνεται από τη συμπεριφορά κάποιου αγαπημένου του προσώπου θεωρεί ότι προκειμένου να τον συγχωρέσει πρέπει να ξεχάσει το συμβάν και να γίνουν όλα όπως πριν.

Είναι, όμως, πράγματι αυτή η έννοια της συγχώρεσης, ή μήπως είναι απαραίτητος ο επαναπροσδιορισμός της;

Στην πραγματικότητα ο ορισμός της συγχώρεσης προκύπτει από την ίδια την ετυμολογία της λέξης. Συν + χωρώ σημαίνει «δίνω χώρω». Δίνω χώρο στην σκέψη μου, έτσι ώστε αυτή να μπορέσει να χωρέσει και άλλες απόψεις πέρα από τη δική μου, δηλαδή χωράω δύο ενδεχόμενες ερμηνείες που αφορούν το ίδιο γεγονός. 

Αυτό δεν προϋποθέτει ότι οφείλω να ενστερνιστώ την αντίθετη άποψη, αλλά να την κατανοήσω. Η κατανόηση και η ενσυναίσθηση των σκέψεων και των συναισθημάτων του άλλου δεν σχετίζεται με το αποτέλεσμα, που μπορεί να είναι η απόρριψη της δικής του ερμηνείας για το γεγονός ή ακόμη και η διακοπή των σχέσεων μαζί του.

Το ερώτημα που μπορεί να θέσει κανείς είναι για ποιό λόγο να μπω στη διαδικασία της συγχώρεσης, τι έχω να κερδίσω από αυτό;

Εξετάζοντας την ψυχολογική διάσταση της συγχώρεσης γίνεται φανερό ότι η κατανόηση του άλλου αποφέρει οφέλη για τον ίδιο τον εαυτό. Η ανάμνηση του κακού που συνέβη και η διαρκής ενασχόληση με αυτό, η διαιώνιση των αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων και η τοποθέτηση του εαυτού στο ρόλο του θύματος διαταράσσει την ψυχική υγεία και γαλήνη του ατόμου, προκαλεί σκέψεις εκδίκησης και συνεπάγεται φόβο, άγχος και συμπτώματα κατάθλιψης. 

Αντίθετα η διαδικασία της συγχώρεσης αποφορτίζει το άτομο από τον ψυχικό πόνο που βιώνει λόγω της άσχημης συμπεριφοράς που δέχτηκε και αφανίζει τη συναισθηματική απειλή.

Επιπροσθέτως, η συγχώρεση προσφέρει απελευθέρωση από τα δυσάρεστα συναισθήματα, ψυχική ηρεμία, ψυχολογική κάθαρση και ηθική ικανοποίηση στο άτομο. Το άτομο αποδεσμεύεται από το παρελθόν και βιώνει τη λύτρωση.

Θεωρώντας την έννοια της συγχώρεσης ως ενσυνείδητη υπέρβαση του δυσάρεστου γεγονότος και των αρνητικών συναισθημάτων που αυτό συνεπάγεται και ως κατανόηση μίας οπτικής γωνίας που δεν συμβαδίζει, ίσως, με την προσωπικότητα του ατόμου, ο τρόπος για την εφαρμογή της δεν είναι ακατόρθωτος, ούτε απαιτεί προσωπική ταπείνωση. 

Αντιθέτως, απαιτεί αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Η αποδοχή του ίδιου μας του εαυτού με τα λάθη και τις αδυναμίες του προωθεί την ικανότητα κατανόησης και των αδυναμιών των άλλων ανθρώπων. 

Η ικανότητα να συγχωρούμε τους άλλους εξαρτάται από το πόσο ειλικρινείς είμαστε με τον εαυτό μας. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι το κουράγιο κάποιου να είναι πιστός στις πεποιθήσεις του, αλλά το κουράγιο να αλλάξει αυτές τις πεποιθήσεις.

Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση και η κατανόηση των αρνητικών συναισθημάτων του εαυτού. Τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να περιλαμβάνουν θλίψη, εγκατάλειψη, αδικία ή θυμό. Η ώριμη έκφραση και διαχείρισή τους και η αποδοχή αυτών των συναισθημάτων συμβάλλει στο να ξεπεραστούν. 

Στην ουσία η συγχώρεση δεν αποτελεί προϊόν ψυχικής δύναμης του ατόμου, ούτε ένδειξη αλτρουϊσμού, αλλά επέρχεται ως αποτέλεσμα μίας απλής νοητικής επεξεργασίας του τραυματικού γεγονότος και της λειτουργικής διαχείρισης των ψυχολογικών και συμπεριφορικών αντιδράσεων που αυτό προκάλεσε στο άτομο. 

Πρόκειται για τη συνειδητοποίηση ότι αυτό που έγινε δεν μπορεί να αλλάξει και την προσπάθεια για προστασία του εαυτού. Το άτομο δεν επιτρέπει πλέον στις σκέψεις του και στα συναισθήματά του να κυριεύουν τον ψυχισμό του.

Συμπερασματικά, η έννοια της συγχώρεσης δεν προϋποθέτει την έλλειψη αξιοπρέπειας από μέρους του ατόμου που συγχωρεί, αλλά την αποφυγή της απολυτότητας και τον μη περιορισμό της σκέψης του στην προσωπική του άποψη. 

Η διαιώνιση των αρνητικών συναισθημάτων που σχετίζονται με το πρόσωπο που μας έβλαψε μόνο μειονεκτήματα μπορεί να αποφέρει για την ψυχολογική υγεία. Μόνο η παραδοχή του ψυχικού πόνου μπορεί να βοηθήσει στην προσπάθεια υπέρβασης του δυσάρεστου γεγονότος. 

Αυτό αποτελεί φροντίδα και προστασία του εαυτού, καθώς και μία πολύ σημαντική απόφαση για τη δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος.




Από τη Νίκη Γκατζέλια , Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ : ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ, IRVIN D. YALOM, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, 2003
THE HEALING POWER OF FORGIVENESS, A DEFINITION OF FORGIVENESS THAT WE CAN ALL LIVE WITH, BY NANCY SCHIMELPFENING
PHOTO BY GREG PONTHUS

Μη μεγαλώσετε έναν ακόμη άνθρωπο που δεν κατάφερε να ζήσει για τον εαυτό του...!!!!

Μπαλαρίνες που χάθηκαν σε αποτυχημένες πιρουέτες. Γιατροί που ξέμειναν με την ασπιρίνη, πικρή στο στόμα. Δικηγόροι που επιχειρηματολογούν μοναχικά χωρίς αντίλογο. Επιστήμονες που η τύχη τους έριξε στο γκισέ μιας γραμματείας. 

Καθηγητές που δεν δίδαξαν ποτέ κανέναν : Πόσοι από αυτούς τους φιλόδοξους επαγγελματίες - που η πορεία τους έστειλε αλλού - δεν είμαστε γονείς που αποφασίσαμε να επενδύσουμε στα παιδιά μας, χτίζοντας το μέλλον τους; Πόσοι από εμάς δεν επιθυμούμε να ζήσουμε το δικό μας χαμένο όνειρο μέσα από τα παιδιά μας;

ΔιαβάζουΜΕ την προπαίδεια. ΓράφουΜΕ διαγώνισμα ιστορία. ΧάσαΜΕ στον αγώνα του ποδοσφαίρου. Πρόκειται για ένα πρώτο πληθυντικό που δεν είναι μεγαλοπρεπείας, αλλά ένας πληθυντικός εγωισμού και προσωπικών φιλοδοξιών που γεμίζει μέσα από τις λέξεις τις ελπίδες μας.

Όταν ονειρεύεσαι το μέλλον κάποιου χωρίς αυτόν τον «κάποιο», ουσιαστικά ζεις το δικό σου όνειρο, με τον άμεσα ενδιαφερόμενο απλό θεατή που άγεται και φέρεται από ένα σενάριο γραμμένο από άλλον.

Όλοι εμείς, ωραίοι ως Έλληνες, λατρεύουμε τα παιδιά μας. Κάνουμε θυσίες, όπως και άλλοι γονείς, σε άλλες χώρες. Παλεύουμε γι’αυτά. Το θέμα είναι κατά πόσο όλη αυτή η συναισθηματική επένδυση και η δανεική φιλοδοξία είναι ουσιαστική.

Πόσα παιδιά ονειρεύτηκαν να γίνουν μουσικοί και ο δρόμος που χάραξαν οι γονείς τους τούς έφεραν σε πανεπιστήμια και σπουδές άλλης κατεύθυνσης, πιο «επιστημονικής»; Πόσοι από εμάς δεν ονειρευτήκαμε κάποτε το σανίδι ενός θεάτρου και μας ξύπνησαν από αυτό το όνειρο με φροντιστήρια και διάβασμα για τη Νομική;

Πόσα παιδιά δεν θέλησαν να ζήσουν με ένα πινέλο και ένα καμβά στο χέρι σκορπώντας πινελιές από το ταλέντο τους και βρέθηκαν να διαβάζουν οικονομικά μίκρο, μάκρο;

Όλα αυτά τα δανεικά φτιαχτά όνειρα γίνονται μόνο από αγάπη. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Γίνονται αναμφίβολα στο όνομα του καλού των παιδιών μας. Επειδή εμείς «ξέρουμε» το καλό τους. Γιατί είναι παιδιά και δεν ξέρουν.

Θέλει δύναμη. Θέλει αγάπη. Θέλει αυταπάρνηση, να αποφασίσεις να αγνοήσεις ένα μέλλον που θέλεις για εκείνο και να το σπρώξεις προς μια ζωή που εκείνο ονειρεύεται. Δύναμη να αντέξεις ότι επιλέγει κάτι δύσκολο που, όμως, του αρέσει. Αγάπη να αποδεχθείς ότι διαλέγει άλλο δρόμο γιατί εκεί το πάει το όποιο ταλέντο. Αυταπάρνηση να βγεις από τα δικά σου γκρεμισμένα όνειρα και να μπεις στα δικά του, θερμός υποστηρικτής και αρωγός.

Και όταν μας παρασύρει η δίνη μιας ψευδαίσθησης ότι εκείνο επιλέγει, ενώ ξέρουμε ότι εκείνο μόνο ακολουθεί, πρέπει να δούμε την αλήθεια και να ακούσουμε τι λέει. Να μην κωφεύουμε στο «δεν μ΄αρέσει», να μη γυρνάμε το βλέμμα αλλού στο «δεν μπορώ».

Τα παιδιά είναι σαν τα δέντρα. Πρέπει να τους δίνουμε ρίζες να πατάνε γερά και νερό φροντίδας να μεγαλώνουν και να απλώνουν τα κλαδιά τους εκεί που επιθυμούν περισσότερο. Να δίνουν τους καρπούς τους σ’ ό,τι αγαπάνε. Είμαστε γονείς - γεωργοί που φροντίζουμε να διώξουμε ζιζάνια, να δροσίσουμε ξηρασίες. Σε καμία όμως περίπτωση δεν είμαστε γενετιστές που θα δημιουργήσουν μεταλλαγμένα υβρίδια ενός χαμένου δικού μας δρόμου.

Ας αφήσουμε τα παιδιά να αναπτυχθούν χωρίς να μεταφέρουν στην πλάτη τους και έναν άλλο άνθρωπο που δεν κατάφερε να ζήσει για τον εαυτό του.




Αλεξία Μπακοπούλου, Σχολική Ψυχολόγος

Η ενέργεια ακολουθεί το δρόμο που χαράζει η σκέψη...!!!!

Τα πράγματα είναι απλά. Είστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό με τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’αστέρια.

Είστε μια κινούμενη και ομιλούσα δέσμη νοήμονος ενέργειας που έχει τη μορφή ανθρώπινου σώματος. Αποτελείστε από κύτταρα, τα οποία αποτελούνται από άτομα,τα οποία αποτελούνται από υποατομικά σωματίδια. Τι είναι τα υποατομικά σωματίδια;

ΕΝΕΡΓΕΙΑ!!

Τα πάντα είναι ενέργεια

Η ύλη είναι ενέργεια.

Η ενέργεια δε μπορεί να δημιουργηθεί ή να καταστραφεί.

Είναι η αιτία και αποτέλεσμα του εαυτού της.

Εμφανίζεται αρμονικά κατανεμημένη παντού και πάντα.

Η ενέργεια βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και δεν ξεκουράζεται ποτέ.

Αλλάζει συνεχώς μορφές.

Η ενέργεια ακολουθεί το δρόμο που χαράζει η σκέψη

Είστε ένας ζωντανός μαγνήτης. Προσελκύετε, στην κυριολεξία, τα πράγματα, τους ανθρώπους και τις ιδέες που έχουν την ίδια ενεργειακή συχνότητα με τη δική σας.

Το ενεργειακό πεδίο σας αλλάζει διαρκώς ανάλογα με τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας. Το σύμπαν λειτουργεί σαν καθρέπτης και επιστρέφει την αντανάκλαση της ενέργειας που εκπέμπετε.

Όσο περισσότερη δύναμη και ένταση έχουν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας, τόσο αυξάνεται η μαγνητική έλξη.

Δεν πρόκειται,βέβαια, για μια διαδικασία που απαιτεί πραγματική προσπάθεια. Ένας μαγνήτης δεν <<προσπαθεί>> να προσελκύσει κάτι – απλώς συμβαίνει. Το ίδιο ισχύει και για εσάς! Βρίσκεστε διαρκώς σε μια διαδικασία έλξης κάποιου πράγματος στη ζωή σας………..

Διαθέτετε πολύ περισσότερη δύναμη απ’ότι φαντάζεστε. Μόλις κατανοήσετε πλήρως ότι εσείς είστε οι δημιουργοί των πάντων στη ζωή σας και μόλις αναλάβετε τις ευθύνες σας,μπορείτε να καταφέρετε όλα όσα περνούν από το νου σας.Εσείς είστε ο συγγραφέας της ζωής σας και μπορείτε να επιλέξετε να την κατευθύνετε όπου επιθυμείτε.

Έχετε την ικανότητα να αλλάξετε τη ζωή σας.

Έχετε την ικανότητα να δημιουργήσετε το μέλλον που επιθυμείτε.

Έχετε απεριόριστες δυνατότητες.

Είμαστε το αποτέλεσμα των σκέψεών μας
Βούδας

Οι σκέψεις σας δεν είναι απλώς μικρά αφράτα συννεφάκια που περιπλανιούνται μες στο κεφάλι σας. Οι σκέψεις σας είναι πράγματα. Ουσιαστικά, οι σκέψεις είναι μετρήσιμες μονάδες ενέργειας. Είναι βιοχημικές ηλεκτρικές ώσεις, κύματα ενέργειας που, απ’όσο γνωρίζουμε,έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν στο χρόνο και στο χώρο.

Οι σκέψεις σας είναι πρόβες των πράξεών σας.
Σίγκμουντ Φρόιντ




Από το βιβλίο «Το κλειδί για το νόμο της έλξης» 

Σταματά να αναζητάς την εκδίκησή. Αντίθετα, συγχώρησε...!!!!

«Δύο πρώην φυλακισμένοι του πολέμου συναντήθηκαν μετά από πολλά χρόνια. Όταν ο πρώτος ρώτησε ''έχεις συγχωρήσει αυτούς που σε αιχμαλώτισαν;'' ο δεύτερος απάντησε ''όχι, ποτέ'' . ''Τότε λοιπόν'', απάντησε ο πρώτος ''σε έχουν ακόμα φυλακισμένο''. – Jack Kornfield

Στο ταξίδι της ζωής, συχνά πληγωνόμαστε συναισθηματικά από τους άλλους. Συνήθως ξεπερνούμε γρήγορα τον πόνο της καρδιάς και της θλίψης και μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά. Όμως, υπάρχουν φορές που νιώθουμε κολλημένοι στο παρελθόν, αισθανόμαστε τόσο αναστατωμένοι και μίζεροι που το να πληγώσουμε αυτούς που μας στεναχώρησαν φαίνεται να είναι ο μοναδικός τρόπος για να φύγει ο πόνος.

Αλλά λειτουργεί η εκδίκηση; η σύντομη απάντηση είναι όχι και παρακάτω θα ανακαλύψετε το γιατί.

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΙΑ.

«Πριν ξεκινήσετε το ταξίδι της εκδίκησης, σκάψτε δυο τάφους». – Κομφούκιος

Η πεποίθηση πως η εκδίκηση είναι γλυκιά συνεχώς ενισχύεται από τον πολιτισμό μας. Για παράδειγμα, κοιτάξτε τις πιο διάσημες ταινίες και μυθιστορήματα - τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντανάκλαση του συλλογικού τρόπου σκέψης της κοινωνίας μας - θα ανακαλύψετε γρήγορα πως πολλά απεικονίζουν την εκδίκησή ως κάτι επιθυμητό που πρέπει να αναζητήσετε.

Ένα συνηθισμένο θέμα ιστορίας είναι οι δύο χαρακτήρες - ο «καλός» και ο «κακός» - που πολεμούν ο ένας τον άλλον. Ο «κακός» έχει κάνει κάτι άσχημο στον «καλό» και ο σκοπός της ζωής του τελευταίου είναι να εκδικηθεί τον προηγούμενο ακόμα και αν αυτό του στοιχίσει την ζωή. Μόλις αυτό επιτευχθεί, ο «κάλος» χαρακτήρας περιγράφεται ως ο γενναίος ήρωας που έλαβε τεράστια ικανοποίηση από το κατόρθωμα του.

Αντίθετα με το τι απεικονίζουν αυτά τα φανταστικά σενάρια, η πραγματικότητα είναι πως η εκδίκηση είναι αντιπαραγωγική- που σημαίνει πως αντί να σας κάνει να αισθανθείτε καλυτέρα, σας οδηγεί μόνο σε περισσότερο πόνο.

Δείτε πως :

● Πρώτον , το να ζητάτε εκδίκηση είναι βλαβερό για την ευεξία σας. Συγκεκριμένα, αυξάνει τα επίπεδα άγχους και επίσης εξασθενεί την φυσική και συναισθηματική σας υγεία.

● Δεύτερον, πιστεύοντας πως η εκδίκηση είναι σημαντική για την ευτυχία σας, ίσως συνεχώς να θέλετε κάθε άτομο που σας πλήγωσε να πληρώσει το τίμημα των πράξεων του. Το αποτέλεσμα; ξοδεύετε τον πολύτιμο χρόνο σας προσπαθώντας να καταστρέψετε τη ζωή των άλλων αντί να βελτιώνετε τη δική σας.

● Τρίτον, με το να πάρετε εκδίκηση συμπεριφέρεστε ακριβώς όπως και τα άτομα που ισχυρίζεστε ότι απεχθάνεστε και επίσης γίνεστε η χειρότερη εκδοχή του εαυτού σας. Όταν το συνειδητοποιήσετε, σύντομα θα μετανιώσετε γι αυτό που κάνατε και θα βρείτε τον εαυτό σας βυθισμένο στις τύψεις και στις ενοχές.

● Τέλος, πολλοί από αυτούς που εκδικηθήκατε θα θέλουν να σας εκδικηθούν (επειδή πήρατε εκδίκηση!) Με αυτόν τον τρόπο ακούσια βοηθάτε στη δημιουργία ενός φαύλου κύκλου διαπροσωπικών συγκρούσεων που αναπόφευκτα θα φέρει τεράστια ταλαιπωρία στη ζωή σας.
Με το να πληγώνετε τους άλλους, βλάπτετε τον εαυτό σας.

Η εκδίκηση δεν είναι τίποτα άλλο από μια γρήγορη λύση - στην αρχή, μπορεί όντως να είναι γλυκιά για λίγο διάστημα, όμως δοκιμάζετε την πικρή γεύση που αφήνει μετά. Οπότε ποιο το νόημα σε αυτό;

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΡΕΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

''Το σκοτάδι δεν μπορεί να σε βγάλει από το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορεί να εξαλείψει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό''.  Martin Luther King, Jr.

Πολλοί θα συμφωνήσουν πως δεν αναζητούν την εκδίκησή μόνο για να νιώσουν πιο χαρούμενοι αλλά επίσης και για να ανακτήσουν την γαλήνη και τη δικαιοσύνη, έχοντας την εντύπωση πως με το να τιμωρήσουν τους άλλους για τα παραπτώματα τους θα τους διδάξουν ένα μάθημα: να μην τα ξανακάνουν

Κι όμως η εκδίκηση ποτέ δεν καταφέρνει να βοηθήσει και ο λόγος είναι πως το να τιμωρείτε τους άλλους για τα λάθη τους δεν θα αποκαλύψει αυτό που τους έκανε να σας βλάψουν εξ αρχής. Επομένως, δεν μπορείτε να τους κατανοήσετε και να τους βοηθήσετε να ξεφορτωθούν την αιτία της παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς τους.

Οπότε , γιατί κάποιοι άνθρωποι εκ προθέσεως πληγώνουν τους άλλους; επειδή οι ίδιοι έχουν πληγωθεί στο παρελθόν και η βία έχει γίνει ο τρόπος να αντιμετωπίζουν τον σκληρό κόσμο στον οποίο έχουν ανατραφεί. Δεν είναι «κακοί» ή «μοχθηροί» – απλώς είναι άτυχοι που δεν έλαβαν πολλή αγάπη από την οικογένεια και το ευρύτερο περιβάλλον τους και ως αποτέλεσμα δεν έχουν μάθει να αγαπιούνται από τους γύρω τους.

Έτσι, η εκδίκηση είναι μια προσπάθεια να αποδώσουμε ευθύνη σε αυτούς, από μια θέση αδυναμίας. Είναι σύνηθες να περιφρονούμε ή ακόμα και να μισούμε αυτούς που δε μας φέρθηκαν σωστά όπως και να τους κατηγορούμε για τις πράξεις τους, χωρίς να μπορούμε να δούμε πως είναι θύματα μεγάλων δεινών και πως πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτούν από τις συναισθηματικές πληγές τους. Και αντί να τους δείξουμε συμπόνια για την ατυχία τους, τους τιμωρούμε για την κακή συμπεριφορά τους.

Επομένως, όταν εκδικούμαστε αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο τους προκαλούμε παραπάνω ταλαιπωρία αλλά επίσης ενισχύουμε την πεποίθηση τους ότι ο κόσμος είναι σκληρός και πως μπορούν να αντιμετωπίσουν τα διαπροσωπικά προβλήματα μόνο με τη βία. Με άλλα λόγια , τους παροτρύνουμε να γίνουν περισσότερο εχθρικοί και επιθετικοί, το οποίο είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που θέλαμε στην αρχή-ηρεμία και δικαιοσύνη.

ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΕΚΔΙΚΗΣΗ, ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ.

« Το οφθαλμός αντί οφθαλμού θα κάνει τον κόσμο τυφλό».– Mahatma Gandhi

Εάν η εκδίκηση δεν λειτουργεί , τότε τι;

Η συγχώρεση.
Για να αναρρώσουμε πραγματικά από την συναισθηματική πληγή που μας προκάλεσαν, πρέπει να συγχωρήσουμε.

Συγχώρεση σημαίνει να παραμερίσετε το μίσος σας γι αυτούς που σας πλήγωσαν και συμπονετικά να απαλλαχτείτε από την επιθυμία να τους τιμωρήσετε. Με αυτό θα νιώσετε ανακουφισμένοι από τη μνησικακία και θα βιώσετε μια κατάσταση εσωτερικής γαλήνης. 

Επιπλέον , δεν θα σπαταλάτε πλέον τον χρόνο και την ενέργεια σας προσπαθώντας να αλλάξετε το παρελθόν και θα προχωρήσετε στη ζωή εστιάζοντας σε αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά για την ευεξία σας.

Φυσικά, η συγχώρεση είναι εύκολο να λέγεται παρά να γίνεται ειδικά στην ανταγωνιστική κοινωνία που ζούμε, όπου ο καθένας πρέπει να πολεμά όλους τους άλλους εξαιτίας της εγωιστικής επιθυμίας να αποδείξει πως είναι ανώτερος τους . Οπότε, πως μπορεί κάποιος να μάθει να συγχωρεί;
Για να συγχωρήσετε χρειάζεται να συνειδητοποιήσετε πως κανείς, συμπεριλαμβανομένου κι εσείς , δεν είναι τέλειος και επομένως προοριζόμαστε κατά καιρούς να κάνουμε λάθη , τα οποία συχνά επηρεάζουν και τους άλλους. 

Όταν θέλετε εκδίκηση, επιθυμείτε να τιμωρήσετε κάποιον για το λάθος του και να τον κάνετε να αισθανθεί τα ίδια συναισθήματα με εσάς. Σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση οι σκέψεις σας γίνονται άσχημες και καταστροφικές και δεν υπάρχει χώρος για συγχώρεση στην καρδιά σας. Αλλά όταν κατανοήσετε πως κανένας ζωντανός άνθρωπος δεν είναι τέλειος, αρχίζετε να κοιτάτε τις πράξεις τους με εντελώς διαφορετική προοπτική. 

Βλέπετε την ασυνείδητη ταλαιπωρία που τους κινητοποιεί να πράξουν με αυτόν τον τρόπο καθώς είναι θύματα του παρελθόντος τους. Τότε, μια επιθυμία φυσικά εμφανίζεται μέσα σας, να τους συγχωρήσετε ακόμα και αν προηγουμένως ράγισαν την καρδιά σας.

Λέγοντας αυτό, είναι σημαντικό να επισημάνουμε πως η συγχώρεση αναφέρεται στο πρόσωπο και όχι στην πράξη. Με αλλά λόγια η συγχώρεση δεν σημαίνει ότι παραβλέπουμε τα παραπτώματα του άλλου. Επομένως, η συγχώρεση δεν συνεπάγεται με το πώς θα πρέπει να τρέξετε πίσω από αυτόν που σας πλήγωσε λόγω συμπόνιας προς την πληγωμένη ψυχοσύνθεση του. Όχι βέβαια. 

Μείνετε μακριά από τέτοιους ανθρώπους, υπερασπιστείτε τον εαυτό σας αν χρειάζεται και βεβαιωθείτε πως δεν θα σας ξανά κακομεταχειριστούν. Ωστόσο, από μια ασφαλή απόσταση συγχωρήστε τους για τα λάθη τους και ευχηθείτε τους κάτι καλό για το μέλλον.

Θα ήθελα να τελειώσω αυτό το άρθρο με μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες, που έχει ένα εξαιρετικά όμορφο μάθημα για την συμπόνια και τη συγχώρεση (ακόμα και αν η ιστορία είναι βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα αμφισβητείται. Ανεξάρτητα από αυτό , το μήνυμα που μεταφέρει είναι βαθυστόχαστο). Οπότε να την :

«Ο Βούδας καθόταν κάτω από ένα δέντρο μιλώντας στους μαθητές του, όταν ένας άντρας ήρθε και τον έφτυσε στο πρόσωπο. Αφού το σκούπισε, τον ρώτησε «Τι ακολουθεί; Τι θέλεις να πεις μετά από αυτό;» Ο άντρας ήταν λίγο μπερδεμένος επειδή δεν πίστευε πως αφού φτύσεις το πρόσωπο κάποιου θα σε ρωτήσει τι ακολουθεί. 

Δεν είχε τέτοια εμπειρία στο παρελθόν. Είχε προσβάλλει ανθρώπους και εκείνοι θύμωναν και αντιδρούσαν. Ή αν ήταν δειλοί ή αδύναμοι χαμογελούσαν προσπαθώντας να τον δωροδοκήσουν. Αλλά ο Βούδας δεν ήταν σαν κανέναν από αυτούς. Δεν ήταν θυμωμένος, ούτε είχε προσβληθεί ούτε ήταν δειλός. Αλλά απλώς είχε πει «τι ακολουθεί;» . Δεν υπήρχε κάποια αντίδραση.

Αλλά οι μαθητές του Βούδα θύμωσαν και αντέδρασαν. Ο κοντινότερος, ο Ananda είπε «Αυτό είναι πάρα πολύ. Δεν μπορούμε να το ανεχτούμε. Πρέπει να τιμωρηθεί αλλιώς όλοι θα αρχίσουν να κάνουν το ίδιο!»

Ο Βούδας απάντησε «Κάνε ησυχία. Δεν με πρόσβαλε, άλλα εσύ το κάνεις. Είναι καινούργιος, ένας ξένος. Πρέπει να άκουσε κάτι για εμένα πως είμαι άθεος, ένας επικίνδυνος άντρας που απομακρύνει τους ανθρώπους από τον δρόμο τους, ένας επαναστάτης, ένας διεφθαρμένος. Και ίσως έχει διαμορφώσει κάποια ιδέα, κάποια αντίληψη για εμένα. Δεν έφτυσε εμένα, έφτυσε την ιδέα του. Έφτυσε την ιδέα που έχει για εμένα επειδή δεν με ξέρει καθόλου, οπότε πως μπορεί να με φτύσει;»

«Αν το σκεφτείς» συνέχισε, «έφτυσε το μυαλό του. Δεν είμαι μέρος του και μπορώ να πω πως ο καημένος άντρας πρέπει να έχει κάτι άλλο να πει επειδή αυτός είναι ένας τρόπος για να πεις κάτι. Το να φτύσεις είναι ένας τρόπος για να πεις κάτι. 

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι οι λέξεις είναι ανίσχυρες : στην αγάπη, στην έντονη οργή, στο μίσος, στην προσευχή. Υπάρχουν έντονες στιγμές όπου οι λέξεις είναι ανίκανες. Τότε πρέπει να κάνεις κάτι. Όταν είσαι θυμωμένος, πολύ θυμωμένος, χτυπάς τον άλλον, τον φτύνεις, λες κάτι. Μπορώ να τον καταλάβω. Έχει κάτι παραπάνω να πει οπότε γι αυτό τον ρωτάω, «Τι ακολουθεί;»

Ο άντρας ήταν ακόμα πιο μπερδεμένος. Και ο Βούδας είπε στους μαθητές του «Είμαι περισσότερο προσβεβλημένος από εσάς επειδή με ξέρετε και έχετε ζήσει χρόνια μαζί μου και όμως αντιδράσατε».

Αμήχανος και μπερδεμένος ο άντρας επέστρεψε στο σπίτι. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ. Μετά την συνάντηση του με τον Βούδα του ήταν πολύ δύσκολο ,αδύνατο να κοιμηθεί όπως συνήθως. 

Ξανά και ξανά τον στοίχειωνε αυτή η εμπειρία. Δεν μπορούσε να εξηγήσει στον εαυτό του αυτό που είχε γίνει. Έτρεμε, ίδρωνε και μούσκευε τα σεντόνια. Δεν είχε συναντήσει ποτέ τέτοιον άντρα. Ο Βούδας γκρέμισε ολόκληρο το μυαλό και τα πρότυπα του , ολόκληρο το παρελθόν του.

Την επόμενη μέρα επέτρεψε. Έπεσε στα πόδια του Βούδα. Εκείνος τον ξαναρώτησε: «τι ακολουθεί»; Αυτό επίσης είναι ένας τρόπος για να πεις κάτι που δεν μπορείς με τα λόγια. Όταν ήρθες και άγγιξες τα πόδια μου, είπες κάτι που δεν μπορούσες να το πεις κανονικά, για το όποιο όλες οι λέξεις είναι πολύ περιορισμένες, δεν περιέχεται σε αυτές». Ο Βούδας είπε «κοίτα Ananda, αυτός ο άντρας είναι πάλι εδώ, λέει κάτι. Είναι ένας άντρας με βαθιά συναισθήματα».

Ο άντρας κοίταξε τον Βούδα και είπε «Συγχώρεσε με γι αυτό που έκανα χθες».

Ο Βούδας απάντησε «Να σε συγχωρήσω; μα δεν είμαι ο ίδιος άντρας στον οποίον το έκανες αυτό. Ο Γάγγης συνεχίζει να ρέει, δε θα είναι ίδιος ποτέ. Κάθε άνθρωπος είναι ένα ποτάμι. Ο άντρας που έφτυσες χθες δεν είναι πλέον εδώ. Του μοιάζω αλλά δεν είμαι ο ίδιος, πολλά έγιναν μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες! Το ποτάμι έρευσε πολύ. Οπότε, δεν μπορώ να σε συγχωρήσω επειδή δε σου κρατώ κακία.

«Και επίσης είσαι καινούργιος. Μπορώ να δω πως δεν είσαι ο ίδιος άντρας που ήρθε χθες εδώ επειδή αυτός ήταν θυμωμένος και έφτυσε ενώ εσύ γονατίζεις στα πόδια μου αγγίζοντας τα. Πώς μπορεί να είσαι ο ίδιος άντρας;

Δεν είσαι ο ίδιος οπότε ας το ξεχάσουμε. Αυτοί οι δύο άνθρωποι, αυτός που έφτυσε και αυτός που το δέχθηκε και οι δύο δεν είναι πλέον εδώ. Έλα πιο κοντά. Ας μιλήσουμε για κάτι άλλο». 




ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: TRUSTING ONESELF AND THE OTHER, OSHO
Μετάφραση – επιμέλεια: awakengr.com

Μην κρατάς κακία. Ευχήσου μόνο να είναι καλά...!!!!

Άνθρωποι έρχονται και άνθρωποι φεύγουν.
Καινούρια πράγματα μας γεμίζουν και άλλα τα βάζουμε στην άκρη, κάποια τα κρατάμε, είτε ηθελημένα τα βγάζουμε από τη ζωή μας.

Γιατί δεν μπορούμε να τα νιώθουμε άλλο. Γιατί δεν έχουν κάτι να μας προσφέρουν. Γιατί μας βαραίνουν. Γιατί τα χορτάσαμε ή γιατί πολύ απλά μας έχουν κουράσει.

Γιατί είμαστε άνθρωποι και αλλάζουμε. Τα ενδιαφέροντα, τα θέλω, τα αισθήματα μας. Δεν είναι κακό… Αυτά συμβαίνουν σε όλους μας και αντί να κρίνουμε καλύτερα να προχωράμε κοιτάζοντας το τώρα και προσπαθώντας να γινόμαστε καλύτεροι.

Είπαμε μεγάλα λόγια, είπαμε πράγματα που τα ξεχάσαμε. Προχωρήσαμε σε καταστάσεις που δεν μας γέμιζαν. Κλάψαμε, γελάσαμε.

Γνωρίσαμε καινούριους ανθρώπους. Κάποιοι μας σημάδεψαν για πάντα. Κάποιοι μας έμαθαν σημαντικά μαθήματα ζωής. Κάποιοι μας ξύπνησαν αισθήματα που ξεχάσαμε ότι μπορούσαμε να νιώσουμε. Κάποιοι μας ανέβασαν τον πήχη. 

Κάποιοι μας απογοήτευσαν, άλλοι μας θύμωσαν κι άλλοι μας έκαναν να ζήσουμε ανεπανάληπτες στιγμές. Άνθρωποι που υπήρχε λόγος που τους συναντήσαμε κι αν δεν μας αποκαλύφτηκε ακόμη, θα τον μάθουμε στην πορεία.

Να είσαι ευγνώμων για όλα όσα σου συμβαίνουν. Είναι τόσο σημαντικό να εκτιμάς τις καταστάσεις. Να εκτιμάς αυτούς τους ανθρώπους που σου αφιέρωσαν το χρόνο τους. Που σου έδωσαν ευκαιρίες, χαμόγελα, στιγμές. Που σου είπαν σ΄αγαπώ κι ας υπάρχουν κι αυτοί που απότομα, στα πήραν πίσω…

Φίλοι που τους κρατάς για μια ζωή. Άλλοι που φεύγουν λόγω συγκυριών. Αγαπημένοι που δεν έμελλε να συνεχίσετε μαζί. Ένας ξεχωριστός άνθρωπος που αποφάσισε να τραβήξει άλλο δρόμο από αυτόν που ονειρευτήκατε μαζί.

Μην κρατάς κακία για κανένα. Κράτησε τους απλά ζεστά στην καρδιά σου και να εύχεσαι να είναι πάντα καλά! 




Μαρίνας Αβραάμ.

Βάζει το κινητό σε ένα σακουλάκι με ρύζι...ο λόγος, θα σας σώσει....!!!!!

Γεμίστε το μπολ με ρύζι μέχρι να καλυφθεί εντελώς η συσκευή σας – Πρέπει να παραμείνει εκεί για 24 ώρες…

Το κινητό έπεσε στο νερό! Και τώρα τι κάνουμε; Σας έχουμε τη λύση για να το σώσετε.

Αφού το απομακρύνετε πρέπει αυτομάτως να το απενεργοποιήσετε και να αφαιρέσετε την μπαταρία του αλλά και την κάρτα sim καθώς πολλές φορές οι επαφές είναι πιο σημαντικές από τη συσκευή. Αν έχετε κινητό που δεν είναι εφικτή η αφαίρεση της μπαταρίας δεν μπορείτε να κάνετε διαφορετικά. Απλώς σκουπίστε το με ένα στεγνό πανάκι όπως και την κάρτα sim.

Κρατήστε το κινητό με φορά προς τα κάτω, το σημείο δηλαδή που βράχηκε να έχει φορά προς τα κάτω έτσι ώστε να φύγουν τα περισσότερα νερά. Ταυτόχρονα καθαρίστε απαλά με ένα στεγνό πανάκι.

Στη συνέχεια μπορείτε να ακολουθήσετε δυο εναλλακτικούς τρόπους για την καλύτερη αφαίρεση του υγρού στοιχείου από το εσωτερικό του. Ο ένας είναι να χρησιμοποιήσετε πιστολάκι για τα μαλλιά πάντα στο κρύο για να στεγνώσετε το κινητό ή χρησιμοποιήστε την ηλεκτρική σκούπα για να ρουφήξει όσο το δυνατόν περισσότερο νερό. 

Η σκούπα ίσως να είναι και η καλύτερη επιλογή καθώς ρουφάει τα υγρά εν αντιθέσει με το πιστολάκι που τα φυσάει προς τα μέσα με κίνδυνο να εισχωρήσουν ακόμα περισσότερο στα κυκλώματα του τηλεφώνου, όπως αναφέρει το crazynews.

Επειδή το άγχος για το αν τελικά θα αποκατασταθεί η βλάβη είναι μεγάλο μπορείτε να τυλίξετε το τηλέφωνο με ένα απορροφητικό χαρτί έτσι ώστε να είστε ακόμα πιο σίγουροι ότι τα υγρά έχουν φύγει.

Το επόμενο και τελευταίο στάδιο είναι να βουτήξετε το κινητό σας σε ένα μπολ με ρύζι. Άλλωστε το ρύζι είναι γνωστό πως τραβάει την υγρασία. Το κινητό σας πρέπει να παραμείνει εκεί για 24 ώρες. 

Γεμίστε το μπολ με ρύζι μέχρι να καλυφθεί εντελώς η συσκευή σας. Την επόμενη μέρα βγάλτε το κινητό από το ρύζι, τοποθετήστε την μπαταρία και προσευχηθείτε να ανοίξει. Αν όλα πάνε καλά να είστε περήφανοι που το σώσατε, διαφορετικά απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.




Μου έδιναν έναν χρόνο ζωής, πέρασαν 30...!!!!

Ουδέν κακόν αμιγές καλού, έλεγαν οι Αρχαίοι, και η ιστορία που ακολουθεί μας αποκαλύπτει ότι μπορούμε να βγούμε ακόμα και κερδισμένοι από μια κακή διάγνωση, εκτιμώντας τη ζωή πολύ περισσότερο.

Όταν μας λένε ότι υπάρχει κάτι που δεν πάει καλά με την υγεία μας, είναι λογικό να τρομάξουμε και να αγχωθούμε.

Πόσο μάλλον όταν είμαστε νέοι, έχουμε μικρά παιδιά και θεωρούμε ότι έχουμε ακόμα ολόκληρη τη ζωή μπροστά μας. 

Κάπως έτσι είναι και η περίπτωση της Ιωάννας, μιας γυναίκας που στα 34 χρόνια της οι εξετάσεις της έδειξαν κάτι «ύποπτο» και οι γιατροί τής σύστησαν να διερευνήσει την κατάσταση περισσότερο. 

Όταν εκείνη ρώτησε αν μπορούσε να πάει πρώτα 20 ημέρες διακοπές με την οικογένειά της, όπως είχε προγραμματίσει, η απάντηση που πήρε ήταν σοκαριστική : «Πώς να πας διακοπές; Εσύ πεθαίνεις!». Και όμως, από τότε έχουν περάσει 30 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η Ιωάννα έχει καταφέρει να μεγαλώσει την κόρη της, αλλά και την εγγονή της.

Πώς ξεκίνησαν όλα
«Τον Ιούνιο του 1985 παρατήρησα πως ένας αδένας στον λαιμό μου ήταν διογκωμένος και καθώς είχα προσέξει επίσης πως τα τελευταία χρόνια, κυρίως τα καλοκαίρια, ένιωθα ατονία, αποφάσισα να κάνω αιματολογικές εξετάσεις. 

Τα αποτελέσματα - μου εξήγησαν οι γιατροί - ήταν ανησυχητικά, καθώς η καθίζηση ήταν 90 και ο αιματοκρίτης μου χαμηλός. Οι γιατροί είπαν ότι χρειαζόντουσαν και άλλες εξετάσεις. 

Τότε ρώτησα αφελώς αν θα μπορούσα να πάω για 20 ημέρες διακοπές στο νησί μας, όπως είχαμε προγραμματίσει, και να κάνω τις εξετάσεις τον Σεπτέμβριο πια. Δεν μου πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσε να ήταν κάτι τόσο επείγον, που δεν γινόταν να περιμένει μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Ήμουν πολύ νέα - 34 ετών - για να έχω κάτι πολύ σοβαρό, σκεφτόμουν. Οι γιατροί μού είπαν ότι δεν καταλάβαινα τη σοβαρότητα της κατάστασης, ότι πέθαινα και ότι έπρεπε να ξεχάσω τις διακοπές. Όλο το καλοκαίρι έκανα εξετάσεις. Όταν η γιατρός μού είπε αόριστα πως η βιοψία κάτι δείχνει και πως θα πρέπει να κάνω κάθε μήνα εξετάσεις, άρχισα να συνειδητοποιώ πως κάποιο σοβαρό πρόβλημα υπήρχε. 

Τελικά, μου είπαν πως είχα παραπρωτεϊναιμία, μια νόσο εξαιρετικά σπάνια για νέους ανθρώπους. Εγώ ένιωθα καλά και δεν το είχα πάρει σοβαρά, στον άνδρα μου όμως είχαν πει πως μου απέμενε μόλις ένας χρόνος ζωής».

Θυμός και αντίδραση
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι, επειδή η περίπτωσή μου ήταν σπάνια, ούτε οι γιατροί ήξεραν καλά τι συνέβαινε. Κάποιοι έλεγαν πως έπρεπε να κάνω θεραπεία και άλλοι όχι, γεγονός που με θύμωνε και με έκανε να τους εμπιστεύομαι λιγότερο. Έτσι, αντιδρούσα, κυρίως γιατί ένιωθα καλά, αλλά ξεκίνησα να ψάχνω, για να καταλάβω τι συνέβαινε, διαβάζοντας βιβλία. 

Σύντομα συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο για ένα υφέρπον μυέλωμα, ένα μυέλωμα που δεν είχε δηλαδή ακόμα εκδηλωθεί. Οι γιατροί με έβαζαν να κάνω εξετάσεις κάθε ενάμιση μήνα. Η καθίζηση αυξανόταν και ο αιματοκρίτης μειωνόταν συνέχεια. 

Αναρωτιόμουν αν ήμουν τόσο άρρωστη όσο έλεγαν. Σιγά-σιγά άρχισα να αγχώνομαι και να σκέφτομαι την κόρη μου, που ήταν τότε σχεδόν 10 χρονών. Πώς θα μπορούσε το παιδί να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς εμένα; 

Τους επόμενους μήνες αισθανόμουν καλά μόνο όταν ήμουν με κόσμο· ήθελα να βγαίνω, να διασκεδάζω, αλλά να μη συζητάω το πρόβλημά μου. Σταμάτησα να κάνω πράγματα που μπορεί να με στενοχωρούσαν ή να μου χαλούσαν τη διάθεση. Για το πρόβλημά μου δεν μίλαγα σε κανέναν παρά μόνο σε δύο φίλους, στον άνδρα μου και στους γονείς μου».

«Σταμάτησα να πηγαίνω στους γιατρούς»
«Όσο ο αιματοκρίτης μου έπεφτε, οι περισσότεροι γιατροί έλεγαν πως έπρεπε να κάνω θεραπεία. Το ίδιο μου είπαν και το 1989 στο εξωτερικό. Εγώ δεν ήθελα να κάνω, γιατί πίστευα πως ο οργανισμός μου δεν θα την άντεχε. 

Πήγαινα στη δουλειά μου κανονικά, αλλά πρόσεχα γενικά, επειδή τα λευκά αιμοσφαίρια ήταν χαμηλά, όπως και ο αιματοκρίτης μου. Εκείνη την εποχή σταμάτησα να πηγαίνω στους γιατρούς, γιατί δεν μπορούσα πια να ακούω πως δεν ήμουν καλά. 

Συνάντησα όμως τυχαία τον γιατρό μου, που ήταν πολύ ανήσυχος και ο οποίος με πίεσε ουσιαστικά να κάνω εξετάσεις. Όταν πια έφτασε ο αιματοκρίτης μου στο 25, αναγκάστηκα να δεχτώ να κάνω θεραπεία».

«Βρήκα μόνη μου τη θεραπεία»
«Ξεκίνησα το 1991 μια συντηρητική θεραπεία για ενάμιση χρόνο, η οποία όμως δεν μου έκανε τίποτα. Ήμουν πολύ άσχημα, πολύ αδύναμη, δεν σταμάτησα όμως να βγαίνω έξω, να πηγαίνω στη δουλειά μου, στα μαγαζιά, στο σινεμά.

Ήθελα το ηθικό μου να είναι υψηλό για την κόρη μου, τους γονείς μου, αλλά και επειδή πίστευα μέσα μου πως θα γίνω καλά. Η οικογένειά μου μού συμπαραστεκόταν πολύ, με βοηθούσε, αλλά ποτέ δεν συζητούσαμε πως θα πέθαινα ή κάτι τέτοιο. 

Το 1993 ξεκίνησα μια πιο βαριά θεραπεία, που όμως δεν άντεξα να την ολοκληρώσω επειδή έκανα εμετούς, μου έπεφταν τα μαλλιά, ένιωθα μεγάλη αδυναμία κ.λπ. Μετά από αυτήν τη θεραπεία, οι εξετάσεις μου ήταν καλύτερες, αλλά δεν ήταν ιδανικές. 

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που διάβασα στην εφημερίδα για μια ουσία, την ερυθροποιητίνη, που ανεβάζει τον αιματοκρίτη, και πρότεινα στον γιατρό μου να τη δοκιμάσω. Εκείνος μου είπε πως θα μπορούσαμε να το προσπαθήσουμε, ωστόσο δεν υπήρχε μεγάλη εμπειρία και δεν ήταν καθόλου βέβαιο πως θα με βοηθούσε. Εγώ όμως πίστευα μέσα μου πως θα με σώσει. Τελικά, την πήρα και τη συνεχίζω ακόμη με θεαματικά αποτελέσματα».

«Έχω ξεχάσει ότι είμαι άρρωστη»
«Φυσικά από την ασθένεια δεν έχω ιαθεί, αλλά η γενική μου κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη. Ο αιματοκρίτης μου είναι σταθερά γύρω στο 39 με 40, έχω ακόμα χαμηλά λευκά, και συνεχίζω να κάνω εξετάσεις δύο φορές τον χρόνο, αλλά τα αποτελέσματα είναι πάντα καλύτερα. 

Προσέχω τα φάρμακα που παίρνω, φροντίζω να μην κουράζομαι πολύ και να μην υπερβάλλω. Έχω όμως ξεχάσει πως είμαι άρρωστη. Ξέρω πως το μέλλον είναι αβέβαιο, αλλά βλέπω πως τα πράγματα βελτιώνονται και αυτό μου φτάνει. Πιστεύω πως θα ήμουν ακόμα καλύτερα αν δεν μου είχαν πει για την αρρώστιά μου με τόσο απότομο τρόπο, αν δεν είχαν πάρει τον ρόλο του Θεού κάνοντας προβλέψεις για το πόσος χρόνος ζωής μού έμενε ακόμα».

«Κέρδισα τη ζωή»
«Θεωρώ ότι με βοήθησε πολύ η προσωπικότητά μου, καθώς είμαι από τη φύση μου αισιόδοξο άτομο. Ποτέ δεν πίστεψα πως ήμουν τόσο άρρωστη όσο έλεγαν, κυρίως γιατί το περισσότερο διάστημα ένιωθα σχετικά καλά. Πιστεύω πως έκανα καλά που άργησα να ξεκινήσω τη θεραπεία και που αποφάσισα εγώ για τον εαυτό μου. 

Έγινα καλά χάρη στην ερυθροποιητίνη και στην επιμονή μου. Με βοήθησε φυσικά η συμπαράσταση των δικών μου και των δύο φίλων, με τους οποίους συζητούσα και διατηρούσαμε τη θετική μας σκέψη. Πιστεύω επίσης ότι από αυτήν την ιστορία κέρδισα. Κέρδισα τη ζωή και έμαθα το νόημά της. 

Πλέον δεν στενοχωριέμαι για πράγματα που γίνονται, έστω και με κόστος λίγο παραπάνω κόπο ή χρήματα, αλλά ούτε και για πράγματα που δεν γίνονται, για όσα δεν αλλάζουν. Διώχνω τις κακές σκέψεις. 

Για μένα έχουν πια σημασία οι στιγμές της καθημερινότητας και όχι το αύριο. Περπατάω στον δρόμο και λέω δόξα τω Θεώ που είμαι καλά. Χαίρομαι που είναι Κυριακή βράδυ και αύριο το πρωί πρέπει να ξυπνήσω να πάω στη δουλειά μου. Λυπάμαι αυτούς που δεν χαίρονται τις στιγμές, νομίζω πως δεν έχουν καταλάβει το νόημα της ζωής». 




Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι ξέρουν να σέβονται…!!!

Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι’ αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.

Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο.

Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.

Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει. Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.

Δεν λένε «εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει», ούτε «πουλήθηκα για πέντε δεκάρες», γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.

Όταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.

Αν έχουν ταλέντο, το σέβονται. Θυσιάζουν γι’ αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά.

Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στο τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές. Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν. Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται «γερό μυαλό σε γερό κορμί».

Απόσπασμα από γράμμα του Αντόν Τσέχωφ στον αδερφό του Νικολάι τον Μάρτιο του 1886. Ο αδερφός του Τσέχωφ ήταν ένας ταλαντούχος ζωγράφος και συγγραφέας ο οποίος ήταν βυθισμένος στις καταχρήσεις. Ο αλκοολισμός τον είχε φέρει στο σημείο να κοιμάται στους δρόμους αδιαφορώντας για τα ταλέντα του. 

Όταν πήρε το γράμμα από τον αδερφό του, ο Νικολάι ήταν 28 και ήταν μια προσπάθεια του Αντόν να βοηθήσει τον αδερφό του, να ξαναβρεί τον δρόμο του. Ο Νικολάι θα πεθάνει τρία χρόνια αργότερα…




Του Αντόν Τσέχωφ.

Απότομες διακυμάνσεις της διάθεσης : Τι τις προκαλεί ;

Θέλουμε να σηκώσετε το χέρι αν είστε γυναίκα και έχετε ακούσει έστω και μία φορά στην ζωή σας την ερώτηση «Έχεις περίοδο;» όταν η διάθεσή σας δεν ήταν και στα καλύτερά της. Υποθέτουμε ότι έχει συμβεί στις περισσότερες.. Είναι προσβλητικό, καθώς οι απόψεις και τα αισθήματά σας υποβαθμίζονται και συνδέονται μονάχα με την βιολογία σας.

Και, σίγουρα, ένα από τα συμπτώματα της περιόδου μπορεί να είναι τα ξαφνικά σκαμπανεβάσματα της διάθεσης. Αλλά τις περισσότερες φορές, οι ορμόνες δεν παίζουν κανέναν ρόλο. Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την διάθεση, και ήρθε η ώρα να τους αναλύσουμε.

Το στρες
Όλοι μας βιώνουμε στρες, και όλοι έχουμε τους δικούς μας τρόπους να το διαχειριζόμαστε. Και, δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να το διαχειριστούν αρκετά καλά, ή έχουν να ισορροπήσουν τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα (ξανά, μια μικρή υπόκλιση στις γυναίκες και τους δεκαπέντε διαφορετικούς ρόλους που υποχρεώνονται να αναλάβουν), που στο τέλος το στρες νικάει.

Η κατάθλιψη
Η θλίψη και η υποτονικότητα δεν είναι τα μοναδικά συμπτώματα της κατάθλιψης. Ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν οργή, ή αυξημένο στρες. Συνεπώς, αν αντιμετωπίζετε απότομες αλλαγές στην διάθεση, ίσως πρέπει να τσεκάρετε την πιθανότητα κατάθλιψης.

Η διπολική διαταραχή
Η ασθένεια που έχει τις διακυμάνσεις της διάθεσης ως το πρωταρχικό της σύμπτωμα, τις περισσότερες φορές δεν θα διαγνωστεί αμέσως, καθώς οι περισσότεροι ασθενείς αναζητούν βοήθεια κατά την διάρκεια καταθλιπτικών επεισοδίων, και όχι των μανιακών ή υπομανιακών.

Η έλλειψη ύπνου
Ο ύπνος είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή μας. Η απόδειξη; Η έλλειψη ύπνου μπορεί να αυξήσει το στρες κατακόρυφα, να οδηγήσει σε υπερφαγία και παχυσαρκία, να ανεβάσει τον κίνδυνο για πολλές παθήσεις, και να επηρεάσει την διάθεσή μας με πολύ άσχημο τρόπο.

Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά
Η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών προκαλεί αισθήματα ευφορίας. Και, όπως ξέρουμε όλοι που έχουμε πιεί μερικά ποτήρια παραπάνω, αυτά τα αισθήματα ακολουθούνται από ένα comedown όχι και τόσο ευχάριστο. Και, φυσικά, η μακροχρόνια χρήση έχει επιπτώσεις πολύ χειρότερες από τις διακυμάνσεις της διάθεσης.

Η καφεΐνη και η ζάχαρη
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα με δυο κούπες καφέ την ημέρα. Όχι όλοι, όμως. Όποιο κι αν είναι το όριο ανοχής σας, η υπερβολική καφεΐνη οδηγεί σε υπερβολική διέγερση, κάνοντάς μας νευρικούς. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την ζάχαρη, η οποία μας δίνει μια μικρή και ξαφνική έκρηξη ενέργειας, για να μας ρίξει ακόμα πιο χαμηλά αργότερα.

Η περίοδος
Ναι, το είπαμε και πριν. Είναι ένα από τα συμπτώματα, και μπορεί να εμφανιστεί μέχρι και δύο εβδομάδες νωρίτερα.

Η εμμηνόπαυση
Κατά την εμμηνόπαυση, τα επίπεδα οιστρογόνων αρχίζουν και πέφτουν, και μαζί με αυτά και η διάθεση. Δεν είναι καθόλου σπάνιο, συνεπώς, να δούμε μια γυναίκα να βιώνει διακυμάνσεις στην περίοδο αυτή.




Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Εκείνοι οι δυστυχισμένοι άνθρωποι που λένε μόνο ψέματα...!!!!

Από μικρή μου άρεσαν τα παραμύθια. Όπως σε όλους μας άλλωστε.

Πιτσιρικάδες ήμασταν και ζωντάνευαν στα μάτια μας γενναίοι ιππότες, ρομαντικές πριγκιποπούλες, έξυπνα ζώα με ανθρώπινη φωνή και μαγικά τζίνι σε λυχνάρια.

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ πάντα αναρωτιόμουν για το συγγραφέα. Θαύμαζα εκείνο το λαμπρό κεφάλι που κατέβαζε τέτοιες ιδέες. Καμάρωνα εκείνο το μυαλό που γεννούσε ήρωες κι έπλεκε τις ιστορίες τους.

Κάτι που για να είμαι ειλικρινής δεν το κάνω σήμερα. Τους σύγχρονους παραμυθάδες δεν τους θαυμάζω καθόλου!

Βλέπεις πέρα από τους κλασικούς της ιστορίας, τον Αίσωπο, τον Άντερσεν, τους Γκριμ και πόσους ακόμη, η ζωή εμφανίζει εξέλιξη. Έτσι έχουμε και τους απατεώνες που αρέσκονται να πλάθουν ιστορίες για το κοινό τους.

Μόνο που αυτό το άτυχο κοινό δεν έχει ιδέα πως εξαπατάται.

Πιστεύει απλά τα παραμύθια για αλήθειες.

Κάποιοι θα τους πουν απατεώνες. Άλλοι ψεύτες. Μεταξύ μας πάντα, είναι και τα δύο.

Είναι άνθρωποι που πίστεψαν πως μπορούν να πορευθούν με ψέματα. Πίστεψαν πως μπορούν πλάθοντας καλά το παραμυθάκι τους να εξαπατήσουν αυτούς που είχαν την αφέλεια να τους εμπιστευτούν. Κι είναι καλοί. Πολύ καλοί στις ιστορίες τους. Τις ξετυλίγουν γεμάτες γλαφυρές περιγραφές και λεπτομέρειες. Και πείθουν.

Ναι ρε γαμώτο, πείθουν πως είναι καλοί, αθώοι, θύματα καταστάσεων κι ανθρωπίνων συμπεριφορών. Κι έτσι από θύτες γίνονται τα ευαίσθητα “θύματα”. Κι ευωδιάζει μπροστά η αθωότητά τους, την ίδια στιγμή που η ενοχή βγάζει απο πίσω λιποθυμική μπόχα.

Ψεύτες τους λέω. Και κλέφτες και θρασύδειλους.

Ανθρωπάκια με λίγα λόγια που έμαθαν να χρησιμοποιούν το θησαυρό των λέξεων για τον πιο ποταπό σκοπό, για να εξαπατούν.

Και τους λυπάμαι. Όσο τους θυμώνω, άλλο τόσο τους λυπάμαι. Γιατί αποδεικνύεται πως δεν έχουν συναίσθηση.

Δεν καταλαβαίνουν πως το ίδιο το διαταραγμένο τους μυαλό τους έχει αιχμαλωτίσει σε ένα φαύλο κύκλο ψεμάτων.

Βούλιαξαν στους μύθους τους και πνίγονται. Και τραβούν στον πάτο κι όλους αυτούς που θα έχουν την καλοσύνη ή και την αφέλεια να τους πιστέψουν.

Αυτοί οι άνθρωποι, με τα ψέματα στην καρδιά, είναι δυστυχισμένοι άνθρωποι. Και προκαλούν στο διάβα τους ανείπωτη δυστυχία. Κι είναι τα “αποκαλυπτήριά” τους – γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, όπως λένε και στο χωριό μου - που μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα.

Ελευθερώνονται τα μάτια και βλέπουν την αλήθεια. Ελευθερώνεται η όσφρηση και πιάνει τη μπόχα. Και τότε καταλαβαίνουμε το παραμύθι.

Θυμώνω, δε θα πω ψέματα. Σφίγγω όμως τα δόντια και δεν απαντώ. Γιατί ο χρόνος ξέρει να δικαιώνει.

Και γιατί εγώ τα παραμύθια τα αγαπούσα πάντα για το τέλος τους.

Και τι πιο όμορφο τέλος μπορεί να προσδοκά κανείς από το να αποκαλυφθεί το “φίδι” του παραμυθιού;

Να αποκατασταθεί η ηθική τάξη;

Όσο για το ηθικό δίδαγμα;

Καλά τα παραμύθια, αλλά σαν την αλήθεια δεν έχει…




Στεύης Τσούτση.

12 δυνατά συναισθήματα και η επίδρασή τους στο σώμα...!!!!

Η ευτυχία ενισχύει τις αρτηρίες μας. Όταν ερωτευόμαστε, ενισχύουμε τους νευρώνες μας. Τα συναισθήματα σχετίζονται απόλυτα και συνδέονται με το σώμα μας.

«Μόνο η ευτυχία εγγυάται την υγεία και την μακροβιότητα» – Santiago Ramon y Cajal

Η δύναμη των συναισθημάτων είναι απίστευτη. Τα καλά συναισθήματα όπως και τα άσχημα, επηρεάζουν άμεσα την υγεία και την ευημερία του σώματός μας.

12 συναισθήματα που επιδρούν στο σώμα μας

Η ευτυχία ενισχύει τις αρτηρίες μας. Ο καρδιολόγος Dr. Michael Mille, έκανε μια μελέτη εξετάζοντας αυτό το θέμα μέσω της μουσικής. Στην ομάδα που άκουγε χαρούμενη μουσική, οι αρτηρίες διαστέλλονταν ως και 26%, κάτι που μοιάζει με αυτό που συμβαίνει στην αεροβική γυμναστική, ενώ η λυπηρή μουσική μείωσε τη διάμετρο των αρτηριών σε 6%.

Ο έρωτας ενισχύει τους νευρώνες μας. Ιταλοί ερευνητές βρήκαν ότι όταν είμαστε ερωτευμένοι, παράγουμε μεγαλύτερη ποσότητα μιας πρωτεΐνης που εμπλέκεται στην ανάπτυξη και επιβίωση κάποιων από τους νευρώνες μας. Επομένως το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να ερωτευόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι!

Η ηρεμία προστατεύει τον εγκέφαλό μας. Μια έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, έδειξε ότι μια συνηθισμένη πρακτική διαλογισμού προκάλεσε το πύκνωμα κάποιων περιοχών του φλοιού. (φαιά ουσία). Αυτό το πύκνωμα οδηγεί σε μειωμένο πόνο και καρδιαγγειακά ατυχήματα.

Ο θυμός καθυστερεί την θεραπεία. Ερευνητές από το Οχάιο έδειξαν ότι ο θυμός αυξάνει τις κυτοκίνες που είναι υπεύθυνες για την φλεγμονή.

Ο φόβος αυξάνει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Ερευνητές από το Κεμπέκ έδειξαν ότι ένα μεγαλύτερο επίπεδο στρες, αυξάνει την πίεση του αίματος και επίπεδα κορτιζόλης.

Η αγάπη μειώνει τους δείκτες χοληστερόλης. Μια ενδιαφέρουσα έρευνα ζήτησε από μια ομάδα εθελοντών να γράψουν ένα γράμμα στο οποίο θα μιλούσαν για την αγάπη που ένιωθαν για κάποιον αγαπημένο τους και ζήτησε από μια άλλη ομάδα να γράψει ένα γράμμα για ένα οποιοδήποτε θέμα. Μέτρησαν τα επίπεδα της χοληστερόλης πριν και μετά τη συνεδρία και η ομάδα που είχε γράψει ένα γράμμα για την αγάπη, είχε μειωμένα επίπεδα χοληστερόλης.

Το άγχος αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Είναι αποδεδειγμένο ότι οι μαθητές κατά τη διάρκεια περιόδων στρες έχουν μειωμένο επίπεδο Τ λεμφοκυττάρων, των αμυντικών κυττάρων που είναι υπεύθυνα για την απομάκρυνση των ασθενών κυττάρων και πολεμούν τους ιούς.

Ο πόνος πυροδοτεί αλλεργίες. Παρόλο που η συναισθηματική οδύνη δεν είναι υπεύθυνη για αλλεργίες, βοηθάει στην πυροδότηση αντιδράσεων και αυξάνει την λοιμογόνο δύναμη.

Το κλάμα είναι υγιές. Την δεκαετία του 80’ ο ερευνητής William Frey ανακάλυψε ότι τα δάκρυα απομακρύνουν μεγάλες δόσεις νοραδρεναλίνης (υπεύθυνης για απελευθέρωση κορτιζόλης). Σήμερα ξέρουμε ότι τα δάκρυα είναι γεμάτα με λυσοζύμη, που ευθύνεται για την καταστροφή του 95% των βακτηρίων μέσα σε μόνο 10 λεπτά. 

Επίσης εξουδετερώνουν τις ορμόνες του στρες. Αλλά δεν είναι όλα τα δάκρυα το ίδιο. Μια έρευνα έδειξε ότι οι άνθρωποι που κλαίγανε κατά τη διάρκεια μιας λυπηρής ταινίας, φορτώνονταν με ουσίες σχετικές με το στρες, ενώ αυτοί που έκλαιγαν εξαιτίας κρεμμυδιού δεν φορτώνονταν.

Το στρες σε προ‐εμμηνοπαυσιακές γυναίκες προκαλεί την απόκτηση βάρους. Σουηδοί ερευνητές έδειξαν ότι κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης υπάρχει μια αύξηση σε ορμόνες του στρες κάτι το οποίο με τη σειρά του προκαλεί τη συσσώρευση λίπους γύρω από την κοιλιά και τους γοφούς.

Το χιούμορ, μας «επισκευάζει». Το καλό χιούμορ απλευθερώνει ενδορφίνες, τις αποκαλούμενες ορμόνες της ευτυχίας που είναι υπεύθυνες για τις λειτουργίες στην αποκατάσταση και επισκευή του σώματος.

Ο πόνος αυξάνεται όταν προειδοποιείστε για αυτό. Έχει αποδειχτεί ότι η συνηθισμένη φράση «αυτό πρόκειται να πονέσει» αυξάνει τον πόνο όπως έχει δείξει μελέτη από το Πανεπιστήμιο Dutch Radboud. Η έρευνα συγκέντρωσε παραπάνω από 100 εθελοντές. Όλοι εκτέθηκαν στην ίδια ουσία, αλλά εκείνοι οι οποίοι προειδοποιήθηκαν ότι θα είχαν μια δυνατή φαγούρα, δεν σταματούσαν να ξύνονται από τη στιγμή που τους χορηγήθηκε η ουσία. 




Μη φοβάσαι να χάσεις όποιον δεν αισθάνεται τυχερός που σ’ έχει...!!!!

Αυτοί που δε σε ψάχνουν όταν χάνεσαι, που δεν τους λείπεις όταν είσαι μακριά τους, που δε νοιάζονται για το αν θα μοιραστούν ή όχι την καθημερινότητά τους μαζί σου, δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για σένα. Δε σε εκτιμούν και δε σε αγαπούν όσο τους αγαπάς εσύ. Και δυστυχώς η αγάπη του ενός δε φτάνει για να σώσει ό,τι αναλογεί σε δυο.

Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις έναν άνθρωπο και δεν πρέπει να θες να συμβεί και κάτι τέτοιο.

Το πεπρωμένο σου μπορεί να φέρνει ανθρώπους στη ζωή σου, αλλά εσύ είσαι αυτός που θα αποφασίσεις ποιοι και για πόσο θα μείνουν. Η αλήθεια μπορεί να πονάει, αλλά πονάει μόνο την πρώτη φορά που θα την ακούσεις. Αντίθετα, τα ψέματα που σου χαϊδεύουν τ’ αυτιά μπορεί να ρίχνουν πρόσκαιρη στάχτη στα μάτια, αλλά πονάνε κάθε φορά που τα θυμάσαι απ’ τη στιγμή που θα τ’ ανακαλύψεις.

Στη ζωή τρία πράγματα φεύγουν και δε γυρνούν πίσω. Ο χρόνος που περνά, τα λόγια που είπες ή δεν είπες κι οι ευκαιρίες που δεν άρπαξες. Γι’ αυτό το λόγο δώσε αξία σε όποιον σε υπολογίζει και σου δείχνει έμπρακτα ότι σ’ αγαπάει και μη συμπεριφέρεσαι σε κανέναν που σε μεταχειρίζεται σαν εναλλακτική του ως προτεραιότητά σου. 

Φύγε μακριά από ανθρώπους ψεύτες, αρνητικούς, ανθρώπους που σε κρίνουν και θέλουν να σ’ αλλάξουν, ανθρώπους που δε σε σέβονται και κατηγορούν εσένα για ό,τι πηγαίνει λάθος.

Καμιά φορά, αυτοί που κερδίζουν τους θησαυρούς της ζωής, δεν είναι αυτοί που παλεύουν με όλο τους το είναι. Είναι αυτοί που καταλαβαίνουν πότε είναι η σωστή στιγμή για να παραιτηθούν από έναν αγώνα χωρίς νόημα.

Σε μια χαμένη μάχη ο επιμένων δε νικά πάντα, πολλές φορές απλά ξεφτιλίζεται. Να παλεύεις και να διεκδικείς όσα θες, αλλά μόνο όσα αξίζουν. Όχι όσα σε κάνουν ν’ αμφισβητείς τη σημασία της ύπαρξής σου.

Πολλοί θα σου πουν ότι χρειάζεται μεγάλο κουράγιο να παλέψεις για να μείνεις σε μια κατάσταση που χρειάζεται «φτιάξιμο». Αν όμως το μόνο που κάνεις είναι να προσπαθείς κι αυτό δεν επιφέρει ποτέ κανένα αποτέλεσμα;

Αν φτάνεις στο σημείο να είσαι εσύ ο μόνος που πολεμάει για κάτι που αφορά δύο; Πόσο ακόμα θα προσπαθείς προκειμένου να κολλήσεις ρωγμές κομματιών που ανήκουν σε δύο άτομα; Χρειάζεται πολύ περισσότερο θάρρος καμιά φορά για να βρεις τα κότσια να πεις εσύ πρώτος το τέλος.

Δε φτάνει να έχεις αποδεχτεί μόνο εσύ το φταίξιμό σου και να έχεις αναλάβει το μερίδιο ευθύνης σου. Ακόμα κι αν δε φταις σε κάτι, όσο μεγαλείο ψυχής και να θες να επιδείξεις γιατί αγαπάς τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, κάποια στιγμή όλη σου αυτή η προσπάθεια απλά θα σε φθείρει. Θα αρχίσεις να χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό.

Γιατί δε με θέλει πια; Δεν ήμουν αρκετός; Τι έκανα λάθος; Σκέψεις σαν αυτές θα τριβελίζουν το νου σου και σαν σαράκι θα κατατρώνε την ψυχή σου. Κάθε υγιές κομμάτι της θα νοσεί μέχρι που θ’ αρρωστήσει.

Υπάρχει πραγματικό νόημα σ’ αυτό; Να χαθείς μέσα στη δίνη αυτής της προσπάθειας; Δεν είναι εύκολο να το συνειδητοποιήσεις όμως αργά ή γρήγορα θα βρεθείς μπροστά στο σταυροδρόμι αυτού του διλήμματος.

Να συνεχίσεις ν’ αναλώνεσαι μέχρι ο άλλος να κάνει τον κύκλο του και να σου δώσει όσα αποφάγια του έχουν απομείνει ή να σώσεις τον εαυτό σου και ν’ απομακρυνθείς απ’ αυτή την αρρωστημένη κατάσταση;

Διώξε ανθρώπους τοξικούς απ’ τη ζωή σου και μη φοβάσαι να δείξεις ποιος πραγματικά είσαι.

Τι πραγματικά αισθάνεσαι και ποια από αυτά τα συναισθήματα σε πνίγουν. Μην τα κρατάς μέσα σου όσα νιώθεις. Τα συναισθήματα είναι εκδικητικά. Κρύβονται μέχρι να κοπάσει η καταιγίδα και παραμονεύουν στις σκιές για να κάνουν την επανεμφάνισή τους σε ανύποπτο χρόνο. 

Εκεί που θα νομίζεις ότι το πρόβλημα έχει ξεπεραστεί αυτά θα επιστρέφουν και θα σε στοιχειώνουν. Όταν θα φτάσεις στο σημείο όλη αυτή η θέλησή σου για προσπάθεια να μετατρέπεται σε θυμό κι αγανάκτηση, τότε τίποτα δε θα πηγαίνει πια σωστά.

Τα επίπονα τέλη πολλές φορές κρύβουν μέσα τους πανέμορφες αρχές. Νέα κεφάλαια που θα σε περιμένουν συνέχεια στη ζωή σου. Μη φοβάσαι να ρισκάρεις και να πεις το τέλος που χρειάζεται. Αν εγκαταλείψεις κάτι μέτρια καλό, θα βρεις το καλύτερο. Τα μέτρια είναι για τους μέτριους κι εσύ δεν είσαι ένας από αυτούς. 

Η μεγαλύτερη φυλακή στην οποία κλείνουμε τον εαυτό μας είναι η γνώμη των άλλων για μας. Αν η απόφασή σου όμως σου δώσει την ψυχική ηρεμία που από καιρό αποζητάς, τότε ζύγισε ξανά τα πράγματα.

Τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Οι άνθρωποι αλλάζουν για να μάθουμε να φεύγουμε από ό,τι μας καταστρέφει. Τα πράγματα πηγαίνουν στραβά για να τα εκτιμήσουμε όταν πηγαίνουν καλά. 

Και καμιά φορά η ασφάλειά μας γκρεμίζεται για να βρούμε το κουράγιο να διεκδικήσουμε όλα όσα αξίζουμε. Η πραγματική αγάπη δε σε παραμελεί, δε σε απογοητεύει και δε σε κακομεταχειρίζεται. Αγάπησε τον εαυτό σου και παρ’ τον μακριά από οποιαδήποτε τέτοια κατάσταση. 




Μαρίας Τσιρίγου

Αν κάτι το σκεφτόμαστε έντονα, το προκαλούμε να γίνει...!!!!

Κάθε φορά που για κάποιο άτομο κάνετε σκέψεις φορτισμένες με πολύ συναίσθημα, του στέλνετε κι ένα ομοίωμα του εαυτού σας, μια πραγματική εικόνα της υλοποιημένης σκέψης.Κάθε σκέψη ή κάθε συναίσθημα υπάρχει σαν μία ηλεκτρομαγνητική ενεργειακή μονάδα. Νοερές ΕΙΚΟΝΕΣ συνοδευμένες από δυνατό συναίσθημα, μπορούν να γίνουν σχεδιάγραμμα πάνω στο οποίο θα δημιουργηθεί κάτι υλικό.

Η ένταση ενός συναισθήματος ή μιας σκέψης ή μιας νοερής εικόνας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας, που καθορίζει την υλοποίησή της.

Η ένταση είναι ο κορμός από τον οποίο μετασχηματίζονται οι ηλεκτρομαγνητικές ομάδες ενέργειας». Το ίδιο υποστηρίζει κι ο νευροφυσιολόγος Dr Joe Dispenza, αλλά μας εξηγεί τη διαδικασία που οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας δημιουργώντας, στον εγκέφαλο μας νευρωνικά δίκτυα : 

«Είσαστε συνδεδεμένοι με τα νευρωνικά σας δίκτυα, τα οποία είναι ενωμένα με τα συναισθήματα σας». «Κάνοντας επανειλημμένως τις ίδιες σκέψεις, στερεώνουμε τις συνδέσεις στο νευρωνικό δίκτυο του εγκεφάλου μας. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις μας κάνουν να ενεργούμε κατά τον ίδιο τρόπο συνεχώς.

Τα γεγονότα είναι σκέψεις! Stefano D’ Anna

Αλλάζοντας τις σκέψεις μας, μπορούμε να «σπάσουμε» αυτή τη ΣΥΝΔΕΣΗ των νεύρων και να εγκαταστήσουμε μια καινούργια σύνδεση . Με αυτή την αλλαγή στις σκέψεις μας και την ειλικρινή πίστη ότι θα γίνουμε αυτό που περιγράφουν οι εν λόγω νέες σκέψεις, επέρχεται και μια αλλαγή ».

Ο αναισθησιολόγος και ψυχολόγος Dr Stuart Hameroff εξηγεί ακριβώς πως σε κβαντικό επίπεδο οι σκέψεις μας γίνονται πραγματικότητα: «Κάθε συνειδητή σκέψη μπορεί να θεωρηθεί επιλογή, μια κβαντική υπέρθεση που καταρρέει μπροστά σε μια επιλογή».

«Το Σύμπαν είναι ευφυέστατο και ανταποκρίνεται αυτομάτως στη συνείδησή μας».

O Dr Tiller στο βιβλίο του Some Science Adventures with REAL Magic, γράφει όλα τα πειράματα που έκανε για 35 χρόνια πάνω στην ψυχοενεργητική. Τα λόγια του καθηγητή: «Με την πρόθεση θέτουμε σε λειτουργία το κυβερνοκατάστρωμα. Έχει μεγάλη προσαρμοστικότητα και δημιουργεί για χάρη σας ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. 

Η πρόθεσή σας κάνει αυτό το πράγμα να αποκτά υλική υπόσταση, αρκεί να είστε ενσυνείδητος και να μαθαίνετε πώς να χρησιμοποιείτε την πρόθεσή σας.

Μαθαίνετε να ελέγχετε τις προθέσεις. Και αυτό είναι που επεξεργάζεται αυτό το κατασκεύασμα, όλο και περισσότερο ώστε να βιώνετε εν συνεχεία αυτά τα βαθύτερα σήματα από τις διάφορες στρώσεις του βιο-κουστουμιού σας και να νιώθετε την ευρύτερη πραγματικότητα».

Οι σκέψεις μας υλοποιούνται και δημιουργούν κόσμους!
''Η Σχολή των Θεών''

Εμείς χειριζόμαστε το κυβερνο-κατάστρωμα. Διαθέτει τέτοια προσαρμοστικότητα ώστε ό,τι κι ΑΝ φανταστείς θα σου το δημιουργήσει. Η πρόθεση σου γίνεται η αιτία να υλοποιηθεί αυτό το πράγμα μόλις αρχίζεις να διαθέτεις αρκετή επίγνωση και μαθαίνεις πώς να χρησιμοποιείς την πρόθεσή σου». «Είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσετε την σκέψη και την πρόθεση αν θέλετε να συμβεί μια μεταμόρφωση».

Πως μπορούμε όμως να ελέγχουμε συνεχώς τις σκέψεις μας και να επιτρέπουμε μόνο στις θετικές σκέψεις να εκφραστούν; Εδώ είναι το σημαντικότερο μυστικό της ζωής, διότι εφ’ όσον οι σκέψεις μας καθορίζουν απόλυτα τη ζωή μας, ΑΝ βρούμε έναν πρακτικό τρόπο να τις ελέγχουμε, τότε θα ζήσουμε απόλυτα ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι.

Ο ανιχνευτής της ποιότητας των σκέψεων μας είναι τα συναισθήματά μας. Αν αισθανόμαστε ωραία, είμαστε ευχαριστημένοι, τότε παλλόμαστε, δονούμαστε σε ανώτερες συχνότητες, βλέπουμε τα πάντα όμορφα και ο νους μας κάνει αυτεπάγγελτα θετικές, δημιουργικές σκέψεις, είναι αισιόδοξος και επικεντρώνει την προσοχή του σ’ αυτά που θέλουμε να μας συμβούν.

Όταν όμως αισθανόμαστε άσχημα, νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα, παλλόμαστε σε κατώτερες, ασθενέστερες συχνότητες και είναι σίγουρο τότε ότι ο νους μας κάνει αυτεπάγγελτα αρνητικές σκέψεις.

Το μεγάλο κακό δεν είναι μόνο ότι κάνουμε αρνητικές σκέψεις, είναι ότι όταν αισθανόμαστε άσχημα σκεπτόμαστε και συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στο αντίθετο από αυτό που θέλουμε να μας συμβεί. 

Όταν αισθανόμαστε άσχημα, αμφιβάλλουμε για την θετική έκβαση των στόχων μας και κατ’ αυτό τον τρόπο συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σ’ αυτό που φοβόμαστε, δηλαδή στη μη εκπλήρωσή τους. 

Άρα στόχος μας είναι να αισθανόμαστε πάντα ωραία, να μην επιτρέπουμε σε κανένα να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα, να σκεπτόμαστε πάντα το καλό, να αποφεύγουμε την κριτική, ή να απαντούμε σε κριτική, να έχουμε πάντα στο νου μας το καλό, τη δημιουργία. 

Αν συνηθίσουμε να κάνουμε συνεχώς θετικές σκέψεις, θα παρατηρήσουμε ότι τα διαστήματα που είμαστε χαρούμενοι θα είναι μεγαλύτερα κι όσο μεγαλώνουν τα διαστήματα που είμαστε χαρούμενοι, τόσο περισσότερο θα κάνουμε θετικές σκέψεις, τόσο περισσότερο θα επικεντρώνουμε τις σκέψεις μας και την προσοχή μας, σ’ αυτά που θέλουμε να μας συμβούν, έτσι θα κάνουμε όλα τα όνειρα μας πραγματικότητα, θα παλλόμαστε συνεχώς σε ανώτερες συχνότητες, έως ότου η ζωή μας γίνει μια ομορφιά, μια απεριόριστη έκφραση χαράς, αγάπης, δημιουργίας.

Αυτός ο κόσμος που βλέπεις και αγγίζεις… είναι ΦΩΣ στερεοποιημένο…The Dreamer! Stefano D’ Anna

Συμπέρασμα :
Οτιδήποτε σκεπτόμαστε, σ’ οτιδήποτε συγκεντρώνουμε την προσοχή μας, γίνεται πραγματικότητα. Όταν η σκέψη μας συνοδεύεται και με συναισθήματα, παίρνει περισσότερη δύναμη. Όσο πιο έντονα είναι τα συναισθήματα που συνοδεύουν τις σκέψεις μας, τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι πιθανότητες για να γίνουν πραγματικότητα. 

Τα θετικά, γεμάτα αγάπη συναισθήματα είναι εναρμονισμένα με αυτά της Πηγής μας, μας κάνουν να δονούμαστε σε ανώτερες συχνότητες και βοηθούν να γίνουν οι προθέσεις μας πραγματικότητα.

Εκείνο όμως που ισχυροποιεί ακόμη τη σκέψη μας και την κάνει πραγματικότητα είναι η προσδοκία μας, η βεβαιότητά μας ότι η σκέψη αυτή θα γίνει σίγουρα πραγματικότητα. Η συνείδησή μας μπορεί να επιθυμεί κάτι, αλλά όμως ΑΝ το υποσυνείδητό μας διαφωνεί, το οποίο πάντα κυριαρχεί του συνειδητού, δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα. 

Όλη η προσπάθειά μας είναι να επαναπρογραμματίσουμε το υποσυνείδητό μας και να το εναρμονίσουμε με τους νέους στόχους μας, για μια νέα ζωή, γεμάτη υγεία, πληρότητα, ευημερία και ευτυχία που θέλουμε να ζήσουμε.

Άρα η συνεχής επανάληψη μιας σκέψης συνοδευόμενη από έντονα θετικά συναισθήματα και η με απόλυτη βεβαιότητα προσδοκία ότι θα υλοποιηθεί, είναι οι παράγοντες που κάνουν τη σκέψη μας πραγματικότητα !!!!! 




40 πράξεις καλοσύνης για να τις τολμήσεις...!!!!

Όταν κάνεις κάτι καλό για κάποιον άλλο αυτομάτως φτιάχνει και οι δική σου διάθεση. Δεν υπάρχει δικαιολογία για να μην κάνεις ένα δύο από τα παρακάτω, κάθε μέρα. Σου έχουμε τις πιο εύκολες χειρονομίες που μπορούν να φτιάξουν την μέρα ενός άλλου ανθρώπου και η αιτία θα είσαι εσύ.. 

Βοήθησε ένα ηλικιωμένο άτομο να περάσει τον δρόμο 

Άσε ένα αυτοκίνητο να διασχίσει τον δρόμο πριν από σένα και καν’το με χαμόγελο 

Πάρε μέρος στον καθαρισμό μιας παραλίας 

Υιοθέτησε ένα αδέσποτο 

Πλήρωσε τα διόδια ενός φίλου που ταξιδεύετε μαζί 

Καλημέρισε τους γείτονες σου 

Αγόρασε καφέ σε ένα συνάδερφο στη δουλειά 

Κάνε μια φορά και τις δουλειές του σπιτιού που συνήθως κάνει ο συγκάτοικος σου 

Άνοιξε την πόρτα σε κάποιον και άφησε τον να περάσει πρώτος 

Βοήθησε κάποιον να κουβαλήσει τις αποσκευές του 

Προσέφερε τις γνώσεις σου στους τουρίστες 

Κέρασε τον κολλητό σου 

Μοιράσου τις σημειώσεις σου με τους συμφοιτητές σου 

Πρότεινε μια καλή ταινία σε ένα φίλο σου 

Στρώσε το κρεβάτι του συγκάτοικου σου 

Κάνε παρέα με κάποιον που δεν είναι τόσο δημοφιλής στη σχολή 

Βοήθα έναν περαστικό που έχει χαθεί 

Βάλε τα σκουπίδια στον κάδο απορριμμάτων και όχι έξω απ αυτόν 

Φτιάξε μια σούπα για ένα μέλος της οικογένειας σου που είναι άρρωστο 

Υπενθύμισε στα πρόσωπα που αγαπάς πόσο τους πάει να χαμογελάνε 

Συμβούλεψε ένα φίλο σου που το έχει ανάγκη 

Άσε ένα μικρό φιλοδώρημα στη σερβιτόρα 

Πρόσεχε το περιβάλλον 

Σχεδίασε τις διακοπές των γονιών σου 

Δώρισε κάτι που δεν χρειάζεσαι 

Απάντησε κατευθείαν στα μειλ σου 

Κάνε ένα κομπλιμέντο χωρίς να έχεις όφελος
 
Πες καλημέρα και ευχαριστώ στους δημόσιους υπαλλήλους 

Προσφέρσου για ένα baby sitting ή pet sitting 

Xάρισε βιβλία που δε θες πια, σε βιβλιοθήκες 

Μοιράσου την ομπρέλα σου με κάποιον
 
Ενημερώσου για εθελοντικές δράσεις 

Βοήθησε έναν φίλο να βρει δουλειά 

Επέστρεψε κάτι που έχεις δανειστεί και είναι ξεχασμένο εκεί που ανήκει 

Γίνει δωρητής μυελού των οστών και δώσε αίμα σε κάποια μονάδα αιμοδοσίας 

Συγχώρεσε τον εαυτό σου για τα λάθη του
 
Χαμόγελασε στους ανθρώπους 

Κάνε ένα μασάζ σε κάποιο φίλο που το χρειάζεται 

Προσφέρσου να φτιάξεις ένα γλυκό με τα ανίψια σου. Ή να παίξετε κρυφτό μια βροχερή μέρα. 

Απάντησε ευγενικά σε όλα τα μηνύματα, email και τηλεφωνήματα.




Γράφει η Αγνή