Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά...!!!!

Μέχρι σήμερα πίστευες πως με τον καιρό θα αισθάνεσαι να γερνάς και να σε βαραίvουν τα χρόνια όλο και πιο πολύ.. Πίστευες πως το να βλέπεις τα μαλλιά σου να ασπρίζουν και το δέρμα σου να γεμίζει ρυτίδες είναι ξεκάθαρο σημάδι πως άρχισες να γερνάς..

Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι τα χρόνια που σε κάνουν να γερνάς, τα χρόνια σε κάνουν να ωριμάζεις. Αυτό που σε κάνει να γερνάς είναι όταν σταματάς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι..!

Ο έρωτας είναι το κυρίαρχο συναίσθημα κυρίως των εφήβων και των νέων. Έπειτα το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η αγάπη. Θέλει τόλμη και θάρρος για να μπορείς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι. 

Μετά από μια ηλικία, σπάνια εμφανίζονται άνθρωποι που ομολογούν πως είναι ερωτευμένοι και αισθάνονται αγάπη για τον άλλο. Αγαπώ σημαίνει πως είμαι έτοιμος να ρισκάρω για τον άλλο, πως είμαι έτοιμος να θυσιάσω το «εγώ» μου για το «εμείς».

Πόσοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για τον άλλο ακόμα και όταν έχουν περάσει τα χρόνια;

Σε διαβεβαιώνω πως ελάχιστοι. Οι πιο πολλοί πιστεύουν πως όσο ήταν να ερωτευτούν στην ζωή τους ερωτεύτηκαν και όσο μπορούσαν να αγαπήσουν αγάπησαν. Μέγα σφάλμα! Εκείνη είναι ακριβώς η στιγμή που με την ομολογία τους αυτή, ομολογούν και πως άρχισαν να γερνάνε.

Δεν έχει σημασία πόσο χρονών λέει η ταυτότητα σου ότι είσαι. Πως μπορεί ένα χαρτί να σου λέει αν πρέπει να αισθάνεσαι νέος ή γέρος;! Ερωτεύσου και αγάπα. Ερωτεύσου και αγάπα σαν να ήταν κάθε φορά η πρώτη φόρα. Ακόμα και αν πληγώνεσαι. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρνεις.

Πραγματικός νικητής στον έρωτα και στην αγάπη είναι αυτός που ποτέ δεν σταματάει να προσπαθεί. Έτσι όταν η ταυτότητα σου θα λέει πως γέρασες εσύ θα ξέρεις πως κάθε μέρα ξημερώνεσαι το ίδιος νέος, γιατί θα ξέρεις το μυστικό. 

Το μυστικό πως :  Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά…




Κωνσταντίνου Μάνεση.

Εμπιστεύσου τη ζωή γιατί με κάθε τρόπο σου δείχνει το δρόμο...!!!!

Κάθε άνθρωπος έρχεται στην ζωή μας για να εκπληρώσει κάποιον σκοπό.Κάποιοι θα σε ακολουθούν για χρόνια, ίσως να είναι στο πλάι σου σε όλη στην πορεία της ζωής σου γιατί εξελίσσεστε παράλληλα και ακόμη και αν είναι μακριά σου τους νιώθεις τόσο κοντά. Άλλοι μπορεί να μείνουν λίγο πίσω ή ίσως μείνεις εσύ και χαθείτε στον δρόμο.

Έπειτα από λίγο όμως ίσως τους ξαναβρείς και αν ήταν φίλοι αληθινοί θα είναι σαν να μην χαθήκατε ποτέ.

Άλλοι είναι προορισμένοι να σε συντροφεύσουν σε μία συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου. Τυχαίνει να εμφανίζονται από το πουθενά και να σου προσφέρουν ακριβώς εκείνο που χρειάζεσαι.

Μπορεί να είναι μία βοήθεια.

Να σου θυμίσουν την αξία σου όταν την έχεις ξεχάσει, να σου δώσουν την απάντηση σε τόσα αναπάντητα ερωτήματα που έθεσες στον εαυτό σου. Μπορεί από την άλλη να αποτελέσουν εμπόδιο και δυσκολία και να σε παιδέψουν, να σε πληγώσουν.

Το σίγουρο είναι πως αυτοί οι άνθρωποι θα κάτσουν λίγο αλλά φεύγοντας δεν θα σε αφήσουν ίδιο με όπως σε βρήκαν. Θα γίνουν ο καθρέφτης σου.

Θα δεις μέσα τους τις δυνατότητές σου, ενδιαφέρουσες κρυμμένες πτυχές του εαυτού σου, αλλά και ελαττώματα σου που θα καταφέρεις να ξεπεράσεις. Περνούν από την ζωή σου γιατί μοιάζουν με κάποια πλευρά του εαυτού σου. Φωτεινή είτε σκοτεινή.

Αν έχουν κάτι από την φωτεινή θα καταφέρεις δίπλα τους να την αναπτύξεις περισσότερο και από νεογέννητη να γίνει ολόκληρο θηρίο. Αν έχουν κάτι από την σκοτεινή θα μπορέσεις να την εντοπίσεις καθαρότερα βλέποντας την σε έναν άλλον άνθρωπο και αποδοκιμάζοντας την σιγά-σιγά να την συρρικνώσεις. Κάθε ένας που περνά από τον δρόμο σου είναι μία ευκαιρία για να γίνεις καλύτερος.

Ένας τρόπος για να αλλάξεις κάτι.

Ο ένας παίρνει από τον άλλον εκείνο που χρειάζεται την δεδομένη στιγμή της ζωής του και αν το μόνο που τους ενώνει είναι αυτή η ανάγκη τότε οι δρόμοι χωρίζουν ειρηνικά και φυσικά. Επίσης, κάθε εμπόδιο είναι μία ευκαιρία για ανάβαση, για αλλαγή. 

Όποιος και αν πέρασε από τον δρόμο μας είτε έφυγε είτε περπατάει ακόμα μαζί μας είναι ένα πρόσωπο που πρέπει να το σκεφτόμαστε με ευγνωμοσύνη

. Για παράδειγμα ακόμη και ο πιο χειριστικός άνθρωπος ήρθε κοντά σου για να μπορέσεις εσύ να πάψεις να είσαι αδύναμος και να γίνεις ο κύριος της ζωής σου. Ελκύουμε αυτό που χρειαζόμαστε και πολλές φορές χρειαζόμαστε μία κατάσταση δύσκολη γιατί μέσα από αυτήν θα εξελιχθούμε. 

Επιπλέον ελκύουμε εκείνο που νομίζουμε πως αξίζουμε και αν αυτό μας προκαλεί πόνο τότε ίσως καταλήξουμε να δούμε την πραγματική μας αξία.

Ελκύουμε όμως και εκείνους που ταιριάζουμε είτε αυτό ισχύει για μία χρονική περίοδο είτε για όλη την ζωή μας.

Σε τελική ανάλυση λοιπόν ένα ευχαριστώ αξίζουν ‘καλοί’ και ‘κακοί’ γιατί ήταν μία κραυγή της ζωής για εξέλιξη και ενδυνάμωση. Εάν κάθε δυσκολία την δεις ως ένα σκαλοπάτι που θα σε οδηγήσει ψηλότερα τότε θα την μετατρέψεις από πόνο σε ευγνωμοσύνη. Η πικρία δεν θα έχει θέση στην καρδιά σου για τίποτε.

Εμπιστεύσου τη ζωή γιατί με κάθε τρόπο σου δείχνει τον δρόμο και ο δρόμος είναι προς τα πάνω.




Ανθής Κατερίνη.

Να κάνεις χώρο στο κάθε τι καινούργιο που έρχεται...!!!!

Μετακόμιση τώρα.

Ένα σπίτι γεμάτο κούτες και βαλίτσες, γωνιές που ξεγυμνώνονται, συρτάρια που αδειάζουν.

Υπάρχοντα που στριμώχνονται κι άλλα πάλι που βρίσκουν το δρόμο τους για το καλάθι των αχρήστων.

Όχι επειδή δεν τα αγαπάς, απλά γιατί πάντα κάτι παλιώνει, κάτι αλλάζει, κάτι μένει πίσω. Κι εσύ προχωράς μπροστά.

Σε επιλογές που έκανες και τώρα τις μετακομίζεις στο νέο σου σπίτι.

Αλλαγή φωνάζουν οι δικές σου κούτες.

Ένα βήμα μπροστά σε μια νέα ζωή που ελπίζεις να είναι όμορφη όπως την ονειρεύτηκες. Την ελπίζεις γεμάτη αγάπη και τρυφερότητα, πρόσωπα να αγαπάς και να σε στηρίζουν. Να τα στηρίζεις κι εσύ. Να είστε μαζί και να είστε καλά.

Μια όμορφη ζωή. Αυτή θέλεις κι αυτή θα σκέφτεσαι τη στιγμή που θα αδειάσεις ολότελα το μέχρι τώρα σπίτι σου και θα κλείσεις πίσω σου την πόρτα.

Όχι δε θα τα πάρεις όλα μαζί. Δε χρειάζονται, στο ξανάπα.

Θα πάρεις τις μνήμες, θα πάρεις τις στιγμές. Μερικές φωτογραφίες, τα βιβλία σου, δέκα ρούχα όλα κι όλα και μια βαλίτσα αδειανή.

Όπως αδειανή ήταν κι όταν πρωτομπήκες σε τούτο το μέρος.

Κάθε νέα αρχή, θέλει μια βαλίτσα αδειανή.

Θέλει να κάνεις χώρο στο καινούργιο που έρχεται. Να του δώσεις αέρα να έρθει να σε γεμίσει. Μην το μπουκώσεις με παλιές αναμνήσεις. Καλό να θυμάσαι αλλά μη φορτώνεσαι πολλά.

Άσε χώρο κι απόλαυσε κάθε τι νέο. Είναι δικό σου, είναι επιλογή σου.

Μετακόμιση τώρα.

Μάζεψε τις κούτες σου και προχώρα. Και μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά. Κι αν πάνε πότε πότε να στραβώσουν, εσύ θα τα ισιώσεις. Όπως έμαθες πάντα να ισιώνεις τα στραβά. Με το πείσμα σου, με την υπομονή σου, με τη θέλησή σου για το καλύτερο για σένα.

Προχώρα. Κι αν νιώσεις ποτέ την ανάγκη να κοιτάξεις πίσω, κάνε το. Δεν είναι κακό να θυμάσαι τι έζησες. Είναι τα μαθήματά σου, είναι τα πάντα σου.

Δε διαγράφεις το παρελθόν. Μέσα σου το κουβαλάς πάντα. Μόνο που το αναμεριάζεις λίγο. Φτιάχνεις χώρο για κάθε τι που θα έρθει.

Και προχωράς.

Μετακομίζεις.

Κι όλα καλά… 




Στεύης Τσούτση.

Ν’ αγαπάς σαν σκύλος. H μόνη επικίνδυνη ράτσα είναι η ανθρώπινη...!!!!

Κάπου, κάποτε διάβασα πως αν όλοι γινόμασταν οι άνθρωποι που οι σκύλοι μας νομίζουν πως είμαστε, ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος. Γιατί απ’ όλα τα πλάσματα στη γη, ανιδιοτελώς ξέρουν να αγαπούν μόνο δύο, η μαμά σου κι ο σκύλος σου. 

Ξεπερνώντας την νομοτελειακή αγάπη που συνεπάγεται η μητρότητα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η σκυλίσια αφοσίωση και λατρεία δεν αποτυγχάνουν να συγκλονίζουν, ανεξαρτήτως κουλτούρας, εποχής και κοινωνικών συνθηκών.

Γιατί οι σκύλοι ξέρουν ν’ αγαπούν χωρίς επειδή. Αγαπούν παρ’ όλο. Δεν τους ενδιαφέρει αν είσαι χοντρός ή αδύνατος, φτωχός ή πλούσιος, ιδιοφυΐα ή ολοκληρωτικά ηλίθιος· αρκεί να είσαι εκεί, αρκεί να τους βάζεις λίγο νεράκι και λίγο φαγητό. Αλλά ακόμα κι αν τους ψιλοπαραμελείς εκείνοι πάλι σ’ αγαπούν. 

Η καρδιά τους, εκ διαμέτρου αντίθετη με οποιαδήποτε εκδικητική ανθρώπινη τάση, ξέρει πάντα να δίνει άλλοθι και να δικαιολογεί. Κάτι θα σου έτυχε μωρέ, δεν μπορεί να το έκανες από κακία.

Σ’ αγαπούν από την πρώτη στιγμή που τους πήρες αγκαλιά χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα, γιατί αυτό ξέρουν να κάνουν. Δε σε κρίνουν, δε σε παραμελούν, δε σε βασανίζουν. Ακόμα κι όταν τους αφήνεις πίσω, θαρρείς και ζουν για την επιστροφή σου. 

Κι όταν σε δουν να επιστρέφεις πηδάνε πάνω σου και σου κουνάνε την ουρά με τόση χαρά, λες και δεν τους πλήγωσε ποτέ η φυγή σου. Επειδή οι σκύλοι, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, αγαπάνε με την καρδιά, χωρίς καμία ρανίδα λογικής. Γνωρίζουν χωρίς να μάθουν.

Οι σκύλοι ξέρουν να επιμένουν. Ξέρουν πόσο σημαντικό είναι να σηκώνονται, όσο άτσαλο κι αν ήταν το στραπάτσο τους, όσα κουσούρια κι αν τους άφησε το χτύπημα. Άλλωστε μια ανθρώπινη μέρα ισούται με μια σκυλίσια εβδομάδα, γι’ αυτό και τα πλάσματα αυτά ξέρουν πως δεν έχουν χρόνο να κρατάνε πράγματα για τον εαυτό τους, ούτε τους παίρνει να τσιγκουνεύονται την αγάπη τους. 

Οι σκύλοι είναι πλάσματα γενναία και κυνηγούν όσα αγαπάνε χωρίς να θεωρούν τροχοπέδη τις διαστάσεις τους. Δεν έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους και το ξέρουν, γι’ αυτό τα βράδια τρέχουν να χουχουλιάσουν στην αγκαλιά σου χωρίς εγωισμό, όσο κι αν τους μάλωσες στη διάρκεια της ημέρας.

Ναι, αν οι άνθρωποι αγαπούσαμε όπως οι σκύλοι μας, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα ένα καλύτερο μέρος· θα απολαμβάναμε τις βόλτες, τον ήλιο και τον αέρα, θα ρουφούσαμε τη μαγεία τους και ποτέ δε θα υποτιμούσαμε την αξία του παιχνιδιού. 

Θα ήμασταν πιστοί, θα λαχταρούσαμε να φιλήσουμε τους ανθρώπους μας χωρίς να θεωρούμε στιγμή την παρουσία τους δεδομένη και όταν εκείνοι περνούσαν δύσκολα, θα σωπαίναμε και θα στεκόμασταν απλά δίπλα τους, γιατί θα ξέραμε πως δεν έχουν ανάγκη από έωλες συμβουλές, μα από ουσιαστικές παρουσίες.

Αν ξέραμε να αγαπάμε όπως εκείνοι, θα γνωρίζαμε πως η βία επιφέρει επιθετικότητα, η σκληρότητα φόβο κι ο έπαινος ανεξαρτησία. Δε θα αναλωνόμασταν σε παιχνίδια εξουσίας, μα θα καταλαβαίναμε πως οι άλλοι είναι παράγωγα του περιβάλλοντός τους και θα φερόμασταν αναλόγως, με τρυφερότητα κι αλληλοεκτίμηση. 

Θα χωνεύαμε επιτέλους πως κανένας δε γεννιέται κακός και πως τα όρια γεννάνε σεβασμό, αρκεί να περιβάλλουν τα πάντα, εκτός από την αγάπη.

Έτσι ν’ αγαπάς, χωρίς πολλά-πολλά. Να μην περιμένεις τίποτα, να μη ρωτάς γιατί. Δε σου εγγυώμαι πως θα γίνεις ευτυχισμένος, ούτε πως η αγάπη σου θα εκτιμηθεί. Σου εγγυώμαι όμως πως θα νιώσεις το μεγαλείο του να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. 

Να αισθάνεσαι τον άλλον και να τον βοηθάς να γλείψει τις πληγές του. Να τον οδηγείς για να περπατήσει όταν δεν βλέπει και να του δίνεις δύναμη χωρίς να μιλάς. Να είσαι σκύλος, όχι σκυλάκι.

Αν πάλι δεν έχεις τη δύναμη ν’ αγαπάς σαν σκύλος (ποιος είπε πως είναι εύκολο;), σου εύχομαι να σε αγαπήσει κάποιος άνθρωπος από αυτούς· κι αν έχεις την τύχη να ζήσεις τέτοια ευλογία, έχε τουλάχιστον τη δύναμη να την αντέξεις και να αφήνεσαι, καθώς το πλάσμα αυτό φέρει μέσα του τη θεϊκή δύναμη να σε κάνει να χαμογελάς, να σε ελαφραίνει και να σου δανείζει την καρδιά του κάθε που ο κόσμος κάνει κομμάτια τη δική σου. 

Να εκτιμάς πόσο του λείπεις το πρωί, ακόμα κι αν πέρασε ολόκληρο το βράδυ στο πλευρό σου και να μη τσιγκουνεύεσαι τα χάδια σου και την αγκαλιά σου. Άλλωστε αυτά μόνο ζητάει από σένα. Να νιώθεις, γιατί διαφορετικά ο «σκύλος» μπορεί να μη σου θυμώσει, αλλά όταν τον χάσεις ο εαυτός σου δε θα σου το συγχωρήσει ποτέ.

Ν’ αγαπάς σαν σκύλος κι ένα πράγμα να θυμάσαι. Πως η μόνη επικίνδυνη ράτσα είναι η ανθρώπινη. 




Φρόσως Μαγκαφοπούλου

Πες τη γνώμη σου αλλά μην πιέζεις τον άλλο να την ακολουθήσει...!!!!

Κάθε άνθρωπος και μια γνώμη. Άλλοτε λογικά δοσμένη κι άλλοτε παράλογα. Άλλοτε του μυαλού κι άλλοτε της καρδιάς.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, γνώμη. Γνώμη κατάδική του που θα την εκφράσει σε κάθε περίπτωση.

Μπορεί να αφορά δική του υπόθεση. Τότε η γνώμη παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Μπορεί να αφορά και ξένη υπόθεση. Τότε απλά λέγεται κι αφήνεται ο άμεσα ενδιαφερόμενος να φιλτράρει τα πάντα και να αποφασίσει.

Βασικά έτσι υποτίθεται ότι πρέπει να γίνεται.

Αλλά δε γίνεται πάντα.

Βλέπεις τον άλλο και χώνει τη μύτη του, ιδιαίτερα έντονα, σε ξένες αποφάσεις. Δεν του αρκεί να πει τη γνώμη του, εννοεί να την επιβάλλει κιόλας.

Αλλά δε γίνεται δουλειά έτσι, συγνώμη κιόλας.

Έχεις την άποψή σου. Με γεια σου με χαρά σου. Τη διαμόρφωσες βάσει εμπειριών, παιδείας, κουλτούρας ή όπως αλλιώς διαμορφώνεται μια γνώμη.

Πες την αφού σου ζητήθηκε. Και να μη ζητήθηκε, αν πάλι νιώθεις την ανάγκη να την εκφράσεις, κάνε το.

Αλλά ως εκεί. Μην πιέζεις να υιοθετηθεί η θέση σου. Μη ζορίζεις τον άλλο, σώνει και ντε, να ακολουθήσει το μονοπάτι που θα διάλεγες εσύ.

Δεν είναι εσύ. Είναι ο εαυτός του και θα αποφασίσει για τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ζωή, όπως αυτός νιώθει και μπορεί.

Τι πιο απλό από το να το καταλάβεις;

Γινόμαστε εγωιστές οι άνθρωποι. Κι ενίοτε νιώθουμε παντογνώστες. Και μέσα σε αυτό τον εγωισμό, που συνήθως δεν κρύβει κακία αλλά έννοια για τον άλλο, γινόμαστε υπερβολικοί.

Πιέζουμε τον άλλο να πάρει μια απόφαση. Τη δική μας απόφαση.

Τον ζορίζουμε να έρθει προς τη δική μας κατεύθυνση γιατί είμαστε σίγουροι πως είμαστε σωστοί.

Κι αν δεν είμαστε;

Αλλά κι αν είμαστε αλλά αυτός δε θέλει ή δεν μπορεί να το καταλάβει;

Ισορροπία θέλουν οι σχέσεις των ανθρώπων. Ισορροπία και οι παρεμβάσεις στη ζωή του άλλου.

Λες τη γνώμη σου και αφήνεις τον άμεσα ενδιαφερόμενο να αποφασίσει. Να σταθμίσει τα πάντα του και να δει πώς θα φτιάξει το δικό του παρακάτω.

Γιατί είναι το δικό του, όχι το δικό σου.

Γιατί στην τελική αυτός πρέπει να αποφασίσει, αυτός θα υποστεί τις συνέπειες, αυτός θα πρέπει να έχει και την ευθύνη.

Είπαμε, δική του ζωή.

Όσο για τη δική σου, φρόντισέ την όπως ξέρεις και μπορείς. Δική σου είναι, την κουμαντάρεις.

Των άλλων άστην στην άκρη. Δεν αποφασίζεις εσύ. Εσύ απλά ανοίγεις την καρδιά και το μυαλό σου και συμβουλεύεις.

Αν θες. Αν μπορείς.

Και για ό,τι γίνει δεν έχεις ευθύνη. Ευθύνη έχει εκείνος που τη ζει.

Απλά μαθηματικά, τι δεν καταλαβαίνεις; 




Στεύης Τσούτση.

Με 5 τρόπους καταστρέφεις τη ζωή σου χωρίς να το καταλάβεις...!!!!

Η ζωή, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη σειρά σταδίων που κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να τελειώσουμε τις σπουδές μας, να κάνουμε οικογένεια ή να ξεκινήσουμε την καριέρα μας σε μια συγκεκριμένη ηλικία. 

Δεν χρειάζεται να παντρευτούμε στα 25 και να γίνουμε διευθυντές στα 30. Αντίθετα, έχουμε κάθε δικαίωμα να πάρουμε τον χρόνο μας και να επιλέξουμε τι δίνει νόημα στην ζωή μας και τι όχι. Βέβαια, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι συχνά το ξεχνάμε αυτό. 

Όλοι αναγκαστήκαμε να σχεδιάσουμε την ζωή μας σχεδόν από τότε που ήμασταν στο σχολείο, δηλαδή από τότε που μας ρωτούσαν τι θέλουμε να σπουδάσουμε. Μπορεί να μισούμε την δουλειά μας, αλλά εξακολουθούμε να πηγαίνουμε καθημερινά, επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει να ολοκληρωθεί το σχέδιο. 

Παρασυρόμαστε, προσπαθώντας να ολοκληρώσουμε ένα βήμα την φορά με την πεποίθηση, ότι κάθε κουτάκι που σβήνουμε από την λίστα μας θα μας φέρει πιο κοντά στην ευτυχία. Και μετά ένα πρωί ξυπνάμε και νιώθουμε κατάθλιψη. Αισθανόμαστε κατεστραμμένοι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο. Με αυτόν τον τρόπο καταστρέφουμε την ζωή μας. Και το κάνουμε και πολλούς ακόμη τρόπους.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν επιλέγουμε τους λάθος ανθρώπους.

Γιατί αισθανόμαστε πάντα την ανάγκη να επιταχύνουμε τα πράγματα σε μια σχέση; Αναμφίβολα το πιο σημαντικό είναι πρώτα να καταλάβουμε εμείς οι ίδιοι ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, παρά να ψάχνουμε να δεθούμε με κάποιον άλλον τόσο γρήγορα, χωρίς να αφήνουμε χρόνο στον εαυτό μας να καταλάβει, αν αυτός ο άνθρωπος είναι σωστός για εμάς ή όχι. 

Το είδος της σχέσης που προκύπτει από την συναισθηματική ανάγκη του να κοιμόμαστε δίπλα σε κάποιον κάθε βράδυ, η οποία διαμορφώνεται από την ανάγκη μας για προσοχή και όχι από το πάθος, ποτέ δεν θα σας κάνει να θέλετε να σηκωθείτε από το κρεβάτι στις 6 το πρωί για να αλλάξετε τον κόσμο. Αντ ‘αυτού πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε και να αισθανθούμε ένα πιο βαθύ είδος αγάπης. 

Θα πρέπει να ψάξουμε το είδος στης σχέσης που θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους κάθε μέρα που περνά.

Δεν θέλω να είμαι ''μόνη μου'' λέμε συχνά. Ήρθε η ώρα να αγνοήσουμε αυτή την μικρή φωνή μέσα στο κεφάλι μας. Να είστε μόνοι. Να τρώτε μόνοι, να βγαίνετε ραντεβού με τον εαυτό σας, να κοιμάστε μόνοι. Με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβετε καλύτερα ποιοι είστε. 

Θα μπορέσετε να καταλάβετε τι είναι αυτό που δίνει νόημα στην ζωή σας, να διαμορφώσετε καλύτερα τις απόψεις και τα όνειρά σας. Και μόλις το καταφέρετε αυτό θα μπορέσετε να ωριμάσετε. Και όταν συναντήσετε τον άνθρωπο που κάνει κάθε κύτταρο του σώματός σας να χοροπηδάει από ενθουσιασμό, θα είστε σίγουροι ότι είναι ο σωστός άνθρωπος για εσάς, γιατί πολύ απλά θα είστε σίγουροι για το ποιοι είστε και τι θέλετε. Οπότε, περιμένετε. 

Περιμένετε για την αγάπη σας, αγωνιστείτε για αυτήν και αφιερώστε όλη σας την ενέργεια στην εξεύρεση της, γιατί αυτό είναι το πιο υπέροχο συναίσθημα που μπορείτε να νιώσετε.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν αφήνουμε το παρελθόν μας να καθορίζει το παρόν μας.

Κάποια από τα πράγματα που μας συμβαίνουν είναι αναπόφευκτα. Όλοι αντιμετωπίζουν σε κάποιο βαθμό την θλίψη κατά την διάρκεια της ζωής τους ή βιώνουν μέρες που νιώθουν, ότι δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Όλοι έχουμε δυστυχισμένες στιγμές που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ή λόγια που μας έχουν πληγώσει. 

Δεν μπορούμε να αφήσουμε οποιαδήποτε από αυτές τις εμπειρίες του παρελθόντος να διαμορφώσουν τη μοίρα μας. Αν αφήνετε κάθε δυσάρεστη εμπειρία του παρελθόντος να επηρεάζει την γνώμη που έχετε για τον εαυτό σας, τότε οι προοπτικές θα είναι πολύ άσχημες. Σκεφτείτε πόσες ευκαιρίες χάσατε στο παρελθόν, επειδή είχατε πείσει τον εαυτό σας, ότι είστε τελείως άχρηστοι, όταν δεν καταφέρατε να πάρετε εκείνη την προαγωγή. 

Μπορεί να έχετε χάσει μια ευκαιρία στον έρωτα, επειδή ακόμα πιστεύετε, ότι δεν ήσασταν αρκετά καλοί για τον/την πρώην σας. Όλο αυτό είναι ένα πολύ καταστροφικό είδος φαύλου κύκλου. Αν δεν μπορέσετε να ξεπεράσετε τις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος, τότε πάντα θα αντιμετωπίζετε το μέλλον υπό το πρίσμα των ενοχών και κάθε νέα εμπειρία θα ενισχύετε μέσω αυτού του πρίσματος.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους.

Ο αριθμός των ακολούθων που έχετε στο Instagram ούτε αυξάνει ούτε μειώνει την αξία σας ως ανθρώπινο ον. Το μέγεθος του τραπεζικού σας λογαριασμού δεν έχει καμία σχέση με το επίπεδο της ευφυΐας ή της ευτυχίας σας. Ο άνθρωπος που είναι δυο φορές πιο πλούσιος από εσάς δεν αξίζει δυο φορές περισσότερο από εσάς ως άνθρωπος, ούτε είναι απαραίτητο ότι είναι πιο ευτυχισμένος. 

Πλέον έχουμε τόσο μεγάλη εμμονή με το να παρακολουθούμε τι κάνουν οι φίλοι μας, τι τους αρέσει, ποια είναι τα ενδιαφέροντά τους, που έχουμε ξεχάσει να δίνουμε αξία στον εαυτό μας. Καταλήγουμε με μια νοσηρή ανάγκη να αισθανόμαστε, ότι είμαστε σημαντικοί και πολλές φορές είμαστε διατεθειμένοι να πούμε και ψέματα για να διατηρήσουμε την ψευδαίσθηση της επιτυχίας.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν αρνούμαστε τα συναισθήματά μας.

Όλοι φοβόμαστε να εκφράσουμε αυτά που πραγματικά αισθανόμαστε, τις ποιο βαθιές μας σκέψεις και να αποκαλύψουμε στους άλλους τι πραγματικά σημαίνουν για εμάς. Όταν δείχνουμε σε έναν άνθρωπο αυτό που πραγματικά σημαίνει για εμάς, γινόμαστε ευάλωτοι. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα ντροπιαστικό σε αυτό. 

Υπάρχει κάτι πολύ αναζωογονητικό σε εκείνες τις στιγμές, που ξεγυμνώνουμε την ψυχή μας και λέμε την αλήθεια. Οπότε, πείτε σε εκείνο το κορίτσι που σας αρέσει, ότι δεν μπορείτε να σταματήσετε να την σκέφτεστε. Πείτε στην μητέρα σας πόσο πολύ την αγαπάτε και πάρτε την μια αγκαλιά. Εκφράστε ελεύθερα τα συναισθήματά σας.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν σταματάμε να έχουμε φιλοδοξίες

Στο τέλος της κάθε μέρας αισθάνεστε ευτυχισμένοι με την ζωή σας; Όταν συμβιβαζόμαστε με λιγότερα από όσα θέλουμε και προσπαθούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό, καταστρέφουμε την δυνατότητές μας και προδίδουμε τον εαυτό μας. 

Είναι πολύ πιθανό σήμερα ο Michelangelo να κάθεται στο γραφείο του και να βγάζει φωτοτυπίες, γιατί έχει και αυτός, όπως όλοι την ανάγκη να πληρώσει το ενοίκιο του ή γιατί είναι ευκολότερο από το να κυνηγήσει το όνειρό του ή επειδή οι άλλοι θέλουν από αυτόν δουλεύει σε ένα γραφείο. Μην αφήσετε αυτό να συμβεί σε εσάς. Μην καταστρέψετε την ζωή σας με αυτόν τον τρόπο. 

Η ζωή, ο έρωτας και η δουλειά είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Χρειαζόμαστε μια δουλειά που να μας συναρπάζει όσο ακριβώς χρειαζόμαστε και ένα έρωτα που να μας συναρπάζει. Μόνο τότε μπορούμε να περάσουμε ευτυχισμένοι αυτό που λέγεται ζωή.




Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Κι αν αυτή ήταν η τελευταία σου νύχτα πώς θα ήθελες να την περάσεις ;

Κι αν αυτή ήταν η τελευταία σου νύχτα πώς θα ήθελες να την περάσεις; Είναι μια σκέψη που γυρνά συχνά μες στο μυαλό μου. Πόσες αλήθειες θα ήθελες να αποκαλύψεις, πόσες ψυχές να λυτρώσεις από τα γιατί, πόσα μάγουλα να χαϊδέψεις και να τους χαμογελάσεις, πόσες συγγνώμες που δεν βρήκες δύναμη να πεις…

Στην ζωή ο άνθρωπος έχει επιτρέψει στον χρόνο να τον βάζει σε τάξη, να του υποδεικνύει τις προτεραιότητες. Τα χέρια του έχουν μεταμορφωθεί σε δείκτες κι ο μηχανισμός του ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Κινείσαι ρυθμικά χωρίς να ξεχωρίζεις από τον διπλανό σου. Τακτοποιημένα χωρίς την ομορφιά της προσωπικής παρέμβασης. Τικ τακ, τικ τακ όλα σαρωμένα και με ανεξίτηλο μελάνι, απόκλιση καμιά!

Μπα, μάλλον δεν είναι αυτή η τελευταία μου νύχτα ψελλίζεις και ξαναχάνεσαι σε άσκοπες καταστάσεις. Τα μάτια σου κλείνουν και συνεχίζεις να σπαταλάς τις στιγμές σου πίσω από μια οθόνη, πίσω από αναφορές δουλειάς, προγράμματα, δουλειές σπιτιού πάντα οι ίδιες δικαιολογίες! 

Χαμηλώνεις τα μάτια, με ποιους ανθρώπους θα ήθελες οπωσδήποτε να περάσεις την τελευταία σου νύχτα, άραγε έχεις το θάρρος να τους το ζητήσεις;

Να ελευθερώσεις τα σ´ αγαπώ που φοβήθηκες να πεις, να φύγεις μακριά από ανθρώπους, να το δηλώσεις και να είναι όλοι αυτοί που τους επιτρέπεις ξανά και ξανά να σε πληγώνουν, να τελειώσεις καταστάσεις που δεν σε οδηγούν πουθενά! 

Να αφήσεις να σου στεγνώσουν τα δάκρυα με ένα άγγιγμα, να φανερώσεις τα πιο βαριά σου μυστικά, να συγχωρέσεις κι ας μη συγχωρεθείς, να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου και μόνο για να καταφέρει να πετάξει πιο ψηλά! Ή μήπως ψηλά έχεις σταματήσει εδώ και καιρό να κοιτάζεις κ έχεις παραδοθεί άνευ όρων;

-Ναι το ξέρω, σε ακούω να ψελλίζεις…

Κάποιες στιγμές είναι πιο πάνω από τις δυνάμεις μας, για κάποιες νομίζεις πως το κάνει η ζωή και κάποιες άλλες τα ρίχνεις όλα στον Θεό.

Σκέψου όμως σα να ´ναι η τελευταία σου φορά κ αναλογίσου, σε όλες αυτές τις στιγμές που δείλιασες, που σώπασες, που πήρες το βλέμμα σου, που δεν είπες σ αγαπώ, που δεν είπες συγγνώμη, που δεν κρατήθηκες αγκαλιά, πόσες από όλες ήταν συνειδητή απόφαση και πόσες τις άφησες στην τύχη;

Σκέψου, όχι σαν να είναι η τελευταία φορά που υπάρχεις σε αυτή τη ζωή αλλά σαν να είναι η τελευταία φορά που θα μείνεις αδρανής. Θα είναι η τελευταία φορά που θα ξεχάσεις και θα ξεχαστείς ηθελημένα…

Γίνε εσύ ο χρόνος, αφουγκράσου τους χτύπους που χτυπούσες έως τώρα κ πρόσθεσε μια τελεία, ένα κόμμα, μια ανάσα, ένα αληθινό χαμόγελο! Γίνε εσύ η διαδρομή, οδήγησε τη ζωή σου στα όνειρα που άφησες επειδή σε χαρακτήρισαν ρομαντικό, επειδή κουράστηκες να μην καταλαβαίνουν τη γλώσσα σου και απλά ξεκίνησες να κάνεις πως μιλάς τη δική τους.

Είναι πολύ δύσκολο, το γνωρίζω! Χρειάζεται να μείνεις στο κέντρο σου και να μην επιτρέψεις σε κανένα να σε βγάλει από εκεί επειδή τον ξεβολεύεις. Μην το κάνεις από εγωισμό, από γινάτι. Θυμήσου όλα αυτά τα όνειρα που ήταν γεμάτα φως, είχαν την δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης.

Πώς θα το καταλάβεις; Αυτό με ρωτούν συνήθως!

Σταμάτα να καταλαβαίνεις και ξεκίνα να αισθάνεσαι! Επέστρεψε στη στιγμή που πήρες την πρώτη σου ανάσα στη ζωή! Ό,τι γνώριζες τότε, με όποιο «υλικό» ήρθες σε αυτή τη διάσταση απλά το αισθανόσουν πως ήταν. Ξεκίνησες την ζωή σου αισθανόμενος το θαύμα της γένεσης, την αληθινή αγάπη αυτή της αγκαλιάς της μητέρας. 

Και οι δύο μόνο αισθανόσασταν τότε, δεν είχατε ανάγκη να καταλάβετε επειδή όλα ήταν φως, αλήθεια, αγάπη δίχως την αμφισβήτηση του μυαλού!

-Ναι είναι δύσκολο το ξέρω, θέλει πολύ προσπάθεια μα μόνο όταν βάζεις μυαλό και λογική μπροστά! Όταν βάζεις αίσθηση όλα είναι! Γιατί να χρειάζεται να σκέφτεσαι πώς θα ήθελες να περάσεις την τελευταία σου νύχτα και να μην ξεκινήσεις με το πώς ήταν η πρώτη σου μέρα στη ζωή. Πόσο γεμάτη με αξίες, με φως κ να αρχίσεις να πορεύεσαι με εκείνη την αλήθεια που ήταν ότι πιο αληθινό σου έχει συμβεί έως τώρα στην πορεία σου στη γη! 




Ρίνα Σερέτη – Συγγραφέας

Μερικές φορές χρειάζεται να λες και «όχι»… Για το καλό σου...!!!!

Σταμάτα πια.

Έφερες τον εαυτό σου στα όριά του, τι δεν καταλαβαίνεις;

Υπερεκτίμησες τις δυνάμεις σου και φορτώθηκες περισσότερα από όσα άντεχες.

Φορτώθηκες αρμοδιότητες, ευθύνες, υποχρεώσεις που δεν ήταν δικές σου.

Φορτώθηκες ακόμη και ανθρώπους.

Σε όλα σου ναι. Μπορούσες δεν μπορούσες, πάντα ναι.

Και πού κατέληξες;

Ένα ράκος, σωματικό και ψυχικό, που δε βρίσκει μια τρύπα να ξεχαστεί από όλους και να ξεκουραστεί για μήνες. Να πέσει σε νάρκη και να ξυπνήσει απόλυτα ξεκούραστο.

Γιατί η κούρασή σου δεν περιγράφεται.

Κι ολοένα φορτώνεσαι πράγματα. Δε μαθαίνεις από τα παθήματά σου. Το φιλότιμο το μετράς παραπάνω από αντοχές.

Έτσι όμως δεν καταφέρνεις τίποτα. Μόνο δοκιμάζεις τα όριά σου.

Σταμάτα πια, στο ξανάπα.

Δεν οφελεί κανέναν και τίποτα να εξαντληθείς.
Δεν οφελεί να σε ωθείς στα άκρα.

Σεβάσου τον εαυτό σου και τα όριά του. Σεβάσου το χρόνο σου κι όσα πρέπει να κάνεις κάποια στιγμή και για σένα.

Μη σκέφτεσαι ολοένα τους άλλους. Μη σε νοιάζει αν θα θυμώσουν σε κάποια σου άρνηση. Αν σ’αγαπούν θα σεβαστούν την ανάγκη σου να πεις όχι.

Αν σε εκτιμούν θα κατανοήσουν την ανάγκη σου σε λίγο ελεύθερο χρόνο, ποιοτικό, δικό σου. Κατάδικό σου.
Ξέρω ότι δε σου είναι εύκολο το όχι. Είναι που το μπλοκάρει το ρημάδι το φιλότιμο.

Μα βάλε φρένο. Δε θα αντέξεις, στο λέω.

Δεν παλεύεται τέτοια ζωή, το νιώθεις πια και συ.

Το νιώθεις κάθε φορά που τρέμουν τα πόδια σου από εξάντληση.

Το νιώθεις σε κάθε ζαλάδα, σε κάθε αδυναμία, πως όλο αυτό το πρόγραμμα βλάπτει πρώτα από όλα την υγεία σου.

Δηλαδή έλεος, τι άλλο θέλεις για να το καταλάβεις;
Άλλαξε λίγο.

Βάλε τα προσωπικά σου όρια, μεθόδευσε τα όχι σου.

Χρειάζονται κι αυτά. Άσε και λίγο το μυαλό σου να μιλήσει, τη λογική σου, όχι μόνο την καρδιά.

Αυτή πάντα θα λέει ναι. Γιατί έτσι είσαι, γιατί αυτή είναι η μαγιά σου.

Αλλά δε σε βοηθούν πάντα τα ναι. Αντίθετα, σε εξαντλούν.

Σου στερούν ζωτική ενέργεια, σου στερούν λίγο από τον εαυτό σου.

Άλλαξε… Πες τα ναι σου εκεί που πρέπει. Αποδέξου τα όχι σου, αγάπα τα και μοίρασε τα επίσης όπου κι όπως πρέπει.

Καλό σε σένα θα κάνεις κι ύστερα στους γύρω σου που σε αγαπάνε και σε θέλουν καλά. Για τους άλλους, εκείνους που θα στραβώσουν με τα όχι, μη σε νοιάζει.

Αν δε νοιάζονται για σένα, όπως εσύ νοιάζεσαι για αυτούς, τότε λυπάμαι αλλά δε σου κάνουν…




Στεύης Τσούτση.

Όταν έχεις αγάπη, βάζεις φτερά. Όταν έχεις ευθύνη, βάζεις αλυσίδες…!!!!

Από την ώρα που διαιώνισα το είδος μου, έχω διαρκώς ένα κόμπο στο στήθος. Μόνιμο. Εντοιχισμένο.

Θυμάμαι την μητέρα μου, άυπνη να με περιμένει να γυρίσω στις 2 το πρωί. Να μου ζητά να την πάρω τηλέφωνο όταν φτάσω. Να την πάρω τηλέφωνο όταν φύγω. Να μου αντιπροτείνει να πάω με τα πόδια και να μην καβαλήσω μηχανή. Να νομίζει ότι κοιμάμαι και να έρχεται να τσεκάρει ότι αναπνέω. Να είμαι στη μέση της ζούγκλας χωρίς τηλέφωνο ή internet και όταν μπόρεσα να επικοινωνήσω ν’ ακούω τα κομμάτια της να σπάνε από ανακούφιση. 

Το σφίξιμο τα κρατούσε ενωμένα. Δεν καταλάβαινα ακριβώς γιατί αγχωνόταν τόσο πολύ αλλά προσπάθησα πολύ να μην της προκαλώ ανασφάλειες. Έβλεπα στα μάτια της τον τρόμο, άκουγα την ταχυκαρδία, μέτραγα να χρόνια που έχανε. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο ίσχυε και για τον πατέρα μου.

Τώρα καταλαβαίνω ότι το αίσθημα ευθύνης πολλές φορές ξεπερνά σε μέγεθος αυτό της αγάπης. Δεν είναι ταυτόσημα. Είναι ξεχωριστά και αντιμάχονται το ένα το άλλο.

Όταν αγαπάς βάζεις φτερά. Όταν έχεις ευθύνη, βάζεις αλυσίδες.

Ο κόσμος μας είναι άθλιος, βίαιος και σίγουρα ακατάλληλος για τους ανθρώπους. Ένα λεπτό στις ειδήσεις είναι αρκετό για να μετανιώσεις που έφερες ένα παιδί σε αυτό το μέρος. Ένα λεπτό στους δρόμους μιας πόλης είναι αρκετό για να μην το αφήσεις να ξαναβγεί από το σπίτι. 

Ένα αεροπορικό δυστύχημα είναι αρκετό για να μην το ξανα-βάλεις σε αεροπλάνο. Οι ζωντανοί εφιάλτες και οι φοβίες μιας μάνας ξεπερνούν τον πιο ευφάνταστο σεναριογράφο σε πρωτοτυπία και σε ταχύτητα δημιουργίας. Τον πιο ικανό σκηνοθέτη σε αποτύπωση λεπτομερειών και αληθοφάνειας. Τόσο, που ενώ είναι ξύπνιες, εντελώς ξαφνικά, σπαράζουν στο κλάμα, παθαίνουν κρίσεις πανικού, ψυχοσωματικά κ.α.

Η διαχείριση αυτής της τιτάνιας ευθύνης είναι ανέφικτη. Κι αν κάτι ξεμπλοκάρει περιστασιακά τις διαδικασίες, είναι η αγάπη, που θυμίζει ότι δεν υποχρεούται μόνο να προστατεύσει αλλά να δυναμώσει, ν’ απονέμει αυτοδυναμία, να εκτοξεύσει. 

Κι όμως σφίγγει, με όλη της την δύναμη γιατί φοβάται. Και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο φόβος της δεν είναι παράλογος. Δεν είναι προϊόν φαντασίας. Κρίνει, οργανώνει, διαπραγματεύεται με γνώμονα την χειρότερη έκβαση. Γιατί αν δεν το κάνει, παίρνει ρίσκο. Ρίσκο, με την ζωή του παιδιού της.

Όσο κι αν προσπαθείς λοιπόν, να εξηγήσεις στο παιδί σου, τι είναι αυτό που σε καθιστά υστερική, υπερβολική, υπερπροστατευτική και όλα τα κακά της μοίρας σου, δεν πρόκειται να το καταλάβει αν δεν γίνει γονιός.

Κι αυτό ίσως είναι το μόνο που δεν μπορούν να νιώσουν, στην ρεαλιστική του κλίμακα, οι μη γονείς.

Α! Κι ένα χάδι κι ένα φιλί, που και που δεν βλάπτει. Το έχουν ανάγκη.




Είναι καιρός να απελευθερώσετε τα συναισθήματα που κρατάτε μέσα σας...!!!!

Κάποιες φορές θέλετε να τρέξετε σαν λύκος και να σκαρφαλώσετε στο πιο ψηλό βουνό για να ουρλιάξετε και να φωνάξετε όλα αυτά που κρατάτε μέσα σας, όλα αυτά που κρύψατε και δεν είπατε ποτέ. Όταν το κάνετε, όλος ο δισταγμός, οι ψευδείς παρουσίες και οι φόβοι για το τι θα πουν οι άλλοι δε θα είναι παρά μια ενοχλητική ομίχλη που πρέπει να καθαριστεί.

Ζούμε σε μια κουλτούρα που αντιστέκεται στα συναισθήματα. Τόσο πολύ ώστε όταν τα παιδιά φτάνουν στην ηλικία των 5, ξεκινούν ήδη να αναπτύσσουν συγκεκριμένους μηχανισμούς καταστολής : συγκρατούν τα δάκρυα τους, προστατεύουν τα λόγια τους και χαμηλώνουν το πρόσωπο τους και έτσι εκπληρώνουν μια από τις διαταγές των ενηλίκων : «μην κλαις, μην μιλάς, μην εκφράζεις τον εαυτό σου.»

«Ο μισός κόσμος αποτελείται από ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν και δεν μπορούν και ο άλλος μισός από αυτούς που δεν έχουν τίποτα να πουν και συνεχίζουν να μιλούν.» Robert Frost

Υπάρχουν πολλές συνέπειες του να γίνεσαι μέρος της κουλτούρας η οποία φυλακίζει τα συναισθήματα από τόσο μικρή ηλικία. Δεν μεγαλώνετε απλά ως σκλάβος της σιωπής. Τα παιδιά που έχουν διδαχθεί να θάβουν τα συναισθήματα τους συχνά καταλήγουν να βρίσκουν διεξόδους για να εκφράσουν αυτά που έχουν μέσα τους και η επιθετικότητα, ο θυμός και η περιφρόνηση συχνά αναδύονται μέσα από αυτό.

Ο Φρόιντ είπε πως το μυαλό είναι σαν ένα παγόβουνο. Μόνο το ένα έβδομο αναδύεται από το νερό και το υπόλοιπο είναι κάτω από την επιφάνεια, βυθισμένο σε ένα παγωμένο σύμπαν που περιέχει οτιδήποτε δεν έχει ειπωθεί, ότι έχει καταπνιχθεί και όλα τα λόγια που επιλέξατε να κρατήσετε μέσα σας, φοβούμενοι τις συνέπειες που θα μπορούσαν να εγερθούν στην μπερδεμένη δημόσια κοινωνία.

Ακροβατώντας στο σκοινί
Όταν οι άλλοι σας ρωτάνε «είσαι εντάξει; Δεν φαίνεσαι καλά», πιθανώς απαντάτε με ένα «όχι, όχι, είμαι εντάξει, όλα καλά» σε περισσότερες από μία περιπτώσεις. Όταν λέμε πράγματα όπως αυτό , υποκύπτουμε στην απόσυρση χρησιμοποιώντας μια τυπικότητα που όλοι χρησιμοποιούν : λάθος. 

Επειδή κανείς δεν νοιάζεται για τα σπασμένα μας κομμάτια μας που κρέμονται από μια κλωστή, επειδή νομίζουμε πως ο συναισθηματικός μας πόνος είναι μόνο για την προσωπική μας ζωή.

Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα έρχεται από την αδυναμία μας να ανοιχτούμε μπροστά σε ανθρώπους με τους οποίους δεν είμαστε πολύ κοντά. Δεν το κάνουμε επειδή νομίζουμε πως με το να δείχνουμε πόνο, ενόχληση ή ανησυχία σημαίνει πως έχουμε χάσει τον έλεγχο του εαυτού μας.

Με κάποιο τρόπο η αποκάλυψη της δυστυχίας μας ενός συγκεκριμένου γεγονότος με τον σύντροφο ή την οικογένεια μας μπορεί να οδηγήσει σε ένα είδος αλληλεξάρτησης και νιώθουμε περισσότερο υπεύθυνοι για το πώς θα αντιδράσουμε στις δικές μας καταστάσεις.

Αξιολογώντας τις δράσεις περισσότερο από το ίδιο το πρόβλημα προκαλεί το να αφήσουμε τα πράγματα έτσι όπως είναι. Μένουμε ήσυχοι για τόσο πολύ ώστε δεν ενδιαφερόμαστε να υπομένουμε λίγο περισσότερο. Ομαλοποιούμε την ταλαιπωρία σαν κάποιος που παίρνει ένα απλό παυσίπονο για μια θανατηφόρα πληγή ή σαν κάποιος που προσφέρει νερό σε κάποιον που πνίγεται.

Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για να το διαχειριστούμε. Κανείς δεν μπορεί να ακροβατήσει σε ένα ατελείωτο σκοινί, γιατί αργά ή γρήγορα θα κοπεί και πέσει. Λογικά, όσο πιο ψηλά σκαρφαλώνετε έτσι, τόσο περισσότερο θα χτυπήσετε όταν πέσετε.

Δικαιούστε να είστε ελεύθεροι
Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον γεγονός που αξίζει να θυμηθείτε: όταν κάτι σας στεναχωρεί, σας πληγώνει ή σας ενοχλεί όπως μια απότομη προσβολή, ο εγκέφαλος χρειάζεται μόνο 100 μιλιδευτερόλεπτα για να αντιδράσει συναισθηματικά. Τότε, μόνο σε 600 μιλιδευτερόλεπτα, καταγράφεται αυτό το συναίσθημα στον εγκεφαλικό φλοιό.

Όταν λέτε πράγματα στον εαυτό σας όπως «αυτό που λένε δεν με επηρεάζει, θα κάνω πως δεν με νοιάζει» είναι πολύ αργά γιατί οι μηχανισμοί του εγκεφάλου ήδη έχουν κωδικοποιήσει την συναισθηματική επίπτωση.

Αν προσπαθήσετε να το καταγράψετε με διαφορετικό τρόπο, απλώς εξαπατάτε τον εαυτό σας και σπαταλάτε ενέργεια και πόρους που θα μπορούσατε να είχατε επενδύσει σε άλλες στρατηγικές.

Έχουμε διδαχθεί για πολύ καιρό πως είναι κακό να δείχνουμε τα συναισθήματα μας, πως οι άνθρωποι που λένε την αλήθεια είναι επιθετικοί και πως είναι πάντα καλύτερο να χρησιμοποιήσουμε ευφυή ψέματα πριν πούμε μια πικρή αλήθεια. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. 

Μπορείτε να είστε κατηγορηματικοί χωρίς να είστε επιθετικοί. Και θα ήταν καλό να ξεκινήσετε την πρόκληση της παραδοσιακής ιδέας πως το συναίσθημα είναι το αντίθετο της λογικής, κάτι που επίσης δεν ισχύει.

Επιτρέποντας στον εαυτό σας να βιώσει πλήρως τα συναισθήματα θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τις ανάγκες σας. Ρίχνει φως στα διαστήματα των σκέψεων που συχνά γεμίζουμε με λανθασμένες ιδέες όπως « αν υποφέρω λίγο ακόμα τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, δε με νοιάζει τι είπαν, καλύτερα να προσποιηθώ πως δεν συνέβη τίποτα».

Το να κατανοείτε πλήρως , να ακούτε και να αισθάνεστε τα συναισθήματα σας είναι μια ζωτική ανάγκη που πρέπει να εξασκείτε καθημερινά.

Θα έπρεπε να εξασκούμε την τέχνη της αυτοπεποίθησης, την υγιή άσκηση της έκφρασης του πως νιώθουμε και τι αξίζουμε. Θα έπρεπε να ουρλιάξουμε στο φεγγάρι, να φωνάξουμε στη νύχτα για το ποιοι είμαστε, τι χρειαζόμαστε και τι αξίζουμε. Αρκετά με το να έχουμε ως προτεραιότητα τα συναισθήματα των άλλων αντί για τα δικά μας συνεχώς. Είναι καιρός να ζήσουμε χωρίς φόβο.




Ξεφορτώσου ό,τι άχρηστο υπάρχει στη ζωή σου...!!!!

Έχεις τη συνήθεια να φυλάς άχρηστα πράγματα, Πιστεύοντας πως μια μέρα… (άγνωστο πότε) …θα τα χρειαστείς;

Έχεις τη συνήθεια να κρατάς χρήματα, μόνο για να μην τα ξοδέψεις γιατί μπορεί να σου λείψουν στο μέλλον;

Έχεις τη συνήθεια να φυλάς ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, οικιακές συσκευές και άλλα πράγματα του νοικοκυριού που δεν χρησιμοποιείς εδώ και πολύ καιρό; Και μέσα σου…;

Έχεις τη συνήθεια να κρατάς κακίες, στεναχώριες, φόβους και άλλα; Αυτό να μην το κάνεις ποτέ! Είναι αντίθετο με την ευημερία σου!

Είναι σημαντικό να αφήσεις χώρο, ένα κενό, για να έρθουν καινούρια πράγματα στη ζωή σου.

Είναι απαραίτητο να ξεφορτωθείς ό,τι άχρηστο υπάρχει τόσο μέσα σου όσο και στη ζωή σου, προκειμένου να έρθει η ευημερία.

Η δύναμη αυτού του κενού θα απορροφήσει και θα έλξει όλα αυτά που επιθυμείς. Όσο εσύ γεμίζεις, υλικά ή συναισθηματικά, με παλιά και άχρηστα, δεν αφήνεις κενό για νέες ευκαιρίες.

Τα αγαθά πρέπει να ανακυκλώνονται… Καθάρισε τα συρτάρια, τις ντουλάπες, την αποθήκη, το γκαράζ… Δώρισε όλα εκείνα που πια δεν χρησιμοποιείς… Το να φυλάς ένα σωρό από άχρηστα πράγματα το μόνο που καταφέρνεις είναι να δένεις την ίδια σου τη ζωή.

Το πρόβλημα δεν είναι τα αντικείμενα που στιβάζονται στη ζωή σου… Αλλά το νόημα του να κρατάς… Όταν κρατάς, όταν φυλάς πράγματα, υπάρχει πρόβλημα έλλειψης, απουσίας…

Πιστεύεις ότι αύριο μπορεί να τα χρειαστείς, και ίσως τότε να μην υπάρχει τρόπος να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη… Με αυτό το σκεπτικό, το μήνυμα που στέλνεις τόσο στο μυαλό σου όσο και στη ζωή σου… είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι το αύριο… καθώς επίσης και ότι το καινούριο και το καλύτερο ΔΕΝ είναι για σένα,

Γι’ αυτό βρίσκεις ικανοποίηση στο να φυλάς όλα αυτά τα παλιά και άχρηστα πράγματα… Ξεφορτώσου όλα αυτά που έχασαν το χρώμα και τη λάμψη τους… Επέτρεψε να μπει το καινούριο στο σπίτι σου… Και μέσα σου…

Γι’ αυτό, αφού διαβάσεις αυτό το μήνυμα… Μην τον φυλάξεις… Διώξε το για να έρθουν γρήγορα σε σένα ευημερία και ειρήνη.

ΑΜΗΝ Η αρχή του Κενού (Joseph Newton)




Τεστ ψυχολογίας : Τι δεν θα συγχωρούσες ποτέ...!!!!

Ένα απλό ψυχολογικό τεστ που μπορεί να προσδιορίσει τι δεν θα συγχωρούσες ποτέ. Το σημαντικότερο κατά τη διάρκεια του τεστ, είναι να εμπιστευτείς τη διαίσθησή σου.

Το τεστ περιλαμβάνει 6 χαρακτήρες που παίρνουν μέρος σε μια φανταστική ιστορία.

Η Ειρήνη είναι ένα κορίτσι που έχει σχέση με τον Ευγένιο εδώ κι έναν χρόνο. Και οι δύο τους αποφασίζουν να συζήσουν, μέχρι την στιγμή κατά την οποία, ο Ευγένιος βρίσκει τυχαία ότι η Ειρήνη τον έχει απατήσει με τον καλύτερό του φίλο, τον Γιάννη. Έξαλλος, ο Ευγένιος δεν ακούει κουβέντα και διώχνει με πολύ βίαιο τρόπο την Ειρήνη από το σπίτι του, η οποία παρεμπιπτόντως δεν έχει πουθενά να πάει.

Τον ικετεύει για συγχώρεση, αλλά ο ίδιος φαίνεται να μη πείθεται και αφήνει την κοπέλα έξω στο δρόμο. Η απελπισμένη Ειρήνη καλεί τον Γιάννη, αλλά ο ίδιος δεν επιθυμεί να εμπλακεί περαιτέρω και αρνείται να την βοηθήσει, βρίσκοντας χαζές δικαιολογίες.

Η Ειρήνη, αφού δεν της απομένει επιλογή, παίρνει τα πράγματά της και αρχίζει να περιφέρεται στους δρόμους. Η ατυχία της όμως δεν σταματά εκεί, καθώς σε ένα σκοτεινό σημείο του δρόμου, τραυματίζεται από ένα αυτοκίνητο, που το οδηγεί ο Γιώργος. Ο Γιώργος, μη έχοντας άδεια οδήγησης, αποφασίζει να φύγει μακριά από το ατύχημα.

Το ασθενοφόρο φτάνει με μισή ώρα καθυστέρηση και αφού η Ειρήνη μεταφέρεται στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ο γιατρός που βρίσκεται σε υπηρεσία, ο Αλέξανδρος, αρνείται να την κοιτάξει, αφού σε πολύ λίγο τελειώνει τη βάρδια του και αποφασίζει να φύγει, αφήνοντας την τραυματισμένη ασθενή για τον επόμενο γιατρό, τον Λευτέρη.

Ο γιατρός – Λευτέρης, ωστόσο, δεν εμφανίζεται στο νοσοκομείο γιατί είχε πιει παρά πολύ, το προηγούμενο βράδυ στον εορτασμό των γενεθλίων του ανιψιού του.

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, η Ειρήνη πεθαίνει από εσωτερική αιμορραγία.

Ο στόχος σου τώρα κατά τη δοκιμή είναι να τοποθετήσεις τους 6 χαρακτήρες, Ειρήνη, Ευγένιο, Γιάννη, Γιώργο, Αλέξανδρο, Λευτέρη, ανάλογα με το επίπεδο της ενοχής στα γεγονότα.

Σημείωση : Τον βαθμό της ενοχής που θεωρείς εσύ, από την πρώτη μέχρι την έκτη θέση.

Κάθε ένας από τους χαρακτήρες της ιστορίας συμβολίζει συγκεκριμένες ανθρώπινες πράξεις, οι οποίες δεν είναι εύκολο να συγχωρήσεις. Στην πρώτη και τη δεύτερη θέση, τοποθέτησε αυτό που ποτέ δεν θα συγχωρούσες, στην τρίτη και τέταρτη θέση αυτό που θα συγχωρούσες μόνο υπό ορισμένες συνθήκες, και στην πέμπτη και έκτη θέση αυτό το οποίο θα συγχωρείς πάντα. 




Και όμως οι «πεταλούδες στο στομάχι» εξηγούνται επιστημονικά...!!!!

Οι «πεταλούδες στο στομάχι», αποτελούν μια φράση που περιγράφει η οποία περιγράφει την ενόχληση στο στομάχι που θεωρούμε ότι συνδέεται άμεσα με το συναίσθημά μας.

Το σύμπτωμα που συχνά περιγράφεται ως «πεταλούδες στο στομάχι» αποτελεί κατά την επιστήμη μια αντίδραση του οργανισμού που τον καλεί είτε να παλέψει με ένα αγχογόνο ερέθισμα είτε να φύγει μακριά του (fight-or-flight response).

Η αντίδραση αυτή προέρχεται από παλιά και είχε παρατηρηθεί σε περιπτώσεις που κάποιος βρισκόταν μπροστά σε έναν επικείμενο κίνδυνο, τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπίσει άμεσα. 

Αφορούσε ανθρώπους που μπορεί, π.χ. να έβλεπαν μπροστά τους ένα λιοντάρι και να έπρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποφασίσουν αν θα παλέψουν μαζί του ή θα τρέξουν μακριά.

Σε εκείνες τις περιπτώσεις ο οργανισμός έμπαινε σε κατάσταση ετοιμότητας για να προετοιμάσει τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση. 

Το πεπτικό σύστημα συνδέεται στενά με σκέψεις και συναισθήματα και αυτό σημαίνει πώς όταν ο εγκέφαλος δέχεται ερεθίσματα για πιθανή απειλή όσον αφορά την επιβίωση (είτε πραγματική είτε πλασματική αλλά εξίσου ρεαλιστική για τον άνθρωπο), ενεργοποιεί σήματα κινδύνου μέσα από το σώμα.

Με άλλα λόγια, σωματοποιεί τα συναισθήματα για να ειδοποιήσει το άτομο ότι χρειάζεται να αντιδράσει σε αυτό που του συμβαίνει. Εκείνη τη στιγμή, απελευθερώνονται ορμόνες στο σώμα, που το κάνουν να αντιδρά και να προκαλούν ένταση στους μύες και συγκεκριμένα, στην περίπτωση που περιγράφουμε εδώ, στο στομάχι.

Άλλα συμπτώματα που συνοδεύουν τις «πεταλούδες» στο στομάχι είναι η ξηροστομία, τα υγρά, τρεμάμενα χέρια αλλά και η ένταση που κάνει τους μύες του σώματος να σφίγγονται. Επίσης, οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται, όπως και η αναπνοή που γίνεται πιο γρήγορη αλλά και η πίεση του αίματος στα αγγεία.

Τα συμπτώματα αυτά στο στομάχι μπορεί να προκαλέσουν επίσης ναυτία, καθώς η αδρεναλίνη που διαχέεται στον οργανισμό από την ενεργοποίηση του σώματος για την κατάσταση «κινδύνου» μπορεί να σταματήσει την πέψη της τροφής.




Το μπαχαρικό που «εξαφανίζει» τις κακές αναμνήσεις...!!!!

Μια ουσία που περιέχεται στο κάρυ, μπαχαρικό που κυριαρχεί στην ινδική κουζίνα, μπορεί να βοηθά στο σβήσιμο των κακών αναμνήσεων.

Μια νέα έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ υποστηρίζει, ότι η κουρκουμίνη – μια ουσία με έντονο κίτρινο χρώμα που βρίσκεται στη ρίζα της ινδικής κουρκούμης (μπαχαρικό) - αποτρέπει την αποθήκευση νέων αναμνήσεων φόβου στον εγκέφαλο και «αφαιρεί» τις προϋπάρχουσες μνήμες φόβου.

Οι ερευνητές ελπίζουν, ότι τα ευρήματα αυτά θα βοηθήσουν στη δημιουργία καλύτερων θεραπειών για ανθρώπους που υποφέρουν από ψυχολογικές διαταραχές.

Ψυχολόγοι από το πανεπιστήμιο The City University της Νέας Υόρκης εκπαίδευσαν ποντίκια έτσι ώστε να φοβούνται ένα συγκεκριμένο ήχο. Όμως διαπίστωσαν ότι όσα ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε κουρκουμίνη δεν «πάγωναν» από φόβο κάθε φορά που άκουγαν τον ήχο. Αυτό οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα, ότι ενδεχομένως η κουρκουμίνη να «διαγράφει» τις αναμνήσεις φόβου από τον εγκέφαλο.

«Αυτό υποδηλώνει, ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν από διαταραχές μετα-τραυματικού στρες και άλλες ψυχολογικές διαταραχές, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μνήμες φόβου, θα μπορούσαν να ενδεχομένως να επωφεληθούν από μια διατροφή πλούσια σε κουρκουμίνη» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Glenn Schafe, σύμφωνα με δημοσίευμα της MailOnline.

Οι αναμνήσεις δημιουργούνται στον εγκέφαλο ως νέες συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων. Αρχικά είναι «εύθραυστες», ωστόσο σταδιακά σταθεροποιούνται στον εγκέφαλο καθώς τίθενται σε μια κατάσταση μακροχρόνιας αποθήκευσης –διαδικασία γνωστή ως ενοποίηση- σημειώνει το δημοσίευμα.

Όταν ανακαλεί κανείς στη μνήμη του ήδη εγκαθιδρυμένες αναμνήσεις, αποσταθεροποιεί προσωρινά τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να λειτουργούν για λίγο ως καινούριες αναμνήσεις.

«Αν δε συμβεί τίποτα, αυτές οι αποσταθεροποιημένες αναμνήσεις τίθενται και πάλι σε μακροχρόνια αποθήκευση. Με άλλα λόγια, επανασταθεροποιούνται ή επαναπαγιώνονται» εξήγησε ο καθηγητής και συνέχισε: «Ωστόσο, αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι μπορούμε να εισέλθουμε στον εγκέφαλο μέσα από αυτό το ‘παράθυρο’ αποσταθεροποίησης και να αποτρέψουμε την επαναποθήκευση των αναμνήσεων φόβου. Με άλλα λόγια, μπορούμε να τις διαγράψουμε».

Η κουρκουμίνη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και ίσως αυτές να βοηθούν σε αυτή τη διαδικασία, είπε ακόμη ο καθηγητής. «Οι αντιφλεγμονώδεις δράσεις σχετίζονται με μια σειρά ασθενειών, από τις αλλεργίες μέχρι τα καρδιαγγειακά και τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ακόμη, με τις ψυχολογικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, το άγχος και οι διαταραχές μετα-τραυματικού στρες» πρόσθεσε.

Δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητό πώς ακριβώς δρα η κουρκουμίνη στις αναμνήσεις φόβου, αφήνοντας «ανέγγιχτους» άλλους τύπους αναμνήσεων, «όμως είναι γνωστό ότι διαφορετικοί τύποι συστημάτων μνήμης κωδικοποιούν διαφορετικούς τύπους αναμνήσεων» ανέφερε ακόμη ο Schafe. 




3 τρόποι για να νικήσεις τους φόβους σου και να πετύχεις ό,τι ονειρεύεσαι...!!!!

Η εμπνευσμένη ομιλία του Τζιμ Κάρεϊ και οι σημαντικές συμβουλές που δίνει. 

Όταν ήσουν μικρή ονειρευόσουν να γίνεις χορεύτρια. Το ήξερες πως θα ήσουν καταπληκτική αν ακολουθούσες αυτόν το δρόμο, πως θα το έκανες με όλη σου την καρδιά και μάλιστα πολύ καλά, μα στην πορεία «κάτι» σε σταμάτησε. 

Μπορεί να ήταν αυτά που άκουγες από τους άλλους («οι καλλιτέχνες πεινάνε»), οι δικές σου αμφιβολίες («ο χορός είναι κλειστό κύκλωμα. Πώς θα μπω εγώ σε αυτό;») ή μια συγκυρία («εκείνος ο τραυματισμός στο γόνατο φαινόταν τότε πως μου έκλεινε όλες τις πόρτες»), μα αν κοιτάξεις προσεκτικά, αυτό που βάζει φρένο στα όνειρά μας είναι πάντα ένα: ο φόβος. Ο φόβος ότι θα αποτύχουμε. 

Ότι δεν είμαστε αρκετά ικανές. Ότι δεν θα έχουμε χρήματα να ζήσουμε ή ότι με τις επιλογές μας οι σημαντικοί άλλοι στη ζωή μας θα πάψουν να μας αποδέχονται ή να μας αγαπούν. Όπως λέει η ψυχίατρος δρ Μαρία Λεβέντη στο βιβλίο της «Φαντασία, Η Μεγάλη Ντίβα», «ο φόβος θεωρείται η πιο ισχυρή ακινητοποιητική ενέργεια στο σύμπαν, οπότε για να μπορέσουμε να κάνουμε την οποιαδήποτε κίνηση εξέλιξης, θα πρέπει καταρχάς να τον νικήσουμε». 

Διάβασε τους 3 τρόπους που προτείνει ο ηθοποιός Τζιμ Κάρεϊ ώστε να νικήσεις τους φόβους σου και να πετύχεις ό,τι ξέρεις πως θα σε κάνει ευτυχισμένη : 

1. «Έχετε δύο επιλογές: Αγάπη ή φόβο. Διαλέξτε την αγάπη». Τζιμ Κάρεϊ
Στις αρχές του καλοκαιρού που πέρασε ο διάσημος κωμικός Τζιμ Κάρεϊ κλήθηκε να μιλήσει στην τελετή αποφοίτησης του πανεπιστημίου Maharishi University of Management στην Άιοβα των ΗΠΑ. Σε ένα κατάμεστο θέατρο αποκάλυψε τι πιστεύει ο ίδιος πως μπορεί να υπερνικήσει τους φόβους μας: «Ο φόβος θα παίζει συνέχεια στη ζωή σας και εσείς καλείστε να επιλέξετε σε ποιο βαθμό θα (επιτρέψετε να) γίνεται αυτό. 

Μπορείτε να περάσετε όλη σας τη ζωή με το να βλέπετε φαντάσματα, να ανησυχείτε για το μέλλον, αλλά τελικά σημασία έχει αυτό που συμβαίνει εδώ, οι αποφάσεις που παίρνετε αυτή τη στιγμή, οι οποίες βασίζονται είτε στην αγάπη είτε στο φόβο. Πολλοί από εμάς διαλέγουν το δρόμο τους βασισμένοι στο φόβο, ο οποίος συχνά είναι μασκαρεμένος ως ''πρακτικότητα''. 

Αυτό που θέλουμε πραγματικά φαντάζει άπιαστο και νομίζουμε ότι είναι γελοίο να το προσδοκούμε. Έτσι, δεν τολμάμε καν να το ζητήσουμε από το σύμπαν. Αυτό που λέω είναι ότι εγώ είμαι η ζωντανή απόδειξη πως μπορείτε να το ζητήσετε από το σύμπαν». 

Χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα από τη δική του ζωή, ο Τζιμ Κάρεϊ αποκάλυψε πως ο πατέρας του δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να γίνει κωμικός και έτσι επέλεξε τη λογιστική, κάνοντας μια πιο πρακτική και συντηρητική επιλογή. Ωστόσο κανείς ποτέ δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι είμαστε ασφαλείς με όποια επιλογή κι αν κάνουμε. 

Έτσι, όταν ο Κάρεϊ ήταν 12 χρόνων, ο πατέρας του απολύθηκε. «Έμαθα πολλά από τον πατέρα μου», εξήγησε ο ηθοποιός. «Όπως ότι έχεις τις ίδιες πιθανότητες να αποτύχεις όταν κάνεις κάτι που δεν το αγαπάς και όταν κάνεις κάτι που το αγαπάς. Οπότε αξίζει να πάρετε το ρίσκο και να κάνετε αυτό που αγαπάτε… 

Βγαίνοντας από αυτή την πόρτα σήμερα, θα έχετε μόνο αυτές τις δύο επιλογές : φόβο ή αγάπη. Επιλέξτε την αγάπη και μην αφήσετε ποτέ τον φόβο να σας στρέψει ενάντια στην καρδιά σας». Άλλωστε, όπως λέει και η δρ Λεβέντη στο βιβλίο της, «ο φόβος και η αγάπη είναι διαμετρικά αντίθετες ενέργειες. Όποιος εκπέμπει φόβο δεν μπορεί να εκπέμπει και αγάπη». 

2. Δεν είσαι μόνη σου, όλοι είμαστε ένα
Συχνά ακινητοποιούμαστε και δεν τολμάμε να κάνουμε το βήμα προς την κατεύθυνση που θέλουμε, γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την αποδοχή ή την αγάπη των άλλων. Φοβόμαστε πως αν βάλουμε τέλος σε έναν γάμο στον οποίο δεν είμαστε ευτυχισμένες, τα παιδιά μας θα πάψουν να μας αγαπούν. 

Ίσως ο πατέρας του Τζιμ Κάρεϊ φοβόταν πως αν ανακοίνωνε στους δικούς του ότι ήθελε να γίνει κωμικός αντί για λογιστής, θα εισέπραττε την απόρριψή τους. Όταν όμως συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι σε αυτή τη ζωή είμαστε ένα και ότι είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από όσα μας χωρίζουν, αυτός ο φόβος του διαχωρισμού σκάει σαν σαπουνόφουσκα. 

Ο Τζιμ Κάρεϊ στην ομιλία του το έθεσε έτσι : «Όπως κι εσείς, ανησυχούσα πώς θα βγω στον κόσμο και θα καταφέρω κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μου. Μέχρι που κάποιος εξυπνότερος από εμένα με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι δεν υπάρχει τίποτα μεγαλύτερο από τον εαυτό μου». 

Γιατί, όπως εξήγησε, η ιστορία του πατέρα του τον έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι να καταλάβουμε πως όλοι σε αυτόν τον πλανήτη συνδεόμαστε : «Μπορώ να σας πω από προσωπική εμπειρία ότι η επίδραση που έχετε στους άλλους είναι το πολυτιμότερο νόμισμα που υπάρχει». 

Όπως μας θυμίζει η δρ Λεβέντη στο βιβλίο της, δανειζόμενη τα λόγια του Αριστοτέλη, «η ψυχή του ανθρώπου είναι διφυής, η μισή είναι σαν όλο τον κόσμο και η άλλη μισή είναι όλος ο κόσμος». 

Κι αν όλα αυτά σου μοιάζουν γενικά, αόριστα και υπαρκτά μόνο στη σφαίρα της φιλοσοφίας, ο δρ Μάνος Δανέζης, επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, εξήγησε πέρυσι τέτοιο καιρό στην τριημερίδα «Νέες Ματιές στον Κόσμο μας» πως συμφωνεί και η ίδια η επιστήμη : «Η έννοια της διαίρεσης δεν υπάρχει. Είναι προϊόν του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Τα πάντα μες στο σύμπαν είναι ένα… 

Η σύγχρονη Φυσική διδάσκει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι απομονωμένοι, δεν τους χωρίζει κενό. Τους συνδέει Φως. Ακτινοβολία. Ο κοινωνικός και ψυχολογικός απομονωτισμός και ο εγκλωβισμός του ανθρώπου στα πλαίσια των όρων «άτομο» και «πρόσωπο» είναι το προϊόν μιας καταρρέουσας πολιτισμικής δομής. 

Η δομή αυτή αγνοεί τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη και δεν κατανοεί ότι εάν νιώθουμε ψυχικά μόνοι είναι γιατί δεν κατανοούμε τη συνέχεια των πάντων μες στο σύμπαν κι ότι η φύση δεν μας γέννησε μόνους, αλλά επιλέξαμε την ψευδαίσθηση της μοναξιάς. 

Η μοναξιά είναι αποτέλεσμα των δικών μας πράξεων, της δικής μας αντίληψης, της δικής μας άγνοιας». Αν λοιπόν δεν τολμάς να κάνεις όσα ονειρεύεσαι, θυμήσου ότι καμία σου απόφαση δεν μπορεί να σβήσει αυτό το φως που σε συνδέει με όσους αγαπάς. Κανείς δεν πρόκειται να φύγει από τη ζωή σου λόγω των δικών σου επιλογών. Κι αν φύγει, θα είναι δική του επιλογή. 

3. Τα εμπόδια στη ζωή μας έρχονται για κάποιο λόγο
Τις περισσότερες φορές που βλέπουμε να ορθώνονται εμπόδια ανάμεσα σε εμάς και τα όνειρά μας, αυτό συμβαίνει γιατί χρειαζόμαστε νέα «εργαλεία» ώστε να τα καταρρίψουμε. Ο Τζιμ Κάρεϊ αναφέρει στην ομιλία του : «Η ζωή δεν συμβαίνει σε εσάς, η ζωή συμβαίνει για εσάς… Εγώ κάνω μια συνειδητή επιλογή : να βλέπω τις προκλήσεις ως κάτι ωφέλιμο, ώστε να τις αντιμετωπίζω με τον πιο παραγωγικό τρόπο». 

Σκέψου, μήπως υπάρχει κάτι που λείπει προκειμένου να συμπληρώσεις το παζλ της ευτυχίας σου; Η πίστη στον εαυτό σου, για παράδειγμα; Έχεις δείγματα πως συγκεκριμένα προβλήματα εμφανίζονται ξανά και ξανά στο δρόμο σου; Τα αντιμετωπίζεις πάντα με τον ίδιο τρόπο; 

Μήπως χρειάζεται να δοκιμάσεις κάτι καινούριο; Μίλησε με κάποιον που εμπιστεύεσαι και έχει τις σχετικές γνώσεις, ρώτησε ό,τι θέλεις να μάθεις, ψάξε στο ίντερνετ. Βρες νέα εργαλεία κι αν δεν υπάρχουν, ίσως ήρθε η ώρα να τα εφεύρεις μόνη σου! 




Δίαιτα : Το μυστικό της επιτυχίας της κρύβεται στο μυαλό μας...!!!!

Κάνουμε δίαιτα, αλλά τα κιλά δεν λένε να φύγουν. Μήπως οι σκέψεις μας περί φαγητού είναι αυτές που «κολλάνε» τη ζυγαριά; Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να τις αλλάξουμε! 

Όλοι γνωρίζουμε τη θεωρία πίσω από την απώλεια βάρους: Περιορίζοντας το φαγητό και αυξάνοντας την άσκηση, καίμε περισσότερες θερμίδες από όσες καταναλώνουμε και έτσι χάνουμε κιλά. Αν είναι, λοιπόν, τόσο εύκολο, γιατί το 35,2% των Ελλήνων είναι υπέρβαροι και το 22,5% παχύσαρκοι; Ορισμένες φορές, η αιτία βρίσκεται… στο μυαλό μας! 

Αν δεν «προγραμματίσουμε» κατάλληλα τον εγκέφαλό μας, ώστε να αποποιηθεί τις διαστρεβλωμένες ιδέες που έχει για τη δίαιτα και να αποκτήσει πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες, δεν θα μπορέσουμε να χάσουμε κιλά και να διατηρηθούμε στο νέο μας βάρος, λένε οι ειδικοί. 

«Από Δευτέρα»
Το πήρατε απόφαση. Θα ξεκινήσετε δίαιτα «από Δευτέρα». Αν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σε αυτή τη φράση, είναι πιθανό να αποτύχετε στην προσπάθειά σας να χάσετε βάρος. Σύμφωνα με τους διαιτολόγους, αυτό το όριο σας δίνει το χρονικό πλεονέκτημα να τρώτε ανεξέλεγκτα μέχρι την ημερομηνία που ορίσατε ως ορόσημο για την αρχή του νέου διατροφικού σας πλάνου, ενώ το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τηρήσετε το όριο αυτό. 

Δεν υπάρχει κατάλληλη περίοδος για να «κόψει» κανείς το φαγητό, άρα το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να ξεκινήσετε τη δίαιτα από το αμέσως επόμενο γεύμα, από τη στιγμή που θα πάρετε την απόφαση. 

Σωστός στόχος
Γιατί αποφασίσατε να κάνετε δίαιτα; Μήπως επειδή ο σύντροφός σας βρίσκει πλαδαρή την κοιλιά σας ή γιατί προσπαθείτε να αποδείξετε στις φίλες σας ότι δεν πήρατε επιπλέον βάρος; Όταν τα κίνητρα δεν είναι προσωπικά, αλλά προέρχονται από εξωτερικά ερεθίσματα (π.χ. «Κάποιος άλλος με έχει πιέσει να κάνω δίαιτα»), το πιθανότερο είναι ότι δεν θα καταφέρετε να ακολουθήσετε το πρόγραμμα – ίσως, μάλιστα, να καταφύγετε στο «συναισθηματικό» φαγητό (όταν τρώτε από τύψεις, νεύρα, άγχος, αντίδραση). 

Για να καταφέρετε να ακολουθήσετε ένα διατροφικό πλάνο και να χάσετε κιλά, θα πρέπει να έχετε ξεκάθαρους μέσα στο μυαλό σας τους λόγους που αποφασίσατε να ξεκινήσετε δίαιτα (π.χ. «Δεν μου κάνουν τα ρούχα μου», «Δεν μου αρέσει ο εαυτός μου όπως έχει γίνει»). 

«Συναισθηματική» πείνα
Έχετε σκεφτεί ότι η πείνα σας δεν είναι πάντα πραγματική; Ας πάρουμε το εξής παράδειγμα : Ενώ έχετε καταναλώσει κανονικά το γεύμα σας και είστε χορτάτοι, μαλώνετε με το σύντροφό σας στο τηλέφωνο και, κλείνοντας το ακουστικό, αρπάζετε ένα σακουλάκι πατατάκια και αρχίζετε να τρώτε. Εκτονώνεστε, δηλαδή, χρησιμοποιώντας το φαγητό. 

Στις περιπτώσεις της «συναισθηματικής» πείνας, οι ποσότητες που καταναλώνει κανείς είναι τεράστιες (π.χ. παγωτό σε οικογενειακή συσκευασία ή μεγάλη σακούλα με πατατάκια), ενώ η κατανάλωση γίνεται μέσα από τη συσκευασία (π.χ. παίρνει κανείς μπροστά του ολόκληρο κουτί με σοκολατάκια). Με αυτόν τον τρόπο δεν καταλαβαίνετε τις ποσότητες που τρώτε. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, όταν έχει μάθει κανείς να συνδέει ένα συναίσθημα με το φαγητό, ο οργανισμός του θα αναπαράγει κάθε φορά που υπάρχει σχετικό ερέθισμα (π.χ. εκνευρισμός, άγχος) την ίδια συμπεριφορά (κατανάλωση μεγάλης ποσότητας φαγητού). 

Γλυκιά αμαρτία
Τηρούσατε κατά γράμμα τη δίαιτα, μέχρι που πέρασε από μπροστά σας η αγαπημένη σας τούρτα. Παχιά σοκολάτα, καβουρντισμένα αμύγδαλα, λαχταριστή καραμέλα. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί; Το πρόβλημα είναι ότι τώρα νιώθετε απογοήτευση. Δεν ακολουθήσατε πιστά το διαιτολογικό πρόγραμμα, προδώσατε την εμπιστοσύνη του διαιτολόγου και, επομένως, πρέπει να σταματήσετε τη δίαιτα. 

Λάθος, λένε οι ειδικοί. Μια παρασπονδία δεν σημαίνει τίποτα. Πρέπει να συνεχίσετε το πρόγραμμα από το επόμενο κιόλας γεύμα. Άλλωστε, οι ίδιοι οι διαιτολόγοι δίνουν το πρόγραμμα γνωρίζοντας ότι μπορεί να τηρηθεί σε ποσοστό 80-90%. Πάντα γίνονται λάθη και παρασπονδίες, ενώ υπάρχει φυσικά και περιθώριο προσωπικής παρέμβασης του καθενός στη δίαιτα που ακολουθεί. 

Συνήθως, όσοι βρίσκονται σε δίαιτα έχουν διχοτομικό τρόπο σκέψης, γι’ αυτούς όλα είναι μαύρο ή άσπρο, όλα ή τίποτα. Με την πρώτη, λοιπόν, παρασπονδία πείθουν τον εαυτό τους ότι πρέπει να σταματήσουν τη δίαιτα. Το σημαντικό είναι να πούμε εκείνη τη στιγμή: «Γνωρίζω το λόγο που έφαγα, από σήμερα το απόγευμα ή από αύριο το πρωί συνεχίζω κανονικά το πρόγραμμά μου. Άλλωστε, κανείς δεν παχαίνει γιατί δοκίμασε». 

Κρυμμένα μυστικά
Ξεκινήσατε δίαιτα και αποφασίσατε να το πείτε στους συναδέλφους σας. Από εκείνη τη στιγμή, όλοι ασχολούνται μαζί σας : «Τι θα φας σήμερα;», «Πόσα κιλά έχασες;». Όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις των γύρω σας, είναι δύσκολο για εσάς να ακούτε συνεχώς σχόλια σχετικά με τη δίαιτα, τη στιγμή που κάνετε προσπάθειες να αποσπάσετε το μυαλό σας από το φαγητό. 

Επιπλέον, λέγοντας σε κάποιο φίλο πόσα κιλά έχετε να χάσετε, ίσως να νιώθετε ότι πρέπει να λογοδοτήσετε διπλά -και στον εαυτό σας και στο φίλο σας - στην περίπτωση αποτυχίας. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε το πρώτο διάστημα - κατά το οποίο είστε συναισθηματικά επιρρεπείς στο φαγητό -, είναι να μην αναφέρετε ότι κάνετε δίαιτα. Όταν η αλλαγή στο σώμα σας αρχίσει να γίνεται αισθητή, μπορείτε να λέτε ότι αποφασίσατε να προσέχετε τη διατροφή σας. 

Αγώνας δρόμου
Δεν χάνετε γρήγορα βάρος, ενώ ακολουθείτε κατά γράμμα τη δίαιτα που σας έδωσε ο διαιτολόγος σας. Νιώθετε απογοήτευση και δεν έχετε κουράγιο να συνεχίσετε. Η ανυπομονησία δεν είναι καθόλου καλός σύμβουλος στην προσπάθειά σας να απαλλαγείτε από το περιττό βάρος. Άλλωστε, σκεφτείτε ότι τα επιπλέον αυτά κιλά δεν προστέθηκαν στο σώμα μέσα σε λίγους μήνες, επομένως δεν μπορείτε να τα χάσετε τόσο γρήγορα. 

Φυσικά, αν ακολουθήσετε μια ισορροπημένη διατροφή - και όχι μια δίαιτα - «αστραπή» -, θα τα χάσετε σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από αυτό που χρειάστηκε για να τα αποκτήσετε. Προσπαθήστε να βάζετε μικρούς, ρεαλιστικούς στόχους κάθε φορά, ώστε να μην απογοητεύεστε. Για παράδειγμα, αν σκοπεύετε να χάσετε 15 κιλά, ορίστε ως πρώτο στόχο την απώλεια 2-3 κιλών και αφού τον πετύχετε, συνεχίστε με τον επόμενο. 

Όχι άλλη ζυγαριά!
Έχετε περιορίσει σημαντικά την ποσότητα φαγητού που καταναλώνετε, αλλά η ένδειξη στη ζυγαριά δεν αλλάζει. Αποτέλεσμα; Θεωρείτε άκαρπες τις προσπάθειές σας και εγκαταλείπετε τη δίαιτα. Το βάρος είναι ένα ευμετάβλητο φυσικό μέγεθος και μπορεί να αλλάζει ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας, εξηγούν οι ειδικοί. 

Αν πιείτε π.χ. ένα ποτήρι νερό και ζυγιστείτε αμέσως μετά, θα ζυγίζετε 200-300 γρ. περισσότερο. Το ζητούμενο, όμως, είναι τι δείχνει η διαφορά στο βάρος. Για να παρατηρήσετε τις διαφορές στην απώλεια λίπους - που είναι και το ζητούμενο -, πρέπει να ζυγίζεστε μία φορά την εβδομάδα - και όχι συχνότερα -, ώστε να υπάρχει χρόνος για την κινητοποίηση των αποθεμάτων λίπους. Ιδανική ώρα για ζύγισμα είναι το πρωί, πριν φάτε πρωινό και αφού πάτε στην τουαλέτα, επειδή έτσι ελαχιστοποιείται η επίδραση του φαγητού και των υγρών στο μετρούμενο βάρος. 

Smart tips
Σε φάσεις ανεξέλεγκτης πείνας, μην καταναλώνετε τροφές μέσα από τη συσκευασία τους. Βάλτε λίγο παγωτό σε ένα μπολ ή μια χούφτα πατατάκια σε ένα πιάτο, ώστε να γνωρίζετε την ποσότητα που καταναλώνετε.

Ένα καλό τρικ είναι να μην κρατάτε συνεχώς το πιρούνι στο χέρι σας καθώς τρώτε, αλλά να το αφήνετε κάτω όσο μασάτε, ώστε να μην τσιμπολογάτε μηχανικά.

Πριν βάλετε δεύτερη μερίδα στο πιάτο σας, γιατί νιώθετε ότι δεν χορτάσατε με την πρώτη, περιμένετε 20 λεπτά. Αυτός είναι ο χρόνος που χρειάζεται ο οργανισμός για να στείλει το μήνυμα στον εγκέφαλο ότι είστε χορτάτοι. 




ΣΤΕΛΛΑ ΑΡΓΥΡΙΟΥ, εκπαιδευτική ψυχολόγο, με εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές. 
www.vita.gr