Οι σχέσεις του παρελθόντος, μας δίνουν έξι δυνατότητες για αυτοσυνείδηση. Οι άνθρωποι με τους οποίους «συνταξιδεύουμε» παίζουν τους παρακάτω ρόλους:
1. Καθρέφτης: αντανακλούν μια εικόνα του ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε σε όλους τους τομείς ανάπτυξης, με τη σύγκριση και την αντίθεση.
2. Καταλύτης: μας δίνουν την κινητήρια σπίθα στην αναζήτηση για εκπλήρωση.
3. Οδηγός: μας δείχνουν τον δρόμο.
4. Σύμμαχος: είναι τα άτομα στα οποία έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, με τα οποία μπορούμε να είμαστε ολοκληρωτικά ο εαυτός μας.
5. Χορηγός: αυτοί που καλύπτουν τις ανάγκες μας.
6. Δάσκαλος: το άτομο που μας διευκολύνει να δούμε πιο καθαρά.
Ο τρόπος που διαλέγουμε τους γονείς μας εκφράζει όλες τις δυνατότητες των προηγούμενων σχέσεων, γιατί γνωρίζουμε τα πάντα για τους μελλοντικούς γονείς μας πριν τους επιλέξουμε. Σαν ψυχικές οντότητες μπορούμε να «δοκιμάσουμε το νερό» πριν βουτήξουμε μέσα.
Οι αναδρομές έχουν αποδείξει ότι κάθε άτομο εξετάζει όλους τους δυνατούς παράγοντες, το φύλο, την εθνικότητα, το περιβάλλον, την κληρονομικότητα, τις ιστορικές συνθήκες— οι σχέσεις όμως είναι το σημαντικότερο στοιχείο για την επιλογή των γονιών μας.
Η ανάγκη να είμαστε με ένα συγκεκριμένο άτομο ή ομάδα ατόμων είναι πολύ έντονη και παίζει σημαντικό ρόλο στην επιλογή μας. Η επιλογή που κάνουμε συμπεριλαμβάνει τις περιστάσεις και τις σχέσεις που θα μας δώσουν το είδος της ανάπτυξης που θέλουμε.
Αν δούμε το γήινο επίπεδο σαν το πανεπιστήμιο της ανάπτυξης, μπορούμε να πούμε ότι προχωρούμε από την μία τάξη στην επόμενη, από τον έναν τομέα ζωής στον επόμενο, εφ' όσον μάθουμε τα μαθήματα της προηγούμενης τάξης. Είτε τα καταφέρνουμε καλά και συνεχίζουμε, είτε «ξαναπηγαίνουμε» στην ίδια τάξη με ένα μείγμα από νέους και γνωστούς συμμαθητές και δασκάλους.
Εμείς είμαστε εκείνοι που αποφασίζουμε για το αν θα προχωρήσουμε πιο κάτω ή όχι. Ορισμένες πράξεις είναι σίγουρο ότι μας καθυστερούν: ο εγωισμός, ο φόβος, η αρνητικότητα, η κτητικότητα και τα παρόμοια.
Αν αυτοκτονήσουμε, ή σκοτώσουμε κάποιον, είναι σίγουρο ότι θα παραμείνουμε εκεί που είμαστε. Ή αυτοκτονία είναι σαν να εγκαταλείπεις τα μαθήματα πριν την αποφοίτηση. (Στο σχολείο της ζωής δεν υπάρχουν κοινωνικές προαγωγές, ούτε ειδικές περιπτώσεις, ούτε πρόοδος με πλάγιους τρόπους). Εκείνο που καθορίζει πότε θα προχωρήσουμε πάρα κάτω είναι μόνο η ατομική ευθύνη.
Μερικές φορές μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια από το μη υλικό επίπεδο, αλλά ακόμη και μ' αυτές τις συμβουλές η τελική απόφαση είναι δική μας και το παιχνίδι που παίζεται είναι η αντιμετώπιση των προκλήσεων και η υπερνίκηση των δυσκολιών.
Όταν διαλέγουμε να γεννηθούμε σε μια συγκεκριμένη οι-κογένεια δεν το κάνουμε πάντα επειδή θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τους συγκεκριμένους γονείς, -μπορεί η επιλογή να γίνει επειδή θέλουμε να ζήσουμε με ένα μεγαλύτερο αδελφό ή αδελφή, με ένα φίλο των γονιών ή με ένα άλλο παιδί που δεν έχει γεννηθεί ακόμη.
Το θέμα είναι ότι ψάχνουμε για τον κοντινότερο δυνατό φορέα εκείνου που επιθυμούμε. Φυσικά, η τελική απόφαση γίνεται με αμοιβαία συμφωνία. Η απόφαση και το συμβόλαιο γίνεται με τηλεπαθητική επικοινωνία με τους γονείς, πριν από την είσοδο στο αναπτυσσόμενο έμβρυο.
Μερικές φορές, προφανώς, η ανάγκη των γονιών για μια συγκεκριμένη Ψυχή είναι ισχυρότερη από την επιθυμία της Ψυχής που ενσαρκώνεται, αλλά το συμβόλαιο για τη γέννηση γίνεται πάλι με αμοιβαία συμφωνία. Κανείς δεν μπορεί ποτέ να ενσαρκωθεί ενάντια στη θέλησή του, ούτε και ενσαρκωνόμαστε ποτέ με γονείς που δεν μας θέλουν.
ΝΑΜΑΣΤΕ
Ζηζή Πατεράκη
Spiritual Teacher/Healer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου