Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Ο άνθρωπος που δεν πίστευε στην Αγάπη......!!!

                 
Πρόκειται για μία πολύ παλιά ιστορία και αφορά έναν άνθρωπο που δεν πίστευε στην αγάπη. Hταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά αυτό που τον διαφοροποιούσε ήταν ο τρόπος σκέψης του: πίστευε ότι δεν υπάρχει αγάπη. Είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία προσπαθώντας να βρει την αγάπη και είχε «μελετήσει» τους ανθρώπους γύρω του. Οπου και αν πήγαινε αυτός ο άνθρωπος συνήθιζε να λέει ότι η αγάπη είναι μία επινόηση των ποιητών, μία επινόηση των θρησκειών για να χειραγωγούν τον αδύναμο νου των ανθρώπων για να τους κάνουν να πιστεύουν, να τους ελέγχουν.

Ελεγε ότι η αγάπη μοιάζει με ναρκωτικό, μας «φτιάχνει», αλλά δημιουργεί μία ισχυρή ανάγκη. Μπορούμε να εθιστούμε στην αγάπη, αλλά τι θα συμβεί όταν πάψουμε να παίρνουμε την καθημερινή μας δόση; 

Συνήθιζε να λέει ότι οι περισσότερες σχέσεις μεταξύ εραστών μοιάζουνε με τη σχέση ανάμεσα σ” έναν τοξικομανή και στο άτομο που τον προμηθεύει. Αυτός με τη μεγαλύτερη ανάγκη μοιάζει με τον τοξικομανή και αυτός με τη μικρότερη με τον προμηθευτή. Αυτός με τη μικρότερη ανάγκη ελέγχει όλη τη σχέση. 

Ο εξαρτημένος, αυτός που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη, ζει μέσα σε διαρκή φόβο μήπως και τον αφήσει ο άλλος με αποτέλεσμα να γίνεται ιδιαίτερα κτητικός. Γίνεται ζηλότυπος και απαιτητικός εξ” αιτίας το φόβου του.

«Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη δεν είναι παρά μια σχέση φόβου που βασίζεται στον έλεγχο» συνήθιζε να λέει.

Επειτα μια μέρα καθώς περπατούσε στο πάρκο, είδε καθισμένη σ” ένα παγκάκι μια όμορφη γυναίκα να κλαίει. Αισθάνθηκε περιέργεια. Αφού κάθισε δίπλα της τη ρώτησε αν μπορούσε να τη βοηθήσει. Η έκπληξή του ήταν πολύ μεγάλη όταν η γυναίκα του είπε πως κλαίει επειδή ανακάλυψε ότι δεν υπάρχει αγάπη. 

Εμοιαζαν πάρα πολύ και γρήγορα έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Ηταν μια υπέροχη σχέση, υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός και ποτέ δεν αποπήρε ο ένας τον άλλον. Ηταν ευτυχισμένοι, δεν υπήρχε φθόνος ή ζήλια, δεν υπήρχε έλεγχος ή κτητικότητα και η σχέση τους ολοένα και εξελισσόταν.

Τότε ο άνδρας σκέφτηκε «ίσως αυτό που νιώθω γι' αυτήν να είναι αγάπη. Αλλά είναι τόσο διαφορετικό απ' ό,τι έχω νιώσει στο παρελθόν. Δεν είναι αυτό που λένε οι ποιητές ή οι θρησκείες γιατί δεν είμαι υπεύθυνος γι' αυτήν. Δεν περιμένω κάτι, δεν παίρνω κάτι απ' αυτήν, δεν έχω ανάγκη να με φροντίσει, απλώς περνάμε υπέροχα μαζί. 

Ισως τελικά να υπάρχει αγάπη αλλά δεν είναι αυτό που νομίζουν όλοι». Ηταν μεγάλη η έκπληξή του όταν διαπίστωσε ότι το ίδιο σκεφτόταν και αυτή.

Εξακολουθούσε να υπάρχει σεβασμός, συμπαραστεκόταν ο ένας στον άλλον και η αγάπη ολοένα και άνθιζε. Μία νύχτα συνέβη ένα μεγάλο θαύμα. Εκείνος κοιτούσε τα αστέρια και βρήκε το πιο όμορφο απ” όλα και η αγάπη του ήταν τόσο μεγάλη που το αστέρι άρχισε να κατεβαίνει από τον ουρανό κα σύντομα βρέθηκε στα χέρια του. 

Τότε συνέβη ένα δεύτερο θαύμα και η ψυχή του ενώθηκε με εκείνο τ' αστέρι. Ήταν απίστευτα ευτυχισμένος και ανυπομονούσε να πάει στη γυναίκα και να εναποθέσει το αστέρι στα χέρια της για να της αποδείξει την αγάπη του.

Μόλις ακούμπησε τ' αστέρι στα χέρια της εκείνη δίστασε για μια στιγμή. Αυτή η αγάπη ήταν συγκλονιστική και εκείνη τη στιγμή το αστέρι έπεσε από τα χέρια της και διαλύθηκε σε εκατομμύρια κομμάτια.

Τώρα υπάρχει ένας ηλικιωμένος άνδρας που γυρίζει τον κόσμο και ορκίζεται ότι δεν υπάρχει αγάπη. Και υπάρχει και μία όμορφη ηλικιωμένη γυναίκα στο σπίτι που περιμένει έναν άνδρα κλαίγοντας για τον παράδεισο που είχε στα χέρια της και σε μια στιγμή αμφιβολίας τον άφησε να χαθεί.

Τι πήγε λάθος; Ή μάλλον ποιος έκανε το λάθος; Ας μη βιαστούμε να κατοχυρώσουμε το λάθος στην αμφιβολία που είχε εκείνη για την αγάπη του. Δεν είχε καμία αμφιβολία για την αγάπη του. 

Η ευτυχία που νιώθουμε ποτέ δεν προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες, δεν της ανήκει καμία ανάγκη ούτε να αμφιβάλλει αλλά ούτε και να αποδειχτεί σε κάποιον. Το λάθος έγινε από την πλευρά του άνδρα που πίστεψε ότι θα μπορούσε να προσφέρει στη γυναίκα την ευτυχία του. Το αστέρι ήταν η ευτυχία του και το λάθος του ήταν που την εναπόθεσε στα χέρια της.

Ηταν ευτυχισμένος γιατί η ευτυχία πήγαζε από μέσα του και ήταν ευτυχισμένη γιατί η ευτυχία πήγαζε από μέσα της. Μόλις όμως την κατέστησε υπεύθυνη για την ευτυχία του, εκείνη έσπασε το αστέρι, όχι γιατί δεν τον αγαπούσε, αλλά γιατί δεν θα μπορούσε να έχει την ευθύνη για τη δική του ευτυχία.

Δεν είμαστε ευτυχισμένοι εξ αιτίας κάποιου ανθρώπου ή κάποιου πράγματος. Η ευτυχία όπως και η αγάπη είναι μέσα μας και ποτέ σε κάποιον ή σε κάτι άλλο έξω από εμάς. Η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας και υπεύθυνοι για αυτήν είμαστε μόνο εμείς και κανένας άλλος.




Works at OSHO 
International Meditation Resort. 
Pune. India

Ο Οδηγός Λεωφορείου Που Ήθελε Να Γίνει Θεός......!!!

Αυτή είναι η ιστορία ενός οδηγού λεωφορείου που δεν θ' άνοιγε ποτέ την πόρτα του λεωφορείου του στους αργοπορημένους. Ποτέ και σε κανέναν.

Ούτε στα καταπιεσμένα γυμνασιόπαιδα που θα 'τρεχαν παράλληλα με το λεωφορείο ρίχνοντας του παρακλητικές ματιές, ούτε στις γριούλες που θα πάλευαν, φορτωμένες μ' ένα σωρό σακούλες με φαγώσιμα, να του κάνουν νοήματα με τρεμάμενα χέρια, και φυσικά ούτε στους θρασύτατους που θα του βάραγαν στην πόρτα, λες κι εκείνος καθυστέρησε στο δρομολόγιο ενώ αυτοί ήταν στην ώρα τους.

Και δεν ήταν από κακία που δεν θ' άνοιγε την πόρτα, επειδή αυτός ο οδηγός δεν είχε ίχνος κακίας μέσα του. Ήταν από ιδεολογία. Και η ιδεολογία του οδηγού έλεγε ότι αν ανοίγοντας την πόρτα σε κάποιον αργοπορημένο το λεωφορείο καθυστερεί τριάντα δευτερόλεπτα, κι αν αφήνοντας τον να ξεφυσάει απ' έξω τον κάνει να χάσει ένα τέταρτο από τη ζωή του, το δίκαιο είναι να μην του ανοίξει την πόρτα, αφού αυτά τα τριάντα δευτερόλεπτα θα τα χάσει κάθε ένας επιβάτης ξεχωριστά.

Κι αν πάνω στο λεωφορείο βρίσκονται, ας πούμε, εξήντα άτομα - εξήντα άτομα που δεν έφταιξαν σε τίποτα κι έφτασαν στη στάση στην ώρα τους- τότε όλοι αυτοί οι αθώοι θα χάσουν συνολικά ένα μισάωρο, που είναι το διπλάσιο του τετάρτου.

Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που δεν θ' άνοιγε ποτέ την πόρτα. Ήξερε ότι οι επιβάτες δεν είχαν ιδέα για όλα αυτά, το ίδιο και όσοι έτρεχαν πίσω του κάνοντας του σήμα να σταματήσει. Ήξερε ακόμα ότι οι περισσότεροι από δαύτους τον θεωρούσαν σκέτο στραβόξυλο, χωρίς να υπολογίζουν ότι προσωπικά θα του ήταν πολύ πιο εύκολο να τους αφήσει ν' ανέβουν και να δεχτεί τα χαμόγελα και τις ευχαριστίες τους.

Μόνο που, όταν ερχόταν η στιγμή να διαλέξει ανάμεσα στα χαμόγελα και τις ευχαριστίες από τη μια και το καλό της κοινωνίας απ' την άλλη, ο οδηγός μας δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό.

Αυτός που υπέφερε περισσότερο από τη συγκεκριμένη ιδεολογία του οδηγού λεγόταν Έντι. Όμως τούτος εδώ, αντίθετα με τα άλλα πρόσωπα της ιστορίας, δεν θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να τρέξει για το λεωφορείο, τόσο αραχτός και φευγάτος ήταν.

Ο Έντι δούλευε βοηθός μάγειρα σ' ένα φαγάδικο που το έλεγαν Μάσα - Μπούκο - αυτό ήταν το πιο έξυπνο λογοπαίγνιο που είχε καταφέρει να κατεβάσει ο εγκέφαλος του ανεγκέφαλου ιδιοκτήτη του. Το φαγητό σ' αυτό το μέρος δεν έλεγε τίποτα, αλλά ο ίδιος ο Έντι ήταν πολύ εντάξει τύπος - τόσο εντάξει που, αν καμιά φορά έφτιαχνε κάτι που δεν του πετύχαινε και τόσο, το σέρβιρε ο ίδιος ζητώντας συγγνώμη.

Σε μία από αυτές τις συγγνώμες λοιπόν η τύχη το 'φερε και συνάντησε την Ευτυχία, με τη μορφή μιας κοπέλας τόσο καλής που έβαλε τα δυνατά της να τελειώσει όλη τη μερίδα του ροσμπίφ που της σερβίρισε μόνο και μόνο για να μην τον κάνει να νιώσει άσχημα.

Κι αυτή η κοπέλα δεν θέλησε να του πει το όνομα της ή να του δώσει το τηλέφωνο της, ήταν όμως αρκετά γλυκιά ώστε να δεχτεί να τον συναντήσει την επομένη στις 5 στο συμφωνημένο μέρος - στο Δελφινάριο, για την ακρίβεια.

Ο Έντι τώρα είχε μια πάθηση που του είχε κοστίσει πολλά πράγματα στη ζωή. Δεν ήταν μια πάθηση σαν αυτές που σου πρήζονται οι αδένες ή κάτι τέτοιο, δεν έπαυε όμως να του προξενεί μεγάλη ζημιά. Αυτή η αρρώστια τον έκανε να κοιμάται πάντα δέκα λεπτά παραπάνω απ' όσο έπρεπε, και κανένα ξυπνητήρι στον κόσμο δεν μπορούσε να την καταπολεμήσει.

Εξαιτίας της έφτανε πάντα αργοπορημένος στο Μάσα-Μπούκο - εξαιτίας της και εξαιτίας του οδηγού μας, που έβαζε πάντοτε το κοινό καλό πάνω από την εξυπηρέτηση ενός ατόμου.

Μόνο που αυτή τη φορά, μια και το ζήτημα αφορούσε την Ευτυχία, ο Έντι αποφάσισε να νικήσει την αρρώστια και, αντί να πέσει να κοιμηθεί το μεσημέρι, έμεινε ξύπνιος να κοιτάζει τηλεόραση.

Για μεγαλύτερη σιγουριά μάλιστα είχε παρατάξει όχι ένα, αλλά τρία ξυπνητήρια, και επιπλέον είχε ζητήσει αφύπνιση από τηλεφώνου. Έλα όμως που αυτή η αρρώστια ήταν αγιάτρευτη, και ο Έντι αποκοιμήθηκε σαν μωρό, παρακολουθώντας το παιδικό πρόγραμμα.

Ξύπνησε καταϊδρωμένος από τα κουδουνίσματα δεκάδων, χιλιάδων, εκατομμυρίων ρολογιών, δέκα λεπτά αργότερα. Όρμησε έξω απ' το σπίτι χωρίς ν' αλλάξει ρούχα και βάλθηκε να τρέχει προς τη στάση του λεωφορείου. Είχε σχεδόν ξεχάσει πώς τρέχουν, και τα πόδια του μπερδεύονταν κάπως κάθε φορά που άφηναν το πεζοδρόμιο.

Η τελευταία φορά που είχε τρέξει ήταν λίγο προτού ανακαλύψει πώς κάνουν κοπάνα απ' το μάθημα της γυμναστικής, εκεί γύρω στην έκτη τάξη. Τώρα όμως, σε αντίθεση με το μάθημα της γυμναστικής, έτρεχε και παραέτρεχε, επειδή τώρα θα έχανε κάτι, και κανένας πόνος στο στήθος και κανένα λαχάνιασμα λόγω Λάκι Στράικ δεν θα έμπαινε εμπόδιο στο κυνήγι της Ευτυχίας του.

Τίποτα δεν θα του έφραζε το δρόμο, εκτός από τον οδηγό μας, που μόλις έκλεινε την πόρτα και έκανε τη μανούβρα για να βγει από τη στάση. Ο οδηγός είδε τον Έντι από τον καθρέφτη, αλλά, όπως είπαμε, είχε μια ιδεολογία - μια τετράγωνη ιδεολογία που βασιζόταν σε δύο πράγματα: στην αγάπη για τη δικαιοσύνη και στα απλά μαθηματικά.

Αλλά του Έντι δεν του καιγόταν καρφάκι για τα πιστεύω του οδηγού. Αυτός για πρώτη φορά στη ζωή του ήθελε πραγματικά να φτάσει κάπου στην ώρα του, οπότε συνέχισε να κυνηγάει το λεωφορείο, έστω κι αν δεν είχε ελπίδες.

Ξαφνικά η τύχη χαμογέλασε στον Έντι, αλλά με μισό στόμα: εκατό μέτρα παρακάτω από τη στάση υπήρχε ένα φανάρι, κι ένα δευτερόλεπτο προτού φτάσει το λεωφορείο το φανάρι έγινε κόκκινο. Ο Έντι κατάφερε να πλευρίσει το λεωφορείο και να συρθεί ως την πόρτα του οδηγού. 

Ούτε που χτύπησε το τζάμι, τόσο εξουθενωμένος ήταν. Μόνο κοίταξε τον οδηγό με υγρά μάτια κι έπεσε γονατιστός φυσώντας και ξεφυσώντας. Αυτό κάτι θύμισε στον οδηγό, κάτι απ' το παρελθόν, από την εποχή που δεν ήθελε να γίνει οδηγός λεωφορείου αλλά Θεός.

Ήταν μια μάλλον λυπητερή ανάμνηση, αφού ο οδηγός δεν έγινε Θεός, αλλά και ευχάριστη συνάμα, αφού έγινε οδηγός λεωφορείου, που ήταν η αμέσως επόμενη επιλογή του. Και ξαφνικά ο οδηγός θυμήθηκε την υπόσχεση που είχε δώσει στον εαυτό του : αν τελικά γινόταν Θεός, θα ήταν σπλαχνικός και καλός και θ' άκουγε όλα τα πλάσματα Του.

Όταν είδε λοιπόν τον Έντι από ψηλά, από τη θέση του οδηγού, να γονατίζει πάνω στην άσφαλτο, δεν άντεξε και, παρ' όλη την ιδεολογία του και τα απλά μαθηματικά, του άνοιξε την πόρτα. Κι έτσι ο Έντι ανέβηκε και κάθισε, κι ούτε ευχαριστώ δεν είπε, τέτοιο λαχάνιασμα είχε.

Καλά θα κάνετε να μη διαβάσετε τη συνέχεια, αφού μπορεί ο Έντι να έφτασε στο Δελφινάριο στην ώρα του, η Ευτυχία όμως δεν μπόρεσε να έρθει - επειδή η Ευτυχία είχε ήδη φίλο.

Από την πολλή της όμως καλοσύνη δεν το 'χε πει στον Έντι, προτιμώντας έτσι να τον στήσει. Ο Έντι την περίμενε στο συμφωνημένο παγκάκι πάνω από δυο ώρες. Κι όπως καθόταν εκεί, έκανε ένα σωρό μαύρες σκέψεις για τη ζωή, κι ενώ τις έκανε, είδε το ηλιοβασίλεμα, που ήταν ωραίο, όσο να 'ναι, και μετά σκέφτηκε την αγκύλωση που θα πάθαινε όπου να 'ναι.

Στην επιστροφή, όταν πια δεν έβλεπε την ώρα να φτάσει σπίτι του, είδε από μακριά το λεωφορείο του να σταματάει στη στάση και να αποβιβάζει μερικούς επιβάτες, κι ήξερε ότι, ακόμα κι αν είχε τη δύναμη ή την όρεξη να τρέξει, πάλι δεν θα το έφτανε.

Έτσι, συνέχισε να σέρνει τα πόδια του, νιώθοντας γύρω στο ένα εκατομμύριο ξεχαρβαλωμένους μυς σε κάθε του βήμα, κι όταν επιτέλους έφτασε στη στάση, είδε ότι το λεωφορείο ήταν ακόμα εκεί και τον περίμενε. 

Και παρά τα αγανακτισμένα μουρμουρητά και τις φωναχτές διαμαρτυρίες των επιβατών, ο οδηγός δεν άγγιξε το γκάζι ώσπου να βρει ο Έντι μια κενή θέση και να καθίσει. Κι όταν πήραν να ταξιδεύουν, κοίταξε μες στον καθρέφτη και έκλεισε λυπημένα το μάτι στον Έντι, κι αυτό έκανε την όλη φάση κάπως υποφερτή, όσο να 'ναι.

Ο Έτγκαρ Κέρετ είναι ο σημαντικότερος και δημοφιλέστερος Ισραηλινός συγγραφέας της νεότερης γενιάς. Με τα σύντομα, κοφτερά σαν στιλέτο διηγήματά του, που δεν ξεπερνούν ενίοτε τις πενήντα λέξεις, κατάφερε να γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, υπονομεύοντας μύθους παγιωμένους στην εθνική συνείδηση και αναζητώντας - με τρόπο προκλητικό αλλά σε καμία περίπτωση κυνικό - βασικούς ηθικούς κανόνες. 

Μαύρο χιούμορ, πικρή ειρωνεία και (αντι -)ήρωες - έφηβοι και νεαρά ή περιθωρικά άτομα, που ισορροπούν με δυσκολία μεταξύ λογικής και παραλόγου- αποτελούν τον τραγικά ευτράπελο, μινιμαλιστικό κόσμο κάθε διηγήματος. Ο Κέρετ δεν ακολουθεί καθιερωμένες φόρμες, κάθε διήγημα διαφέρει από το προηγούμενο και όλα μαζί συνθέτουν ένα έργο αριστοτεχνικά πρωτότυπο, που αποδεικνύει την ιδιοφυή φαντασία και τη φρεσκάδα σκέψης του δημιουργού του.


www.insomnia.gr

Τα επτά επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης ......!!!

Κάθε άνθρωπος πάνω σε αυτή την γη, ή σε οποιαδήποτε άλλη, θα έπρεπε να ξέρει τις "πόρτες" του μονοπατιού, θα έπρεπε να έχει στα χέρια τα ''κλειδιά" του πνεύματος του , έτσι ώστε να καταλάβει πως το σώμα είναι μόνο το "περίβλημα" που εμπεριέχει την "ενέργεια" μας, είναι το "προστατευτικό κάλυμμα"της ψυχής μας.

Η ζωή κάθε ανθρώπινης ύπαρξης χωρίζεται σε επτά επίπεδα, φανταστείτε ένα οικοδόμημα και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Η πνευματική εξέλιξη οποιουδήποτε ανθρώπου αρχίζει από την στιγμή την οποίαν ξεκινά να θέτει ερωτήσεις στον εαυτό του στο γιατί υπάρχει, ή ποιος είναι ο λόγος που βρίσκεται εδώ...τώρα!

Σαφώς όποιος κάνει αυτές τις ερωτήσεις δεν πρέπει να σταματήσει μονάχα στο να αναρωτιέται αλλά να ψάξει να βρει τις απαντήσεις που μονάχα εκείνος ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει.

Τώρα, μπείτε μαζί μου σε αυτό το οικοδόμημα και φανταστείτε μπροστά σας μια σκάλα που σας φέρνει στον πρώτο όροφο - πρώτο επίπεδο.
Βάλτε το πόδι στο πρώτο σκαλί και αρχίστε να ανεβαίνετε- αρχίστε το ταξίδι.

1.Στο πρώτο επίπεδο - όροφο βρίσκουμε την "Πραγματικότητα μας" εκείνη την πραγματικότητα που ζούμε κάθε μέρα, εκείνη την πραγματικότητα που μας κάνει ευτυχισμένους, ή μας κάνει να κλαίμε, την φυσική μας πραγματικότητα, δηλαδή την ζωή της καθημερινότητας.

Για να πάμε στο δεύτερο επίπεδο - όροφο ένας άνθρωπος σε "εξέλιξη" έχει ανάγκη να κατανοήσει πως δεν υπάρχει μονάχα η ύλη", το σώμα, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο μέσα μας, κάτι που μας βοηθάει να "εξελιχθεί" "εκείνο" που λέγεται ψυχή.

Κάποιοι θα σταματήσουν στο πρώτο επίπεδο, γιατί η ύλη, το χρήμα, η εξουσία, τους κάνουν να ζουν μια όμορφη ζωή, πλούσια σε ικανοποιήσεις και επομένως δεν ρισκάρουν να ανέβουν ένα σκαλί πιο πάνω για να φτάσουν στο δεύτερο επίπεδο.

Δεν λέω πως είναι λάθος αυτό, ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να κάνει εκείνο που νομίζει και πιστεύει στην ζωή του, αλλά κάποιοι θα σταματήσουν , άλλοι όχι, άλλοι θα "ανέβουν" εκείνα τα σκαλιά για να ανακαλύψουν τι ακριβώς κρύβεται στο δεύτερο επίπεδο- όροφο εκείνου του οικοδομήματος.

2.Από την στιγμή την οποίαν βρίσκεσαι σε αυτό το επίπεδο είναι γιατί κατάλαβες πως το σώμα σου είναι μονάχα ένα "μέσο" για να φτάσεις στον σκοπό, για να γνωρίσεις την "ψυχή σου" και να ακούσεις εκείνο που έχει να σου πει μέσα από τα όνειρα.

Ονειρευόμενος/η μπορείς να είσαι όποιος/α θέλεις, εάν δεις πως πεθαίνεις στο όνειρο ξυπνάς φοβισμένος αλλά είσαι ακόμα εδώ...στο παρόν. Επομένως κατανοείς πως η ύλη υπάρχει, υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δεν βλέπουμε, κάτι που δεν γνωρίζουμε και μπορεί να μας φοβίσει γιατί δεν είναι υπό τον έλεγχο μας, δεν μπορούμε να το ελέγξουμε.

Η "περιέργεια" μπορεί να νικήσει τον φόβο στο να ανακαλύψουμε τι κρύβεται στο τρίτο επίπεδο - όροφο;
Μια ερώτηση που λίγοι κάνουν , αλλά όποιος/α την κάνει, τότε, θα φτάσει στο παραπάνω επίπεδο.

3.Μονάχα οι "δυνατοί" θα καταφέρουν να αντέξουν σε αυτό το επίπεδο, μονάχα οι πραγματικοί "πολεμιστές" θα τα καταφέρουν.

Το τρίτο επίπεδο είναι το επίπεδο των "εσωτερικών μαχών". Ένα επίπεδο όπου μονάχα οι αποφασιστικοί και οι "γενναίοι", εκείνοι που "άκουσαν" πραγματικά τα μηνύματα της ψυχής, θα καταφέρουν να το ξεπεράσουν.

Κανένας δεν μπορεί να "ονομαστεί - οριστεί" πολεμιστής εάν δεν έχει πρώτα ξεπεράσει αυτό το επίπεδο.

Οι πιο μεγάλοι φόβοι μας εκδηλώνονται υλικά και θα μας κοιτάξουν κατάματα έτοιμοι να μας κατασπαράξουν, οι αμφιβολίες μας , όλες οι πεποιθήσεις μας, τα θρησκευτικά δόγματα θα πέσουν σαν ξερά φύλλα του φθινοπώρου και θα είμαστε μόνοι μας, μόνοι με την ψυχή μας και την καρδιά μας.

Όποιος/α θα καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους του και μορφοποίηση την κάθε αμφιβολία για την κατάσταση της ύπαρξης του, θα μπορέσει να βαδίσει στα επόμενα σκαλοπάτια που φέρνουν στο τέταρτο επίπεδο, θα μπορέσει να δει τι κρύβεται "μέσα του", θα ανακαλύψει τα "μυστικά" που ζουν πέρα από κάθε φαντασία.

4.Η γαλήνη και η σιωπή μετά την καταιγίδα.
Σε αυτό το επίπεδο δεν θα υπάρξουν μάχες και ούτε μυστικά. Η σιωπή και η ηρεμία θα βασιλέψουν σε αυτό το μέρος, όπου η ειρήνη, , εάν την ακούσετε και την κατανοήσετε, θα μπορέσει να εξελίξει την ψυχή σας σε υψηλότερα επίπεδα όπου λίγοι έφθασαν και πολλοί θα ήθελαν να φτάσουν.

Θα υπάρχει μόνο εσωτερικός διαλογισμός, αρμονία και αποδοχή της "ήττας".

Κάποιος/α δεν θα καταλάβει το μήνυμα που θα του δοθεί, αλλά όποιος/α θα το κάνει θα ανακαλύψει πως μέσω του πόνου "εξελισσόμεθα", και από το "έλος - βάλτο" θα ξαναδημιουργηθεί, και πως από τα δάκρυα μπορεί να "γεννηθεί" ένα ποτάμι.

Η σιωπή που θα "αισθανθείτε" σε αυτό το επίπεδο θα είναι η πηγή που θα σας οδηγήσει στο επόμενο επίπεδο.

5.Το επίπεδο της Δημιουργίας.
Όποιος/ φτάνει σε αυτό το επίπεδο, θα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο εμπόδιο με την "ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ" και την "ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ" πως σε ολόκληρο το σύμπαν υπάρχουν μυστικά που περιμένει να τα αποκαλύψει.

Υπάρχουν πολύ λίγοι σε αυτόν τον κόσμο που έχουν "διασχίσει αυτή την σφραγίδα", αλλά όποιος/α τα κατάφερε , κατανόησε πως "κινούνται" οι σκέψεις του μέχρι πέρα από τα σύννεφα, σαν όλα να ήταν σε συμβίωση.

Θα μπορέσει να ακούσει την "ΣΟΦΙΑ" των ουρανών και μια απλή του σκέψη θα μπορέσει να "δημιουργήσει" την ίδια του την ζωή.

Μια ΕσσαΪκή περγαμηνή , έλεγε:"...για να μπορέσει να καθοδηγήσει η Αγγελική Σοφία, ο Υιός του Ανθρώπου θα ψάξει την ειρήνη και την ηρεμία του νου και των σκέψεων του...Δεν υπάρχει , ούτε στον ουρανό ούτε στην γη , δύναμη πιο μεγάλη από τις σκέψεις του Υιού του Ανθρώπου. 

Αν και είναι αόρατη στα μάτια του σώματος, κάθε σκέψη "εκπέμπει" μια μεγάλη δύναμη, και η δύναμη αυτή μπορεί να "ταρακουνήσει" τα ουράνια."

Όποιος/α ακολουθήσει την πορεία του μονοπατιού του, θα "διασχίσει" την πόρτα του έκτου επιπέδου, αργά - αργά θα ανέβει ένα σκαλί κάθε φορά για να φτάσει στην ΑΛΗΘΕΙΑ.

6.Εκείνος/η που θα φτάσει σε αυτό το επίπεδο, θα έχει κατανοήσει πολύ για την ύπαρξη του, θα έχει "αποκαλυφθεί" στην ψυχή του και θα έχει "συνάψει" μαζί της μια στενή οριστική σχέση. Τα βήματα του θα καθοδηγηθούν από μια εσωτερική δύναμη που αποδεχόμενος και κατανοώντας θα "περάσει" τα "σύνορα" του απείρου, θα γνωρίσει τα μυστικά του σύμπαντος και του ΕΑΥΤΟΥ του.

Σε αυτό το επίπεδο θα καταλάβει πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα, και πως κάθε πράγμα είναι μια αυταπάτη και μια ψευδαίσθηση.

Φανατστείται πως ξυπνάτε μετά από ένα μακρύ ύπνο και ανακαλύπτετε πως όλη η ζωή που ζείτε τώρα ήταν ένα ΟΝΕΙΡΟ.

Θα καταλάβει πως είναι φως και τίποτε άλλο.Σε αυτό το επίπεδο κάποιοι έφτασαν αλλά πολλοί άλλοι "εγκατέλειψαν" γιατί σε αυτούς επέστρεψε να τους επισκεφτεί ο φόβος, η άρνηση για την αλήθεια.

Πολύ λίγοι πάνω στην γη κατάφεραν να ξεπεράσουν το έκτο επίπεδο, το επίπεδο της τελικής εξέτασης, το επίπεδο της προσωπικής "δίκης" , όπου κάθε πράγμα στο οποίον πίστευες , συμπεριλαμβανομένου και το ίδιου σου του εαυτού, εξαφανίζονται σε μια ψευδαίσθηση και αυταπάτη.

7.Τέλος φτάνουμε στο έβδομο επίπεδο, το τελευταίο, γνωστό μέχρι τώρα.
Το επίπεδο όπου βαδίζουν τα μεγάλα παραδείγματα του κόσμου μας, εκείνοι που άφησαν μηνύματα στις "πέτρες και στα φύλλα", στον ουρανό και στην γη, στην βροχή και στη λάσπη, για να τους ακούσουν και να τους ακολουθήσουν εκείνοι που κάποια μέρα θα τους φτάσουν.

Φτάνοντας σε αυτό το επίπεδο γίνεσαι ένας με το ΟΛΟΝ , με την ηρεμία, με τον ήλιο. Τώρα θα αναρωτιέσται σε πιο επίπεδο βρίσκεσται αυτή την στιγμή.

Μπορώ να σας πω πως δεν χρειάζεται να το ζητήσετε , γιατί σε κάθε εκατοστό της ζωής που ζούμε τώρα, σε κάθε δευτερόλεπτο του "χρόνου μας", σε κάθε ένα άνθρωπο που συναντάμε στον δρόμο, υπάρχει κάτι που μονάχα εμείς γνωρίζουμε, κάτι που μονάχα η ψυχή μας γνωρίζει.

Επομένως μην ακολουθείτε την ζωή των άλλων από φόβο μήπως και κάνετε λάθος, κάνε λάθος, πέσε, μάτωσε, και μετά...μετά ξανασήκω και συνέχισε μέχρι το τέλος...και ΦΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.



Marcello Maini

Πες μου το ζώδιο του να σου πω, πως φιλάει......!!!!

Πως φιλούν τα ζώδια. Το πρώτο σας ραντεβού… Περάσατε μια υπέροχη βραδιά, γελάσατε, αρχίσατε να γνωρίζετε ο ένας τον άλλον, και τώρα ήρθε η κρίσημη ώρα του αποχαιρετισμού. Οι χτύποι της καρδιάς σας αυξάνονται, τα χέρια σας ιδρώνουν και αμήχανα σκέφτεστε: «Θα με φιλήσει; Ποιος από τους δυο μας θα κάνει το πρώτο βήμα»;

Μάθε τι να περιμένεις στον επίλογο του πρώτου ραντεβού και αν χρειαστεί να αναλάβεις εσύ την πρωτοβουλία του πρώτου σας φιλιού.

Κριός
Ο Κριός εκπέμπει δυναμισμό ακόμη και στο φιλί του που είναι παθιασμένο και έχει μεγάλη διάρκεια. Είναι όμως κυνηγός, που έχει μάθει να «ρίχνει», και όχι να «πέφτει». Αν θέλεις, λοιπόν, να σε φιλήσει, να θυμάσαι: μην σουφρώσεις τα χείλη σου, κλείσεις τα μάτια και προχωρήσεις, αφού, αν κάνεις το πρώτο βήμα εσύ, θα εξαφανιστεί.

Ταύρος
Μπορεί να περάσουν και πέντε ραντεβού χωρίς να σε φιλήσει. Μην ερμηνεύσεις αυτή του τη στάση σαν ένδειξη ότι δεν του αρέσεις. Ο Ταύρος απλά θέλει τον χρόνο του μέχρι να διαπιστώσει και να σιγουρευτεί ότι αυτό που νιώθει είναι αμοιβαίο. Αν περιμένεις, θα διαπιστώσεις ότι το φιλί του είναι αργό, χωρίς δύναμη και ένταση αλλά με πολύ ρομαντισμό και με τρυφερότητα.

Δίδυμοι
Ο Δίδυμος μπαίνει κατ΄ευθείαν στο ψητό. Θα σε φιλήσει παθιασμένα τόσο γρήγορα, που θα αναρωτηθείς εάν όντως θέλει εσένα πολύ, ή αν απλά θέλει να περάσει την ώρα του. Είναι εγκεφαλικός τύπος, αν λοιπόν του κάνεις κλικ τότε δεν υπάρχει περίπτωση να του ξεφύγεις.

Καρκίνος
Εδώ, λόγω ανασφάλειας τα πράγματα δυσκολεύουν. Αν θες πολύ έναν Καρκίνο, τόλμησε να κάνεις το πρώτο βήμα. Όχι μόνο δεν θα παρεξηγηθεί, αλλά θα τον βγάλεις από τη δύσκολη θέση. Φίλησε τον με τρυφερότητα και ρομαντική διάθεση, και εκείνος θα φροντίσει για τη συνέχεια.

Λέων
Τα ένστικτα του αρχηγού Λέοντα, άγρια και ζωώδη, θα δώσουν τον παλμό στο πρώτο σας κιόλας φιλί. Αν υπάρχει έλξη μεταξύ σας, θα σε κολλήσει στον τοίχο και το παθιασμένο του φιλί θα το θυμάσαι για καιρό.

Παρθένος
Ο Παρθένος φοβάται να κάνει την πρώτη κίνηση. Ίσως γι΄αυτό πιεί ένα δυο ποτάκια πριν τολμήσει να σε φιλήσει. Αν δεις ότι κάνει απεγνωσμένα την κίνηση, ακόμη το σκέφτεται, μπορείς να πάρεις πρωτοβουλία, για να τον βγάλεις από την δύσκολη θέση. Αν και το πρώτο βήμα είναι δύσκολο για αυτόν, ο Παρθένος θα αποδείξει ότι άξιζε να περιμένεις.

Ζυγός
Εδώ είναι αρκετά ξεκάθαρα τα πράγματα. Εάν ο Ζυγός σε θέλει και νιώσει ότι τον θέλεις κι εσύ, θα έρθει και θα σε φιλήσει. Γίνεται κυνηγός όταν θέλει κάτι πολύ, και το χαρακτηριστικό του φιλί, με διάρκεια και φλόγα, θα σου το δώσει εκεί που δεν το περιμένεις.

Σκορπιός
Ο Σκορπιός θα κλείσει τη βραδιά με ένα παθιασμένο και διαρκές φιλί, για να ελέγξει αν ταιριάζετε και σεξουαλικά και για να διαπιστώσει αν υπάρχει έκρηξη και φλόγα ανάμεσα σας. Ακολούθησε το πάθος του και θα κερδίσεις σίγουρα μια δυνατή εμπειρία.

Τοξότης
Σπάνια κάνει το πρώτο βήμα ερωτικά, αλλά όταν το τολμήσει, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί άλλο χωρίς εσένα και τότε θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, αφού το φιλί του είναι υπερπαραγωγή. Είναι, ίσως, μια από τις πιο ερωτικές και καυτές κινήσεις που χαρακτηρίζει έναν Τοξότη και, σίγουρα, θα σε καθηλώσει.

Αιγόκερως
Ο Αιγόκερως είναι ανασφαλής, ειδικά στο πρώτο ραντεβού. Ιδιαίτερα στον τομέα «φιλί», διστάζει, σκέφτεται και αναβάλλει. Αν λοιπόν σε γοητεύει, φρόντισε να τον πλησιάσεις αρκετά, κοιτάζοντας τον στα μάτια, ώστε να νιώσει τόσο μεγάλη έλξη που, χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα, να σε φιλήσει εκείνος αυθόρμητα.

Υδροχόος
Θεωρεί γρουσουζιά να μην κλείσει την βραδιά με ένα φιλί τουλάχιστον, από το πρώτο κιόλας ραντεβού και το φιλί του έχει πάθος και μυστήριο. Μην σου φανεί περίεργο το γεγονός ότι θα τραβηχτεί και λίγο κατά την διάρκεια του φιλιού. Θα το κάνει, προκειμένου να διαπιστώσει αν το απολαμβάνεις κι εσύ.

Ιχθείς
Θέλει το φιλί να είναι η κατάλληξη μιας ερωτικής, αλλά πάνω από όλα, τρυφερής συνάντησης. Ο Ιχθύς στο φιλί του, που πάντα θέλει να συνοδεύεται από μια σφιχτή αγκαλιά, θα βάλει συναίσθημα και τρυφερότητα.



Οι 26 συμβουλές της Ελληνίδας μάνας - Σατυρικό.....!!!

Όλοι ξέρουμε την γνωστή φράση “Μάνα είναι μόνο μια”. 
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την κλασσική Ελληνίδα μάνα… 

Παρακάτω ακολουθούν 26 συμβουλές/ατάκες τις οποίες έχει χρησιμοποιήσει κάθε ελληνίδα μάνα που σέβεται τον εαυτό της, ακόμα και όταν το παιδί της έχει μεγαλώσει. 

Αρκετές από τις ατάκες σίγουρα θα σας φανούν γνώριμες… 

1. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
“Αν πρόκειται να σκοτωθείτε με τον αδερφό σου, πηγαίνετε έξω. Μόλις τελείωσα το σφουγγάρισμα.” 

2. ΠΡΟΣΕΥΧΗ
“Κάνε την προσευχή σου να βγει ο λεκές από το χαλί.” 

3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
“Αν την άλλη Πέμπτη που θα πάω στο σχολείο σου για το τρίμηνο, δεν έχεις καλούς βαθμούς, καλύτερα να έχεις φύγει από το σπίτι πριν γυρίσω.” 

4. ΛΟΓΙΚΗ
“Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι είπα εγώ.” 

5. ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ
“Αν πέσεις και ματώσεις τα γόνατά σου, θα φας το ξύλο της χρονιάς σου γιατί θα έχεις σκίσει και το παντελόνι σου.” 

6. ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
“Άλλαξε βρακί, ρε παιδάκι μου. Αν χτυπήσεις και σε πάνε στο νοσοκομείο τι θα πουν οι γιατροί;” 

7. ΕΙΡΩΝΕΙΑ
“Σταμάτα να κλαις δίχως λόγο γιατί θα σε κάνω να κλάψεις με λόγο.” 

8. ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ
“Ωραίο πλύσιμο έκανες! Δεν βλέπεις τον σβέρκο σου που είναι μαύρος;” 

9. ΩΣΜΩΣΗ
“Κλείσε το στόμα σου και φάε το φαΐ σου.” 

10. ΑΝΤΟΧΗ
“Δεν θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν τελειώσεις τα ρεβίθια σου.” 

11. ΚΑΙΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
“Το δωμάτιό σου είναι σαν να το χτύπησε τυφώνας.” 

12. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
“Ό,τι σου λέω εγώ σου φαίνεται παράλογο. Εσύ τα ξέρεις όλα κι εγώ είμαι παράλογη, έτσι;” 

13. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
“Συνέχισε την γκρίνια και θα δεις! Εγώ σε γέννησα, εγώ σε θα σε σκοτώσω.” 

14. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
“Που τα έμαθες αυτά, ρε παιδάκι μου; Γιατί δεν βλέπεις τον αδερφό σου; Έτσι κάνει;” 

15. ΖΗΛΕΙΑ
“Εγώ στην ηλικία σου δεν είχα παπούτσια να φορέσω. Χιλιάδες παιδάκια σήμερα γυρνάνε ξυπόλητα. Μην είσαι αχάριστος.” 

16. ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ 
“Περίμενε να πάμε σπίτι και θα δεις.” 

17. ΥΠΟΜΟΝΗ
“Θα το ανοίξουμε όταν πάμε σπίτι.” 

18. ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
“Σταμάτα να αλληθωρίζεις γιατί στο τέλος θα μείνεις αλλήθωρος.” 

19. ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
“Βάλε το πουλόβερ σου. Κάνει κρύο και δεν το καταλαβαίνεις.” 

20. ΧΙΟΥΜΟΡ
“Αν κοπείς με το μαχαίρι μην έρθεις κλαίγοντας σε μένα γιατί θα τις φας από πάνω.” 

21. ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
“Αν δεν φας όλο το φαΐ σου δεν θα μεγαλώσεις.” 

22. ΓΕΝΕΤΙΚΗ
“Όλα τα χούγια του πατέρα σου πήρες.” 

23. ΚΑΤΑΓΩΓΗ
“Όταν σου δίνουν κάτι να λες ευχαριστώ. Μην είσαι βλάχος.” 

24. ΣΟΦΙΑ
“Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις.” 

25. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
“Θα κάνεις και συ παιδιά μια μέρα. Μακάρι να σου κάνουν ότι κάνεις εσύ σε μένα.” 

26. ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ
(αμέσως μετά τον γάμο:)
“Άντε, κάντε κι ένα παιδάκι τώρα. Εγώ είμαι εδώ, εγώ θα το μεγαλώσω.” 

(ένα-δυο χρόνια αργότερα:)
“Όποιος έχει παιδί κάθεται στο σπίτι του και το μεγαλώνει. Αρκετά! Εγώ τα δικά μου τα μεγάλωσα.” 



Γράμμα ενός παιδιού στους γονείς του.....!!!

Μην μου δίνετε πάντοτε ότι ζητάω. Κάποιες φορές ζητώ πράγματα που είναι λάθος ή μονάχα για να δω μέχρι που μπορώ να φτάσω ζητώντας.Για μένα είναι θετικό να ακούω και κάποιο "όχι" ή "δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό"...Μην μου φωνάζετε αλλά εξηγήστε μου; όταν φωνάζετε μου μαθαίνετε και εμένα να φωνάζω, πράγμα που δεν μου αρέσει και δεν θέλω να το κάνω. 

Εάν αντιθέτως μου εξηγείται, εγώ θα μάθω να σκέπτομαι και να κρίνω. Να κρατάτε πάντα τις υποσχέσεις σας, ακόμη και εάν σας φαίνονται ασήμαντες : για μένα είναι σημαντικές, και γιατί και από αυτό εκτιμώ την υπευθυνότητα σας και την αξιοπιστία σας. 

Εάν τάζεται ένα βραβείο - δώρο, να μου το δίνετε και να συμπεριφέρεστε έτσι και με τις τιμωρίες. Μην με συγκρίνεται με κανένα άλλο , γιατί εγώ είμαι μονάχα ο εαυτός μου και δεν καλυτερεύω εάν με συγκρίνεται με άλλους. 

Μην αλλάζετε γνώμη τόσο συχνά στο τι πρέπει να κάνω; αποφασίστε και διατηρήστε την απόφασή σας. Και πριν μου μιλήσετε , μιλήστε πρώτα μεταξύ σας, γιατί δεν μπορώ να ακούσω από εσάς δύο διαφορετικές γνώμες. Επιτρέψτε μου να μεγαλώσω, εμπιστευόμενος τις ικανότητες μου. Εάν , εσείς, τα κάνετε όλα, εγώ δεν θα μάθω τίποτα.

Μην λέτε ψέματα μπροστά μου, γιατί με κάνει να αισθάνομαι άσχημα και με κάνει να χάνω την εμπιστοσύνη μου σε ότι μου λέτε. Όταν κάνω λάθος να μου το λέτε, γιατί έτσι θα σας εκτιμήσω περισσότερο , και θα μου μάθετε έτσι να αναγνωρίζω και να παραδέχομαι τα λάθη μου. 

Να μου συμπεριφέρεστε με την ίδια εμπιστοσύνη και αυθορμητισμό που συμπεριφέρεστε και στους φίλους σας, γιατί το να είσαι συγγενής δεν πάει να πει πως δεν μπορούμε να είμαστε και φίλοι. 

Και να θυμάστε πως εγώ σας παρατηρώ πάντοτε και για μένα ισχύει το παράδειγμα σας από ότι χίλιες λέξεις. Όταν θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις ανησυχίες μου, μην μου λέτε ποτέ "δεν έχω χρόνο τώρα", ή "δεν έχει τόση σημασία, είναι για παιδιά αυτά". 

Προσπαθήστε να με ακούσετε , να με καταλάβετε και να με βοηθήσετε. Και βρείτε τον χρόνο και για μένα. Να με αγαπάτε και να μου το λέτε. Μου αρέσει να το ακούω, αν και εσείς πιστεύετε ή νομίζετε πως δεν είναι σπουδαίο. Να με αγκαλιάζετε, γιατί έχω ανάγκη να αισθανθώ την "ζεστασιά σας", "την φιλία σας" κάθε στιγμή...



Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Η μάνα .............με τις τρεις κόρες - Σατυρικό......!!!

Μια μητέρα είχε τρεις κόρες, και οι τρεις παρθένες....!!!
Παντρεύτηκαν και οι τρεις μαζί. Η μητέρα ανησυχούσε για την σεξουαλική απειρία τους και ήθελε να ξέρει πως περνάνε κατά την διάρκεια του μήνα του μέλιτος. Τις έβαλε να υποσχεθούν ότι θα στείλουν μια κάρτα που θα έγραφε με υπονοούμενα πως είναι η εμπειρία τους.

Η πρώτη έστειλε μία κάρτα από την Ταϊτή, 2 μέρες μετά τον γάμο. Έγραφε μόνο "Nescafé"....!! 
Η μητέρα έτρεξε στην κουζίνα και έβγαλε από το ντουλάπι ένα κουτάκι “Nescafe”
Έγραφε "Good to the last drop”. 
Η μητέρα κοκκίνισε, αλλά ένοιωσε χαρούμενη για την κόρη της .

Η δεύτερη έστειλε μια κάρτα από την Κυανή Ακτή, μια εβδομάδα μετά τον γάμο, που έγραφε : "Rothmans"
Η μητέρα ήξερε τώρα τι να κάνει, έτρεξε πήρε ένα πακέτο τσιγάρα, και διάβασε: "Extra Long. King Size" 
Πάλι κοκκίνισε λίγο, άλλα ένοιωσε χαρούμενη για την κόρη της,

Η τρίτη έφυγε για μήνα του μέλιτος στο Conflan Ste Honorine (δεν ξέρω τι είναι αυτό). Η μητέρα περίμενε μία βδομάδα, δύο, τρεις... Τελικά, μετά από ένα μήνα, μια κάρτα έφτασε.

Μόνο οι παρακάτω λέξεις ήταν γραμμένες, και αυτές με τρεμάμενο χέρι : "South African Airways"

Η μητέρα άρπαξε ένα περιοδικό, ξεφύλλισε με ανυπομονησία τις σελίδες, και βρήκε την διαφήμιση της SAA

Και η διαφήμιση έγραφε: 
"Ten times a day, 
Seven days a week,
Both ways."
Η μαμά λιποθύμησε.



Η Κοκκινοσκουφίτσα - Σατυρικό.......!!!

Βλέπετε, παιδιά, δεν είναι δύσκολο να γράψουμε ένα παραμύθι. Παίρνουμε δυο τρεις ηλίθιους στην τύχη και τους βάζουμε σε ένα κάστρο ή σε ένα δάσος…
Να σας δώσω ένα παράδειγμα.

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παραμύθι που το κατοικούν αποκλειστικά και μόνο ηλίθιοι.

Η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας ζει στο δάσος και είναι 95 χρονών. Τράβα στο γηροκομείο, μωρή ηλίθια! Πώς σου κατέβηκε, 95 χρονών γυναίκα, να ζεις μόνη στο δάσος και να αναγκάζεις τους συγγενείς να πηγαίνουνε μπρος πίσω, μπρος πίσω, μπρος πίσω μέσα στον δρυμό;! Κι ύστερα σου λένε γιατί ο κόσμος πετάει τη γιαγιά από το τρένο! Είναι λογικό κι επόμενο !!!

Κι αν πεις για τη μαμά της Κοκκινοσκουφίτσας; Άλλη ανεγκέφαλη του λόγου της. Δίνει στη μικρή το καλαθάκι και της λέει: -Παρ’ το και πήγαινε φαΐ στη γιαγιά !
Πού το στέλνεις το κοριτσάκι μόνο του στο δάσος, κυρά μου; Το ρίχνεις στο στόμα του λύκου!

Με το που φτάνει στο δάσος, συναντάει τον πιο ηλίθιο λύκο στην ιστορία της WWF, ο οποίος δεν την τρώει, παρά ρωτάει με αγωνία:
-Πού πας, καλό μου κοριτσάκι;
-Στη γιαγιά μου, απαντάει αυτό.

Κι ο λύκος, αντί να τη φάει επί τόπου, όπως θα έκανε κάθε λύκος με φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης, πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς και στήνει ολόκληρο σενάριο, που μπροστά του τύφλα να ‘χει και η πιο κιτς λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα. Φτάνει στο σπιτάκι και χτυπάει την πόρτα. Τοκ, τοκ.
- Ποιος είναι;
- Η Κοκκινοσκουφίτσα.
- Πέρνα μέσα.

Κι εδώ έχουμε την επιβεβαίωση πως ο εγκέφαλος της γιαγιάς έχει μαλακιστεί τελείως : έστω κι αν η Κοκκινοσκουφίτσα έχει φωνή βραχνοκόκορα σε κρίση άσθματος, πώς γίνεται να μην καταλάβει η γιαγιά ότι πρόκειται για λύκο; Τότε πια μπαίνει ο λύκος και τρώει τη γιαγιά.

Προσέξτε την καλή αγωγή του λύκου, που δεν θα έμπαινε ποτέ να φάει κάποιον χωρίς προηγουμένως να χτυπήσει την πόρτα. Εδώ έρχεται το αριστούργημα της ιστορίας. Το πραγματικά μεγαλοφυές: ο λύκος, αντί να στηθεί πίσω από την πόρτα με ένα ρόπαλο και να πει :

Με το που θα έρθει η πιτσιρίκα, θα της τραβήξω μια ροπαλιά στο κεφάλι, θα τη βράσω κι ύστερα θα τη ροκανίσω…’ όόόχι, φίλε μου! Τι κάνει ο λύκος; ! Φοράει τη νυχτικιά της γιαγιάς, το σκουφάκι με τα αυτιά του να βγαίνουν από ειδικές κουμπότρυπες που έχει φτιάξει ο ίδιος (είναι γνωστοί δεξιοτέχνες μόδιστροι οι λύκοι) και χώνεται στο κρεβάτι.

Φτάνει η Κοκκινοσκουφίτσα, που οι δικοί της άνθρωποι την αποκαλούν Αϊνστάιν εξαιτίας του ζωηρού και ευφυούς πνεύματός της, μπαίνει, κοιτάζει τον λύκο και, αντί να φωνάξει το 100 ή να του πει : ''Τι χάλια είναι αυτά, βρε ηλίθιε; Έχεις χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ως λύκος.Ορίστε κατάσταση, σαν μαλλιαρή μουστόγρια είσαι'', πώς αντιδράει; Λέει :
-Ω, γιαγιά, τι μακριές τρίχες που έχεις!
Τώρα, παιδάκια : όποιο από σας διαθέτει σκύλο, ας δοκιμάσει να του κοτσάρει σκούφο κι ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως, κι ας δει αν μοιάζει με τη γιαγιά ! Εάν ναι, πετάχτε τη γιαγιά σας από το παράθυρο ή παραδώστε τη στις αρχές. 

Βέβαια, είναι αλήθεια πως η γιαγιά δεν αναγνώρισε τη φωνή του λύκου από τη φωνή της εγγονής της, σύμφωνοι – αλλά η γιαγιά είναι 95 και μπορεί να έχει πάθει μαλάκυνση. Όμως η Κοκκινοσκουφίτσα πώς και δεν ξεχωρίζει τη γιαγιά της από έναν λύκο με σκουφάκι;! Ποιον έχει για γιαγιά; Τον Κινγκ Κονγκ;

Ακόμη κι αν η γιαγιά έχει να κάνει χαλάουα από το 1931, ποια είναι; Ο Λούτσιο Ντάλα; Ο άνθρωπος των Ιμαλαΐων; Εν πάση περιπτώσει, τέλος καλό όλα καλά, και ο λύκος την τρώει!

Αμέσως μετά, για καλή μας τύχη, φτάνει ο κυνηγός, πυροβολεί τον λύκο και, δόξα να ‘χει η Παναγία, έκτοτε αγνοείται η τύχη και της λύκου και της γιαγιάς και της ηλίθιας με το κόκκινο σκουφί.




Μια ιστορία αγάπης......!!!

Συντονίζομαι μαζί σου. Μπορεί να έχω να σε δω μια ημέρα, αλλά η απόσταση δεν υπάρχει μεταξύ μας. Σε αισθάνομαι, σε βλέπω με τα εσωτερικά μου μάτια.

Είσαι μπερδεμένος, αισθάνεσαι χαμένος έξω από τα νερά σου. Αισθάνεσαι τον κόσμο αφιλόξενο, ξένο και απόμακρο. Αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις εδώ, αισθάνεσαι μόνος ξαφνικά, απόκοσμος. Ένα αίσθημα ματαιότητας σε πλημμυρίζει αλλά δεν είναι αρκετό ούτε αυτό, γιατί δεν αισθάνεσαι να βρίσκεσαι και να βιώνεις την γήινη πραγματικότητα, είσαι κάπου αλλού, μέσα στον δικό σου κόσμο, μέσα στην δική σου πραγματικότητα. Και αυτή δεν την αναγνωρίζεις. 

Θολές εικόνες υπάρχουν γύρω σου. Δεν υπάρχει σκοπός, δεν υπάρχει πυξίδα, δεν υπάρχει επιθυμία. Σαν να μην υπάρχει ζωή. Ναι αυτό είναι, δεν υπάρχει έλξη για τίποτα. Είναι όλα τόσο κρύα χωρίς έλξη, χωρίς επιθυμία. Τίποτα, δεν σκιρτάει, τίποτα δεν κουνιέται, δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα. 

Είσαι ο πρωταγωνιστής σε ένα κόσμο που δεν γνωρίζεις, σε μια πραγματικότητα που δεν σου αρέσει και αισθάνεσαι ότι δεν έχεις την δύναμη να κάνεις τίποτα.

Εκείνη είναι μακριά σου, δεν υπάρχει στην ζωή σου, μα μόνο σαν ενέργεια. Αισθάνεσαι ότι δεν είσαι αρκετός για αυτήν, ότι δεν σου αξίζει, ότι την έχεις πληγώσει και δεν το αντέχεις αυτό. Αναλογίζεσαι τις χαρές που είχες μαζί της. 

Την βλέπεις μπρος στα μάτια σου, να σου χαμογελάει, σαν σε ξεκουνάει για το πιο όμορφο παιχνίδι, να σε παρασύρει σε μέρη που δεν είχαν ξαναδεί τα μάτια και δεν είχε ξανανιώσει η καρδιά. Την βλέπεις σαν άγγελο μπροστά σου να σου γνέφει. 

Αισθάνεσαι ότι είναι κοντά σου, αλλά πιστεύεις ότι δεν μπορείς να την πλησιάσεις πια, δεν σου αξίζει. Όχι τουλάχιστον πριν διορθώσεις κάποια κομμάτια σου. Πιστεύεις ότι αυτό σου έχει πει και αυτή και δεν σε θέλει κοντά της. Το έχεις ερμηνεύσει ότι της κάνεις κακό και μένεις μόνος σου να τιμωρείς τον εαυτό σου, που όλα έχουν χαθεί. 

Μένεις μόνος και βυθίζεσαι στην αυτολύπηση, είναι τόσο οικείο και αυτό είναι κάτι.

Όμως άνοιξε την καρδιά σου και δες, δες την ζωή, δες την αγάπη, δες το παλμό της φύσης ! Δες ότι εκείνη δεν σου ζητάει να είσαι ο τέλειος σύντροφος. Το ξέρεις καλά αυτό, σε αναγνωρίζει με όλα τα στοιχεία σου. 

Εκείνη δεν σε θέλει να είσαι ατσαλάκωτος και άψογος, αυτό είναι μια καλοστημένη παγίδα του νου σου. Εκείνη σε θέλει ανθρώπινο, τρωτό, ευάλωτο, απλά θέλει να διώξεις την πανοπλία της προσωπικότητας και να την αφήσεις στην άκρη. Αυτή απλά σου ζητάει ότι δεν θέλει να σε προσεγγίζει με αυτή την πανοπλία πια, δεν τον αντέχει. 

Εκείνη σου απλώνει τα χέρια και σου λέει, έλα προχώρα, σε αγαπώ, αλλά χωρίς την πανοπλία.

Έχεις σκεφτεί άραγε ότι μπορείς να χάσεις την πανοπλία σου; Αυτή η πανοπλία σε κάνει να αισθάνεσαι μόνος και απόμακρος, μετανιωμένος και ανάξιος. Αυτή η πανοπλία σε αποξενώνει από όλα όσα αγάπησες και από τον ίδιο σου τον φωτεινό εαυτό. Έχεις σκεφτεί πως είναι να διώξεις από πάνω σου την πανοπλία; 

Μην φοβάσαι, μπορείς, απλά θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να δείξεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελες να πιστεύεις ότι είσαι. Μην φοβάσαι, δεν θα σε παρεξηγήσει κανείς για αυτό, γιατί να είσαι σίγουρος ότι κανείς δεν πίστευε αυτό που ήθελες να δείχνεις. 

Και ακόμα περισσότερο αυτή, έβλεπε αυτό που είσαι και εσύ νόμιζες ότι σε αγαπούσε για αυτό που έδειχνες. Αυτή περίμενε και βοηθούσε να φύγουν σιγά σιγά κομμάτια από την πανοπλία σου, όμως εσύ αρνούσουν και την προσέγγιζες μέσα από αυτά.

Μην λυπάσαι λοιπόν και μην κλείνεσαι, η ζωή είναι τώρα, η αγάπη είναι τώρα, η στιγμή είναι τώρα, ζήσε την και μην ρωτάς πως. Πέτα απλά την πανοπλία που φοράς! Να είσαι ο εαυτός σου, ξέρεις πως μπορεί να γίνει αυτό. Αφέσου στην στιγμή χωρίς σκέψεις, αφέσου στην καρδιά να σε οδηγήσει. Είσαι τέλειος μέσα στην ατέλεια. Κανείς δεν σε θέλει αψεγάδιαστο, απλά ανθρώπινο!!!





Χρύσα Ευαγγέλου 

Πώς προέκυψαν τα ονόματα των ηπείρων......!!!

Δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση να βρούμε πώς προήλθαν τα ονόματα των ηπείρων του κόσμου... και για κάποιες ηπείρους η ακριβής εξήγηση είναι... άγνωστη.Το όνομα Ευρώπη είναι συνδεδεμένο - από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας – με την πριγκίπισσα Ευρώπη που, σύμφωνα με τη μυθολογία, την είχε απαγάγει ο Δίας.

Ωστόσο, νεότερες έρευνες δείχνουν πως η λέξη αυτή προέρχεται από τη σημιτική λέξη ereb/ερεμπ, δηλαδή, «χώρα της εσπέρας/εσπερία». Η προέλευση του ονόματος Ασία είναι επίσης αβέβαιη, αλλά ίσως προέρχεται από τη σημιτική λέξη asu, δηλαδή «ανατολή» (του ήλιου). 

Για τη λέξη Αφρική υπάρχουν πολλές θεωρίες. Το όνομα αυτό μπορεί να προέρχεται από το όνομα της ρωμαϊκής επαρχίας Africa. Μια άλλη θεωρία είναι πως προέρχεται από τη λατινική λέξη aprica, δηλαδή «ηλιόλουστη» ή από την ελληνική λέξη αφρική, δηλαδή «άνευ ψύχους». 

Πολύ πιο εύκολο είναι το ζήτημα της προέλευσης της λέξης Αμερική. Η ήπειρος πήρε το όνομά της από τον Ιταλό ταξιδευτή-εξερευνητή Amerigo Vespucci. 

Η λέξη Αυστραλία προέρχεται από τη λατινική λέξη australis, που σημαίνει «νότος». Κατά την αρχαιότητα, οι Έλληνες θεωρούσαν ότι στο νότο βρισκόταν μια άγνωστη χώρα την οποία αργότερα οι χαρτογράφοι ονόμασαν Terra Australis Incognita, δηλαδή «άγνωστη χώρα στο νότο».

Τέλος, έχουμε το όνομα Ανταρκτίς, από την ελληνική λέξη ανταρκτικός, που σημαίνει «αντίθετη αρκούδα». Είναι η αρκούδα του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου πάνω από το Βόρειο Πόλο.




newsbomb.gr

Εσείς το ξέρατε ; Γιατί δεν λιώνουν τα Ιγκλού ;


Το ιγκλού είναι η προσωρινή κατοικία των Εσκιμώων το χειμώνα (ιγκλού στη γλώσσα των Ινουίτ σημαίνει σπίτι).

Αποτελεί μοναδικό τρόπο για να κτίσει ο άνθρωπος τη φωλιά του κάτω από τις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

Παρ' όλο που οι περισσότεροι Εσκιμώοι μένουν πλέον σε σπίτια από πέτρες ή ξύλα, συνηθίζουν ακόμη να κατασκευάζουν ιγκλού, ειδικά όταν ταξιδεύουν.

Ορθογώνια κομμάτια παγωμένου χιονιού τοποθετούνται κυκλικά, ώστε η κατασκευή να συγκλίνει και να σχηματίζεται τελικά ένας τέλειος θόλος.

Οι σχισμές και τα όποια σημεία επαφής γεμίζονται με χιόνι. Τότε οι Εσκιμώοι ανάβουν μια λάμπα που καίει λίπος φάλαινας, ώστε να αναδίδει πολλή θερμότητα.

Άλλωστε πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι για να ζεσταθεί ο περιορισμένος εσωτερικός χώρος και για να δημιουργηθεί ένα άνετο κλίμα, είναι αρκετή ακόμα και η ελάχιστη ποσότητα ζέστης: αρκεί, δηλ., η παρουσία δύο ατόμων που μπορούν να κλείσουν την πόρτα με ένα κομμάτι πάγου και να κάνουν το ιγκλού αεροστεγές.

Το χιόνι αρχίζει να λιώνει, όμως επειδή η οροφή του θόλου είναι καμπύλη δεν στάζει. Αντιθέτως τα κομμάτια του χιονιού εμποτίζονται με υγρασία.

Τότε οι Εσκιμώοι ανοίγουν την πόρτα και ο ψυχρός αέρας μεταμορφώνει το ιγκλού σε ένα συμπαγές και ανθεκτικό καταφύγιο, που λιώνει μόνο με το τέλος του χειμώνα. Άλλωστε να επισημάνουμε , ότι οι πολικοί άνεμοι πνέουν με θερμοκρασία - 50 βαθμούς κελσίου και έτσι το εξωτερικό τοίχωμα του πάγου παραμένει παγωμένο.

Πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι το χιόνι, όσο και αν φαίνεται παράδοξο είναι κακός αγωγός της θερμότητας και του κρύου.

Για αυτόν τον λόγο τα ιγκλού θερμαίνονται εύκολα και τους προφυλάσσουν από το κρύο. Αντίθετα ο πάγος είναι πολύ καλός αγωγός και όταν με τον καιρό το χιόνι μετατρέπεται σε πάγο, εγκαταλείπουν τα ιγκλού τους.



Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Θέλω να ξέρω.....!!!


"Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις για να ζεις.
Θέλω να ξέρω γιατί ζεις και εάν ρισκάρεις για να βρεις τα όνειρα της καρδιάς σου.

Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι.
Θέλω να ξέρω εάν μπορείς ακόμα να ρισκάρεις να φανείς "τρελός"από αγάπη, για τα όνειρα , για την περιπέτεια που λέγεται ζωή.

Δεν θέλω να ξέρω ποιοι πλανήτες βρίσκονται στην σελήνη σου.
Θέλω να ξέρω εάν έχεις "αγγίξει" το κέντρο του πόνου και της θλίψης σου, εάν παρέμεινες "ανοιχτός" μετά τις προδοσίες της ζωής, ή εάν "έκλεισες" από φόβο για μελλοντικές θλίψεις και πόνους.

Θέλω να ξέρω εάν μπορείς να καθίσεις με την θλίψη, την δική σου ή την δική μου,εάν μπορείς να χορέψεις τρελά και να αφεθείς στην έκσταση που σου γεμίζει όλο σου το είναι χωρίς προκαταλήψεις , να είσαι ρεαλιστής, ή να θυμηθείς τους περιορισμούς των ανθρώπων.

Δεν θέλω να ξέρω εάν η ιστορία που μου λες είναι αληθινή.
Θέλω να ξέρω εάν είσαι ικανός να απογοητεύσεις κάποιον άλλον για να είσαι αυθεντικός με τον εαυτό σου,εάν μπορείς να αντέξεις την κατηγορία μιας προδοσίας και να μην προδώσεις την ψυχή σου.

Θέλω να ξέρω εάν είσαι πιστός, και επομένως έμπιστος.

Θέλω να ξέρω εάν μπορείς να δεις την "ομορφιά" ακόμα και όταν δεν είναι κάθε μέρα, εάν είσαι ικανός να κάνεις να "ανατείλει η ζωή" με την μοναδική σου ύπαρξη.

Δεν με ενδιαφέρει να ξέρω που μένεις ή πόσα χρήματα έχεις.
Με ενδιαφέρει να ξέρω εάν μπορείς να σηκωθείς μετά από μια νύχτα πόνου , λυπημένος και "σπασμένος" στα δύο, και να κάνεις εκείνο που πρέπει για τα παιδιά.

Δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι ή τι έκανες για να φτάσεις μέχρι εδώ.
Θέλω να ξέρω εάν θα μπορούσες να "σταθείς" στην μέση της φωτιάς, σαν και εμένα, και να μην "καείς".

Δεν θέλω να ξέρω τι έχεις σπουδάσει , ή με ποιον ή που.
Θέλω να ξέρω τι σε στηρίζει μέσα σου , όταν όλα τα υπόλοιπα δεν το έκαναν.
Θέλω να ξέρω εάν μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου, και εάν πραγματικά σου αρέσει η συντροφιά που έχεις στις πιο "κενές" στιγμές.

Γράφτηκε από μια Ινδιάνα της φυλής Oriah (1890)


Ξεδιπλώνω .....τις πτυχές του εαυτού μου.........!!!


Κομμάτια κρυμμένα, κομμάτια θαμμένα, βλέπουν το φως.
Είμαι εγώ και αυτά; σκέφτομαι με φρίκη. Μα πως είναι δυνατόν; Βλέπω κομμάτια της σκιάς μου και ταράζομαι, ταράζομαι πολύ. Και όμως είναι ίσως η πρώτη φορά που επέτρεψα στον εαυτό μου να τα δει.

Μέχρι πρότινος ήταν εκεί αλλά αρνούμουν την παρουσία τους. Και όμως τώρα τόλμησα, τόλμησα και τα είδα, τόλμησα και τα παραδέχτηκα.

Όχι, όχι δεν τα έχω αποδεχτεί ακόμα, όχι δεν τα έχω αγκαλιάσει. Αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι εργάζομαι μαζί τους για να τα διώξω μακριά, γιατί με κάνουν να ντρέπομαι, γιατί μου χαλάνε την «εικόνα» μου.

Ποια εικόνα;
Του «Εγώ» φυσικά, αυτού του φτιαχτού κατασκευάσματος που θέλω να δείχνω προς τα έξω, αυτού του φτιαχτού κατασκευάσματος που συντηρώ τόσα χρόνια από φόβο.

Ποιο φόβο;
Να παραδεχτώ ποια είμαι, πόσο αδύναμη είμαι, ποιες ανάγκες έχω, ποιες πληγές έχω. Από φόβο να δείξω την φτώχεια μου, κατασκεύασα το «Εγώ» μου, ένα Εγώ για να με βοηθήσει να επιβιώσω.

Πως όμως να επιβιώσω;
Με δανεικά, ξύλινα πόδια, γιατί δεν εμπιστευόμουν τα δικά μου. Ναι ήταν χρήσιμο για να κοιμίζω τους φόβους μου, για να με βοηθάει στα δύσκολα και σε εκείνες τις καταστάσεις που δεν άντεχα να αντιμετωπίσω.

Όμως τώρα σιγά σιγά κρυφοκοιτάζω πίσω την κουρτίνα. Εκείνη την κουρτίνα που διαχωρίζει το Εγώ από τον Εαυτό. Ευτυχώς έχω καταφέρει να μετατρέψω σε κουρτίνα τον τσιμεντένιο τοίχο που διαχώριζε το ένα από το άλλο παλιότερα. Ευτυχώς έχει μετατραπεί σε κουρτίνα, και αυτό με κάνει να αισθάνομαι περήφανη, με κάνει να αισθάνομαι σπουδαία. Ναι και Είμαι.

Γιατί θέλει πολύ εργασία και δύναμη ψυχής να μετατρέψεις σε κουρτίνα το σκληρό από μπετόν τοίχο που διαχωρίζει το ψεύτικο εαυτό (Εγώ) από τον αληθινό.

Καθώς ρίχνω κλεφτές ματιές πίσω από την κουρτίνα, καταλαβαίνω ακόμα μια φορά, πόσο αδύναμη είμαι, πόσο ευάλωτη είμαι, πόσο συνεχίζω να καταφεύγω σε τεχνάσματα πολύ λεπτοφυή για να καλύψω τις βαθύτερες ανάγκες μου.

Και αναρωτιέμαι αν θα έχει ποτέ τελειωμό όλο αυτό.

Και όσο συνειδητοποιώ κομμάτια μου, περνάει όλη η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου και παρατηρώ πόσο αυτές οι πτυχές μου, είχαν επηρεάσει τις επιλογές μου, πόσο είχαν διαμορφώσει την ζωή μου.

Τελικά αναρωτιέμαι κατά πόσο ελεύθερη βούληση έχουμε;

Κατά πόσο τελικά εμείς κάνουμε τις επιλογές μας;

Και όταν λέω εμείς, ποιοι είμαστε εμείς;

Είμαστε εκείνα τα κομμάτια που κρύβουμε ασυνείδητα και μας κατευθύνουν στον να κάνουμε την μια ή την άλλη επιλογή, είμαστε εκείνο το όν που έχει ενθυμηθεί το παιχνίδι επί γης και κάνει την επιλογή βάση του ανώτερου καλού;

Αναρωτιέμαι πόσο σύνθετο και πολύπλοκο είναι αυτό το θέμα, το θέμα της επιλογής και της ελεύθερης βούλησης.

Ανυψώνοντας λίγο την οπτική μου όμως, παρατηρώ ότι κάθε φορά κάνω μια επιλογή, ανεξαρτήτως από ποια ασυνείδητα κομμάτια μου κατευθύνεται είναι η επιλογή που χρειάζεται να κάνω για να βιώσω ένα κομμάτι του εαυτού μου.

Είναι η επιλογή που χρειάζεται να κάνω για να έχω μια εμπειρία. Και κάθε εμπειρία που αποκτάω ανυψώνει την συνειδητότητα μου. Τελικά όλα είναι μια διαρκής ανακάλυψη και δημιουργία του ποια Είμαι.

Και όλα είναι μια διαδικασία αφύπνισης που οδηγεί στην συνειδητή δημιουργία και την συνειδητή ύπαρξη.

Άρα όλα είναι καλά, άρα όλα τα κομμάτια αυτά που δεν μου αρέσουν ή που έχω αρχίσει να κρυφοκοιτάζω, δεν είναι τίποτα άλλο από κομμάτια που απλά μπορώ να δω αυτή τη στιγμή γιατί η συνείδηση μου διευρύνθηκε.

Και αυτά τα κομμάτια απλά είναι η αιτία των επιλογών μου με αποτέλεσμα την εμπειρία και την ανύψωση της συνείδησης σε ένα άλλο επίπεδο.

Και νομίζω πως έτσι συνεχίζεται η αλυσίδα.
Και αντί να πονάω, αντί να ντρέπομαι, αντί να κρίνω τον εαυτό μου για τα σκοτεινά κομμάτια που κάθε φορά ανακαλύπτω (ή αλλιώς μου αποκαλύπτονται), μπορώ να επιλέξω να αποστασιοποιηθώ από όλα αυτά, να αναγνωρίσω στον εαυτό μου, την ανθρώπινη μου φύση και να θυμηθώ ότι απλά δεν είμαι αυτή. Είμαι ο Εαυτός που η ανθρώπινη φύση με βοηθάει να ανακαλύψω.

Και κάτω από αυτή την οπτική μπορώ να αισθανθώ ευγνωμοσύνη, εμπιστοσύνη και γαληνεύω.

Και όλα στο κόσμο μου είναι καλά.

Και όλα είναι όπως χρειάζεται να είναι.



Χρύσα Ευαγγέλου
http://www.lightworker.gr

Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει….!!!!!!


Ειδικά τώρα σε αυτή την εποχή, με αυτές τις καταστάσεις, όλα συμβαίνουν για να ενισχύσεις την πίστη σου.

Τώρα που φαίνεται όλα να καταρρέουν, τώρα που φαίνεται ότι ότι παλιό, ότι σαθρό, ότι δεν εξυπηρετεί πια, φεύγει, τώρα είναι η ώρα να ενισχύσεις την εμπιστοσύνη σου.

Όχι εκείνη την εμπιστοσύνη που προκύπτει από την υλική ασφάλεια, ότι έχεις ακόμα εργασία ή έχεις ένα σπίτι να μείνεις ή ότι δεν χρωστάς στην τράπεζα. 

Αλλά εκείνη την εμπιστοσύνη ότι το σύμπαν τα φέρνει όλα όπως πρέπει, όπως χρειάζεται να γίνουν και πάντα μα πάντα είναι για το καλό σου, για το ανώτερο καλό σου. Το σύμπαν πάντα μα πάντα φροντίζει τις ανάγκες σου, αλλά μην περιορίζεις το μυαλό σου στις υλικές σου ανάγκες μόνο.

Όλα αυτά που σκέφτεσαι, όλα αυτά που βαθιά μέσα σου επιθυμείς, όλα αυτά που προάγουν την δική σου εξέλιξη, έρχονται σε εσένα. Οι καταστάσεις, τα γεγονότα έχουν αυτό το σκοπό, να διευκολύνουν την δική σου εξέλιξη.

Ναι θα μου πεις πως με φροντίζει το σύμπαν αν δεν έχω να πληρώσω το ενοίκιο του σπιτιού μου; Πως αυτό προάγει το ανώτερο καλό μου;

Θα σου πω ότι αν αυτό συμβαίνει πραγματικά, τότε είτε μπορεί εσύ να μην έχεις αξιολογήσει σωστά τις προτεραιότητες σου ή μπορεί να χρειαστεί να αλλάξεις σπίτι, να βρεις ένα πιο οικονομικό γιατί αυτό θα σε βοηθήσει σε ένα άλλο κομμάτι της ζωής σου που τώρα δεν μπορείς να αντιληφθείς. 

Ή ακόμα μπορεί να σημαίνει να βρείς ένα συγκάτοικο και να μοιραστείς τα έξοδα, ή να πας σε κάποιο μέρος που θα μπορέσουν να σε φιλοξενήσουν. 

Όλα αυτά είναι οπτικές και πιθανά σενάρια και δυναμικά που θα χρειαστεί να υλοποιηθούν για να προχωρήσεις στο έργο σου. Μπορείς να αναλογιστείς τι ευλογίες φέρνει το κάθε σενάριο;

Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει και μην κρίνεις ότι έρχεται στο παρόν σου, γιατί δεν ξέρεις πιο σκοπό εξυπηρετεί και πόσο καλύτερο είναι το μέλλον που μπορεί να σου ανοίγεται μπροστά σου. Μην μένεις προσκολλημένος σε μια κατάσταση μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι την αλλαγή. 

Μείνε ανοικτός και να σκέφτεσαι ότι όλα γίνονται για να απεγκλωβιστείς από όλα αυτά που δεν σου αρέσουν και ενώ κάποια πράγματα τα έχεις συνηθίσει, δεν μπορείς να δεις ειλικρινά ότι δεν σου αρέσουν και δεν σε εξυπηρετούν πια.

Γιατί αν σε εξυπηρετούν δεν θα χρειάζονταν να τα αποχωριστείς, ούτε θα χρειαστεί να σε εγκαταλείψουν.

Όλο το πόνο και την δυστυχία την δημιουργεί η προσκόλληση. Η προσκόλληση σε συνήθειες, καταστάσεις, συμπεριφορές, ανθρώπους, πράγματα. Και όταν κάτι δείχνει ότι αλλάζει αμέσως σε ταρακουνάει και σε κλονίζει. Και πανικοβάλλεσαι και τρελαίνεσαι, λες και ήρθε το τέλος του κόσμου.

Όμως αν ανοίξεις λίγο το μυαλό σου και το δεις από άλλη οπτική θα μπορέσεις να ευχαριστηθείς αυτή την αλλαγή και να ευλογήσεις το καινούργιο που έρχεται και σε απελευθερώνει από το παλιό.

Έχε εμπιστοσύνη. Ότι πραγματικά χρειάζεσαι δεν σε εγκαταλείπει. Αν κάτι σε εγκαταλείπει, απελευθέρωσε το, εξυπηρέτησε και τελείωσε το έργο του, χαιρέτησε το και καλωσόρισε το καινούργιο που έρχεται. Είναι σαν το νέο έτος, δεν κλαις και δεν χτυπιέσαι που το παλιό έτος φεύγει, το αποχαιρετάς και αναπολείς τις όμορφες στιγμές που σου χάρισε. 

Μετά αρχίζεις να ετοιμάζεσαι για τον ερχομό του νέου έτους, βάζεις τα καλά σου, επιλέγεις τι θα κάνεις εκείνη τη στιγμή, που θα είσαι με ποιους θα είσαι και μπαίνεις στην διάθεση της χαράς και της γιορτής. Και την επόμενη ημέρα που το νέο έτος έχει έρθει, αρχίζεις τις ευχές για χρόνο που έχεις μπροστά σου και συνεχίζεις να χαίρεσαι και να περιμένεις με χαρά να δεις τα δώρα που σου φέρνει.

Γιατί να μην κάνεις έτσι για κάθε τι παλιό που φεύγει; Γιατί προσκολλάσαι;
Έχε εμπιστοσύνη, η ζωή δεν είναι μια αρένα για να σε παιδεύει. Και αν έτσι το βλέπεις απλά χρειάζεται να αλλάξεις την οπτική σου. Αν έτσι την βλέπεις είναι γιατί έχεις υιοθετήσεις αυτά τα γυαλιά για χρόνια και τώρα δυσκολεύεσαι να αλλάξεις γυαλιά. 

Όμως προσπάθησε γιατί σου λέω ότι με διαφορετικά γυαλιά θα δεις τον κόσμο αλλιώς. Θα δεις την ζωή αλλιώς και που ξέρεις μπορεί να σου αρέσει. Μάλλον στο χέρι σου είναι ή μάλλον στο μυαλό σου είναι αν θα σου αρέσει τελικά ή όχι. 

Αλλά τουλάχιστον αξίζει να προσπαθήσεις. Αν με την οπτική που έχεις μέχρι τώρα για τη ζωή δεν είσαι ευχαριστημένος, τότε τι έχεις να χάσεις άμα την αλλάξεις;

Ή μήπως είναι εθιστική η μιζέρια σου;
Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει. Τίποτα στην δημιουργία δεν είναι λάθος, λες ο θεός να έκανε λάθος μόνο με εσένα και να σε έκανε να υποφέρεις όπως υποφέρεις; Και έστω ότι αυτό ισχύει και ο θεός έκανε αυτή την εξαίρεση για εσένα και εσύ δεν έχεις επιλογή να το αλλάξεις αυτό. 

Έστω ότι ο θεός έκανε εσένα να υποφέρεις, και αφού αυτό δεν αλλάζει, δεν έχεις να χάσεις και τίποτα να προσπαθήσεις να το δεις αλλιώς. Αφού ο θεός έχει κάνει αυτή την εξαίρεση για εσένα, μάλλον θα υπάρχουν και άλλες εξαιρέσεις στην τελειότητα της δημιουργίας του. 

Μήπως τότε θα μπορούσε μια από αυτές τις εξαιρέσεις να ήταν να μπορέσεις εσύ να βιώσεις τελικά ευτυχία; Δεν έχεις τίποτα να χάσεις, δοκίμασε το και αυτό το σενάριο. Μην επιλέγεις μόνο σενάρια για τον εαυτό σου που προάγουν την δυστυχία σου, μην επιλέγεις μόνο σενάρια για τον εαυτό σου που διαιωνίζουν την μιζέρια σου. Αφού ισχυρίζεσαι πως δεν είσαι ευχαριστημένος από την ζωή σου, πάρτο αλλιώς.

Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει. Όλα εργάζονται αρμονικά για την δική σου εξέλιξη, είτε μπορείς να το δεις, είτε όχι. Είτε μπορεί να πιστεύεις το αντίθετο, είτε όχι. Μπορείς απλά όμως να μην κρίνεις οτιδήποτε συμβαίνει και απλά να το παρατηρείς και να λειτουργείς με το καλύτερο τρόπο μέσα σε αυτό. Δεν υπάρχει καλό ή κακό και κανείς δεν θέλει να σε σαμποτάρει. Δες εσύ πως σαμποτάρεις τον εαυτό σου με τις σκέψεις σου.

Και να θυμάσαι το εξής : Η πραγματικότητα σου δημιουργείται από τις σκέψεις σου.Άλλαξε τις σκέψεις σου και θα αλλάξει και η ζωή σου.Είσαι αρκετά τολμηρός για να το προσπαθήσεις τουλάχιστον;




Χρύσα Ευαγγέλου 

Είμαι, Γνωρίζω, Μαθαίνω.........!!!

Είμαι...!!!
Αλήθεια τι είμαι; Ποιος είμαι; Είμαι;
Ένα ερώτημα τόσο αναπόσπαστο με την ίδια την φύση της ύπαρξης μας.

Γνωρίζω...!!!
Αλήθεια, τι γνωρίζω, μήπως νομίζω ότι γνωρίζω και όταν πιστεύω πως γνωρίζω πάντα υπάρχει κάτι που αγνοώ;

Μαθαίνω...!!!
Τι μαθαίνω; Μήπως αυτό που μαθαίνω είναι από εξωτερικές πηγές και πληροφορίες που ουσιαστικά έχουν πολύ λίγη σημασία για αυτό που είμαι; Μήπως η πραγματική μάθηση είναι η ενθύμηση που προκύπτει από την σιωπή και την ηρεμία; Όχι την ηρεμία του εξωτερικού κόσμου, αλλά την εσωτερική εκείνη ηρεμία ακόμα και μέσα στην δίνη ενός κυκλώνα;

Γιατί υπάρχω; Τι εξυπηρετώ; Ποιο το έργο μου;

Εξυπηρετώ ένα γενικότερο σχέδιο μέσα στο οποίο κινούμαι εξελίσσομαι και διευρύνομαι. Όλα όσα κάνω, σκέφτομαι, πράττω συνειδητά ή ασυνείδητα, εξυπηρετούν αυτό το σχέδιο.

Και η ζωή; Γιατί ζορίζομαι τόσο;

Γιατί έχω μάθει να έχω προκαταλήψεις, συγκεκριμένες και άκαμπτες ιδέες για τον κόσμο, τη ζωή, το πώς πρέπει να συμβαίνουν τα πράγματα. Δεν τα χρειάζομαι όλα αυτά. Αφήνομαι, αφήνομαι στην ζωή να μου δείξει, αφήνομαι στην ζωή να μου μάθει. Αφουγκράζομαι μέσα από την καθημερινή εμπειρία μου την ανάγκη, την δική μου, του συνανθρώπου μου και την υπηρετώ. Πολύ απλά, χωρίς επιθυμίες, χωρίς εγώ, χωρίς συγκεκριμένες προσδοκίες.

Η ζωή είναι απλή, χρειάζεται κατανόηση και πολύ αγάπη, όπως και εγώ και οι συνάνθρωποι μου. Ας μην χάνω το χρόνο μου στις κρίσεις και τις κριτικές, ας κρατάω το νου μου σταθερά στο φως και ας αφήνομαι σε ότι προκύπτει στο τώρα μου. Αυτό με οδηγεί, εγώ μαθαίνω, εγώ βιώνω, εγώ οργανώνω και προχωράω.

Και έτσι πορεύομαι! Είμαι μέσα στο ρεύμα και έχω γίνει ένα με αυτό, δεν ξεχωρίζω, δεν υπάρχω, με περιέχει, το περιέχω και περιέχω και ότι προκύπτει συνεχώς μπροστά μου.

Και έτσι στέκω, είμαι ένας δρόμος στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν,

Είμαι μια πηγή δύναμης που τους επιτρέπει να στέκουν,

Είμαι μια δέσμη φωτός που λάμπει στο δρόμο τους.

Κι έτσι στέκω.

Και στέκοντας έτσι γυρίζω.

Και βαδίζω με τον τρόπο αυτό τους δρόμους των ανθρώπων

Και γνωρίζω τους δρόμους του θεού.

Και έτσι στέκω, σαν ύπαρξη πάνω στο πλανήτη Γη!



Χρύσα Ευαγγέλου