Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Όταν η Λογική συνάντησε την Τρέλα......!!!!!!!

Η ΤΡΕΛΑ και η ΛΟΓΙΚΗ είναι πρώτες ξαδέρφες. Κατοικούν στο ίδιο σπίτι, σε διαφορετικά δωμάτια. Στο δωμάτιο της Τρέλας δεν υπάρχουν παράθυρα, δεν υπάρχουν καθρέπτες, δεν υπάρχουν μνήμες, επικρατεί ακαταστασία, όμως δεν υπάρχει μοναξιά. Η Τρέλα σέρνει τα κουρέλια της και τα αχτένιστα μαλλιά της με περίσσια αξιοπρέπεια. 

Δεν την ενδιαφέρει τι γίνεται έξω στον κόσμο. Μιλάει ώρες ατελείωτες με τους τοίχους θεωρώντας τους φίλους της. Είναι οι φίλοι της – νοιώθει ευτυχισμένη!!

Στο δωμάτιο της Λογικής υπάρχουν παράθυρα, υπάρχουν καθρέπτες, υπάρχουν μνήμες, επικρατεί τάξη, καμιά φορά όμως υπάρχει μοναξιά. Η Λογική, καλοντυμένη και καλοχτενισμένη, δέχεται φίλους, όμως είναι δυστυχισμένη!

Αν και βρίσκονται τόσο κοντά, δεν έχουν καμιά επαφή μεταξύ τους. Κάποια μέρα όμως ξαφνικά η Λογική αποφασίζει να χτυπήσει την πόρτα της εξαδέλφης της. Η Τρέλα, αν και λίγο ξαφνιασμένη από την απρόσμενη αυτή επίσκεψη, την υποδέχεται με ανοιχτή αγκαλιά. 

Οι δυο εξαδέλφες αγκαλιάζονται τρυφερά, νοιώθοντας μια περίεργη αγαλλίαση. Λίγο καιρό αργότερα η Λογική ξαναεπισκέπτεται την Τρέλα και αυτό επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά, τόσο που διαπιστώνει, ότι ο τρόπος ζωής της εξαδέλφης της, της ταιριάζει περισσότερο. Αποφασίζει να συγκατοικήσει μαζί της.

Δε σπαταλά πια χρόνο σε καθρέπτες, αδιαφορεί για την εμφάνιση της, για τους φίλους της, σβήνει σιγά σιγά τις μνήμες από το μυαλό της, τ’ αφήνει όλα στην τύχη τους και επιτέλους αρχίζει να μη νοιώθει αυτή την απέραντη μοναξιά, αυτή την απόγνωση, αυτόν τον πόνο που σιγοτρώει τα σωθικά της. Λίγο καιρό αργότερα νοιώθει λυτρωμένη, ευτυχισμένη και κυρίως δεν πονάει πια.

Ο ΠΟΝΟΣ....!!! Ο καταραμένος πόνος είναι η βασική αιτία της αναπάντεχης συμφιλίωσης.

Οι δυο εξαδέλφες έχουν γίνει πια ένα σώμα, μια ψυχή. Η προσωπικότητα της Λογικής έχει αφομοιωθεί ολοκληρωτικά από την προσωπικότητα της Τρέλας.

Απο το βιβλιο “Η Σκοτεινη Πλευρα του Ηλιου” της Χρυσας Δημουλιδου




Περί διατροφής.....!!!!!!

Από τον ήλιο παίρνουμε 125 θερμίδες και από τον αέρα 125 θερμίδες, σύνολο 250 θερμίδες. Αν δεν καίμε θερμίδες, θεωρητικά, δεν θέλουμε άλλη τροφή.

Ο πατέρας της Φυσιολογίας ακαδημαϊκός Παυλόβ στις αρχές του 20 αιώνα και έπειτα ακαδημαϊκοί Σατάλοβα και Ούγολεβ, υποστήριζαν ότι τα βακτηρίδια που ζουν στο στομάχι δεσμεύουν το άζωτο από την ατμόσφαιρα και παράγουν πρωτεϊνες και βιταμίνες.

Διάσημος φυσιολόγος Η. Σέτσενοβ και έπειτα Μ. Βολκόβσκϊ στα μέσα του 20ου αιώνα ανακάλυψαν τρεις οδούς δέσμευσης του αζώτου από τα βακτηρίδια στους άνω αναπνευστικούς οδούς, στο παχύ έντερο και από τα κύτταρα του οργανισμού.

Πριν περίπου 3 χρόνια το "Βήμα" δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο ο αρθρογράφος έλεγε, ότι σύμφωνα με τους επιστήμονες για να έχουμε καλή υγεία πρέπει να παίρνουμε κάθε μέρα 50 γρ. πρωτεϊνες. Όμως σε ένα νησί στο Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό ζει μια φυλή, η οποία παίρνει μόνο 25 γρ. πρωτεϊνων την ημέρα και είναι υγιέστατοι. Και ρωτάει ο αρθρογράφος..."Πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι, αφού πέρνουν μόνο 25 γρ, πρωτεϊνων ;

Από που παίρνουν τις υπόλοιπες πρωτεϊνες ; 
Από τον αέρα ;Ναι, από τον αέρα! Υπάρχουν στο στομάχι μας βακτηρίδια, τα οποία δεσμεύουν το άζωτο από την ατμόσφαιρα και παράγουν πρωτεϊνες και βιταμίνες!"

Από το βιβλίο μου Ουμανιστική χορτοφαγία. Διατροφή, υγεία, ηθική, πολιτισμός, μη βία

Βασίλης Καφαταρίδης, ολικά χορτοφάγος 10 χρόνια, ωμοφάγος/ χορτοφάγος 5 χρόνια




Ο Μύθος της πρωτεϊνης - η πρωτεϊνη στη χορτοφαγία..........!!!!!!!!!

Η πρώτη ερώτηση που μου κάνουν οι περισσότεροι όταν μαθαίνουν ότι είμαι χορτοφάγος (vegan), είναι η εξής: « από πού παίρνεις την πρωτεΐνη ;»

Είναι γεγονός ότι το ζήτημα της πρωτεΐνης, απασχολεί (αδίκως..!) σήμερα όχι μόνο τους αθλητές, αλλά και όσους αθλούνται ή ενδιαφέρονται για την υγεία τους.

Το θέμα της πρωτεΐνης πήρε μεγάλες διαστάσεις μετά το 1980 :  
1) με τη ραγδαία ανάπτυξη και διάδοση των συμπληρωμάτων διατροφής,

2) με τη προπαγάνδα των γαλακτοβιομηχανιών και

3) με τη «πλύση εγκεφάλου» των μέσων μαζικής ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε) σχετικά με τη απαραίτητη πρόσληψη κρέατος και αυγών σε καθημερινή βάση.

Και εσείς τους πιστέψατε..! Το ίδιο έκανα και εγώ. Κατανάλωνα 2 λίτρα γάλα (άπαχο!) και 2 φορές σάρκες (πτώματα!) σε καθημερινή βάση. Γιατί ως αθλητής, αλλά και ως γυμναστής – διατροφολόγος, τα θεωρούσα απαραίτητα. 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας αναλύσουμε το θέμα με απλή κοινή λογική, με βάση την ανατομική – φυσιολογική κατασκευή του ανθρωπίνου σώματος, χωρίς οικονομικά συμφέροντα και κατευθυνόμενες- κατασκευασμένες έρευνες.

Ψέμα 1 : «Οι αθλητές χρειάζονται 2–3 gr πρωτεΐνη ανά kg σωματικού βάρους». Ένα νούμερο που «διαφημίζεται» ως απαραίτητο για μέγιστη απόδοση, ανάπλαση, αλλά και μυϊκή ανάπτυξη. Πίσω από το μύθο αυτό βρίσκονται οι εκατοντάδες εταιρείες συμπληρωμάτων διατροφής (με τεράστιους ετήσιους τζίρους!), οι οποίες κατευθύνουν και στηρίζουν οικονομικά :

α) αθλητικά περιοδικά (κυρίως του bodybuilding), β) πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα, γ) αθλητιάτρους-διαιτολόγους, δ) ομοσπονδίες και συλλόγους, ε) επώνυμους προπονητές και στ) ελίτ αθλητές. Ο σκοπός τους προφανής. Το μέγιστο κέρδος σε σύντομο χρονικό διάστημα, με συνεχώς εναλλασσόμενα «νέα» προϊόντα, «απαραίτητα» ως συμπλήρωμα σε καθημερινή βάση.

Εκμεταλλεύονται τη δίψα και τη διάθεση των αθλητών για καλύτερη απόδοση, τάχιστη ανάρρωση, σωματική διάπλαση κ.α.

Η πρόσθετη κατανάλωση πρωτεΐνης σε μορφή κυρίως σκόνης, χρησιμοποιείται σχολαστικά καθημερινά, σχεδόν από όλους τους αθλητές.

Ψέμα 2 : « 3-5 μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων σε καθημερινή βάση», γιατί ισχυρίζονται ότι η πρωτεΐνη (καζεΐνη) είναι ανώτερης βιολογικής αξίας και ότι χρειαζόμαστε το ασβέστιο τους. 

Με τον έντονο συναγωνισμό μεταξύ τους, λανσάρονται συνεχώς «πιασάρικα» προϊόντα ως light, με φρούτα, με προβιοτικά, κατσικίσια, βιολογικά κ.α. Σήμερα όλοι οι Δυτικοί λαοί υποφέρουν από προβλήματα όπως αρθριτικά, διαβήτη, καρκίνο, δυσκοιλιότητα και κυρίως ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ!! Μα πώς; Αφού πίνουμε και τρώμε σε καθημερινή βάση το ασβέστιο μας από γαλακτοκομικά. Εδώ σας θέλω τώρα!!

Γιατί οι λαοί της Ανατολής (ΚΙΝΑ, ΙΑΠΩΝΙΑ, ΒΙΕΤΝΑΜ, ΤΑΙΒΑΝ κ.α.) οι οποίοι δεν καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα, (τους είναι τελείως άγνωστα) δεν πάσχουν από οστεοπόρωση;

Ψέμα 3 : «Για να κάνεις μυς πρέπει να τρως κρέας»

«Για να είσαι δυνατός και ενεργητικός, πρέπει να τρως κόκκινο κρέας (άπαχο)»

«Το Ψάρι 2-3 φορές την εβδομάδα, κάνει καλό στην καρδιά».

Για μένα προσωπικά αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα.

Vegan Bodybuilder

(Can you see it? It’s true..)

Σήμερα κατά μέσον όρο, ο άνθρωπος καταναλώνει 100-150 kg κρέας σε ετήσια βάση!!! 50 φορές περισσότερο από το 1940. Και τα νούμερα συνεχώς αυξάνονται, αποφέροντας τεράστια κέρδη στους εμπλεκόμενους κτηνοτρόφους, εμπόρους κρεάτων, μεσαζόντων πωλητών., σφαγείων, κρεοπωλείων. 

Τι γίνεται όμως με το θέμα της οικολογικής καταστροφής; Με την εκμετάλλευση και βάναυση – απάνθρωπη συμπεριφορά μας απέναντι σε εκατομμύρια ζώα του πλανήτη; Μόνο για την τέρψη της κοιλιοδουλείας μας;

Σήμερα οι μύθοι αυτοί κυριάρχησαν για 2 και μοναδικούς λόγους:

Α) λόγω της άγνοιας και αμάθειας των ανθρώπων και

Β) λόγω της αδιαφορίας τους. Και αυτό δεν ισχύει μόνο (ίσως δικαιολογημένα ) στους κοινούς καθημερινούς βιοπαλαιστές, αλλά και ανάμεσα στους περισσότερους αθλητές (κυρίως ΕΛΛΗΝΕΣ).

Η πολύωρη εξοντωτική προπόνηση, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η αμάθεια σε θέματα υγείας και διατροφής, έχει στρέψει τους περισσότερους συνειδητοποιημένους αθλητές στους «ειδικούς» διαιτολόγους και αθλητιάτρους. Και εδώ όμως η συνταγογράφηση συμπληρωμάτων δίνει και παίρνει. Η «κλασσική» διατροφή των 5-7 γευμάτων καλά κρατεί. Και όμως η αλήθεια απέχει πολύ από τα συνηθισμένα. Είναι τόσο απλή όσο και εύκολη στην εφαρμογή!

- Δε χρειάζεται να καταναλώνεις σκόνες πρωτεΐνης, χάπια αμινοξέων, κρεατίνη, γλουταμίνη, HMB, BCAA και άλλα τοξικά δηλητήρια. Επιβαρύνεις άσκοπα το συκώτι και τα νεφρά σου. Πετάς τα δύσκολα- κερδισμένα με τον ιδρώτα σου χρήματα σε επιτήδειους.

- Δε χρειάζεται να τρως καθημερινά αυγά. Εκτός αν θέλεις να αυξήσεις τη χοληστερόλη σου και να φράξεις τις αρτηρίες σου.

- Δε χρειάζεται καθημερινά να πίνεις γάλα και να τρως τυρί, γιαούρτι, κεφίρ, ξινόγαλα κ.α. Εκτός αν θέλεις να πάσχεις από αρθριτικά, οστεοπόρωση, αλλεργίες, άσθμα, καρκίνο.

- Δε χρειάζεται να τρως κρέατα. Ούτε τα λευκά (κοτόπουλο, γαλοπούλα, κουνέλι κλπ). Εκτός αν θέλεις να υποφέρεις από διαβήτη, προστάτη, νευρολογικά, αναιμία, κόπωση, καρκίνο, αρτηριοσκλήρωση.

- Δε χρειάζεται να τρως ψάρι. Ναι καλά διαβάζεις! Εκτός αν θέλεις στο σώμα σου PCB, κάδμιο, υδράργυρο, αρσενικό, μόλυβδο και όλα τα καλά των λυμάτων και αποβλήτων που ρίχνονται στις θάλασσες.

Τώρα θα μου πείτε.. και τι μένει φίλε; «από πού θα παίρνω την πρωτεΐνη μου;»

Από εκεί που την παίρνει ο γορίλλας, ο ρινόκερος, ο ελέφαντας, ο ταύρος, το άλογο και τόσα άλλα φυτοφάγα ζώα. Τα ισχυρότερα σε δύναμη, τα ευφυέστερα και ομορφότερα στο ζωικό βασίλειο είναι ζώα φυτοφάγα. 

Ο γορίλας (ο πραγματικός βασιλιάς της ζούγκλας) έχει το ίδιο DNA με μας σε ποσοστό 97%. Ρωτήστε τον από πού παίρνει την πρωτεΐνη του που σε σωματικό βάρος 250-400 kg αν μπορούσε να κάνει «πάγκο» θα σήκωνε 1200 kg. Εντυπωσιακό έτσι, για κάποιον που τρώει μόνο φρούτα, λαχανικά και ξηρούς καρπούς.

Η ταχύτερη ανάπτυξη του ανθρώπου συμβαίνει κατά τους πρώτους μήνες έως τα 2 χρόνια της παιδικής ηλικίας. Αυτό συμβαίνει όταν η αποκλειστική διατροφή του είναι το γάλα του θηλασμού που περιέχει μόλις 1,5%-6% πρωτεΐνη.

Κανένας αθλητής μέχρι και σήμερα δε μπόρεσε να μου απαντήσει πόσα γραμμάρια πρωτεΐνη χρειάζεται. Και όμως επαναλαμβάνει σαν παπαγάλος την μόνιμη ανησυχία όλων.

Πάμε στο «ζουμί» τώρα.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου :
1) Το ανθρώπινο σώμα χρειάζεται 5% -10% πρωτεΐνη σε σύνολο ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων.

2) Ένας αθλητής ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το βάρος (άλιπη σωματική μάζα) και την αθλητική δραστηριότητα του χρειάζεται ελαφρώς μεγαλύτερα ποσοστά πρωτεΐνης (έως 14%-20%)

3) Οι ανάγκες σε πρωτεΐνη καλύπτονται πλήρως με την πρόσληψη των κατάλληλων θερμίδων σε καθημερινή βάση.

4) Τα πρόσθετα πρωτεϊνικά συμπληρώματα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν χρειάζονται.

5) Οι ανάγκες σε πρωτεΐνες καλύπτονται εύκολα και με ασφάλεια, με μια εξολοκλήρου φυτοφαγική διατροφή (τροποποιημένη ανάλογα)

6) Οι φυτικές πρωτεΐνες είναι πλήρεις (περιέχουν και τα 8 βασικά αμινοξέα)

7) Η πρωτεΐνη δε χτίζει μυς. Η έντονη αναερόβια άσκηση (ΒΑΡΗ) κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Η πρωτεΐνη απλά αναπλάθει κατεστραμμένους ιστούς.

8) Δε χρειαζόμαστε καθόλου πρωτεΐνη. Πώς; Ναι καλά διαβάζετε! Το σώμα χρειάζεται τους δομικούς λίθους της πρωτεΐνης. Δηλαδή τα αμινοξέα. Και αυτά τα παίρνει εύκολα και χωρίς κόπο, κυρίως από τα φυλλώδη πράσινα λαχανικά.

9) Το συκώτι χρησιμοποιείται ως δεξαμενή ανακύκλωσης για τα αμινοξέα. Έτσι ότι δεν προσλαμβάνεται άμεσα από τη διατροφή, απλά δανείζεται «από τις αποθήκες».

Φίλε αθλητή! Απέκτησε γνώση. Ενημερώσου. Ψάξε το θέμα. Σε θέλω ξύπνιο, δραστήριο, ενεργητικό σε όλα τα επίπεδα έκφρασης της ζωής. Σταμάτα να δέχεσαι αμάσητα, την πλύση εγκεφάλου σχετικά με την πρόσθετη λήψη πρωτεΐνης.

Δράσε τώρα… Αύριο μπορεί να είναι  ήδη πολύ αργά για την υγεία σου!..




Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Ο κισσός και η βελανιδιά - Χόρχε Μπουκάϊ.......!!!!!!!!

                     
Στον κήπο ενός παλιού, εγκαταλελειμμένου σπιτιού, φύτρωσαν την ίδια μέρα ένας κισσός και μια βελανιδιά.

Ο πρώτος κατάλαβε αμέσως πως ο δρόμος του ήταν ο ουρανός και προορισμός του ο ήλιος, χάρη στον οποίο γεννήθηκε. Έπρεπε να αφιερώσει όλο του το είναι για να στραφεί προς το φως. Και, πιστός στην απόφασή του, σύρθηκε με λίγη αηδία μέχρι τον τοίχο, τον μοναδικό τοίχο του παλιού σπιτιού που στεκόταν όρθιος, κι άρχισε να σκαρφαλώνει πάνω του.

Ο δεύτερος βλαστός, της βελανιδιάς, αισθάνθηκε πως χρώσταγε την ύπαρξή του στη γη, το νερό και τα ορυκτά που τον είχαν θρέψει στις πιο σκοτεινές του μέρες. Ήξερε πως χρειαζόταν τον ήλιο, αλλά, για να μπορέσει να στρέψει τα κλαδιά του προς αυτόν, έπρεπε πρώτα να φτιάξει ένα σταθερό κορμό, που πάνω του θα αναπτύσσονταν τα κλαδιά. Η διαίσθησή του, του έλεγε πως πρώτα χρειαζόταν σταθερές ρίζες.

Για κάποιον καιρό, οι δύο νεοφερμένοι κάτοικοι του κήπου αφιερώθηκαν ο καθένας με τον τρόπο του στην ανάπτυξή τους.

Μια μέρα, ο κισσός ανακάλυψε από ψηλά την κουρασμένη βελανιδιά, που μόλις ξεχώριζε ανάμεσα στα χόρτα.

“Γειά σου νάνε” είπε κοροϊδέυοντας, “είναι κρίμα που δεν μπορείς να απολαύσεις το τοπίο που φαίνεται από ΄δω…”

“Ναι…” είπε η βελανιδιά. “Αλλά πρέπει να φροντίσω τις ρίζες μου, για να αποκτήσω γερό κορμό πάνω στον οποίο θα μεγαλώσω”.

Πέρασαν οι μήνες και μετά τα χρόνια. Ο κισσός, δυνατός πια, κάλυπτε σχεδόν ολόκληρο τον τοίχο και συνέχιζε να κοροϊδεύει που και που το μικρό μέγεθος της χοντρής βελανιδιάς – σκέτο ξύλο και τραχιές ρίζες.

Μια νύχτα συνέβη αυτό που κανείς δεν φανταζόταν. Μια φοβερή και άγρια καταιγίδα ξέσπασε πάνω από το παλιό σπίτι.

Ο κισσός αρπάχτηκε με τις μικρές του ρίζες από τον τοίχο, για να μην ξεριζωθεί από τον άνεμο και το χαλάζι. Η βελανιδιά κρατήθηκε γερά από τις ρίζες της, βαθιά χωμένες στη γη, και προστάτεψε τα φύλλα της με τον κορμό της.

Όλα έγιναν σε μια στιγμή: ένας κεραυνός άστραψε στο σκοτάδι και, σαν σκληρή φωτογραφία, φώτισε το δευτερόλεπτο που ο τελευταίος όρθιος τοίχος του σπιτιού γκρεμιζόταν με θόρυβο, και μαζί του έπεφταν στη γη και τα πιο ψηλά βλαστάρια του κισσού…..

Σε μια σχέση και οι δύο είναι βελανιδιές. Και βέβαια, μπορούν να μεγαλώνουν στον ίδιο κήπο, αλλά, όπως λέει και ο Χαλίλ Γκιμπράν, “κανένας στη σκιά του άλλου”. Όπως μας μαθαίνει και το παραμύθι που μόλις είπαμε,κανένα από τα δύο αυτά δέντρα δεν μπορεί να μεγαλώσει μπλεγμένο με το άλλο,κανένα δεν πρέπει να σέρνεται στον τοίχο για να ψηλώσει κι άλλο,κανένα δεν μπορεί να σταθεί εξαρτημένο από κάποια εξωτερική δύναμη,κανένα που να στηρίζεται σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα ίδια του τα πόδια.

Η αγάπη είναι να μεγαλώνουν και οι δύο σύντροφοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον. Μετριέται με την ανανεωμένη επιθυμία για ανάπτυξη που μου δίνει η παρουσία σου, με τη χαρά να μοιραζόμαστε το φως και με την απολαυστική συνάντηση των ριζών και των κλαδιών μας.

Αλλά ο έρωτας ποτέ δεν μετριέται με την απόφαση να ρισκάρω να σε παρασύρω στην πτώση μου.

Το να αγαπάς χωρίς να εξαρτάσαι είναι , αναμφίβολα, μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καθημερινής μάχης για μια ευτυχισμένη ζωή. Και το να μην εξαρτάσαι δεν κοστίζει λίγο – σε καμία περίπτωση. Ένας άνθρωπος αυτοεξαρτημένος, πάντα θα κατηγορείται από εκείνους που αφήνονται σε άνετες και προβλέψιμες εξαρτήσεις, ως υπερόπτης, ανόητος, σκληρός ή επιθετικός – για να μην πω αντικοινωνικός, μισάνθρωπος ή εγωιστής.

Εκείνοι που έχουν μάθει να μην εξαρτώνται, δεν επιτρέπουν ούτε και στους άλλους να εξαρτηθούν απ’ αυτούς. Ξέρουν πως και στις δύο άκρες τις αλυσίδας, και ο σκλάβος και ο αφέντης είναι θύματα σκλαβιάς, και την απορρίπτουν. Αρνούνται να γίνουν κρεμάστρες για ξένα καπέλα και δεν θέλουν να βασιστούν σε άλλους για να καταφέρουν οτιδήποτε.

Μπορείς να κολλήσεις ένα κομμάτι σελοτέιπ στο χέρι σου.

Αν το κάνεις με προσοχή, η ένωση μένει σταθερή και διατηρείται.

Μπορείς να το ξεκολλήσεις και να το κολλήσεις ξανά, αλλά η αποτελεσματικότητα δε θα ‘ναι η ίδια με την πρώτη φορά.

Μπορείς να το επαναλάβεις πολλές φορές, αλλά κάθε φορά η κόλλα θα κρατάει λιγότερο.

Ο λόγος είναι προφανής…Κάθε φορά, κομματάκια από το δέρμα σου, μικρά και αόρατα, ξεριζώνονται από το τράβηγμα.

Είναι αυτά τα μικροσκοπικά θραύσματα που εμποδίζουν την ένωση να ξαναγίνει σταθερή και διαρκής.

Είναι το σύνολο όλων αυτών των θραυσμάτων που τελικά, μια μέρα, κάνουν την ταινία να μην κολλάει πια..




Αν δεν καώ εγώ – αν δεν καείς εσύ - πως θα γενούνε τα σκοτάδια φως ;


Τον πιο παλιό καιρό ζούσε εδώ μία κοινότητα Ανθρώπων. Γύρω απ’τις τρεις μεριές του οικισμού, ήταν το Μαύρο Δάσος. Και από την τέταρτη, η απέραντη στέπα. Για πολύ καιρό ο ήλιος έλαμπε και ο ουρανός ήταν γαλάζιος, και έτσι οι Άνθρωποι ήταν γενναίοι και ευτυχισμένοι.

Μα κάποια μέρα, ήρθανε απ’την στέπα άλλοι Άνθρωποι, πιο νέοι, πιο βάρβαροι, πιο δυνατοί και έδιωξαν τους πρώτους, βαθιά μέσα στο Μαύρο Δάσος. Έλη τους περικύκλωσαν και βάλτοι και το σκοτάδι ήτανε πυκνό. Άρχισαν να πεθαίνουν, ο ένας μετά τον άλλο, απ’τα κουνούπια και τον μολυσμένο αέρα. 
Τότε, γυναίκες και παιδιά, αρχίσανε τους θρήνους και όλοι μαζί καθίσαν να σκεφτούν σαν τι θα κάνουν.

- Δυό δρόμοι ανοίγονται για μας.
Ο ένας, προς τα πίσω. Μα εκεί, βρίσκονται οι δυνατοί εχθροί μας.

Ο άλλος μπροστά, πέρα απ’τα Μαύρα Δάση, εκεί που τα μεγάλα δέντρα, με τα πανίσχυρα κλωνιά τους αγκαλιάζονται κι οι κόμποι απ’τις γυμνές τους ρίζες βυθίζονται βαθιά, στη λιπαρή τη λάσπη.

Και το σκοτάδι ήταν πυκνό και τα μεγάλα δέντρα – δέντρα πέτρινα - στεκόντουσαν βουβά και ακίνητα, μέσα στο μαύρο θάμπος και πιο σφιχτά πλησίαζαν το να το άλλο, τριγύρω στους Ανθρώπους. Μα εκείνοι είχαν συνηθίσει την απλωσιά της στέπας και πιο πολύ τους στένευε το Δάσος, παρά θηλιά κρεμάλας στο λαιμό τους.

Και η Ώρα χτύπησε Έντεκα. Και όμως, κάποτε ήταν δυνατοί και θα μπορούσαν να νικήσουν. Μα τώρα, κάτω απ’τα πυκνά κλαδιά, χάθηκε η ψυχή και – ίσως - το σώμα. Και οι θρήνοι γέννησαν την Φρίκη. 
Και οι Μάνες κλαίγανε τους πεθαμένους. Και οι ζωντανοί αλυσοδέθηκαν από τον Φόβο. Λόγια δειλίας άρχισαν να ακούγονται μέσα στο Δάσος. Και ήθελαν στους εχθρούς να παν και γονατίζοντας να τους προσφέρουν τη λευτεριά τους.

Και είπε ο Ντάνκο :
- Σύντροφοι, δεν κυλάει η πέτρα με την σκέψη μόνο. Όποιος δεν κάνει τίποτε, δεν του συμβαίνει τίποτε. Γιατί να σπαταλιέται η δύναμή μας στον καημό; Πάμε στο Δάσος και ας το περάσουμε ως πέρα. Σίγουρα θα χει κάποιο τέλος. Όλα στον Κόσμο έχουν ένα τέλος. Εμπρός λοιπόν!

- Οδήγησε μας, με μια φωνή είπανε όλοι. Και ξεκίνησαν.

Και σε κάθε βήμα, ο Βάλτος – άπληστο σάπιο στόμα - καταβρόχθιζε Ανθρώπους. Σαν φίδια απλωθήκανε παντού οι ρίζες και κάθε βήμα το πληρώνανε με αίμα. Περπάτησαν πολύ καιρό και όλο πύκνωναν τα σκοτάδια. Κουράστηκαν και άρχισαν να γκρινιάζουν για τον Ντάνκο και έλεγαν πως, άδικα, νέος και άπειρος τους έσυρε εδώ κάτω – κι ας είχαν όλοι τους συμφωνήσει.

Και κάποτε, στο Δάσος μπόρα ξέσπασε. Και έγινε το σκοτάδι πιο μαύρο και απ’της Κόλασης τις νύχτες. Μα ο Ντάνκο περπατούσε πάντα εμπρός. Και τα κλαδιά των δέντρων τους κυκλώσανε. Και κεραυνοί σκίζανε τον αιθέρα. Όλο δυνάμεις και πιο λίγες τους απόμεναν. Μα εκείνος περπατάει πάντα μπρος – «ένας αυτός, και ζει για χίλιους». 
Τσάκισαν και έχασαν το θάρρος τους και ρίξανε το φταίξιμο στον Ντάνκο.

- «Σας οδηγώ εγώ», μας είπες! - Σας οδήγησα. Μα εσείς; Σέρνεστε όλο πιο πολύ στη λάσπη, μπουσουλώντας με τα τέσσερα, σα ζώα. Σκοτείνιασαν τα μάτια τους και φάνηκε μέσα σ’αυτά η λάμψη του θανάτου. «Κοίτα τους», μονολόγησε, «πριν όλοι φίλοι, τώρα όλοι τους θηρία» και λάμψανε τα μάτια του σαν φάροι. 

Και βλέποντάς το αυτό, σκέφτηκαν πως τρελάθηκε και πως, γιαυτό - έτσι ζωηρά - φλογίστηκε η ματιά του και φυλάχτηκαν. Και σαν κοπάδι λύκων – που θήραμα μυρίστηκε- μαζεύτηκαν, γιατί περίμεναν πως θα ριχτεί πάνω τους πρώτος. Και άρχισε να στενεύει γύρω του ο κλοιός. Και αυτός κατάλαβε τη σκέψη τους και η σκέψη γέννησε στην φλογερή καρδιά του το παράπονο. Και όλο το Δάσος άρχισε να ψέλνει το μαύρο, πένθιμο τραγούδι του. Και ο κεραυνός βροντάει και η βροχή πέφτει ασταμάτητα.

- «Αν δεν καώ εγώ –αν δεν καείς εσύ - πως θα γενούνε τα σκοτάδια φως;» φώναξε, κι απ’τη Βροντή πιό δυνατά. Και έσκισε με τα χέρια του το στήθος του και έβγαλε από μέσα την καρδιά του και την κρατάει ψηλά, απ’τα κεφάλια πάνω των Ανθρώπων. Αναλαμπάδιασε η Καρδιά – σαν ήλιος- και το σκοτάδι διαλύθηκε μέσα στο φως. Και οι Άνθρωποι –κατάπληκτοι - μαρμάρωσαν.

-Εμπρός, φωνάζει ο Ντάνκο και ρίχνεται μπροστά, στην πρωτινή του θέση, ψηλά κρατώντας την Φλεγόμενη Καρδιά του -που φώτιζε την Μοίρα των Ανθρώπων. Τον ακολούθησαν σαν μαγεμένοι. Το Δάσος αντιβούισε έκπληκτο, μα η βοή του πνίγηκε στον Ήχο των Χρωμάτων. Και τώρα πέθαιναν, μα πέθαιναν δίχως παράπονα και παρακάλια. 

Έτρεχαν γρήγορα μπροστά, με γενναιότητα το Φως του Φάρου ακολουθώντας – την Καρδιά του. Και ο Ντάνκο πάντα προχωρούσε προς τα εμπρός και η Φλόγα της Καρδιάς του όλο φούντωνε και φούντωνε. Και τέλειωσε το Δάσος. Και έμεινε πίσω τους, βουβό. Και στα λιβάδια πέρα, στη μεγάλη στέπα σαν ξεμύτισαν, λούστηκαν ξαφνικά από ηλιόφως και καθαρό αέρα ξεπλυμένο απ’την βροχή. 

Και έλαμψε ο ήλιος και πέρα, το ποτάμι, σαν φιδίσιο σώμα αντιφέγγισε. Σουρούπωνε. Κατά το λιόγερμα, άρχισε να φαντάζει κόκκινο – σαν αίμα - το ποτάμι. Και εκείνος, χαμογέλασε περήφανα.

Και έγινε η Ώρα, Δώδεκα. Στο χώμα πέφτει και η Μάνα Γη προστάζει, και λουλούδια τον αγκάλιασαν. Και δεν τον πρόσεξε κανείς πού έπεσε κάτω. Και μόνο η γενναία του Καρδιά ακόμα άναβε. Και ένας, την πρόσεξε. Και –φοβισμένος- με το πόδι του την πάτησε. Και η Φλογερή Καρδιά του Ντάνκο, χάθηκε για πάντα.»

Η ιστορία του Ντάνκο είναι από το βιβλίο του Μαξίμ Γκόργκι :Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο και άλλα διηγήματα.

Το παραμύθι αυτό θεωρείται ένα από τα καλύτερα κείμενα του κλασικού Σοβιετικού συγγραφέα . Βεβαίως, ο συμβολισμός του παραπέμπει ευθέως στο γνωστότερο μύθο του Προμηθέα δεσμώτη.

Το ''Adagio "(2000), είναι μια αριστουργηματική δεκάλεπτη ταινία κινουμένων σχεδίων που δημιουργήθηκε από τον Garry Bardin πάνω στο θέμα του Ντάνκο . Χρησιμοποιήσε την τεχνική αναδιπλωμένου χαρτιού γνωστή επίσης ως τεχνική origami , γιατί αισθάνθηκε ότι η ιδέα του" Adagio "και η οπτικοποιησή της απαιτεί το χαρτί ως το ιδανικό υλικό. Χρειάστηκαν εννέα μήνες για να γίνει το "Adagio". Η μουσική που ακούγεται είναι το Adagio σε G minor.

                          

http://www.antikleidi.com

Οι έρωτές μας κι οι ζωές ένα μεγάλο φέσι......!!!!!!!!

Μαμά κλαίς;
Μαμά μην πας σήμερα στη δουλειά. Πάρε και πες τους ότι δε θα πας. Ο μπαμπάς της Ελένης δε δουλεύει εδώ κι ένα χρόνο κι η μαμά της αντί να χαίρεται του φωνάζει και μετά κλαίει κι εκείνη.

..."Άγιε Βασίλη δώσε μου το έλκηθρο μια ώρα, να κουβαλήσω τσι καημούς που μου' χεις κάνει δώρα"...για τους ατελείς της καθημερινότητας :

Τρέξτε ξοπίσω από κείνους που σιγοτραγουδούν στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο. Που σηκώνονται για να καθίσεις, που σκορπάνε χαμόγελα στο πρωινό της Δευτέρας, που μοιράζουν καλημέρες εκεί που δεν τις περιμένεις. Που δε γκρινιάζουν για τη δουλειά που έχουν ή για κείνη που έχασαν. Που κρύβουν καραμέλες στις τσέπες.

Τρέξτε ξοπίσω από τα κορίτσια με τα αχτένιστα μαλλιά, τα φαγωμένα νύχια και τα μάλλινα σκουφιά. Τα μεγάλα σκουλαρίκια και τις πολύχρωμες τεράστιες τσάντες. Κρύβουν τετράδια και σημειώσεις μιας αξέχαστης εφηβείας που ποτέ δεν ξέχασαν και δεν απαρνήθηκαν.

Τρέξτε ξοπίσω από κείνους που ξέρουν να περιμένουν, που φωνάζουν από έρωτα κάτω από τα μπαλκόνια, που σκαρφίζονται στιχάκια, που γρατζουνάνε κιθάρες, που ξημερώνονται στα παγκάκια, που είναι οι κολλητοί εκείνου του διαφορετικού και τον υπερασπίζονται μέχρι τέλους. 

Που μοιράζονται το νοίκι, που κουβεντιάζουν στις γειτονιές, που δίνουν το τελευταίο κέρμα στους μοναχικούς και τους πλανόδιους, που δεν απογοητεύονται, που διαβάζουν και δεν εξαφανίζονται πίσω από οθόνες και φαγωμένους τοίχους, που κάνουν λάθη και συνεχίζουν.

Κρατηθείτε σφιχτά από τους μεγαλόκαρδους, τους μεγαλοπρεπείς με τα ανοιχτά μυαλά. Που θυμούνται τον ανθρώπινο πόνο και ουρλιάζουν στην αδικία. Που ξεφωνίζουν τις ψεύτικες πόζες και τα στημένα πρόσωπα. 

Που λερώνονται όταν τρώνε, που κυλιούνται στο χορτάρι, που περπατάνε ξυπόλυτοι στην άμμο, που ματώνουν τα γόνατα κλωτσώντας μπάλες, "λυγίζουν σίδερα, τρώνε καρφιά". 

Αγαπήστε εκείνες που φτιάχνουν χάρτινες γιρλάντες κι έχουν σπυράκια στα μάγουλα και σύρματα στα δόντια, θα μεγαλώσουν υπέροχα!, τα αγόρια με τα αναψοκοκκινισμένα μούτρα και τα φανερά δάκρυα στα μάτια, τους γέρους που παίζουν κολτσίνα στα καφενεία και τις γριές που μαγειρεύουν δίχως να βαρυγκωμούν, που μεγαλώνουν στρατιές τα εγγόνια και τα κοιμίζουν στα σανίδια τα καλοκαίρια, με τα φιδάκια να σιγοκαίνε στις εξώπορτες.

Κρατήστε σφιχτά τους ενήλικες που δε μετάνιωσαν, δεν στριμώχτηκαν στα ψέματα, δε βολεύτηκαν στη μοναξιά τους, δεν κρύβονται στα κρεβάτια τους, που κάνουν έρωτα, που βλέπουν όνειρα, που μιλάνε, που ξύνουν παλιές πληγές, που τσαλακώνονται, που αποκοιμιούνται σε μιαν αγκαλιά και αγκαλιάζουν τα παιδιά τους, που βουτάνε στις συγγνώμες κι ακούν δυνατά τη μουσική, που δε διαβάζουν στατιστικές, είναι σκράπες στα μαθηματικά, δεν ξέρουν να δένουν τη γραβάτα τους και πιάνουν την κοιλιά τους απ 'τα γέλια.

"Ακούστε την ιστορία" του γέρου που έφυγε νωρίτερα από την κυρά του, γιατί δεν άντεχε να την βλέπει άρρωστη τα δύο τελευταία χρόνια. 

Εκείνος που έπαιρνε όλο κι όλο μισό χάπι για την πίεση, που σήκωνε σκαλωσιές μέχρι τα 70, που άσπρισε εκεί γύρω πάλι, που γεννήθηκε με ένα νεφρό κι αυτό νταμάρι από τις πέτρες, που εξορίστηκε, που υπήρξε προστάτης σε 5 στόματα, γιατί έμεινε ορφανός από παιδί, που έκανε μετανάστης στη Γερμανία, αφήνοντας το μοναδικό παιδί του κι αυτό κορίτσι πίσω στην πατρίδα με τον αδελφό του, που περπάτησε με ένα καλοσυντηρημένο βόλι στο πόδι, από κείνα που δεν ενοχλούν, αλλά μαθαίνεις να ζεις μαζί τους. 

Εκείνος που μεγάλωσε εγγόνια, που έκανε φίλους, που είπε παραμύθια κάτω από τις κουβέρτες, που κερνούσε τον ταχυδρόμο το ρεγάλο του, κάθε φορά που του έφερνε τη μικρή σύνταξη, που άκουγε τα μικρά 45αρια στο παλιό του πικάπ, που περπάτησε δρόμους, ένας άνθρωπος του βουνού, που νικήθηκε από έρωτα και 3 μέρες μετά τον ακολούθησε εκείνη κι ας πίστευαν όλοι ότι δεν είχε αντιληφτεί τίποτα.

Τρεχάτε μήπως και προλάβετε "να βγάλετε τα τραπεζάκια σας έξω", να ανάψετε φωτιές με τα λόγια σας, να τινάξετε την αρμύρα από τα μαλλιά σας, να φυτέψτε λουλούδια, να μεθύσετε από έρωτα, να μάθετε έναν ποιητή, να γνωρίσετε ένα ζωγράφο, να λατρέψετε έναν αθώο, να αγαπήσετε έναν επαναστάτη, να μισήσετε ένα φασίστα, να κοιμηθείτε κάτω από μια γέφυρα, να ψάξετε σε πηγάδια για χαμένα φεγγάρια μιας ζωής που δεν θα σας περιμένει και δεν θα σας λυπηθεί ποτέ.




Αθηνάς Τερζή

40 ερωτήματα ζωής......!!!!!!!!

Όταν έχετε λίγο ελεύθερο χρόνο να σκεφτείτε, θα ήταν χρήσιμο να εξετάσετε τις παρακάτω ενδιαφέρουσες και προκλητικές ερωτήσεις..!!

Αν πράγματι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να κάνουμε λάθος;

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να είσαι ζωντανός και να ζεις πραγματικά;

Γιατί οι θρησκείες παρόλο που κηρύσσουν την αγάπη, προκαλούν τόσους πολέμους;

Είστε ο τύπος του φίλου που θα θέλατε να είχατε φίλο;

Ο έρωτας ισούται με το σεξ;

Αν η ευτυχία ήταν το νόμισμα μας, ποια δουλειά θα σας έκανε πλούσιους;

Κάνετε αυτό που πιστεύετε, ή συμβιβάζεστε;

Αν η μέση διάρκεια ζωής του ανθρώπου ήταν τα 40 έτη, πόσο διαφορετικά θα ζούσατε τη ζωή σας;

Ανησυχείτε περισσότερο για το να κάνετε σωστά τα πράγματα, ή αν κάνετε τα σωστά πράγματα;

Αν γνωρίζατε ότι όλοι επρόκειτο να πεθάνουν αύριο, ποιον θα επισκεπτόσασταν σήμερα;

Αν μπορούσατε να δώσετε μόνο μία συμβουλή σε ένα νεογέννητο, ποια θα ήταν αυτή;

Ποιο είναι αυτό που δεν έχετε κάνει και πραγματικά θα θέλατε να κάνετε; Τι σας κρατά πίσω;

Έχει γίνει ποτέ πραγματικότητα ο μεγαλύτερος φόβος σας ;

Θα θέλατε να έχετε λιγότερη δουλειά να κάνετε, ή περισσότερη δουλειά που πραγματικά σας αρέσει να κάνετε;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αφουγκραστήκατε τον ήχο της αναπνοής σας;

Τις αποφάσεις τις παίρνετε για τον εαυτό σας, ή αφήνετε τους άλλους να τις πάρουν για σας;

Αν είχατε αμύθητη περιουσία αλλά έπρεπε απαραίτητα να εργάζεστε, τι δουλειά θα επιλέγατε να κάνετε;

Όταν φτάσετε 90 ετών, τι θα έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς;

Τι έχετε μετανιώσει περισσότερο μέχρι τώρα στη ζωή;

Αν ήσασταν στις πύλες του παραδείσου και ο Θεός σας ρωτούσε: «Γιατί πρέπει να επιτρέψω να περάσετε;", τι θα απαντούσατε;

Ποιο μικρό πράγμα θα μπορούσατε να κάνετε για να κάνετε καλύτερη την ημέρα κάποιου άλλου;

Τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που δοκιμάσετε κάτι καινούργιο;

Ποιο μάθημα ζωής πήρατε με τον δύσκολο τρόπο;

Σε τι θα προτιμούσατε να είχατε δώσει περισσότερο χρόνο τα προηγούμενα πέντε χρόνια;

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του ζω και υπάρχω;

Αν όχι τώρα, τότε πότε;

Κάνατε κάτι τελευταία που αξίζει να θυμόσαστε μετά από καιρό;

Αν έπρεπε να διδάξετε κάτι, τι θα ήταν αυτό;

Είναι λάθος να κλέψει ένα πεινασμένο παιδί;

Τι σας ανεβάζει όταν η ζωή σας πάει στραβά;

Μετανιώσατε για κάτι που δεν είπατε ή δεν κάνατε;

Γιατί σκεφτόμαστε περισσότερο τους άλλους όταν φεύγουν;

Είναι πιο σημαντικό να αγαπήσετε ή να αγαπηθείτε;

Αν ο γιατρός σας έδινε πέντε χρόνια ζωής, τι θα προσπαθούσατε να κάνετε;

Μπορεί να υπάρξει ευτυχία χωρίς θλίψη;

Για ποιο πράγμα θα θέλετε να σας θυμούνται μετά το τέλος της ζωής σας;

Υπάρχει το τέλειο;

Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;

Είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι όμορφο σε κάποιον και δεν περιμένατε τίποτα για αντάλλαγμα;





Ένα προτότυπο γράμμα στον Άγιο Βασίλη......!!!!!!

Κάθε χρόνο σου ζητώ, να μου φέρεις κάτι. Φέτος αλλάζουνε τα πράγματα. Δεν θέλω να μου φέρεις, κάτι. Θέλω να μου πάρεις.

Θέλω να πάρεις από κοντά μου, το γραμματοκιβώτιο με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τους φακέλους της εφορίας με την έκτακτη εισφορά, και τις άλλες ειδοποιήσεις της εφορίας. Θέλω να μου πάρεις το άγχος που έχω συνεχώς και την θλίψη που νιώθω καθημερινά. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις, την Μέρκελ, τον Σαρκοζί, τον Τόμσεν, την Λαγκάρντ, τον Αλταφάζ και όσους άλλους βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο και στον ξύπνιο μου. Μαζί με αυτούς θέλω να μου πάρεις όσους μαυρίζουν την ζωή τη δική μου και όλων όσων συζητώ, τον Λουκά, τον Γιώργο, τον Αντώνη και τον άλλον τον Γιώργο. 

Θέλω να πάρεις όλους τους ψεύτες και τους απατεώνες που θέλουν να με σώσουν χωρίς να με έχουν ρωτήσει και χωρίς εγώ να θέλω να σωθώ από αυτούς. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις, τα δελτία ειδήσεων… μάλλον όχι τα δελτία ειδήσεων αλλά όσους είναι μέσα, ή περίπου όλους. Ξέρεις εσύ. Θα σου το έχουν ζητήσει και άλλοι.

Θέλω να μου πάρεις, επίσης, όλους αυτούς που με κοροϊδεύουν μέσα στα μάτια μου, νομίζοντας ότι εγώ δεν το καταλαβαίνω και μαζί με αυτούς θέλω να μου πάρεις την αγωνία που μου προκαλούν. Και την αηδία. Και την σιχαμάρα. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις όλους τους εφιάλτες και από τα κακά όνειρα, άφησε μου μόνο την ώρα που ξυπνώ και συνειδητοποιώ ότι ήταν όνειρο. Επίσης θέλω να μου πάρεις και τα καλά όνειρα. Αυτά μεγαλώνουν την ανασφάλειά μου. Δεν είναι πολλά έτσι κι αλλιώς.

Θέλω να μου πάρεις τα μάτια των άλλων, που με κοιτάνε συνεχώς. Αυτό δεν το αντέχω καθόλου. Όπως δεν αντέχω τα δάκρυα. Δεν φταίνε αυτοί. Εγώ φταίω, αλλά επειδή δεν μπορείς και δεν πρέπει να πάρεις εμένα, πάρε αυτούς.

Θέλω να μου πάρεις ότι τόλμησα να σκεφτώ και δεν τόλμησα να κάνω. Γιατί με εμπόδισες;

Θέλω να μου πάρεις τα λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ, και τα γέλια που δεν έγιναν ποτέ. Έτσι κι αλλιώς μου είναι ποια άχρηστα. Για τα λόγια που ειπώθηκαν δεν σου ζητάω τίποτα, γιατί έτσι κι αλλιώς τα πήρε ο αέρας. Ξέρεις εσύ.

Θέλω να μου πάρεις τον κομπασμό και την έπαρση που κυβερνάει, τον τόπο μας. Όλους αυτούς του ανίκανους και όλους εκείνους τους αδίστακτους. Πάρε μαζί τους και ότι σάπιο και σαθρό, είπαν και έφτιαξαν. Ξέρεις εσύ.

Θέλω ακόμη, να μου πάρεις την σιγουριά που είχα για το αύριο και τον φόβο που έχω για το σήμερα, εγώ και όλοι οι υπόλοιποι.

Θέλω τέλος, να μου πάρεις, όλες τις άσχημες μέρες που έρχονται. Ακούω ότι θα είναι πολλές. Και αν δεν μπορείς να πάρεις το «άσχημες», πάρε τουλάχιστον το «πολλές».

Σε ευχαριστώ που με διάβασες.

ΥΓ. Επίσης ξέρω εδώ και χρόνια ότι δεν υπάρχεις, αλλά φέτος δε με νοιάζει. Ξέρεις εσύ.

Θύμιος Κ.

 


Συσσώρευση ψυχικής ενέργειας......!!!!!!!!

Η συσσώρευση ψυχικής ενέργειας θα πρέπει να είναι η πιο βασική μας ενασχόληση και μελέτη εδώ στη γη. Κι αυτό γιατί η πληρότητα σε ψυχική ενέργεια είναι η βάση για την υλική ευημερία, για την φώτιση του νου, για το κοντρόλ του εαυτού, για την υγεία, για τη δημιουργικότητα και τη συνειδητή ζωή – καθώς η ψυχική ενέργεια είναι η τροφή της συνειδητότητας. Ένα ποτήρι ξέχειλο με ψυχική ενέργεια, μάς επιτρέπει να κάνουμε πολύτιμα breakthrough στη ζωή μας.

Η ψυχική ενέργεια είναι η ίδια η ζωή.
Αντίθετα, η σπατάλη της ψυχικής ενέργειας, μάς κάνει να λειτουργούμε αυτόματα, χωρίς έμπνευση, να είμαστε μηχανικά όντα, σκλάβοι του σώματος, των επιθυμιών και σκλάβοι επίσης άλλων ανθρώπων και διαφόρων υποβολών. Η έλλειψη ψυχικής ενέργειας είναι η αιτία της φτώχιας σε όλα τα επίπεδα.

Η σπατάλη της ψυχικής ενέργειας γίνεται βασικά μέσα απ’ το σεξ, τις λάθος τροφές και τις ηδονές γενικά, την λάθος χρήση του λόγου και τη πολυλογία, τις πολλές επαφές και την διάσπαση της προσοχής στα φαινόμενα των αισθήσεων. 

Πραγματικά, ο κόσμος μας εδώ στη γη και ο τρόπος που λειτουργούν οι κοινωνίες προγραμματίζουν τον άνθρωπο να ζει απ’ το πρωί ως το βράδυ μια ζωή σπατάλης της ψυχικής του ενέργειας. Κι έτσι μένει ένα μηχανικό ον, που δεν μπορεί να φωτιστεί και να αποκτήσει το κοντρόλ του εαυτού του.

Τότε αφήνεται στην «τυχαιότητα», νομίζει ότι όσα του συμβαίνουν είναι τυχαία, καθώς ο νους του λόγω έλλειψης ψυχικής ενέργειας δεν μπορεί να κάνει τις διασυνδέσεις εκείνες που θα του δείξουν τις αιτίες των όσων τού συμβαίνουν.

Η έλλειψη διαλογισμού επίσης, δεν μάς επιτρέπει να ανανεωθούμε και να προσλάβουμε τις νέες κοσμικές ενέργειες που ανά τακτά χρονικά διαστήματα στέλνουν στη γη ανώτερες πηγές. Με την έλλειψη διαλογισμού, μένει ο άνθρωπος στο ίδιο συνειδησιακό επίπεδο, κάτι που αργά ή γρήγορα θα φέρει κρίσεις, γιατί έτσι εναντιώνεται στην εξέλιξη.

Μια ζωή με ρυθμό, συνοχή, συγκέντρωση, μια ζωή με σαφή στόχο (το Θείον και την Αθανασία), μια ζωή διαλογισμού και χαράς, συνδυασμένη με υπηρεσία στο κόσμο και με υγιεινή, καθαρή, φυσική διατροφή, θα μάς επιτρέψουν να αυξήσουμε τη ψυχική μας ενέργεια.

Η εγκράτεια, έρχεται σαν αποτέλεσμα ενός σαφούς πνευματικού οράματος και στόχου, και όχι σαν μια άχαρη καταπίεση. Με την εγκράτεια, το ποτήρι της φυσιολογίας μας γεμίζει με ύδωρ ζωής και πραγματώνει χαρούμενες υπερβάσεις…




Τα 13 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι......!!!!!!!

Τι είναι αυτό που κάνει τους επιτυχημένους επιχειρηματίες «ανθεκτικούς» και δυνατούς να ανταποκρίνονται σε οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους; Πολλά άρθρα κάνουν λόγο για τα κρίσιμα χαρακτηριστικά ψυχικής αντοχής που πρέπει να διαθέτει κάποιος, όπως για παράδειγμα επιμονή, αισιοδοξία και μια αλάνθαστη ικανότητα να κάνουν μέχρι και την αποτυχία… επιτυχία. 

Πέρα από τη σωματική δύναμη και την καλή κατάσταση υγείας που απαιτείται να έχει κανείς, η ψυχική και διανοητική δύναμη κρίνεται πιο σημαντικός παράγοντας, όπως αναφέρεται σε άρθρο στο περιοδικό Forbes.

Οι διανοητικά και ψυχικά δυνατοί άνθρωποι καταφέρνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους και τη συμπεριφορά τους με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να αποβαίνει θετικός για επίτευξη ενός στόχου στη ζωή τους. Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια Amy Morin παρακάτω παρατίθεται μια λίστα, με μερικά πράγματα που ακολουθούν οι διανοητικά ισχυροί άνθρωποι, και τα οποία αν τα ακολουθήσετε ενδεχομένως να σας βοηθήσουν να γίνεται κι εσείς πιο… «δυνατοί».

Οι διανοητικά ισχυροί άνθρωποι… :
1. Δεν χάνουν χρόνο με το να λυπούνται τον εαυτό τους για αυτά που τους συνέβησαν, για το «πώς ήρθαν τα πράγματα», ή για το πώς τους συμπεριφέρθηκαν άλλοι. Αντίθετα, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και του ρόλου τους στη ζωή και αντιλαμβάνονται ότι η ζωή δεν είναι πάντοτε δίκαιη.

2. Δεν γίνονται υποχείρια άλλων. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να πάρουν τον έλεγχο από τα χέρια τους και δεν επιτρέπουν σε κάποιον άλλο να έχει εξουσία επάνω τους. Δε θα έλεγαν για παράδειγμα την εξής φράση: «Το αφεντικό μου με κάνει να νιώθω άσχημα», κι αυτό γιατί καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι ελέγχουν τα συναισθήματά τους και τον τρόπο που αντιδρούν στις καταστάσεις.

3. Δεν προσπαθούν να αποφύγουν μια αλλαγή. Αντίθετα, καλωσορίζουν κάθε θετική αλλαγή και είναι πρόθυμοι και ευέλικτοι. Καταλαβαίνουν ότι η αλλαγή είναι αναπόφευκτη και πιστεύουν στις ικανότητές τους να προσαρμόζονται στις καταστάσεις.

4. Δε σπαταλούν ενέργεια σε πράγματα που δε μπορούν να ελέγξουν. Για παράδειγμα δε θα ακούσετε κάποιον «διανοητικά ισχυρό» να παραπονιέται για μια βαλίτσα που χάθηκε στο αεροδρόμιο ή για την κίνηση στους δρόμους. Αντίθετα, επικεντρώνονται σε αυτά που μπορούν να ελέγξουν στη ζωή τους. Αναγνωρίζουν ότι μερικές φορές το μόνο πράγμα που μπορούν να ελέγξουν είναι η συμπεριφορά και η στάση τους.

5. Δεν προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες. Αναγνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται να ευχαριστούν τους πάντες όλη την ώρα. Δεν φοβούνται να πουν όχι ή να εκφράσουν τη γνώμη τους όταν χρειάζεται. Προσπαθούν να είναι ευγενικοί και δίκαιοι, όμως δεν ασχολούνται με κάποιον ο οποίος ενοχλείται επειδή απλά δεν… «έγινε το δικό του».

6. Δε φοβούνται το ρίσκο. Δεν παίρνουν απερίσκεπτες ή ανόητες αποφάσεις, αλλά δε φοβούνται να πάρουν ρίσκο όταν έχουν υπολογίσει όλους τους πιθανούς κινδύνους. Ζυγίζουν τις καταστάσεις προτού πάρουν μια μεγάλη απόφαση και είναι πλήρως ενημερωμένοι για την πιθανότητα… «αναποδογυρίσματος».

7. Δε δίνουν δεκάρα για το παρελθόν. Δεν χάνουν χρόνο με το να σκέφτονται ή ευχόμενοι για το πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Αναγνωρίζουν το παρελθόν και προσπαθούν να μάθουν από τις εμπειρίες τους. Ζουν για το παρόν και σχεδιάζουν το μέλλον.

8. Δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων και των συμπεριφορών τους και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Δεν τα επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά, αλλά προχωρούν μπροστά και φροντίζουν να λαμβάνουν πιο σωστές αποφάσεις στο μέλλον.

9. Δεν υποβαθμίζουν την επιτυχία των άλλων. Αναγνωρίζουν και χαίρονται με την επιτυχία των τρίτων. Δε ζηλεύουν ή νιώθουν εξαπατημένοι, όταν κάποιος άλλος τους ξεπερνά. Αντίθετα, αναγνωρίζουν ότι η επιτυχία είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και είναι πρόθυμοι να δουλέψουν σκληρά για να απολαύσουν και το δικό τους μερίδιο σε αυτήν.

10. Δεν τα παρατάνε μετά από μια αποτυχία. Δε βλέπουν την αποτυχία ως ένα λόγο για να τα παρατήσουν. Αντίθετα, τη βλέπουν ως μια ευκαιρία για να ωριμάσουν και να βελτιωθούν. Είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν να προσπαθούν μέχρι να το καταφέρουν.

11. Δε φοβούνται τις στιγμές που είναι μόνοι. Μπορούν να αντέξουν να είναι μόνοι και δε φοβούνται τον «ήχο» της ησυχίας. Δε φοβούνται να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους και χρησιμοποιούν το χρόνο αυτό για να γίνουν ακόμη πιο παραγωγικοί. Απολαμβάνουν την παρέα του… εαυτού τους και δεν εξαρτώνται από άλλους για συντροφιά και διασκέδαση όλη την ώρα, αλλά τους αρέσει και όταν είναι μόνοι τους.

12. Δε νιώθουν ότι ο κόσμος τους χρωστά κάτι. Δεν αισθάνονται ότι δικαιούνται πράγματα στη ζωή «έτσι απλά». Αναζητούν τις ευκαιρίες που υπάρχουν, βασιζόμενοι στα χαρίσματα και τις ικανότητές τους.

13. Δεν περιμένουν άμεσα αποτελέσματα. Αφιερώνουν όσο χρόνο χρειάζεται και αναγνωρίζουν ότι η πραγματική αλλαγή χρειάζεται χρόνο για να… πετύχει.





Μια θέση στον παράδεισο - Paulo Coehlio ......!!!!!!!

Στο βάθος, η ζωή είναι η τέχνη να βλέπεις πέρα από τα φαινόμενα. Το έργο τέχνης της ζωής μας καλύπτεται συχνά από φόβους, ενοχές, επιφυλάξεις.

Χρόνια πριν ζούσε στη Βορειοανατολική Βραζιλία ένα πολύ φτωχό ζευγάρι, που είχε μονάχα μία κότα. Με πολλές στερήσεις, συντηρούνταν από τα αβγά της. Κάποτε λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων, το ζώο πέθανε. Ο άντρας, που είχε μονάχο μερικά σεντάβος ( νόμισμα της Γουατεμάλας) , αλλά δεν αρκούσαν για να αγοράσει τρόφιμα για το δείπνο της βραδιάς, πήγε να ζητήσει τη βοήθεια του εφημέριου του χωριού. 

Αντί να τον βοηθήσει, ο εφημέριος του είπε μονάχα: «Όταν ο θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο. Αφού τα χρήματα σου δεν φτάνουν σχεδόν για τίποτα, γύρνα στο παζάρι και αγόρασε το πρώτο πράγμα που θα σου προσφέρουν. 

Εγώ ευλογώ αυτήν την αγορά και, καθώς την ημέρα των Χριστουγέννων συμβαίνουν θαύματα, κάτι θα σου αλλάξει τη ζωή για πάντα». Παρόλο που δεν ήταν σίγουρος ότι αυτή ή­ταν η καλύτερη λύση, ο άντρας γύρισε στο παζάρι. Ένας έμπορος τον είδε να τριγυρίζει εδώ κι εκεί και τον ρώτησε τι έψαχνε.

«Δεν ξέρω. Έχω ελάχιστα χρήματα και ο ιερέας μου είπε να αγοράσω τα πρώτο πράγμα που θα μου προσφέρουν". Ο έμπορος ήταν ζάπλουτος, ωστόσο ποτέ δεν άφηνε ευκαιρία για κέρδος να πάει χαμένη. Πήρε αμέσως τα χρήματα, έγραψε κάτι βιαστικά σ' ένα χαρτί και το έδωσε στον άντρα. 

«Ο πατέρας έχει δίκιο! Καθώς ήσουν πάντα καλός άνθρωπος, σου πουλάω τη θέση μου στον Παράδεισο, σήμερα, αυτή τη γιορτινή μέρα! Να, ορίστε και το συμβόλαιο!" Ο άντρας πήρε το χαρτί και απομακρύνθηκε, ενώ ο έμπορος ήταν γεμάτος περηφάνια που είχε πετύχει άλλη μία καλή εμπορική συναλλαγή. 

Το ίδιο βράδυ, καθώς ετοιμαζόταν για το δείπνο στο σπίτι του που ήταν γεμάτο υπηρέτες, αφηγήθηκε το περιστατικό στη γυναίκα του, προσθέτοντας ότι είχε καταφέρει να γίνει πολύ πλούσιος χάρη σ' αυτήν του την ικανότητα να σκέφτεται γρήγορα. «Ντροπή!» είπε η γυναίκα του. «Να κάνεις κάτι τέτοιο τη μέρα της γέννησης του Χριστού! Πήγαινε στο σπίτι του ανθρώπου αυτού και πάρε πίσω το χαρτί, αλλιώς μην ξαναπατήσει το πόδι σου εδώ!»

Τρομαγμένος από την οργή της συζύγου του, ο έμπορος αποφάσισε να υπακούσει. Μετά από μεγάλη αναζήτηση κατάφερε να βρει το σπίτι του ανθρώπου. Μπαίνοντας μέσα, είδε το ζευγάρι καθισμένο σ' ένα άδειο τραπέζι με το χαρτί στη μέση. «Ήρθα γιατί έκανα λάθος», είπε. «Πάρε τα χρήματα σου και δώσε μου πίσω αυτό που σου πούλησα». «Δεν κάνατε λάθος», απάντησε ο φτωχός. «Εγώ ακολούθησα τη συμβουλή του ιερέα και ξέρω ό­τι έχω κάτι ευλογημένο».

«Είναι μονάχα ένα χαρτί, κανείς δεν μπορεί να πουλήσει τη θέση του στον Παράδεισο, Αν θέλεις, θα σου δώσω τα διπλά για να μου το δώσεις πίσω». Ο φτωχός όμως δεν ήθελε να το πουλήσει, γιατί πίστευε στα θαύματα. Σιγά-σιγά ο έμπορος άρχισε να ανεβάζει την προσφορά του, μέχρι που έφτασε τα δέκα χρυσά νομίσματα. 

«Δε θα μου κάνουν τίποτα», είπε ο φτωχός. «Πρέπει να εξασφαλίσω μια πιο αξιοπρεπή ζωή στη γυναίκα μου και γι' αυτό χρειάζονται εκατό χρυσά νομίσματα. Αυτό το θαύμα περιμένω σήμε­ρα που είναι παραμονή Χριστουγέννων». 

Απελπισμένος, γνωρίζοντας ότι, αν αργούσε λίγο ακόμα, κανείς στο σπίτι του δεν θα καθόταν στο τραπέζι ούτε θα πήγαινε στη Λειτουργία της παραμονής των Χριστουγέννων, ο έμπορος πλήρωσε τελικά τα εκατό νομίσματα και πήρε πίσω το χαρτί. 

Για το φτωχό ζευγάρι το θαύμα είχε πραγματοποιηθεί. Για τον έμπορο είχε εκ­πληρωθεί η επιθυμία της γυναίκας του. Εκείνη όμως ήταν γεμάτη αμφιβολίες: Μήπως είχε φερθεί πολύ σκληρά στον σύζυγο της;

Αμέσως μετά τη Λειτουργία πλησίασε τον εφημέριο και του αφηγήθηκε την ιστορία: «Πάτερ, ο άντρας μου συνάντησε έναν άνθρωπο, στον οποίο εσείς είχατε προτείνει να αγοράσει το πρώτο πράγμα που θα του πρόσφεραν. Προσπαθώντας να κερδίσει εύκολα χρήματα, έγραψε σ' ένα χαρτί ότι του πουλούσε τη θέση του στον Παράδεισο. 

Εγώ του είπα ότι δεν είχε δείπνο στο σπίτι μας απόψε αν δεν κατάφερνε να πάρει πίσω αυτό το χαρτί κι εκείνος τελικά αναγκάστηκε να πληρώσει εκατό χρυσό νομίσματα. Μήπως υπερέβαλα; Μήπως μία θέση στον Παράδεισο δεν αξίζει τόσο πολύ;»

«Κατ' αρχάς, ο σύζυγός σου έχει το περιθώριο να φανεί γενναιόδωρος στη σημαντικότερη μέρα της Χριστιανοσύνης. Επίσης, έγινε όργανο του θεού για να πραγματοποιηθεί ένα θαύμα. Για ν' απαντήσω όμως στην ε­ρώτηση σου, όταν πούλησε τη θέση του στον ουρανό μονάχα για λίγα σεντάβος, η θέση αυτή δεν άξιζε ούτε καν τόσα. 

Όταν όμως αποφάσισε να την αγοράσει για εκατό νομί­σματα μονάχα για να δώσει χαρά στη γυναίκα που αγα­πάει, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι τώρα αξίζει πολύ πε­ρισσότερα».




Βασισμένο σε ένα χασιδικό παραμύθι του Ντέιδιντ Μαντέλ - www.paulocoelho.com

Δεν μπορώ να φανταστώ Χριστούγεννα χωρίς …..!!!!!!!!

Πόσα πράγματα μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη Χριστούγεννα; Σίγουρα σε όλους έρχονται πολλά που είναι κοινότυπα ωστόσο ο καθένας μας έχει συνδυάσει τις γιορτές των Χριστουγέννων με συγκεκριμένα αισθήματα, γεύσεις, εικόνες και αρώματα. 

Καρυοθραύστης
Ένα από τα πιο γνωστά μπαλέτα του Τσαϊκόφσκι . Κάθε χρόνο αρχές Δεκεμβρίου οι μεγάλες θεατρικές- μουσικές σκηνές φιλοξενούν το συγκεκριμένο έργο όπου το κοινό αγκαλιάζει με ιδιαίτερη αγάπη. Μου είναι δύσκολο να σκεφτώ Χριστούγεννα χωρίς εικόνες και μελωδίες από την όμορφη αυτή ιστορία είτε διασκευασμένη είτε παρουσιασμένη στο πρωτότυπό της.

Μόνος στο σπίτι ( Home Alone)
Ίσως από τις πιο δημοφιλής ταινίες και τις πιο αγαπημένες των παιδιών. Υπήρξα και εγώ παιδί κάποτε και περίμενα με ανυπομονησία να δω στην τηλεόραση ταινίες μετά τις 9 το βράδυ όταν μαζευόμασταν όλοι στο σαλόνι κάποιες παραμονές Χριστουγέννων χωρίς ρεβεγιόν και μεγάλα τραπέζια. 

 Χιουμοριστική, με εικόνες από χιονισμένα τοπία, ήχους από χριστουγεννιάτικες χορωδίες και ένα μικρό παιδί να προσπαθεί να αποφύγει τους ληστές όντας μόνο στο σπίτι. Το μόνος στο σπίτι είναι μια από τις κλασικές επιλογές των τηλεοπτικών καναλιών για την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων και μια από τις ταινίες που ακόμα και σήμερα θα καθόμουν να την δω έστω και για κάποια στιγμιότυπα, έτσι για να νιώσω κάποιες νοσταλγικές παραμονές περασμένων χρόνων.

Κάλαντα
Για πόσα χρόνια την προπαραμονή το βράδυ δεν κυκλοφορούσα στο σπίτι κάνοντας πρόβα με ένα τσαλακωμένο χαρτί στο ένα χέρι πάνω στο οποίο ο δάσκαλος μας είχε τυπώσει τα λόγια και στο άλλο το τρίγωνο που όλο το χρόνο η μητέρα μου είχε κρύψει καλά σε ένα ντουλάπι στο πατάρι μαζί με τα χριστουγεννιάτικα στολίδι.

Τα κάλαντα ίσως είναι αυτό που κάθε παιδί περιμένει με ανυπομονησία τόσο για να τα πει όσο και για να τα ακούσει. Είναι βλέπεις και αυτές οι εορταστικές παραμονές που θέλεις δεν θέλεις ανοίγεις τη πόρτα σου στα παιδιά , γίνεσαι πιο γενναιόδωρος και πιο χαρούμενος. Όσο και να παραπονιόμαστε για τα πρωινά που θα χτυπάνε τα κουδούνια κανείς πιστεύω δεν θα μπορούσε να φανταστεί την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χωρίς παιδικές φωνές στους διαδρόμους των κτηρίων και στους δρόμους των χωριών και των πόλεων. 

Άλλωστε, τα κάλαντα είναι μια μελωδία , ένα εθιμικό τραγούδι που όλοι μας κάποτε τραγουδήσαμε ανεξαρτήτως φωνητικών και τραγουδιστικών ικανοτήτων.

Σκουφάκια με φωτάκια και μουσική
Δεν ξέρω πότε ακριβώς εμφανιστήκαν στην αγορά ωστόσο αυτά τα κόκκινα σκουφάκια με φωτάκια να αναβοσβήνουν και πολλές φορές και μουσική πανομοιότυπα του Άγιου Βασίλη είναι μια από τις χαρακτηριστικές εικόνες των Χριστουγέννων. Για άλλους κακόγουστα, για άλλους ένδειξη χριστουγεννιάτικου κλίματος , είναι ίσως κάτι που όλα τα παιδιά λίγο σε πολύ έχουν στο χριστουγεννιάτικο κουτάκι τους μαζί με το τρίγωνο για τα κάλαντα.

Μελομακάρονα και κουραμπιέδες
Τι και αν η μόδα των καιρών και των μεγάλων ζαχαροπλαστείων θέλει τα μελομακάρονα να είναι επικαλυμμένα με μπόλικη σοκολάτα εμείς στο μυαλό μας θα τα έχουμε παραδοσιακά με το μέλι και τα καρύδια. Έτσι μεγαλώσαμε άλλωστε , με γεύσεις και μυρωδιές μιας άλλοτε παράδοσης. 

Όταν το Σεπτέμβριο είδα σε ένα φούρνο στο χωριό δίσκους με στρώματα από κουραμπιέδες και ζάχαρη άχνη ένιωσα παράξενα. Λίγο πολύ όλοι μας τα αγαπάμε και τα ξεχωρίζουμε αυτά τα γλυκά αλλά αποκτούν άλλη γεύση και έχουν άλλο άρωμα όταν είναι Χριστούγεννα.

Κόκκινο
Παραδοσιακά και εθιμοτυπικά νομίζω πώς το κόκκινο χρώμα οδηγεί συνειρμικά στα Χριστούγεννα. Από πανέμορφα στολίδια μέχρι εντυπωσιακά ενδύματα, το κόκκινο και το χρυσό γεμίζουν τις βιτρίνες αλλά και τα σπίτια μας τη γιορτινή αυτή περίοδο.

Βασιλόπιτα
Μπορεί τα μελομακάρονα, οι δίπλες και οι κουραμπιέδες να γεμίζουν τα γιορτινά τραπέζια των νοικοκυριών πολύ νωρίτερα από τα Χριστούγεννα ωστόσο εθιμοτυπικά η βασιλόπιτα είναι ένα γλύκισμα που μπορεί κανείς να απολαύσει μόνο την Πρωτοχρονιά μετά την αλλαγή του χρόνου. Το τυχερό φλουρί που διεκδικούν είναι και αυτό που θα δώσει την τύχη σε όποιον το βρει για ένα όμορφο και καλό νέο έτος.

Η ιστορία των Χριστουγέννων
Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με την ιστορία του ‘’τσιγκούνη’’ εργοδότη Σκρούτζ που κάποια Χριστούγεννα τον επισκέπτονται τα πνεύματα των Χριστουγέννων με σκοπό να τον αλλάξουν και να τον κάνουν καλύτερο και πιο γενναιόδωρο άνθρωπο. 

Ίσως μια από τις πιο επίκαιρες αν και παλιά ιστορία, για μια εποχή που έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει γενναιοδωρία και ανθρωπιά. Είτε στην κινηματογραφική του απόδοση είτε στην λογοτεχνική του , πρόκειται για μια όμορφη χριστουγεννιάτικη ιστορία που μας κρατάει κάθε χρόνο συντροφιά.

Πολύχρωμα φωτάκια, στεφάνια έξω από πόρτες σπιτιών, χριστουγεννιάτικα δέντρα, ευχετήριες κάρτες, ταμπούρλα στους δρόμους με τους ήχους από τα κάλαντα, μουσική, κόσμος με σακούλες στα χέρια και γλυκά, καρουζέλ , ζαχαρούπουλεις, παραμύθια, ταινίες, γλυκά, χαμόγελα.




Μαρία Ξυπολοπούλου