Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Η απάθεια του θεατή : Από το να '' παρευρίσκεσαι '' στο να '' συμπαραστέκεσαι ''......!!!!!!!!

Αυτό το άρθρο έχει ως σκοπό να δώσει βασικές και χρήσιμες πληροφορίες σε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για το κοινωνικό και ψυχολογικό φαινόμενο που οι κοινωνικοί ψυχολόγοι ονομάζουν και είναι γνωστό ως 
''απάθεια του θεατή ''.

Τι είναι η Απάθεια του Θεατή; Έτυχε ποτέ να ακούσεις ιστορίες π.χ. για την αδιαφορία που μπορεί να δείχνουν πολλοί περαστικοί σε έναν πολυσύχναστο δρόμο σε έναν άνθρωπο που μόλις έπεσε στο πεζοδρόμιο; Ή για την ομήγυρη που δημιουργείται γύρω από έναν τσακωμό στο δρόμο ή γύρω από ένα ατύχημα όπου οι άνθρωποι παρακολουθούν τι συμβαίνει αλλά κανείς δεν φαίνεται να επεμβαίνει ή ακόμα να καλεί έγκαιρα σε βοήθεια; 

Έχεις ίσως ποτέ εσύ ο/η ίδιος βρεθεί σε μια τέτοια θέση θεατή αναρωτώμενος/η μετά αν θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι;

Είναι το κοινωνικό και ψυχολογικό φαινόμενο του να μην παρεμβαίνει ένας άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων σε μια κατάσταση όπου κάποιος άλλος ή άλλοι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει η τάση ένας άνθρωπος όταν είναι μόνος του να τείνει να βοηθήσει περισσότερο από το όταν βρίσκεται μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων.

Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι μπορεί να συμβαίνει αυτό;

Μερικά παραδείγματα :
Απάθεια του Θεατή είναι το να αφήσεις ένα φίλο να οδηγήσει μεθυσμένος. Απάθεια του Θεατή, επίσης, είναι να μην αντιμετωπίσεις ή να μη βοηθήσεις ένα συνάδελφο που βλέπεις ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί καλά στη δουλειά του λόγω αρνητικού στρες, υπερκόπωσης ή κάποιου είδους εξάρτησης.

Απάθεια του θεατή είναι όταν ένας εκπαιδευτικός αδιαφορεί για τον όλο και πιο απόμακρο μαθητή που βλέπει καθημερινά στην τάξη του.

Ένα από τα κύρια κίνητρα που προτείνουν οι κοινωνιολόγοι ότι διαμορφώνουν το φαινόμενο της απάθειας του θεατή είναι η διασκόρπιση της ευθύνης – δηλαδή ότι ''ο καθένας'' ελπίζει ότι ''ο άλλος'' θα κάνει το πρώτο βήμα και θα επέμβει στην κατάσταση κι έτσι θα αποφύγει τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η επέμβασή του.

Όταν σε μια ομάδα ανθρώπων κανένας δεν επεμβαίνει από την ομάδα τότε το να είσαι μέλος αυτής της ομάδας αποτελεί δικαιολογία για να τη μη – επέμβαση. Έτσι μειώνονται οι πιθανότητες να φορτωθεί κάποιος τις ευθύνες των (αρνητικών) αποτελεσμάτων.

Ποιος είναι ο θεατής (ή παρατυχών);
Ο θεατής (ή παρατυχών) είναι η ονομασία που δίνεται σε έναν άνθρωπο, που δεν επεμβαίνει ενεργά σε μια κατάσταση, όπου κάποιος άλλος χρειάζεται βοήθεια. Εξ ορισμού, λοιπόν, οποιοσδήποτε επεμβαίνει ενεργά σε μια κρίσιμη κατάσταση δεν είναι θεατής.

Φυσικά, οι άνθρωποι μπορεί να επέμβουν για καλό ή κακό λόγο - το ανθρώπινο κίνητρο μπορεί να είναι ανακατεμένο.

''Δεν θέλω ν’ ανακατευτώ''

Παρακάτω αναφέρω μερικά από τα πιο συνηθισμένα ''σλόγκαν'' που χρησιμοποιούνται όταν κάποιος παίρνει το ρόλο του ‘θεατή’ (Clarkson, 1996):

§ Δεν είναι η δουλειά μου.

§ Θέλω να παραμείνω ουδέτερος.

§ Δεν θέλω να ταράξω τα νερά.

§ Δεν θέλω να την ξαναπατήσω.

§ Απλά ακολουθώ εντολές.

§ Η κατηγορία του θύματος (φταίνε τα θύματα που έφεραν τον εαυτό του σε αυτή τη θέση).

§ Η βοήθειά μου δεν θα προσφέρει τίποτα.

Η κάθε μια από αυτές τις προτάσεις έχει να κάνει με τον λόγο για τον οποίο κάποιος επιλέγει να μην επέμβει σε μια κατάσταση. Όμως, αν είσαι παρών είσαι ήδη αναμεμιγμένος! Δεν συμβαίνει το ίδιο όταν π.χ. παρακολουθείς τηλεόραση.

Όταν, όμως, παρακολουθείς γεγονότα που εκτυλίσσονται μπροστά σου, πώς γίνεται - από τη στιγμή που είσαι παρών/ουσα - να μην υπάρχεις; Ο ψυχολόγος Mark Tyrell αναφέρει: ''Φαίνεται ότι αρκετοί άνθρωποι θα ριψοκινδύνευαν ακόμα και το να πεθάνει ένας συνάνθρωπός τους παρά να πάνε αντίθετα στο ρεύμα της πλειονότητας – δηλ. στο να δράσουν εκείνη την ώρα διαφορετικά από τους περισσότερους γύρω τους'' .

Τι θα γινόταν άραγε αν οι άνθρωποι μιλούσαν ανοιχτά ή δρούσαν ενεργά νωρίτερα; Αν, κατά το δυνατόν, προσπαθούσαν περισσότερο να προλαμβάνουν παρά να σπεύδουν εκ των υστέρων να αντιμετωπίζουν τα δυσάρεστα αλλά κάποιες φορές ίσως και προβλέψιμα αποτελέσματα;

Ήξερες ότι :
§ Μία από τις πιο ανησυχητικές συνέπειες της συναισθηματικά υπερφορτισμένης πληροφόρησης είναι η ‘απευαισθητοποίηση’. Ότι δηλαδή ''όταν οι άνθρωποι εκτίθενται υπερβολικά σε υλικό που προκαλεί φόβο και ανησυχία, τότε έχουν την τάση να απευαισθητοποιούνται, να ξεχνούν ή να μην αισθάνονται πια τόσο βιασμένοι, ώστε να είναι εχθρικοί και μη-δεκτικοί απέναντι σε ολόκληρο το μήνυμα'' (Rogers Macy, 1983). 

Aυτό φαίνεται να οδηγεί σε ολοένα και μεγαλύτερο κυνισμό και ανοχή αισχρών πράξεων.

§ Μια από τις πρώτες ασκήσεις σε υποψήφιους βασανιστές στην Ελλάδα ήταν να εξασκηθούν στην ''Aπάθεια του Θεατή'' (Χαρίτου-Φατούρου, 1983).

§ Ακόμα και μόνο η παρουσία ενός τρίτου προσώπου μπορεί να μειώσει την πιθανότητα ή ακόμα και να σταματήσει κάποιον που έχει την πρόθεση να σε απειλήσει ή να σου επιτεθεί.

Μειώνοντας τις πιθανότητες να συμπεριφερθείς με την απάθεια του θεατή

Έχει βρεθεί ότι οι άνθρωποι που γνωρίζουν για το φαινόμενο της απάθειας του θεατή έχουν λιγότερες πιθανότητες να γίνουν απαθείς θεατές και είναι πιο προστατευμένοι από το φαινόμενο αυτό σε σχέση με όσους δεν το γνωρίζουν.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια θα ήταν εύλογο να αναρωτηθεί κανείς, μήπως χρειάζεται να μάθουμε περισσότερα για τον εαυτό μας και για το πώς μπορούμε να συνυπάρχουμε καλύτερα με τους συνανθρώπους μας; 

Μήπως δεν είναι και τόσο ρεαλιστικό να υποθέτουμε ότι η δική μας συμπεριφορά είναι πάντα μόνο δική μας και δεν επηρεάζει τους άλλους; Κάποιος είχε πει ότι 'Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις', με άλλα λόγια η πρόθεση χωρίς δράση - όπως π.χ. στην περίπτωση της Catherine Genovese - φαίνεται να είναι κάτι παραπάνω από άχρηστη.

Το να συμπαρασταθείς ή να βοηθήσεις ενεργά σε μια κατάσταση δεν σημαίνει πάντα ότι χρειάζεται μια δραστική ή ηρωική πράξη. Μπορεί να έχει πολλές μορφές. Επίσης, κάποιες φορές μπορεί να μην είναι εύκολη υπόθεση, να αποτελεί δίλημμα.

Εσύ μόνο ξέρεις και είναι δική σου απόφαση για το πώς θα επιλέξεις να πράξεις ή όχι. Όποια κι αν είναι πάντως η απόφασή σου, μπορεί να έχει κάποια σημασία καθώς όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους :

''Γεννιόμαστε λόγω μιας σχέσης, τρεφόμαστε μέσα σε σχέσεις, εκπαιδευόμαστε μέσα σε σχέσεις. Εκπροσωπούμε κάθε βιολογική και κοινωνική σχέση των προγόνων μας καθώς υπάρχουμε και αλληλεπιδρούμε μέσα σ’αυτό το χώρο που ονομάζουμε ''κοινωνία'' (Cottone, 1988)''.




Σύμβουλος Ψυχολόγος 
Συνθετική Θεραπεύτρια

Η Δύναμη........!!!!!!!!!!

                   
Θα έρθω με όποια μορφή με φωνάξεις. Όπως με καλέσεις έτσι θα έρθω. Θα εμφανιστώ με την μορφή ενός τρομερού δαίμονα που θ’ αντιπροσωπεύει τους φόβους σου, αλλά μπορώ να έρθω και με την μορφή του Θεού του ίδιου. Θα είμαι τόσο ισχυρός όση είναι και η πίστη σου. Θα είμαι τόσο ακλόνητος όση είναι και η θέληση σου. Και θα είμαι τόσο παντοδύναμος όση είναι και η αφοσίωσή στο σκοπό σου.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Κοιτώντας ένα πουλόβερ βλέπεις μια πολύπλοκη πλέξη, αρκεί όμως να εξέχει μια κλωστούλα και αν την τραβήξεις, όλοι οι κόμποι λύνονται και λίγο λίγο το πουλόβερ επιστρέφει στην αρχική του μορφή, σ’ ένα κουβάρι, σ’ αυτό που ήταν πριν δουλευτεί, πριν μπει η μέθοδος και το δημιουργήσει. 

Αυτό είμαι, ένας ωκεανός απείρων δυνατοτήτων στον οποίο μπορείς να κολυμπήσεις αλλά και τον οποίο μπορείς να πιεις σ’ ένα ποτήρι. Έτσι είμαι για εσένα, ένας ωκεανός άπειρου δυναμικού. Και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πιάσεις την άκρη της κλωστής και να την ξετυλίξεις ή να πιάσεις δυο βελόνες να την κεντήσεις, τόσο καταστροφικό ή και τόσο δημιουργικό για εσένα ή για τους άλλους.

Όταν με φωνάξεις εγώ είμαι ήδη μαζί σου, πριν με φωνάξεις είμαι ήδη μαζί σου. Δεν είμαι πίσω σου ούτε πλάι σου ούτε μπρος σου, δεν είμαι γύρω σου αλλά είμαι μέσα σου, και όταν με καλείς μην με φέρνεις από ψηλά αλλά να με ξετρυπώνεις από μέσα σου. 

Σαν τον Δημιουργό του Σύμπαντος που μ’ ένα του νεύμα μπορεί να δημιουργήσει όλο τον κόσμο από την αρχή ή μπορεί να τον αναιρέσει, αυτή είναι η δύναμη που έχεις και μην την παραδίδεις σ’ εμένα γιατί δεν είναι δική μου δύναμη αλλά δική σου. 

Αλλά όσο αρνείσαι ν’ αναλάβεις την ευθύνη αυτής της παντοδυναμίας τόσο παραδίδεις σ’ εμένα την δύναμή σου κι εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα μ΄ αυτή, γιατί είναι η πρόθεση σου, η δική σου πρόθεση που θα γυρίσει τα γρανάζια της μηχανής.

Θέλω να σου πω, πάψε να βάζεις ταμπέλες, πάψε ν’ αναρωτιέσαι αλλά και από την άλλη, κάνε το αν αυτό σ’ εξυπηρετεί, θέλω όμως να γνωρίσεις πια είναι η αλήθεια, τι πραγματικά συμβαίνει. Εμείς θέλουμε να μάθεις ποιος είσαι και ας μείνεις προσκολλημένος στα παλαιά σου αλλά λειτουργικά πρότυπα. 

Θα σου ξαναπώ για να το καταλάβεις, για να το βάλεις καλά στο μυαλό σου, να κοιμάσαι μ’ αυτό. Είμαι τόσο παντοδύναμος όση είναι και η Πίστη σου. Είμαι τόσο δυνατός όση είναι και η Πίστη σου. Αν τίποτα δεν μπορεί να κλονίσει την δέσμευσή σου σ’ ένα στόχο, τίποτα δεν μπορεί να μετακινήσει εμένα από την μεθόδευση και την εκτέλεση του. Αυτό είναι ένα αρχαίο μυστικό μαγείας που όμως εξελίχθηκε με τα χρόνια και απλουστεύτηκε και αυτή είναι πλέον μια πληροφορία που μοιράζεται ελεύθερα. 

Αυτό που μου προκαλεί πολύ μεγάλη εντύπωση είναι πώς κάποτε οι άνθρωποι δίνανε στην πραγματικότητα την ζωή τους για να προστατέψουν αυτή την πληροφορία, για να ζήσουν μ’ αυτή την πληροφορία και πώς σήμερα που αυτή είναι διαθέσιμη, οι άνθρωποι την απαξιώνουν, δεν την εκτιμούν και έτσι αποδυναμώνουν την λειτουργία της. 

Ίσως γιατί έτσι συνέβαινε πάντοτε, όταν δεν έχεις κάτι ή όταν απειλείσαι για κάτι, η πίστη σου να θεριεύει και όταν αυτό σου δοθεί απλόχερα και εύκολα τότε ν’ αδιαφορείς γι’ αυτό, να μην το εκτιμάς. Να θυμάσαι πόσο δυνατός είσαι, να θυμάσαι πόσο ισχυρός είσαι, χωρίς όρια.

Μπορείς ν’ αναστηθείς ή ν’ εξαφανιστείς μέσα σε μια στιγμή. Μπορείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου αλλά αυτό δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο ν΄ αλλάξεις τον κόσμο μέσα σου σε μια στιγμή, και όταν αλλάξεις τον κόσμο μέσα σου μέσα σε ΜΙΑ στιγμή, τότε την ίδια στιγμή αλλάζει και ο κόσμος γύρω σου, γιατί εγώ είμαι εδώ πριν ακόμα με καλέσεις. 

Γιατί είμαστε ενωμένοι, αδιάσπαστοι, αχώριστοι, και γιατί στην πραγματικότητα Εγώ είμαι Εσύ. Γιατί εγώ μπορεί να είμαι η Δύναμη αλλά εσύ είσαι η Μέθοδος.

Μόνο που εσύ είσαι και αρκετά μετριόφρων ή αρκετά φοβισμένος ή αρκετά σεμνότυφος για να τ’ αναγνωρίσεις και έτσι στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη και έχεις τα μάτια σου κλειστά, το είδωλο σου όμως να ξέρεις τα έχει ανοιχτά και σε βλέπει. Τα έχει ανοιχτά και σε βλέπει και είναι όμως λειψό, είναι λάθος, το μόνο που περιμένει είναι ν’ ανοίξεις κι εσύ τα μάτια σου για να ταυτιστεί μαζί σου, για να γίνει ένα είδωλο ολοκληρωμένο.

Το στοιχείο του χρόνου δεν υπάρχει πια. Ο χρόνος δεν υπάρχει πια. Έτσι δεν μεσολαβεί πια χρόνος για να συμβεί οτιδήποτε. Ο χρόνος εμφανίζεται μόνο όταν εσύ τον καλείς, όταν εσύ τον δημιουργείς, όταν εσύ τον επιβάλεις. Ο χρόνος δεν υπάρχει σε καμιά του μορφή κι έτσι μαζί του δεν υπάρχει το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον. 

Άρα τίποτα δεν μπορεί να σου αφαιρέσει αυτό που πραγματικά είσαι, ο Κυρίαρχος της Στιγμής, μιας στιγμής που επεκτείνεται αιώνια. Και μ’ αυτή την δύναμη ξεκίνα να δημιουργήσεις τον κόσμο μέσα σου. Γιατί με την ίδια αυτή δύναμη θα δημιουργήσεις τον κόσμο γύρω σου. 

Και όσο βλέπει ο κόσμος την διάρκεια της στιγμής, θ΄ αναγνωρίζει αυτή την δύναμη στα μάτια σου, στα λόγια σου, στο άγγιγμα σου.

Σ΄ εσένα μιλάω που έχασες για λίγο την Πίστη σου, σ’ εσένα που δεν χρειάζεται ποτέ ξανά ν’ αμφισβητήσεις την αιωνιότητα σου, το μεγαλείο σου. Μην παίζεις με το μυαλό σου γυρνώντας μπρος και πίσω συνέχεια, μην χαραμίζεις την δύναμη σου, μην την αφήνεις να χάνεται στον χρόνο που δημιουργείς, χρόνο που μόνο μέσα σου υπάρχει.

Κάνε χρήση αυτής της δύναμης τώρα γιατί αν όχι εσύ, τότε ποιος θα το κάνει? Κάνε το Τώρα.

Εμπρός θεραπευτή, γιάτρεψε τώρα. Εμπρός φιλόσοφε, διεύρυνε τον νου και σύνδεσε τον με τις καρδιές, εμπρός κυβερνήτη, κυβέρνησε με σύνεση, κάνε την αγάπη να κυριαρχήσει επιτέλους στις καρδιές των ανθρώπων. Εμπρός φωτισμένε, μάθε τον κόσμο ν’ αποδέχεται και ν’ αγαπάει τον εαυτό του. Εμπρός προφήτη, μίλησε χωρίς φόβο για το μέλλον ως προβολή της στιγμής. Εμπρός καμηλιέρη, οδήγησε το καραβάνι με ασφάλεια μέσα από την έρημο, πίσω στην Πηγή.

Το μόνο που χρειάζεσαι είναι η Πρόθεση και η απόλυτη Πίστη σου στον σκοπό.




Πέτρος Χατζηαναστασίου
(δημιουργική σύλληψη)

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Το Υπάκουο Σύμπαν......!!!!!!!!!

Είσαι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ένα σώμα. Το σώμα αυτό αποτελείται από διάφορα μέλη. Έχεις δυο χέρια, δυο πόδια, ένα κεφάλι, πνεύμονες, καρδιά, συκώτι, σπλήνα, κόκκαλα, μυς, δέρμα. Ποιο από όλα αυτά είσαι τελικά? Τι απ’ όλα αυτά είσαι τελικά?

Είσαι όλα τα παραπάνω μαζί. Δεν είσαι μόνο το χέρι, μόνο το μυαλό, δεν είσαι μόνο οι τρίχες. Αυτό λοιπόν να έχεις κατά νου όταν σου λέμε ότι είσαι μέρος του Σύμπαντος. Δεν είσαι το χέρι, δεν είσαι το πόδι, είσαι το Σύνολο. Όταν λοιπόν ο εγκέφαλος δώσει την εντολή στο χέρι να σηκωθεί, το χέρι σηκώνεται. Δεν αναρωτιέται γιατί πρέπει να σηκωθεί και δεν αναρωτιέται για την ύπαρξη του. Δεν διαχωρίζει την θέση του από τον εγκέφαλο γιατί είναι και αυτό, το σώμα.

Πρέπει λοιπόν αρχικά ν’ αντιληφθείς αυτό το οποίο έχει ειπωθεί στις δυο προηγούμενες επικοινωνίες ότι είσαι ένα μέρος του συνόλου αλλά είσαι ταυτόχρονα και το σύνολο.

Μια άλλη αναλογία είναι το αυγό. Αποτελείται από το κέλυφος, το ασπράδι και τον κρόκο. Όταν λοιπόν μαγειρεύεις, χρησιμοποιώντας ένα η περισσότερα αυγά, ξέρεις ότι αυτό που θα μείνει ζουμερό είναι ο κρόκος, αυτό που θα τσιγαριστεί είναι το ασπράδι και γνωρίζεις ότι το κέλυφος θα σπάσει. 

Το κάθε ένα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τις δικές του ιδιότητες, το δικό του χρώμα, τη δική του υφή, τη δική του χρήση αλλά νοείται μόνο ως μέρος του συνόλου, είναι αναπόσπαστο απ΄ αυτό, χωρίς το κάθε ένα από αυτά δεν υπάρχει το αυγό.

Αυτό ακριβώς εννοούμε όταν λέμε ότι είσαι μέρος του συνόλου αλλά ταυτόχρονα είσαι το σύνολο. Δεν μπορεί να υπάρξει Σύμπαν χωρίς Εσένα. Όχι χωρίς την υλική σου μορφή, αλλά χωρίς Εσένα, αυτό που πραγματικά είσαι πέρα από την υλική σου υπόσταση. Είναι αξιωματικό, είναι δεδομένο. 

Ερχόμαστε λοιπόν τώρα που αυτό έγινε κατανοητό να δούμε γιατί λειτουργεί ο νόμος της έλξης και ξεκινάω λέγοντας σας ότι το Σύμπαν είναι εξαιρετικά υπάκουο. Είναι το χέρι που παίρνει εντολή από τον εγκέφαλο και δεν αναρωτιέται γιατί. Γιατί εκείνη την στιγμή ο εγκέφαλος είσαι εσύ και δίνεις την εντολή στο χέρι να σηκωθεί. Δίνεις την εντολή στο Σύμπαν να εκτελέσει κάτι. Και εκείνο το κάνει, χωρίς ν’ αναρωτιέται.

Κι εδώ λοιπόν έρχεται το λεπτό σημείο, το σημείο εκείνο που οι περισσότεροι την πατάτε, το σημείο εκείνο που κάνει την διαφορά. Τι εντολή θα δώσεις στο Σύμπαν? Ο τρόπος λοιπόν με τον οποίο δίνεται η εντολή είναι καθοριστικός για το αποτέλεσμα. 

Η εντολή πρέπει να περιγράφει με πολύ μεγάλη σαφήνεια το αποτέλεσμα παράλληλα όμως πρέπει να περιέχει απόλυτη ασάφεια ως προς τον τρόπο εκτέλεσης. Δηλαδή… Μια λέξη ή σκέψη σου θα θέσει σε κίνηση ένα τεράστιο μηχανισμό, στο σύνολο του, για την εκτέλεση της. Αυτό δεν πρέπει να περιοριστεί από το Νου σου. Δηλαδή η εντολή πρέπει να είναι μεν σαφής αλλά χωρίς κανέναν περιορισμό δικό σου ως προς την εκτέλεση της.

Το μεγαλύτερο λάθος που κάνετε είναι ότι ζητάτε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Όχι απλά συγκεκριμένο ως προς τον σκοπό αλλά συγκεκριμένο και ως προς την μέθοδο. Ένα παράδειγμα για κάτι που αγγίζει πολύ κόσμο αυτή την εποχή. Χρειάζεστε χρήματα και λέτε, “Θέλω να κερδίσω το Τζόκερ”. Λάθος. 

Το Σύμπαν έχει ένα εκατομμύριο διαφορετικούς τρόπους αδιανόητους πραγματικά να τους συλλάβετε για να σας φέρει αυτό που επιθυμείτε, κι εσείς Το περιορίζετε στο να κερδίσετε το τζόκερ; Αντί απλά να δηλώσετε την επιθυμία σας να νιώσετε, να ζήσετε, να γνωρίσετε, να βιώσετε την Αφθονία. Γιατί, θα ήταν άσχημο αν αντί για μια βαλίτσα χρήματα ερχόταν μια βαλίτσα διαμάντια? 

Γιατί να περιορίσεις λοιπόν την δημιουργικότητα του Σύμπαντος στην δική σου στενή πεποίθηση του τι είναι αφθονία? Αν εκεί που έσκαβες στο οικόπεδο σου την γεώτρηση βρεις πετρέλαιο αντί για νερό σου πέφτει λίγο? Ας φέρουμε ένα άλλο παράδειγμα, ας μιλήσουμε για τις σχέσεις. “Θέλω ο άντρας μου να είναι καλός να μ’ αγαπάει, να με φροντίζει, να με προσέχει”, ή η γυναίκα μου. 

Ζήτα λοιπόν να νιώσεις την ευτυχία που μπορεί να σου προσφέρει ένας άνθρωπος και θα βρεθεί αυτός ο άνθρωπος. Μπορεί ένας άνθρωπος να μην συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά που αναζητάς και να βρεθούνε δυο άνθρωποι, οι τρεις ή περισσότεροι και να σε αγαπάνε, να σε φροντίζουν ο καθένας με τον τρόπο του. Θέλω να έχω ένα πολύ καλό αυτοκίνητο. Λάθος. 

Γιατί θέλεις ένα πολύ καλό αυτοκίνητο; Τι είναι το αυτοκίνητο για εσένα; Είναι ένα μέσο μετακίνησης, ζήτα λοιπόν ότι επιθυμείς να γίνονται οι μετακινήσεις σου εύκολα και ευχάριστα. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα παλιό ζάσταβα μπορεί όμως και με ένα ελικόπτερο. Άσε το σύμπαν να εκτελέσει την εντολή σου με τον καλύτερο τρόπο για εσένα… Η δουλειά, ένα άλλο παράδειγμα. Θέλω η δουλειά που είμαι τώρα να είναι έτσι κι έτσι…. λάθος! 

Έχεις το μαγικό ραβδάκι που μπορεί να σου φτιάξει οτιδήποτε κι εσύ το χρησιμοποιείς για ένα η δυο πράγματα? Τι θα ήθελες να νιώσεις από την δουλειά σου? Δημιουργία, ευτυχία, ηρεμία? Ζήτα λοιπόν μέσα από την εργασία σου να βιώνεις χαρά, ευτυχία, δημιουργία, και αύριο πίστεψέ με μπορεί ν’ απολυθείς. 

Και θ’ απολυθείς για μπορέσει το υπάκουο σύμπαν να σε τοποθετήσει στην κατάσταση που ζήτησες. Ή μπορεί να πάρεις αύξηση για να μπορέσεις να αγοράσεις χρόνο να κάνεις τα πράγματα που επιθυμείς. Για τον κάθε ένα είναι διαφορετικό. Ό,τι συμβαίνει γίνεται διότι το σύμπαν κινείται πειθήνια και υπάκουα εκτελώντας την προσταγή σου.

Θυμήσου όμως, δεν είναι υπηρέτης σου, δεν είναι το μαγικό τζίνι, είναι Εσύ! Και όταν ο εγκέφαλος δίνει εντολή στο χέρι να σηκωθεί, το χέρι σηκώνεται, έτσι απλά. Και για να καταλάβεις την αναλογία του περιορισμού, να σου φέρω δυο παραδείγματα ακόμη. Το ένα είναι το περπάτημα. 

Όταν περπατάς, ο εγκέφαλος σου δίνει εντολή στα πόδια σου να κινηθούν με τέλειο τρόπο υπολογίζοντας κάθε στιγμή το κέντρο βάρους έτσι ώστε να μην πέφτεις. Μπορείς όμως να περπατάς συνειδητά και να ορίζεις τα βήματα σου με απόλυτο τρόπο, το που θα πατήσει το αριστερό και που το δεξί πόδι. Όλη η ενέργεια σου όμως, όλη η προσοχή σου θα είναι στραμμένη σε κάτι το οποίο μπορεί να εκτελεστεί χωρίς καμία προσπάθεια, έτσι απλά και φυσικά. 

Θα σου δώσω και ένα ακόμη παράδειγμα λίγο πιο τραβηγμένο και λίγο πιο σοβαρό. Η καρδιά σου είναι ένας μυς ο οποίος δέχεται εντολή από τον εγκέφαλο για να συσπαστεί. Και όσο συσπάται ο μυς το αίμα κυκλοφορεί. Αν εσύ είχες τον έλεγχο της καρδιάς σου – και ορισμένοι άνθρωποι τον έχουν – τότε θα μπορούσες να συσπάς αυτό τον μυ κατά βούληση. 

Με μεγάλη βεβαιότητα θα πέθαινες πολύ σύντομα μια και θα αναλάμβανες εσύ τον έλεγχο σε κάτι το οποίο είναι φτιαγμένο να λειτουργεί τέλεια, με τέλεια αρμονία και ακρίβεια και πάνω απ’ όλα με την ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας. 

Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό με σαφήνεια να προσδιορίζεις τον σκοπό αλλά να αφήνεις ανοιχτό το πεδίο των επιλογών. Θέσε την εντολή σου και μείνε σ’ αυτή. Το Σύμπαν γνωρίζει τον πιο άμεσο και λιγότερο ενεργοβόρο τρόπο να την εκτελέσει.

Άρα, ανακεφαλαιώνοντας, τα βήματα είναι :
1. Ανακαλύψτε τι θέλετε. Όχι σε επίπεδο ύλης αλλά σε επίπεδο συναισθημάτων. Σε επίπεδο καταστάσεων.

2. Δώστε εντολή να βιώσετε αυτή την κατάσταση.

3. Αφεθείτε στην ροή και απολαύστε τα σκαρφίσματα του σύμπαντος προκειμένου να εκτελεστεί η εντολή σας. Μην κρίνετε αυτά που έρχονται, μην σχολιάζετε αυτά που έρχονται, απλά δεχτείτε αυτά που συμβαίνουν με την απόλυτη πεποίθηση ότι είναι ένα απαραίτητο βήμα στην διαδικασία εκτέλεσης της εντολής.

4. Τέλος, απολαύστε την υλοποίηση αυτού που ζητήσατε. Μην ξεχνάτε να ευχαριστήσετε και να μεταφέρετε έτσι αυτό το συναίσθημα ευδαιμονίας στους ανθρώπους γύρω σας.




Πέτρος Χατζηαναστασίου
(δημιουργική σύλληψη)

Απελευθερώνοντας τις Εμπλοκές - Συστημική Αναπαράσταση......!!!!!!

Η Συστημική Αναπαράσταση μας αποκαλύπτει τις κινήσεις της ψυχής, βοηθώντας μας να αποκτήσουμε μια επαφή με θέματα τα οποία μέχρι πρότινος δεν είχαμε αντιληφθεί.Θέματα τα οποία επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την ζωή μας και την περαιτέρω εξέλιξήμας σε αυτήν. 

Άτομα (ψυχές) που με διάφορους τρόπους και για διάφορους λόγους έχουμε αποκλείσει από τα οικογενειακά (ή όποια άλλα) συστήματα στα οποία εντασσόμαστε, δικαιούνται μερίδιο της αγάπης και της αναγνώρισης όπως διδασκόμαστε από τον Bert Hellinger. Στήνοντας μια Συστημική Αναπαράσταση λοιπόν, οι δυναμικές που αναπτύσσονται εκφράζουν την ανάγκη να δούμε την θέση τους, ώστε να επανέλθει η ισορροπία στο σύστημα. 

Η διαταραγμένη ισορροπία στο κάθε σύστημα δημιουργεί εμπλοκές. Οι εμπλοκές είναι αυτές που φρενάρουν την υγιή ανάπτυξη του καθενός μας προς την όποια κατεύθυνση στη ζωή. Επαγγελματικά, σχεσιακά ζητήματα, ακόμα και προβλήματα σωματικής υγείας (εκτός από την ψυχολογική), μπλοκάρονται ή απελευθερώνονται ανάλογα με τη στάση μας, την φιλοσοφία μας, τα πιστεύω μας και την πορεία μας γενικότερα στη ζωή. Ανάλογα με την συνείδησή μας! 

Η συνείδηση, είναι ο οδηγός του οχήματός μας στις λεωφόρους και τα σοκάκια της ζωής. Οι σύγχρονοι τρόποι ζωής και οι ταχύτητες με τις οποίες αναγκαζόμαστε να πορευτούμε,μας αποπροσανατολίζουν συχνά και μας απομακρύνουν από την συνειδητοποίηση απλών κανόνων που διέπουν την ύπαρξή μας. 

- Οι γονείς δίνουν στα παιδιά και τα παιδιά παίρνουν από τους γονείς, με απώτερο σκοπό να δώσουν αυτά μεθαύριο στα δικά τους παιδιά ή να κάνουν κάτι καλό με τη ζωή τους ως ανταπόδοση στο δώρο της ζωής, που πήραν από τους γονείς τους. 

- Ο σύζυγος τιμά και υπηρετεί την σύζυγο, η οποία λειτουργεί υποστηρικτικά στο πλάι του χωρίς να τον ανταγωνίζεται ή να τον ακυρώνει. 

Η νέα ζωή έχει προτεραιότητα έναντι της παλιάς και η παλαιότερη τιμάται πάντα, γιατί χάρη σε αυτήν ήρθε στο φώς η νέα ζωή. 

- Η ανταποδοτικότητα στο πάρε-δώσε (το αλισβερίσι) των σχέσεων, είναι αυτή που κάνει τα άτομα να νοιώθουν ισότιμα και σημαντικά, ώστε να πορεύονται στη ζωή τους με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση. Δίνοντας λίγο παραπάνω σε κάθε καλό που δεχόμαστε και δίνοντας λίγο λιγότερο σε κάθε κακό, ισορροπούμε καταστάσεις που διαφορετικά μας φθείρουν και μας αρρωσταίνουν. 

Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα στα οποία χάνουμε στην πορεία της ζωής μας την σωστή τους αξιολόγηση (την σωστή οπτική), με αποτέλεσμα να εισχωρούν στην ψυχή μας τα αισθήματα της ενοχής, του φόβου, της ανασφάλειας και να παραγκωνίζουν το θεϊκό αίσθημα της αγάπης, διώχνοντας την ευτυχία μακριά μας. 

Όσο η ευτυχία φεύγει μακριά μας, τόσο αφήνει χώρο στις ασθένειες κάθε τύπου να καταλάβουν την θέση της. Η έλλειψη αποδοχής επιτάσσει να αποκλείουμε άτομα από τα συστήματά μας, δημιουργώντας έτσι ψυχικά κενά. 

Η δυσκολία να αποδεχτούμε οτιδήποτε είναι διαφορετικό από εμάς και τα θέλω μας, μας φέρνει στην θέση να απομακρύνουμε από κοντά μας παιδιά με διαφορετικότητα, γονείς με συμπεριφορές ή στάσεις ζωής που δεν μας ταιριάζουν, κρίνουμε με αυστηρότητα οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με τα δικά μας πλαίσια και απομακρύνουμε (απορρίπτουμε) ή δεν αναγνωρίζουμε, άτομα και καταστάσεις. Ο καθένας όμως, έχει τα ίδια δικαιώματα στην ροή της αγάπης! 

Το παιδί που δεν αφήσαμε να γεννηθεί ή το παιδί που δεν γεννήθηκε για όποιον λόγο, ο γονιός με την συμπεριφορά που κρίναμε ως απρεπή ή βλαπτική και τον αποκλείσαμε, ο σύντροφος (πρώην ή νυν) που για όποιον λόγο απομακρύναμε και απομονώσαμε, ο συγγενής έναντι του οποίου εξασκήσαμε την κριτική μας ιδιότητα και τον αποκλείσαμε από το σύστημα, ο όποιος συνάνθρωπος στον οποίο κάνοντας μια επιζήμια ή επιβοηθητική πράξη αποκομίσαμε όφελος ανανταπόδοτο, κάποιος πρόωρα θανών ή ένα άτομο που από τον πόνο μας δεν αναφέρουμε καν, όλα αυτά τα άτομα εμπλέκονται με την ροή της αγάπης στο σύστημά μας και δικαιούνται μια θέση σε αυτό. 

Αποκλείοντας οποιοδήποτε από αυτά, διακόπτουμε την ροή της αγάπης και υφιστάμεθα τις συνέπειες. Φυσικά πολλές φορές δεν το κάνουμε συνειδητά. Γιαυτό εξάλλου τις περισσότερες φορές είναι (αν όχι αδύνατον) τουλάχιστον δύσκολο, να συνειδητοποιήσουμε τι πάει στραβά και πώς να το διορθώσουμε. 

Η Συστημική Αναπαράσταση λοιπόν έρχεται να βοηθήσει σε αυτό το σημείο. Με τιςδυναμικές που αναπτύσσονται στο πεδίο, έχουμε την δυνατότητα να δούμε ορισμένες εικόνες οι οποίες να κινητοποιήσουν μια συνειδητοποίηση, ώστε να βοηθηθούμε στηνπληρέστερη αντίληψη του μικρόκοσμού μας. Να δούμε την θέση μας καθώς επίσης και την θέση των άλλων στο σύστημά μας και να επαναφέρουμε αρμονία στις τάξεις της αγάπης. 

Επαναφέροντας την αρμονία στις τάξεις της αγάπης, με την αποδοχή, καθαρίζουμε την ψυχή μας από τα βλαπτικά συναισθήματα που έχουν εγκατασταθεί και δίνουμε χώρο στην ευτυχία να πάρει την θέση της. Μπαίνοντας η ευτυχία στη ζωή μας, η πορεία μας σε αυτήν γίνεται πιο υγιής. Συντελείται καλύτερη πρόοδος και ανάπτυξη στη δική μας ζωή, αλλά και στις ζωές των άλλων που μας πλαισιώνουν. 





Ηρακλής Παπαδάκης 
Σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης

Θεραπεία στο πιτς φυτίλι......!!!!!!!

Όπως είπαμε, η θεραπεία γίνεται στο Άχρονο. Από κει και πέρα η επιμονή σας, η επιμονή του θεραπευτή για επανειλημμένες θεραπείες είναι κατ’ αρχάς εγκεφαλική, νοητική ανάγκη λόγω έλλειψης Πίστης αλλά επίσης είναι και χρόνος που δίνεται στις συγχρονικότητες να ωριμάσουν μ’ αυτόν τον τρόπο ώστε να επιτρέψουν να πραγματοποιηθεί η θεραπεία αυτοστιγμή.

Δηλαδή μπορεί ο θεραπευτής να πηγαίνει με όλη του την καλή διάθεση και ισχυρή Πίστη αλλά ο θεραπευόμενος να μην είναι έτοιμος να δεχτεί και άρα να εφαρμόσει την θεραπεία στον Εαυτό του. 

Χρειάζεται λοιπόν επιμονή έτσι ούτως ώστε να δοθεί η ευκαιρία στον λήπτη της θεραπείας να επεξεργαστεί πρώτα νοητικά και μετά βαθιά συναισθηματικά αυτή την θεραπεία ούτως ώστε κάποια στιγμή που αυτή θα ξανασυμβεί να είναι έτοιμος και απλά τότε να γυρίσει τον διακόπτη. (Γι’ αυτό το τελευταίο είχα επιβεβαίωση).

Οι επαναλήψεις προετοιμάζουν το σώμα αλλά και την ψυχή για την αλλαγή. Η αργή αλλά σταθερή βελτίωση μιας κατάστασης δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά πολλές μικρές, διαδοχικές, μερικές θεραπείες. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε ότι επειδή ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να χωρέσει, δεν μπορεί να προσλάβει την έννοια της πλήρους, ακαριαίας θεραπείας την υποβιβάζει σε μια απλή διαδοχική σταδιακή θεραπεία η οποία είναι σύμφωνη με τον δικό του, δικό σας χρόνο, έναν χρόνο γραμμικό, έναν χρόνο αργό, έναν χρόνο περιοριστικό.

Βέβαια αυτός ο νους που δύσκολα μπορεί ν’ αντιληφθεί το Ενεργειακό Θαύμα μπορεί εύκολα να δεχτεί, να υποδεχτεί το Θρησκευτικό Θαύμα. Ενώ δηλαδή στην καθημερινότητα του απορρίπτει ας πούμε την Κβαντική φύση των πραγμάτων, κάποια στιγμή, όταν έρχεται αντιμέτωπος με το θαύμα, τότε το αποδέχεται ολοκληρωτικά. 

Γι’ αυτό και το μυστικό ενός καλού θεραπευτή δεν είναι η ικανότητα του να μετακυλά το Πνεύμα αλλά η ικανότητα του να έχει Πίστη στον Εαυτό του και όταν η Πίστη αυτή είναι ακλόνητη τότε ο θεραπευόμενος βρίσκεται μπροστά σ’ ένα θαύμα και το θαύμα που νοητικά, με νοητικό τρόπο θα ήταν ανεξήγητο έρχεται, γίνεται αποδεκτό. 

Είναι λοιπόν όχι η μετακύλιση του Πνεύματος αλλά η μετάδοση της Πίστης του θεραπευτή όπου καθώς ξεχειλίζει μέσα από εκείνον πλημμυρίζει τον θεραπευόμενο και για λίγο, έστω για λίγο γίνεται και δική του Πίστη. Και αυτό είναι το γύρισμα του κλειδιού που χρειάζεται για να υπάρξει το θαύμα, για να συντελεστεί το θαύμα, τότε είναι που ικανοποιούνται οι συγχρονικότητες.

Άφησε μεγάλη κληρονομιά ο Ιησούς Χριστός με την διδασκαλία του. Όχι μόνο μ’ αυτά που δίδασκε αλλά μ’ αυτά που έκανε, με τον τρόπο που ζούσε. Και από τότε κανείς δεν βρέθηκε, ακόμη και τότε που οι άνθρωποι είχανε αυτό το ζωντανό θαύμα μπροστά τους δεν μαθαίνανε, αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα και αλλάζουν τα πράματα και αλλάζουν σύντομα.





Πέτρος Χατζηαναστασίου
(δημιουργική σύλληψη)

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Το Εγώ ως Ανθρωπομορφή........!!!!!!!!!

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάπτυξη του Ανθρώπου είναι ο λάθος τρόπος προσήλωσης της προσοχής του στο Εγώ, στο προσωπείο δηλαδή της προσωπικότητας, στο μη-απτό σώμα της γήινης υπόστασης του.

Το στρέψιμο της προσοχής στην αναγνώριση της ύπαρξης είναι κάτι το τόσο υπέροχο, το τόσο μοναδικό και είναι ο μόνος πραγματικά τρόπος για να φτάσει κανείς στην Φώτιση.

Αρκεί όμως να γίνεται με τον σωστό τρόπο.

Αν η προσοχή εστιάζει στο Εγώ με σκοπό τελικά την ενίσχυση του, τότε τα αποτελέσματα κάθε άλλο παρά προοδευτικά θα είναι. Αντίθετα, ακόμη και αν το άτομο δηλώσει την πρόθεση του για πνευματική εξέλιξη, δεν θα μπορέσει να κάνει ρούπι από την θέση του μια και το Εγώ του θα λειτουργεί ως η άθραυστη αλυσίδα που θα τον κρατά καθηλωμένο στα γήινα πεδία. 

Και πραγματικά τίποτα δεν μπορεί να σπάσει αυτή την αλυσίδα από έξω, αν και πολύ εύκολα διαλύεται εκ των έσω… Γιατί ο σκοπός του είναι μεν να προστατέψει την υπόσταση του και να διατηρήσει την ανθρωπομορφή του αλλά μαζί να διαφυλάξει και τα ανώτερα πνευματικά πεδία…

Αν λοιπόν το Εγώ σας είναι πολύ μεγάλο, τότε ευχαριστήστε το, δεν είσαστε έτοιμοι ν’ αντικρύσετε την αληθινή σας φύση. Αργότερα, θα έρθει η ώρα. Το μεγαλείο της Απόλυτης Αγάπης δεν θα μπορούσε να κατανοηθεί ούτως ή άλλως, μόνο να σπαταληθεί όπως και ο χρόνος σας. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα κακό, ξέρεις… 

Αν δεν έχεις εξοργιστεί, τότε ήδη αναρωτιέσαι που στέκεσαι εσύ και που το Εγώ σου. Και αυτό ακριβώς είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις. Αυτή είναι η λίμα που θα πριονίσεις την αλυσίδα σου. Ο διαχωρισμός, η από-ταύτιση είναι ο τρόπος.

Χίλιες φορές καλύτερα ένας άνθρωπος με τεράστιο Εγώ και την επίγνωση Του, παρά ένας αδαής, ο πρώτος είναι σίγουρο πως θα εξελιχθεί, και μάλιστα πιθανότητα με βήματα τεράστια, πραγματικά άλματα.

Δεν είναι εύκολο ν’ αντιμετωπίσεις το Εγώ σου. Η εκπαίδευση που έχετε δεχτεί έχει προκαλέσει ταύτιση της ύπαρξης σας με την ψευδαίσθηση της. Έτσι μιλώντας για το Εγώ, πολλοί ακόμη δεν μπορούν να κατανοήσουν τον διαχωρισμό αυτό… Θα σας βοηθήσω.

Αυτό είναι κάτι που γράφεται σε δυο γραμμές αλλά μπορεί να δουλεύεται για μέρες ή για πολύ πολύ παραπάνω… Σε καλώ λοιπόν να δεχτείς αξιωματικά την Ένωση Σου με τα Πάντα. Κάνε την αρχή, μην περιμένεις να νιώσεις την σπίθα αλλά βάλε μπουρλότο συνειδητά! 

Έστω για μια στιγμή, προσπάθησε να νιώσεις πως είναι να βρίσκεσαι σε ένωση, όχι μόνο με το θείο, αλλά και με το γήινο πεδίο. Στην αρχή κάνε το με την σκέψη σου, οραματίσου το, δώσε του εικόνες, μορφή, μετά θα δεις πως δεν χωράει σ’ αυτά… Ζήτησε το και προσπάθησε το για να συμβεί. Κατόπιν αναγνώρισε την σύνδεση σου αυτή, όχι μόνο με τους αγγέλους ή ένα όμορφο λιβάδι με ηλιοβασίλεμα, αυτό είναι σίγουρα πολύ όμορφο. 

Αναγνώρισε την παρουσία σου μέσα στους άλλους ανθρώπους. Τώρα (μέρες αργότερα ίσως), συνειδητά αναγνώρισε την σύνδεση σου αυτή και με κάποιον που σε έχει πληγώσει, που σε έχει βλάψει Γίνεται πιο δύσκολο, έτσι? Κι όμως, αν δεχτείς και βιώσεις την σύνδεση σου με το Σύν-Παν, δεν θα μπορούσες ν’ αφήσεις απ’ έξω ό,τι για εσένα είναι δυσάρεστο ή προκαλεί πόνο, θα μπορούσες? 

Αν το έκανες αυτό θα ήταν σαν να έκλεβες, να ξεγελούσες το πως νιώθεις. Σ’ εκείνη την κατάσταση της σύνδεσης είναι που το Εγώ με κεφαλαίο έψιλον μετατρέπεται σε εγώ με μικρό. Τότε είναι που η προσοχή έχει στραφεί σ’ εκείνο με σκοπό, όχι την τόνωση αλλά τον εκμηδενισμό του.

Φαντάζει ότι δεν είναι και τόσο εύκολο αλλά είναι πραγματικά πολύ απλό. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ν’ αφεθείς στην αγκαλιά του Ανώτερου σου Εαυτού, του Υπερ-Εγώ σου. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να φέρνεις συνειδητά στο νου σου την ακόλουθη σκέψη : Είμαι πράγματι εγώ, ένα κομμάτι του Δημιουργού, ένα μέρος και όλη η Δημιουργία Του ταυτόχρονα, που αντιδράω / νιώθω έτσι σ’ αυτή την κατάσταση ή μήπως είναι το μικρό μου εγώ που το χρησιμοποιώ σαν ένα κομμάτι ύφασμα που με καλύπτει? Σαν ένα φτηνό ρούχο… Σαν ένα κουστούμι…

Μην ανησυχείς. Τίποτα αρνητικό δεν είναι ικανό να σπιλώσει την ομορφιά της σύνδεσης. Γιατί η ομορφιά αυτή είναι απέραντη, μια ομορφιά πραγματικά χωρίς όρια, μια αγάπη χωρίς περιορισμούς, πέρα απ’ ότι θα μπορούσαν να περιγράψουν οι λέξεις. 

Αυτή είναι μια αγάπη που βιώνεται, δεν λέγεται, και οτιδήποτε αρνητικό απλά εξαφανίζεται μέσα της. Όπως μια σταγόνα μελάνι μέσα σε μια κατσαρόλα γάλα, φαίνεται μόνο για μια στιγμή και μετά εξαφανίζεται, ενώνεται με το γάλα, δεν κρύβεται μέσα σ’ αυτό. Είναι θέμα αριθμών, χα χα!

Κλείστε τα μάτια για λίγο, κλείστε τα και δηλώστε την πρόθεση σας να απαλλαχτείτε από την αρνητική και περιοριστική δράση του Εγώ. Ζητήστε ν’ απελευθερωθείτε από την μικρότητα της ψευδαίσθησης και να βιώσετε το μεγαλείο της αληθινής σας Ύπαρξης. Κάντε το με δικά σας λόγια…

Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, εκείνοι που στρέφουν την προσοχή τους εσωτερικά ώστε να μπορέσουν να σπάσουν τους φραγμούς της ύλης και του χρόνου και να βιώσουν το μεγαλείο της Ύπαρξης τους. Εκείνοι οι οποίοι στρέφουν την προσοχή τους στον Εαυτό τους ώστε να μπορέσουν να αναγνωρίσουν, αποδεχτούν, κατανοήσουν και έτσι απελευθερωθούν τελικά από την ψευδαίσθηση. 

Θα τους αναγνωρίσετε από την υπέροχη ηρεμία που χαρακτηρίζει τα σώματα τους και μεστώνει στα λόγια τους. Μπορείτε να τους ρωτήσετε κι όλας μην ντρέπεστε, σ’ αυτό το μονοπάτι δεν υπάρχουν περιθώρια για ντροπές ή για ενοχές. Και όταν έρθει η ώρα, τότε δεν υπάρχουν ούτε περιθώρια για καθυστερήσεις.

Θέλω να γνωρίζετε το εξής: Αν μπείτε σε διαδικασία μάχης για την πάταξη του Εγώ, τότε ετοιμαστείτε για πολύ μεγάλες μάχες. Μάχες που μπορούν να οδηγήσουν σε σχιζοφρενικές συμπεριφορές. Μάχες που σας εξαντλούν και που δεν κερδίζονται. Γιατί δεν μπορείς να νικήσεις τον Εαυτό σου χτυπώντας τον αλλά μόνο αγκαλιάζοντας τον. Κατανοώντας τον. Συγχωρώντας τον. Μόνο έτσι η μάχη κερδίζεται πριν ακόμα ξεκινήσει. Μόνο έτσι θα διατηρήσετε την ακεραιότητα σας και θα έχετε κέφι για την συνέχεια, εκεί όπου το πραγματικά μεγαλειώδες ταξίδι της επιστροφής ξεκινάει.

Αυτό να το θυμάστε…




Πέτρος Χατζηαναστασίου

21 τρόποι για να Αγαπήσω τον Εαυτό μου......!!!!!!!!!


1. Δημιουργώ μια σαφή και ειλικρινή εικόνα του εαυτού μου. Αποδέχομαι και αγαπώ αυτό που είμαι κι αυτό που δεν είμαι, τόσο εξωτερικά όσο κι εσωτερικά. Αν δε βρω το κουράγιο να κάνω αυτή την πρώτη σκιαγράφηση με ειλικρίνεια, όσο επώδυνη κι αν είναι κι όσο κι αν με θίγει, δε θα μπορέσω να εξελιχθώ. 

Θα εξακολουθώ να περιστρέφομαι γύρω από τα δεσμά μου και να παραπονιέμαι. Η αποδέσμευση ξεκινά όταν παραδεχτώ ότι μοναδική τροχοπέδη στην ελευθερία και πρόοδο μου είμαι εγώ ο ίδιος. Προσδιορίζω τα χαρίσματα μου και συγχωρώ τα τρωτά μου σημεία. Δέχομαι την ανθρώπινη φύση μου. Με βλέπω σαν ένα πλάσμα προικισμένο, δημιουργικό και αξιαγάπητο. 

2. Συνειδητοποιώ τη μικρότητα του ψεύτικου εγώ μου σε σχέση με την αληθινή μου προσωπικότητα. Σε κάθε στιγμή εσωτερικής διερεύνησης παραδέχομαι τις άμυνες μου και με αγάπη καταλύω το τοίχος που προστατεύει το εγώ μου. 

3. Ορίζω στόχους στη ζωή μου. Άνθρωπος χωρίς στόχους είναι σαν καράβι χωρίς ρότα, περιφέρεται άσκοπα στο πέλαγος και κατασπαταλά τις προμήθειες του. 

4. Συγχωρώ και ευγνωμονώ τους άλλους για τα μαθήματα που μου προσφέρουν και για το ότι αναλαμβάνουν μερικές φορές άχαρους για τους ίδιους ρόλους προκειμένου να με βοηθήσουν να εξελιχθώ. 

5. Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη της ζωής μου και αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου ως δημιουργό της πορείας μου. Η συσσώρευση δυσφορίας ή θυμού δε μου προσφέρουν κάτι εκτός από τοξίκωση πνεύματος και σώματος. Η υιοθέτηση στάσης θύματος επίσης. Κανείς δε βοθηθά ένα θύμα. Μπορεί να το εκμεταλλευτεί, μπορεί να του φανεί αποκρουστικό και να το προσπεράσει αλλά σίγουρα δε θα το σεβαστεί. 

6. «Είναι παράνοια να κάνεις κάθε φορά το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα» (Albert Einstein). Αν επιθυμώ αλλαγές, δρω διαφορετικά, εγώ και κανένας άλλος για μένα. 

7. Αξιολογώ και επιλέγω σωστά το περιβάλλον μου και τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι. 

8. Επιτρέπω στον εαυτό μου να πει όχι. Δεν παραμελώ ούτε καταπιέζω τον εαυτό μου για χάρη των άλλων. Η πραγματική αγάπη προς τον εαυτό μου μεταφράζεται σε αυτοσεβασμό και αυτοεκτίμηση. Δεν έχει καμία σχέση με την παραίτηση από τον υπέρτατο σκοπό του να είμαι ευτυχισμένος. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου δημιουργήσει ενοχές επειδή διεκδικώ την ευτυχία μου. Βάζω τα όρια μου, πιστεύω στην αξία μου και δεν τη διαπραγματεύομαι. 

9. Επιβραβεύω τον εαυτό μου. Αντιμετωπίζω με επιείκια και συγχωρώ τα λάθη μου. Εγκαταλείπω την τιμωρητική στάση απέναντι στον εαυτό μου και αποδέχομαι ότι σε κάθε περίπτωση κάνω πάντα το καλύτερο που έχω τη δυνατότητα να κάνω. 

10. Διατηρώ καθαρό το πρίσμα μέσα από το οποίο αντιλαμβάνομαι και επεξεργάζομαι τις εμπειρίες μου. 

11. Αποφεύγω την κριτική. Οταν αναλώνομαι στα ελαττώματα των άλλων είναι επειδή κατά βάθος αποφεύγω να αντιμετωπίσω τα δικά μου ελαττώματα. Όταν κάποια ξένη συμπεριφορά μου προξενήσει αρνητικά συναισθήματα διερευνώ πρώτα την αιτία μέσα μου και αναρωτιέμαι μήπως αναμόχλευσε κάποιο δικό μου μεμπτό σημείο. Αντιμετωπίζω τον καθένα γύρω μου σα δάσκαλο μέσα από τη επαφή του οποίου συλλέγω γνώση για να εξελιχθώ και να βελτιωθώ. 

12. Προσέχω τι είναι αυτό που απαξιώνω διότι «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Οτιδήποτε προσπαθώ να μειώσω ενδεχομένως είναι πράγματα που φοβάμαι ότι δεν έχω το κουράγιο να πετύχω. Ίσως κατά βάθος ζηλεύω ή θυμώνω με τον εαυτό μου για την αδυναμία μου να επιβληθώ στον εαυτό μου και να πετύχω κι εγώ κάτι αντίστοιχο και ιδιαίτερα περίτεχνα το απαξιώνω. 

13. Προσέχω κάθε φορά που μπαίνω στη διαδικασία να απολογηθώ, ποιο ελάττωμα, αδυναμία ή ενοχή μου θέλω να καλύψω. 

14. Δεν παίρνω τα πράγματα προσωπικά. Αναλαμβάνω την ευθύνη μόνο για τη δική μου συμπεριφορά και δε φορτώνω τον εαυτό μου με τα προβλήματα των άλλων.

15. Χρησιμοποιώ μόνο θετικό λόγο, εσωτερικό και εξωτερικό, σκέψη και ομιλία. Ο λόγος μου ορίζει, καθορίζει και διαμορφώνει την ύπαρξη μου και τη σχέση μου με τους γύρω. 

16. Δίνω πάντα τον καλύτερο εαυτό μου σε οτιδήποτε κάνω. 

17. Επιτρέπω στον εαυτό μου να ζητάει βοήθεια. Νιώθω τυχερός με το ότι γύρω μου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ιδιαίτερα χαρίσματα από τους οποίους μπορώ να διδαχτώ πράγματα. 

18. Διαχειρίζομαι την αυτοβελτίωση μου ως προσωπική επιλογή. Δεν επιμένω να συμμετέχουν και οι γύρω μου σε αυτό ούτε τους πιέζω να αλλάξουν εφόσον δεν το επιθυμούν. Σέβομαι την επιλογή των άλλων κι έχω πάντα κατά νου ότι το να θέλω να αλλάξω τους άλλους ενίοτε συμβαίνει όταν αποφεύγω να αλλάξω τον εαυτό μου. 

19. Δε χρησιμοποιώ τα ελαττώματα ή τις συμπεριφορές των άλλων για να δικαιολογήσω τα δικά μου λάθη ή τρωτά σημεία. 

20. Συνειδητοποιώ ότι αγάπη προς τον εαυτό μου και αναβλητικότητα δεν ταυτίζονται. 

21. Επιτρέπω στον εαυτό μου να το απολαύσει. Η αυτοβελτίωση είναι πορεία χαράς και γιορτής. 

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊνά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911) 




Όλγα Μαρδάκη

Γδυθείτε.......!!!!!!!!!!!

Σας έφτιαξα γυμνούς. Γυμνούς στο σώμα, γυμνούς και στην ψυχή. Όχι φτωχούς, μην παρεξηγείς, όχι άδειους, απλά γυμνούς, Καθαρούς. Έτοιμους για να δεχτείτε την αλήθεια σας, έτοιμους για να γράψετε την ιστορία σας, έτοιμους για να δημιουργήσετε το βίωμα σας, την πραγματικότητα της ψυχής σας, εδώ. 

Αλλά βιαστήκατε να ντυθείτε. Βιαστήκατε να ρίξετε πάνω σας ρούχα που σας κρύβουν από τον Ήλιο, σας κρύβουν από το Φως. Βιαστήκατε να καλύψετε την αγνότητα και την καθαρότητα της Μιας Ιδέας με τα πέπλα της ντροπής, της ενοχής, του φόβου, με μια λέξη, με το πέπλο της Κρίσης. Και έτσι πάψατε να δημιουργείτε. 

Δεν πάψατε όμως στιγμή να είστε καθαροί στα μάτια μου, δεν πάψατε όμως στιγμή να είστε οι φορείς της Αλήθειας Μου. 

“Ντύνεστε” από πολύ μικροί. Από βρέφη αρχίζουν να σας φοράνε, στην κυριολεξία να σας κουκουλώνουν, με πολύ βαριά ρούχα. Αυτά τα “ρούχα” είναι φυσικά οι πεποιθήσεις σας. Είναι τα βαρίδια που δεν σας αφήνουν να πετάξετε γιατί ψυχές είστε και οι ψυχές πετάνε, ξέρετε. 

Αλλά έτσι, σέρνεστε κυριολεκτικά αντί να πετάτε, κουβαλώντας πίσω σας τις βαριές εκείνες πεποιθήσεις που σας κρατάνε όμως μακρυά Μου, που σας κρατάνε μακρυά επό Εσάς. Θα το κατανοήσετε αυτό το τελευταίο μια ημέρα.

Είναι όμως τόσο εύκολο να τ’ αλλάξετε όλο αυτό, όσο το να γυρίσετε έναν διακόπτη. Το μπέρδεμα είναι να μπορέσετε να δείτε τον διακόπτη. Μόλις τον δείτε, απλά γυρίστε τον και χαρίστε έτσι στην ψυχή σας το βίωμα που επιθυμεί, την ένωση με την Αρχική Πηγή Δημιουργίας, την ένωση μαζί Μου, την επίγνωση δηλαδή της φύσης Σας. 

Και τότε αλλάζει το σκηνικό με μιας. Τότε πέφτει η αυλαία σ’ ένα θέατρο περιορισμένης λογικής και ξεκινάει η ζωή σε μια παράσταση φαντασίας χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς. Ζήστε με την φαντασία σας και δημιουργήστε τους κόσμους που είστε πλασμένοι για να ζείτε. 

Αφήστε με να σας αγγίζω και να βιώνω μαζί σας την χαρά αυτής της δημιουργίας. Είμαι πάντα εδώ, μέσα σας, πάντα σας στηρίζω σε κάθε σας βήμα, σε κάθε σας επιλογή.

Απλά γυρίστε τον διακόπτη και αρχίστε να επιλέγετε, εκείνα που εσείς επιθυμείτε, εκείνα που εσείς διαλέγετε και όχι εκείνα που οι άλλοι έχουν διαλέξει για εσάς. Αυτός είναι ο δρόμος σας για την θέωση, αυτός είναι ο δρόμος για να βιώσει την ελευθερία η ψυχή.

Αφήστε πίσω τις βαριές πεποιθήσεις, ξεφύγετε από τα εμφυτεμένα πρότυπα, να το πω αλλιώς, γδυθείτε. Τολμήστε να γδυθείτε, όπως ακριβώς σας έφτιαξά εγώ, όχι από πηλό αλλά από Αγάπη, από το δικό Μου κομμάτι, από την δική Μου ποιότητα. Τολμήστε να ζήσετε γυμνοί, έτσι ώστε η λάμψη και η καθαρότητα σας να μην κρύβεται από βαριά υφάσματα.

Αρχίστε να πετάτε πάνω στο μαγικό χαλί της Αγάπης Μου, αρχίστε να ζήτε ολοένα και πιο κοντά στην δική Μου συνειδητότητα, αρχίστε να ταυτίζεστε με την δική Σας αλήθεια, με Εμένα. Κατεβάστε με στη Γη χαρίζοντας Μου την εμπειρία του να ζει κανείς μέσα από την καθαρότητα της ελεύθερης επιλογής. Αναζητείστε και γνωρίστε με όπως σας γνωρίζω κι Εγώ, σαν ένα κομμάτι Μου, ένα μέρος Μου, το πιο αγαπημένο.




Πέτρος Χατζηαναστασίου 
(δημιουργική σύλληψη)