Καταλαβαίνω και συμμερίζομαι και, ακόμα, πονάω για αυτούς που έχουν χάσει την εργασία τους, το μισθό τους , την σύνταξη τους και δεν έχουν να καλύψουν βασικές ανάγκες για τον εαυτό τους αλλά και για τα παιδιά τους.
Καταλαβαίνω τον πόνο, το φόβο, την προδοσία, την αγανάκτηση, το θυμό και το μίσος τους προς αυτούς που θεωρούν ως αιτία της πραγματικότητας τους.
Καταλαβαίνω και συμμερίζομαι την απογοήτευση και το αδιέξοδο που νιώθουν οι νέοι αλλά και άλλοι που δεν μπορούν να βρουν εργασία για την επιβίωση, την ευημερία και την αξιοπρέπεια τους.
Καταλαβαίνω το φόβο όλων για το τι θα γίνει αύριο.
Καταλαβαίνω την προδοσία που νιώθουν οι πολίτες από τους πολιτικούς τους.
Καταλαβαίνω την οργή που νιώθουν προς τους πολιτικούς που δεν μείωσαν τους δικούς τους μισθούς και τις συντάξεις τους – κάτι που είναι παράλογο, εγωιστικό και μια κραυγαλέα προδοσία της εμπιστοσύνης του λαού που τους ψήφισε.
Καταλαβαίνω την έλλειψη εμπιστοσύνης και δυσπιστίας που νιώθουν όλοι προς το ΔΝΤ, την Τρόικα, και τις χώρες που θα «δανείζουν» στην Ελλάδα για να μην πτωχεύσει, αλλά θέλουν δικαιώματα, γη και άλλα ανταλλάγματα και εγγυήσεις για την «βοήθεια» αυτή.
Καταλαβαίνω την οργή της Αριστεράς που βλέπει να καταπατούνται τα δικαιώματα των εργατών και των απλών ανθρώπων και βλέπουν να εξαφανίζονται οι νόμιμες, ελάχιστες βάσεις προστασίας των εργαζομένων.
Καταλαβαίνω την απογοήτευση, την αδικία και τον πόνο των πολιτών που έχουν κάνει τόση εργασία και προσπάθεια να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους μια ευχάριστη ζωή με την ευημερία που αξίζουμε όλοι, να αναγκάζονται τώρα να χάνουν όλα αυτά πληρώνοντας για τα λάθη και την απληστία άλλων.
Καταλαβαίνω την ανάγκη μας να δημιουργήσουμε μια ευχάριστη ζωή με ευημερία για μας και τα παιδιά μας.
Όμως, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να το κάνουμε με δανικά χρήματα, χρήματα που δεν είχαμε – κάτι που είναι μια από τις αιτίες του προβλήματος.
Καταλαβαίνω και συμμερίζομαι την απόρροια, την δυσπιστία και την κριτική προς μια ανίκανη μέχρι τώρα κυβέρνηση που ή αρνιέται ή δεν είναι αρκετά οργανωμένη να βάλει τάξη στις καταστροφές από κουκουλοφόρους, ληστές, δολοφόνους, διάφορες συμμορίες και επίσης από τους μεγάλους φοροφυγάδες.
Καταλαβαίνω την αγανάκτηση του λαού και ακόμα το θυμό και το μίσος των κουκουλοφόρων.
Όμως, δεν καταλαβαίνω την ανάγκη να καταστρέφουμε τις ιδιοκτησίες των αθώων συμπολιτών μας, καταστρέφοντας συγχρόνως την εικόνα και το όνομα της Ελλάδας ανά το κόσμο και στην συνέχεια, την βασική πηγή πόρων της ευλογημένης μας χώρας – τον τουρισμό.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ νιώθουμε ότι οι άλλοι φταίνε για μας, βρίσκουμε τη λύση να καταστρέφουμε τον ίδιο τον εαυτό μας και την οικονομία μας.
Καταλαβαίνω την ανάγκη όλων των κλάδων που νιώθουν ότι χάνουν τα δικαιώματα και την αποκλειστικότητα τους, να εκφράσουν την αντίθεση τους και να κάνουν αγώνα να προστατεύσουν τα δικαιώματα αυτά με απεργίες.
Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό πρέπει να γίνει με τρόπο που να εμποδίζει την κίνηση, τη λειτουργία, την εργασία, την τροφοδοσία και τα έσοδα των συμπολιτών μας καθώς και την λειτουργία και την οικονομία της χώρας σε μια εποχή που πρέπει να λειτουργήσουμε με ενότητα, συνεργασία και αποτελεσματικότητα ώστε να αυξήσουμε τα έσοδα και την οικονομία μας, ατομικά, οικογενειακά και εθνικά.
Με τις συνεχείς απεργίες και τα εμπόδια προς την κίνηση, τον τουρισμό, την πηγή των πόρων μας και την ταλαιπωρία τον επισκεπτών μας, σταδιακά αυτοκτονούμε οικονομικά και κάνουμε ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στους ίδιους τους εαυτούς μας. Και από ότι μπορώ να δω, δεν έχουμε αποτρέψει σχεδόν τίποτε από αυτά για τα οποία προσπαθήσαμε να μην συμβούν. Υπάρχει μια λογική, που δε φαίνεται να έχει αποτέλεσμα πια που λέει, «Αν κάνουμε όλους να υποφέρουν αρκετά, η κυβέρνηση θα αλλάξει γνώμη.» Μακάρι, αλλά δεν το έχω δει μέχρι τώρα.
Καταλαβαίνω, ότι οι διαδηλώσεις μας δίνουν μια αίσθηση δύναμης, εκτόνωσης και αλληλεγγύης. Καταλαβαίνω επίσης την μεγάλη αδικία που νιώθουν οι διαδηλωτές όταν τους ρίχνουν χημικά και υποφέρουν. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτοί η αιτία των καταστροφών.
Όμως πρέπει να βρούμε τον τρόπο να γίνουν διαδηλώσεις χωρίς βια και καταστροφή. Επίσης πιστεύω ότι με το νόμο της έλξης και της συμπαθητικής δόνησης, όταν φωνάζουμε με θυμό και μίσος – απλώς ενεργοποιούμε και δημιουργούμε περισσότερο αυτό που μας προκαλεί θυμό κα μίσος. Δηλαδή δεν καταλαβαίνω γιατί συνεχίζουμε με μια παλιά προσέγγιση, που μάλλον μας βλάπτει και δεν φέρνει, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, το επιθυμητό για μας αποτέλεσμα.
Καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι βουλευτές και ακόμα καθηγητές και οικονομολόγοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερα εδώ που έχουμε φτάσει (βάση της ιστορικής τους εμπειρίας) να πάρουμε δάνεια με κάθε κόστος – παρά να δεχτούμε την πτώχευση. Δεν θεωρώ ότι εγώ μπορώ να γνωρίζω προσωπικά τι είναι καλύτερο. Απλώς δεν ξέρω – και νομίζω ότι και κανένας άλλος πραγματικά δεν ξέρει.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, γιατί οι πολιτικοί δεν έχουν κόψει τουλάχιστον στο ½ το μισθό τους και γιατί δεν έχουν περιορίσει αποτελεσματικά την φοροδιαφυγή και γιατί δεν επεμβαίνουν να σταματήσουν τους κουκουλοφόρους, που καταστρέφουν τις περιουσίες των συμπολιτών μας χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα για κανέναν.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο, γιατί δεν λειτουργήσανε με περισσότερη τιμιότητα, ανιδιοτέλεια και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις αρχικές τους διαπραγματεύσεις για τα δάνεια που πήρανε. Δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν είναι πιο κοντά στο λαό και πως μπορούν να λειτουργούν με τόση ιδιοτέλεια.
Καταλαβαίνω, ότι τα κόμματα έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και εκφράζουν διαφορετικές ανάγκες. Δεν καταλαβαίνω, όμως, γιατί οπωσδήποτε πρέπει πάντα να διαφωνούν, να βρίσκουν λάθη στα άλλα κόμματα σκορπίζοντας μόνο διχόνοια εκεί που χρειαζόμαστε ενότητα. Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί συνεχίζουν να μιλάνε με τρόπους, που νομίζουν ότι θα τους φέρουν ψήφους και όχι για το καλό της χώρας, Γιατί επιμένουν να κοιτάνε το πολιτικό τους συμφέρον και όχι το καλό των πολιτών σε μια εποχή οπού μόνο με ενότητα και συνεργασία θα λύσουμε το πρόβλημα;
Δεν καταλαβαίνω σε καμία περίπτωση την έννοια της κομματικής πειθαρχίας. Είναι σαν να πούμε ότι όλοι οι βουλευτές είναι χωρίς μυαλό (κάτι που δεν είναι αλήθεια) και μόνο ο αρχηγός ξέρει τι πρέπει να γίνει. Είναι αδιανόητο για οποιοδήποτε σωστό αρχηγό να ζητάει αυτό από τους συνεργάτες του.
Καταλαβαίνω την ανάγκη της αστυνομίας να κρατάει τάξη και να προστατεύει και την Βουλή των Ελλήνων αλλά και τους πολίτες. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μαζεύουν τους κουκουλοφόρους και δεν σταματάνε αυτήν την καταστροφή των μαγαζιών, της οικονομίας και του τουρισμού. Καταλαβαίνω πως έχουν ανάγκη να προστατεύουν τον εαυτό τους από τις επιθέσεις εναντίον τους. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί όταν πιάσουν κάποιον πρέπει να του συμπεριφέρονται με τόση βαρβαρότητα.
Καταλαβαίνω την ανάγκη του πολίτη να προστατεύει τον εαυτό του από μια κυβέρνηση, που δεν τον υπολογίζει και δεν τον εμπιστεύεται και δημιουργεί νόμους και συστήματα που κάνουν τη λειτουργία της καθημερινής ζωής, το εμπόριο και τις επιχειρήσεις αγκυλωμένες και δυσλειτουργικές.
Καταλαβαίνω την Κυβέρνηση, που έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον πολίτη, που με την πρώτη ευκαιρία και ελαφρά τη καρδία θα πει ψέματα και θα κλέψει από το κοινό μας ταμείο μην πληρώνοντας τους φόρους και το ΦΠΑ.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο πολίτης θεωρεί, ότι είναι έξυπνο να παρακάμψει τον νόμο, να κτίσει χωρίς άδειες, να μην πληρώσει το ΦΠΑ ή το φόρο, να παρκάρει παράνομα, να πετάει τα σκουπίδια και μπάζα όπου θέλει, να καπνίζει εκεί που απαγορεύεται και να ενοχλεί τους άλλους και γενικά να αδιαφορεί για τις συνέπειες των πράξεων του στο σύνολο. Μια τέτοια συμπεριφορά μόνο βλάπτει το σύνολο και στην συνεχεία τον εαυτό του.
Δεν καταλαβαίνω την ασυνέπεια και την αδιαφορία, που χαρακτηρίζει τόσες υπηρεσίες που ταλαιπωρούν τους συμπολίτες μας και που, μάλλον, δεν δίνει ιδιαίτερη ευχαρίστηση στους ίδιους, τους ασυνεπείς και αδιάφορους.
Δεν καταλαβαίνω την ανάγκη να βρίσκουμε πάντα τους άλλους λάθος – και ποτέ να μην έχουμε εμείς ευθύνη για την πραγματικότητα μας.
Καταλαβαίνω την δυσπιστία μας προς τις τράπεζες και την οικονομική και πολιτική εξουσία που μας έχουν αποδείξει επανειλημμένα, ότι ενδιαφέρονται για το χρήμα και όχι για τον άνθρωπο.
Καταλαβαίνω την ανάγκη των τραπεζών και δανειστών μας που δηλώνουν ότι θέλουν να μας «βοηθήσουν», να ζητούν εγγυήσεις, εφόσον, τους έχουν πει ψέματα στο παρελθόν και δεν φαίνεται να είμαστε ενωμένοι στην απόφαση μας να πάρουμε ένα δάνειο τηρώντας τις υποχρεώσεις του. Καταλαβαίνω το φόβο τους και την ανάγκη τους να πάρουν κάτι πίσω αν τελικά δεν τους πληρώσουμε τίποτε δηλώνοντας πτώχευση.
Καταλαβαίνω το φόβο και το θυμό του δυτικού κόσμου προς εμάς, όταν φοβούνται ότι η δική μας πτώχευση θα προκαλέσει τη δική τους – ειδικά επειδή μας βλέπουν όχι οργανωμένους, ενωμένους και συνεπής.
Δεν καταλαβαίνω πως οι κερδοσκόποι μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ όταν γίνονται πλούσιοι κάνοντας άλλους να έχουν όλο και λιγότερα.
Καταλαβαίνω το αδιέξοδο των συμπολιτών μου που δεν αντέχουν άλλους φόρους και μειώσεις στους μισθούς ή αυξήσεις στην ΔΕΗ και στο πετρέλαιο. Καταλαβαίνω το φόβο για το δάνειο και επίσης το φόβο για την πτώχευση.
Καταλαβαίνω όλες τις πλευρές και καταλαβαίνω το φόβο, το αδιέξοδο, το πόνο, την απογοήτευση, την αγανάκτηση και το θυμό.
Όμως πιστεύω επίσης τα εξής :
Εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητα μας ατομικά, οικογενειακά, κοινωνικά και εθνικά, και όχι οι άλλοι.
Δεν φταίνε οι άλλοι για την δική μας πραγματικότητα και δεν φταίμε ούτε εμείς. Δεν φταίει κανείς. Είναι όλα μια διαμόρφωση γεγονότων όπου όλοι έχουμε κάποια ευθύνη και αν δεν δεχτούμε την ευθύνη τώρα, χάνουμε την ευκαιρία να μάθουμε και να διορθώσουμε την κατάσταση.
Ο καθένας από μας έχει μια υποκειμενική και μοναδική πραγματικότητα μέσα σε όλη αυτήν την γενική κατάσταση. Η ειδική πραγματικότητα του καθενός είναι η δική του ιδιαίτερη ευκαιρία για εξέλιξη και μάθηση.
Οι πραγματικότητες των άλλων που βρίσκονται στην αντίληψη μας είναι επίσης μέρος της δικής μας πραγματικότητας και έχουμε την ευθύνη να δράσουμε για να τους βοηθήσουμε.
Τα ελαττώματα της κοινωνικής λειτουργίας είναι ευθύνη όλων μας και είναι χρέος μας να συμμετέχουμε ενωμένοι στην διόρθωση της διαφθοράς και κάθε μορφής αδικίας και δυσλειτουργίας.
Μπορούμε να είμαστε καλά και να δημιουργήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή με πολύ λιγότερα από όσα νομίζουμε. Έχουμε την δυνατότητα με την οικογένεια μας και λίγους φίλους να είμαστε αγαπημένοι και ευτυχισμένοι σε όλες τις πιθανές συνθήκες
Είμαστε πολύ πιο ασφαλείς και δυνατοί από όσο νομίζουμε.
Έχουμε την δύναμη και την εφευρετικότητα να λύσουμε το πρόβλημα, αν είμαστε ενωμένοι.
Με την διχόνοια, το θυμό, το μίσος, το φόβο και την ιδιοτέλεια, δεν θα λύσουμε τίποτε.
Έχουμε μια θαυμάσια ευκαιρία να δεχτούμε την ευθύνη για την πραγματικότητα μας και να δημιουργήσουμε την ζωή που θέλουμε με ανώτερες αξίες και ιδανικά.
Είναι μια ευκαιρία να μάθουμε την συγχώρεση και την συμφιλίωση με τα αδέλφια μας από όλες τις πολιτικές και θρησκευτικές ομάδες.
Είναι μια ευκαιρία να απελευθερωθούμε από τον φόβο και την ιδιοτέλεια που δημιουργείται από αυτό και που επίσης το δημιουργεί.
Είναι ώρα να λειτουργούμε πιο έξυπνα – διαφορετικά από το παρελθόν επικεντρωμένοι σε αυτό που θέλουμε και όχι σε αυτό που δεν θέλουμε.
Όταν έχουμε και μιλάμε με έντονα αρνητικά συναισθήματα για αυτό που δεν μας αρέσει, που φοβόμαστε ή μισούμε, τελικά δημιουργούμε ακόμα περισσότερα από αυτά.
Είναι ώρα να ενωθούμε σε ομάδες με κοινά οράματα και να εργαστούμε μαζί προς αυτά με θετικά συναισθήματα.
Είναι ευκαιρία να αποκτήσουμε γνώσεις και μάθουμε τεχνικές που μας απελευθερώνουνε από το φόβο, άγχος, πόνο, θυμό και ενοχή.
Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για αυτογνωσία και για την ανακάλυψη της δύναμης και ασφάλειας που είναι μέσα μας.
Μπορούμε επιτελούς να παύσουμε να κριτικάρουμε τους άλλους και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και την δική μας συμμετοχή στην δημιουργία της προσωπικής και ομαδικής κατάσταση.
Πιστεύω ότι δεν θα διορθωθεί ποτέ η κατάσταση στην χώρα μας μέχρι να θεραπευτεί η σχέση μεταξύ της κυβέρνησης και του πολίτη. Η κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τον πολίτη για την αδιαφορία, την έλλειψη οργάνωσης και αξιοπιστίας, για τις σπατάλες, τις απάτες και για την διαφθορά. Η Κυβέρνηση χρειάζεται να απελευθερωθεί από την διχόνοια των κομμάτων και να κυβερνήσουν άνθρωποι χωρίς κανένα πολιτικό, εξουσιαστικό ή οικονομικό ενδιαφέρον ή συμφέρον.
Ο πολίτης χρειάζεται να γίνει τίμιος και να ενδιαφέρεται για το καλό του σύνολου. Να εργάζεται με αγάπη, συνέπεια και μεράκι, να δώσει δικό του μερίδιο προς το σύνολο με όποιους δικαίους και λογικούς φόρους και με την ανιδιοτελή του πρόσφορα προς αυτούς που έχουν ανάγκη. Ο πολίτης επίσης χρειάζεται να σέβεται τον συμπολίτη του με το να συμπεριφέρεται μόνο με τρόπους που θα ήθελε οι άλλοι να συμπεριφέρονται σε αυτόν.
Πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο αυτά τα σώματα άλλα επίσης αιώνια πνεύματα που προβάλουμε προσωρινά την συνειδητότητα μας στα προσωρινά αυτά σώματα και ότι είμαστε άξιοι, καλοί και ασφαλείς ανεξάρτητα από οτιδήποτε γίνεται στο κόσμο αυτό.
Πιστεύω ότι η αληθινή μας φύση είναι αγάπη και ειρήνη και αν στραφούμε μέσα μας, θα βρούμε αυτές τις ποιότητες στο κέντρο της ύπαρξης μας ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε αλλαγές ή εξελίξεις στην ζωή μας.
Πιστεύω ότι δεν είμαστε το «εγώ» μας και ότι ο αληθινός, πνευματικός μας εαυτός αγαπάει ακόμα αυτούς που το «εγώ» μας φοβάται και μισεί.
Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να νιώθουμε ασφάλεια, ηρεμία και εμπιστοσύνη χωρίς τις γνώριμες συνηθισμένες εξωτερικές συνθήκες στις οποίες έχουμε προσκολληθεί για να νιώθουμε έτσι.
Πιστεύω ότι είμαστε απέραντα αγαπητοί στα μάτια του Θειου (του Σύμπαντος) και δεν θα συμβεί σε κανέναν κάτι που δεν είναι για το ανώτερο καλό του σαν ψυχή στην εξέλιξη, με τελικό σκοπό να βιώσει την πραγματική του πνευματική φύση και να την εκφράσει θετικά εδώ στην υλική διάσταση.
Πιστεύω ότι τελικά είμαστε ευλογημένοι να ζούμε σε μια τέτοια εποχή, που ευνοεί τόσο μια απελευθέρωση από εντελώς λανθασμένες και επιφανειακές υλιστικές αξίες σε μια εποχή που δίνουμε σημασία στον άνθρωπο, στην αγάπη, στην ενότητα και στην εξέλιξη μας.
Είναι ώρα να παύσουμε να είμαστε πιόνια των πολιτικών, των κομμάτων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης και να σκεφτούμε τον εαυτό μας, σαν ενημερωμένοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι, με το δικό μας μυαλό και τη δική μας διακριτική ικανότητα.
Πιστεύω ότι είμαστε όλοι εκφράσεις της ίδιας οικουμενικής συνειδητότητας και ότι είναι κρίμα να αδιαφορούμε για το πως νιώθουν οι άλλοι και να τρέφουμε αρνητικά συναισθήματα προς τα αδέλφια μας.
Πιστεύω ότι μόνο μέσα από την ενότητα, αγάπη, αλληλεγγύη και συνεργασία θα καταφέρουμε να βρούμε λύση.
Πιστεύω ότι είμαστε αθάνατα άτρωτα πνεύματα, και ότι είμαστε ασφαλείς ό,τι και να γίνει – ακόμα κι αν φύγουμε από το υλικό μας σώμα.
Πιστεύω ότι όλοι οι πιο πάνω «παίκτες» εκφράζουν όψεις της δικής μας συνειδητότητας και είναι τελικά μέρη του εαυτό μας που εμφανίζονται σαν να είναι έξω από μας. Είμαστε όλοι αυτοί και θα μπορούσαμε στις κατάλληλες συνθήκες με ορισμένα ερεθίσματα να είμαστε ο άνεργος, ο αδικημένος, ο διαδηλωτής, ο τραπεζίτης, ο κουκουλοφόρος, ο βουλευτής ο αστυνόμος και, ακόμα, ο ληστής.
Πιστεύω ότι είμαστε μια συνειδητότητα και ένα ον και όλοι είναι πιθανές εκφράσεις του εαυτού μας και μαθαίνουμε από αυτούς και προχωράμε μαζί.
Πιστεύω ότι ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί με τις πεποιθήσεις, τους προγραμματισμούς, τις προσκολλήσεις, τους φόβους και τα παιδικά του βιώματα, καθώς και τις «συμβάσεις ψυχής» που έχει κάνει με τους άλλους γύρω του.
Τέλος, πιστεύω ότι μόνο ένα χιλιοστό του εαυτού μας είναι πραγματικά εδώ στην υλική διάσταση και ότι το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού μας είναι ενωμένο με το θείο και απλώς έχουμε εστιαστεί σε αυτό το τόσο μικρό μέρος της ύπαρξης μας.
Με αγάπη,
Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ
Θα βρείτε δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία και άρθρα καθώς και βίντεο και ακουστικά αρχεία σχετικά με την σημερινή κατάσταση και τους τρόπους να δημιουργήσετε μια ευτυχισμένη ζωή στο
www.armonikizoi.com/greek
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου