Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Από την Αυτογνωσία στην ... Ανάσταση.......!!!

Η επικοινωνία ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον θεραπευόμενο είναι το μέσο, το εργαλείο για να χτιστεί σταδιακά, να δομηθεί η «καρδιά» της ψυχοθεραπείας, η θεραπευτική σχέση.

Η θεραπευτική σχέση είναι ο πυρήνας, ο χώρος της συνειδητής κι ασυνείδητης ανταλλαγής πληροφοριών (σκέψεων, συναισθημάτων, προβολών, αντιστάσεων, αυτό-αποκαλύψεων) από συμμετέχοντες που επιθυμούν από άτομα να γίνουν πρόσωπα. Από αιτούμενους εταίρους, που αυτό-προσκαλούνται να αναγνωρίσει ο καθένας τον εαυτό του, χρησιμοποιώντας τον άλλον σαν καθρέφτη.

Σκιές και φώς αλληλοπεριχωρούνται στην επικοινωνία των προς- ώπων (προς- ωπάς) (= προσωπική επικοινωνία).

Η ίδια η σχέση γίνεται μαζί εργαλείο και πλαίσιο, μέσα στο οποίο και δια του οποίου αξιοποιείται, πραγματώνεται το έργο κι εργαλείο της επικοινωνίας, και διανθίζει, πολλαπλασιάζεται, επεκτείνεται χωρίς ορατό όριο. Ο στόχος, η αυτογνωσία. Η γνώση, η ανακάλυψη, η αποκάλυψη του εαυτού, του γνωστού - άγνωστου, είναι, αρχικά, μόνο ένας εγωϊκός στόχος. Το εγώ θέλει να αυτοπροσδιοριστεί. Να περιχαρακωθεί γνωστικά και βιωματικά στα όριά του.
Προτού αυτο-πραγματωθώ, έχω την ανάγκη να μάθω ποιος ήμουν, ποιος γίνομαι, και ποιος θέλω θα γίνω. Η ζωή – για πολλούς από μας- μοιάζει ασφυκτικά περιορισμένη και περιοριστική, πριν εγώ αυτο-προσδιοριστώ σε σχέση με σένα, πριν ψηλαφίσουμε το «εμείς» στην σχέση μας με τους «άλλους».

Σ’ αυτό το πλαίσιο, της εγωικής πρόθεσης και κίνησης προς την ελευθερία από την αγνωσία, ο «άλλος» χρησιμεύει πάντα ως μέσο. Το εγώ ζητάει απαιτητικά να γίνει κατανοητό, συμπαθές, ευτυχισμένο, θέλει επίμονα να αποβάλλει τις «αρνητικές» σκέψεις και συναισθήματά του, να εμπεριεχθεί, να αγαπηθεί, χωρίς όρους, από τους άλλους. 

Ζητάει απαιτητικά την πληρότητα ως αποτέλεσμα «συνταγών» που χορηγούνται ανέξοδα, στην καλύτερη περίπτωση, βλέπει τον εαυτό του ως αντικείμενο, υποδοχέα αγάπης. 

Μέσα στην συνεχή ανάγκη του για αυτό-περιχαράκωση είναι αδύνατον να δει την ευτυχία ως εκούσια ενδοτικότητα κι ηθελημένη αυτό-απώλεια. Ψάχνει απεγνωσμένα την «κορυφή». Ακόμα δεν ξέρει πως εκεί μόνο μόνος μπορεί να υπάρξεις, και ασύνδετος.

Σήμερα ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα. Η εβδομάδα των Παθών του Χριστού. Η πορεία προς την σταυρική θυσία, τον θάνατο και την Ανάσταση. Αυτή είναι η προτύπωση της αναπόφευκτης πορείας του ατόμου που έχει την ανάγκη υπαρξιακά να μεταμορφωθεί σε Πρόσωπο. Αυτή η πορεία δεν είναι αυτονόητη, ευθεία, εύκολη κι ανέξοδη.

Ποιος είναι όμως ο Χριστός; Αυτός που χρησιμοποιεί τον ανθρώπινο εαυτό Του για να τον υπερβεί. Αυτός που κατέχει το σύνολο της εξουσίας, της γνώσης για να το απολέσει, στον βωμό της αγαπητικής ελευθερίας.
Αυτοπροσδιορίζεται ως Θεός και πραγματώνει την οντολογική και Θεία Του ελευθερία, επιλέγοντας, ως άνθρωπος, την θυσία. Θυσιάζει την αυτό-περιχαράκωση του στα όρια του εγώ, για να μας δείξει ποιες είναι οι δικές μας πραγματικές ανθρώπινες μας δυνατότητες κι επιλογές.

Η Αγάπη δεν είναι μια ρομαντική ιδέα, ένας «καλοπροαίρετος» κι άπιαστος μύθος, μια καλοδιάθετη κι ευγενική κίνηση της ψυχής. Δεν περιορίζεται στην «θετική» σκέψη και συμπεριφορά. Δεν ταυτίζεται με την ενδοτική επιείκεια στους άλλους, ούτε με την επίπονη «ανοχή» των εχθρών.

Η αγάπη είναι μια υπαρξιακή επιλογή και οντολογική συνθήκη. Είναι το απόγειο των ανθρώπινων δυνατοτήτων, της ανθρώπινης ελευθερίας. Σ’ αυτήν, το εγώ βρίσκει τον εαυτό του, ακριβώς με την προοπτική εκουσίως να τον χάσει. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα εργαλεία της νόησης για να φτάσει η στιγμή που μπορεί να τα βάλει στην άκρη. 

Για να καταλάβει αρχικά τον εαυτό του, και τώρα, που η καρδιά του πάλλεται και ζει πέρα από τα όρια της διάνοιας του, αλλά χάρη σ’ αυτήν, τον προσκαλεί να την υπερβεί. Καρδιά και ύπαρξη αλληλοπεριχωρούνται, με τελικό σκοπό όχι πια την κατανόηση, αλλά την κατάληψή τους από την Αγάπη.
Τα παραπάνω υπερβαίνουν τους στόχους της παραδοσιακής ψυχοθεραπείας. Η θεραπεία της ψυχής αυτονομείται από την ψυχοθεραπεία κι ακολουθεί μυστικούς δρόμους και κανόνες. Το μονοπάτι, από δω και πέρα, γίνεται υπερ-προσωπικό. Η υπάρχουσα συμβατική γνώση, αν και περισσεύει, δεν είναι αρκετή, ούτε επαρκής. Η πορεία προσωποποιείται, το μονοπάτι στενεύει, καθώς η καρδιά πλατύνεται.

Βλέποντας κανείς τον αναζητητή της αγάπης να προχωρά, έχει την εντύπωση πως βαδίζει μονάχος.. Είναι όμως πράγματι… μόνος;;;

Η Ζωή ανταποκρίνεται στον Εαυτό μας....!!!

Η Ζωή ανταποκρίνεται στον Εαυτό μας...Δεν είναι δύσκολη η Ζωή, αλλά οι ερμηνείες που μάθαμε να της δίνουμε και οι προθέσεις μας.. 

H καθαρή πρόθεση είναι ένα δύσκολο επίτευγμα για τους ανθρώπους. Να ξέρεις δηλαδή ποιά είναι η πρόθεσή σου, κάθε στιγμή, ανεξάρτητα αν αυτή η πρόθεση υπάγεται στο "καλό" ή στο "κακό" που έμαθες...

Αν νιώθεις την πρόθεσή σου μη λειτουργική για εσένα να την εξυψώνεις προς την Καρδιά, κάθε φορά που τα μη συνειδητά συναισθήματα σε ωθούν να είσαι αρνητικός προς την αρχική σου πρόθεση και σε αναγκάζουν να την εκφράζεις από ένα μπλοκαρισμένο 3ο κέντρο.

Το να παρακολουθείς την διαδρομή της πρόθεσής σου, είναι μια όμορφη διαδικασία, γιατί συλλαμβάνεις τα μη συνειδητά συναισθήματα που την κάνουν να κατεβαίνει από την Καρδιά στο στομάχι και να προκαλούν διάφορες "αναταράξεις"...
Μετά, γνωρίζεις ποιος αποφασίζει για εσένα…

Θέλεις να κάνεις αυτό και μετά κάνεις το άλλο...Μεταξύ της πρώτης σκέψης υπάρχουν ενδιάμεσα και άλλες σκέψεις που δεν είναι συνειδητές...Και ενώ ξεκίνησες με καλοπροαίρετη διάθεση, καταλήγεις να μένεις θυμωμένος και απογοητευμένος...

Μπορεί να φαίνεται επίπονο και ίσως κουραστική όλη αυτήν την διαδικασία, αλλά συμβαίνει μέχρι η Καρδιά να μπει ενεργά και με την αυθεντικότητά της στην Ζωή μας και να μας καθοδηγεί με Σοφία και Αγάπη, σε ξεκάθαρες προθέσεις και ακόμα πιο ξεκάθαρα αισθήματα...
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι εργάζονται με την καρδιά τους, όμως όταν η καρδιά έχει άμυνες, το μόνο που εκφράζουν από εκεί είναι ένας υπερβολικός συναισθηματισμός και δρουν παρορμητικά και χωρίς λογική.
Αυτός ο διαχωρισμός που γίνεται σε νοητικούς ή συναισθηματικούς τύπους, είναι μια λανθασμένη εντύπωση των ανθρώπων, που ξεχωρίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους σε λογικά όντα (ορθολογιστές) ή σε συναισθηματικά όντα (παρορμητικούς)...Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος όμως είναι αυτό που νομίζουν...

Οι ορθολογιστές νομίζουν ότι δεν τους παρασύρουν τα συναισθήματα και οι παρορμητικοί νομίζουν ότι δεν τους παρασύρει η λογική, χωρίς να αντιληφθούν ότι χρειάζονται και τα δύο σε μια υγιή ενότητα, για να μας ανοίγουν σε μια πιο βαθιά αντιληπτικότητα του Εαυτού μας…

Η Καρδιά δεν αφορά στα συναισθήματα, όπως ο νους δεν αφορά στην λογική, γιατί και τα δύο εκφράζονται από τον διαχωρισμό στο Είναι μας, μέσα σε ένα πεδίο που ονομάζεται "ασυνείδητο" και χάνουν την ουσιώδη τους Ενορατική Φύση...

πολλές φορές δεν είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε στα πράγματα...Εχει μεγάλη σημασία να αφήνεις την συνείδησή σου να αντιλαμβάνεται και να διευρύνει τις ερμηνείες, που είχαν παγιωθεί μέσα σου...Αυτό που αναστατώνει τους ανθρώπους είναι ο τρόπος που έμαθαν να ερμηνεύουν την ζωή και όχι η Ζωή η ίδια...
Το άγχος προέρχεται συνήθως για την Θεραπεία και όχι για την ασθένεια…

Μια κατάσταση φαίνεται πολύ δυσάρεστη για εμάς, όταν ξέρουμε ότι κάποιοι άλλοι ευθύνονται γι' αυτήν την δυσαρέσκεια που νιώθουμε, χωρίς καν να προσπαθήσουμε να την ερμηνεύσουμε πρώτα μέσα μας...

Συνήθως, οι άνθρωποι ρωτάνε πιο εύκολα, από το να καθίσουν να αντιληφθούν την ίδια τους την ερώτηση...Περιμένουν εύκολη ερμηνεία από κάποιον άλλον, αντί να προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν κάτι που θεωρητικά δεν αντιλαμβάνονται...
Έτσι γίνεται συνήθως σε όλα...

Νιώθεις δυσάρεστα, και αμέσως προσάπτεις την ερμηνεία της δυσαρέσκειας σε κάποιον άλλον, ενώ, τις περισσότερες φορές, καθόλου δεν ευθύνεται αυτός για την δική σου δυσάρεστη κατάσταση...

Και αν δεν εμβαθύνουμε στην διαδικασία της παρατήρησης, δεν μπορούμε καν να το αντιληφθούμε, αφού το συνηθισμένο είναι να παρατηρούμε και να ερμηνεύουμε τον άλλον, για ό,τι μας συμβαίνει εμάς..
Λόγω των τραυματικών εμπειριών και βιωμάτων στα παιδικά μας χρόνια, μάθαμε να κρατάμε επιφυλάξεις προς πάσα κατεύθυνση...Έτσι χάνουμε την καλή μας αίρεση...Γενικά δεν είναι οι άνθρωποι καθόλου καλοπροαίρετοι, γιατί έμαθαν ότι κάποιος άλλος ευθύνεται για την δυσάρεστη κατάσταση που βρίσκονται...

το να χάνεις όμως την καλοπροαίρετη διάθεση, έχει σαν αποτέλεσμα την αρνητική φορά της πρόθεσης...Και αυτό γίνεται φυσικά ασυνείδητα...
Έτσι μπορεί να θεωρούμε την πρόθεσή μας καλή, όμως δουλεύει η έλλειψη της καλής αίρεσης και την αλλοιώνει, χωρίς να το συνειδητοποιούμε….

Και όλο αυτό γίνεται γιατί εξετάζουμε την πρόθεσή μας νοητικά μόνο, αγνοώντας τα συναισθήματά μας, μα εκείνα διαχειρίζονται στην ουσία τις προθέσεις μας, από ένα μη συνειδητό επίπεδο...

Έτσι η λογική σου λέει ότι έχεις καλή πρόθεση, παρ' όλα αυτά στο τέλος η καλή πρόθεση καταλήγει πχ. σε καβγά, και εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις τι έγινε...

Αυτή η άγνοια για τον Εαυτό μας και ό,τι περιέχει...Δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις και αισθάνεσαι, υπάρχουν μέσα μας χιλιάδες μπολοκαρίσματα που δημιουργούν και τις προθέσεις μας στην Ζωή, ώστε να εκφράζουν την κατάσταση «φόβος» στην Συνείδησή μας! Ένας άνθρωπος φοβάται τα πάντα και αμύνεται για τα πάντα, ενώ στην ουσία δεν κινδυνεύει παρά μόνο από τις πεποιθήσεις του και τα συναισθήματά του...

Μα άλλωστε γι' αυτόν τον λόγο η Ζωή έγινε δυσλειτουργική για τον κάθε άνθρωπο, όπως και να είναι, ό,τι και να έχει...Όπως και να γίνει, όλα καταλήγουν σε μια αρένα δυσαρεσκειών και επίκρισης…
Η ερμηνεία της λειτουργίας για τους ανθρώπους είναι (ειρωνεία) αυτή η δυσλειτουργία, αφού, στην ουσία, δεν ξέρουμε από που μας έρχεται το "κακό" ή μάλλον ξέρουμε…πάντα από τους άλλους ή από τα δεδομένα της Ζωής…

Η Πνευματική Φύση του ανθρώπου είναι ενωτική, δημιουργεί μέσα μας ένα πεδίο Αγάπης για να συντελεστεί η Αλχημεία και ο μετασχηματισμός της συναισθηματικής μας τοξικότητας, που δηλητηριάζει τα πάντα μέσα μας και έξω μας, εκφράζοντας την επίκριση προς πάσα κατεύθυνση…

Η Θεραπεία συντελείται με αποδοχή της ιδέας μιας διευρυμένης Συνειδητότητας και μιας εσωτερικής ερμηνείας της Αγάπης και της Σοφίας, που πιθανώς να είναι εντελώς διαφορετική από όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για αγάπη και σοφία, μαζεύοντας άσκοπα συναισθήματα και άσκοπες γνώσεις από την συνηθισμένη μας ζωή…

Η γνωριμία με τον Φυσικό Κόσμο μας είναι ένας σκοπός, αλλά όχι αυτοσκοπός…
Να ζεις με Αγάπη και Σοφία μέσα σ’ αυτόν τον Κόσμο, αλλά να μην εξαρτάσαι από αυτόν, είναι η Κατεύθυνση της Εμπειρίας μας, σαν Ανθρώπινες Υπάρξεις!
Και ας είσαι και ο μόνος και ας είσαι και μόνος!

Νομίζω ότι αυτή είναι όλη η δυσκολία, που αυτή η ευλογημένη Εμπειρία, μοιάζει να είναι καταραμένη και στο τέλος γίνεται ανυπόφορη, κάνοντάς μας να μοιραζόμαστε με τους άλλους τις δυσαρέσκειες μας...

Πίσω ακόμα και από τον πιο σκληρόκαρδο άνθρωπο, υπάρχει μια Καρδιά που αντανακλά τον τραυματισμό της σε ένα «εγώ» που αμύνεται χωρίς όπλα...

Τι να επικρίνεις μετά, αν τα θραύσματα γίνονται σκάγια που τον πρώτο που πληγώνουν είναι τον ίδιο τον Άνθρωπο μέσα του?
Μερικές φορές το να επικρίνουμε το σωστό και το λάθος στους άλλους, σημαίνει ότι δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τον Θεό μέσα μας, σε μια αιώνια Σιωπή, που είναι Δημιουργική και αποτελεί την Έμπνευση μας και την Κατεύθυνσή μας…
Αν μπορεί να αλλάξει ο Κόσμος, αυτό θα συμβεί μόνο από τον καθένα μας και την Δημιουργική μας Δύναμη, σαν να είμαστε ο μόνος που θα τον αλλάξει…

Βάσω Νικολοπούλου

Το ανεπαρκές «Εγώ» και ο φόβος της αγάπης.....!!!

Όλοι μας είμαστε απόγονοι «τεμαχισμένων» ανθρώπων (δηλαδή γονέων που μεγάλωσαν μέσα από μια διαστρεβλωμένη έννοια αγάπης από τους δικούς τους γονείς).

Κυρίως γι’ αυτό τον λόγο, μαθαίνουμε συνήθως ποιοί «είμαστε» μέσα από τον προβληματικό τρόπο που διαπραγματευόμαστε τις σχέσεις μας με τους άλλους, μέσα από τις συγκεχυμένες συναισθηματικές μας εκδηλώσεις και συμπεριφορές.

Βιώνουμε δηλαδή τελικά το «Εγώ» μας ως μια «ακατάστατη» και ανώριμη οντότητα που μοιάζει να είναι ατελής, τραυματισμένη, και διασπασμένη σε πολλά κομμάτια. Μια οντότητα που δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανή να κουμαντάρει με επιτυχία το πλήθος των απαιτήσεων της καθημερινότητας των σχέσεων μας με τους άλλους.

Επειδή ακριβώς – και στον βαθμό που- ταυτιζόμαστε μ’ αυτήν την ελλειμματική ψυχική δομή (το «Εγώ»), πολύ συχνά βιώνουμε συναισθήματα κενού, ματαίωσης, απουσίας νοήματος, έντονο ψυχικό πόνο, επίπονες εσωτερικές συγκρούσεις, κι αναποφασιστικότητα.
Αυτή η βαθιά πεποίθηση της ψυχικής μας αδυναμίας συνήθως μας οδηγεί σε συναισθηματική ευαλωτότητα, σε κρίσεις ενοχής, οργής, κι επιθετικότητας, που, κατά περίπτωση, στρέφονται εναντίον των ατόμων με τα οποία σχετιζόμαστε, ή εναντίον αυτού που συνηθίζουμε να τον/ την αποκαλούμε «εαυτό» μας.

Εύλογα κάποιος θα μπορούσε να συμπαιράνει σ’αυτό το σημείο, ότι μια τέτοια ψυχική αναστάτωση έχει σαν λογικό επακόλουθο ο άνθρωπος που την βιώνει να μην μπορεί ούτε να δώσει , αλλά και ούτε να πάρει αγάπη.

Πράγματι, η ίδια η αίσθηση τις προσωπικής μας ανεπάρκειας – την οποία όπως είπαμε την βιώνουμε ως αποτέλεσμα της ταύτισής μας με ένα ελλειμματικό κι ανώριμο «Εγώ»- είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την αδυναμία μας να δεχτούμε την αγάπη, και στην συνέχεια να την προσφέρουμε στους άλλους!

Κι ο λόγος είναι ότι, κατ’αρχάς, η ίδια η παθολογική ψυχική κατασκευή (το «Εγώ»), με την οποία έχουμε ταυτιστεί, υπάρχει ως αποτέλεσμα της πλήρους, ή της μερικής απουσίας της αγάπης ! Αυτό το παραμορφωμένο και – στην καλύτερη περίπτωση- ελλιπέστατο "κατασκευαστικό" υλικό, η μαμά και ο μπαμπάς το ονομάσανε «γονεϊκή αγάπη», μας το προσφέρανε, κι εμείς –ως παιδιά- το δεχτήκαμε επειδή το χρειαζόμασταν τότε κατεπειγόντως αφού σ’αυτό έπρεπε να στηρίξουμε την σωματική & ψυχική μας αυτο-οργάνωση.

Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.
Κατά δεύτερο λόγο, η βιωμένη στη ζωή μας, και –γι’αυτό- αδιάσειστη πεποίθηση της ανεπάρκειας του «Εγώ» να αγαπήσει και να αγαπηθεί, ως δική μας ανεπάρκεια και αδυναμία, έχει ως αποτέλεσμα να μοιάζει στα μάτια μας οποιαδήποτε προθεση για προσφορά αγάπης, ως άκρως επίφοβη & απειλητική, αφού η «αγάπη» έχει βιωθεί, στην καλύτερη περίπτωση, ως «υπό όρους ανταλλαγή» (π.χ. θα σ’αγαπώ μόνο εάν μου κάνεις τα χατήρια, αν είσαι καλό παιδί, κ.ο.κ.), και, στην χειρότερη, ως επιθετική ενέργεια εναντίον μας (π.χ. θα φας ξύλο, πλήγωσες την μητέρα σου που σ’ αγαπάει τόσο πολύ..., κ.ο.κ).

Δηλαδή, ουσιαστικά γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»...!

Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!...

Απ’ την μια, κανείς μας δεν θέλει να κακοποιηθεί, ή να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο μια στενής σχέσης, με το πρόσχημα της «αγάπης». Κι απ’την άλλη πάλι, ταυτιζόμενοι με ένα τοσο ανεπαρκές «Εγώ», μας είναι πάρα πολύ δύσκολο στο βάθος της συνείδησής μας να δεχτούμε οτι αξίζουμε κάποιος να μας αγαπήσει γι’ αυτό που –νομίζουμε ότι- είμαστε.

Οι αδερφές ψυχές και οι σχέσεις των ψυχών στην ενσάρκωση.....!!!

                         
Μερικοί άνθρωποι είναι ταγμένοι στο να βρουν τις αδερφές ψυχές τους σε αυτή την ζωή. Πιστεύουν ότι η σχέση με έναν άνθρωπο που είναι η αδερφή ψυχή τους θα είναι εύκολη, ρομαντική, μαγική και ισορροπημένη. Πολλοί επίσης πιστεύουν ότι έχουν μόνο ένα τέλειο ταίρι που είναι και η αδερφή ψυχή τους.

Αισθάνονται ότι χρειάζονται την αδερφή ψυχή για να ολοκληρωθούν σαν άτομα. Αυτός ή αυτή με τον οποίο θα μπορούν να γίνουν ένα. Εχει δωθεί μεγάλη έμφαση σε αυτό από ανθρώπους που είναι πιο ευαισθητοποιημένοι πνευματικά και οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί από την ιδέα από τι είναι η ένωση προς το όλον.

Αναγνωρίζοντας τις αδερφές ψυχές σας
Οι αδερφές ψυχές βρίσκονται στην ζωή μας σε πολλές μορφές. Μπορεί να είναι οι συντρόφοι μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, κοντινοί μας άνθρωποι, οι συνάδερφοί μας. Οι σχέσεις μας με αυτούς μπορεί να είναι υγιείς σχέσεις αλλά και προβληματικές. 

Καμμιά αδερφή ψυχή δεν σκοπεύει να καταλάβει την ζωή της άλλης ψυχής και να πάρει την θέση της στην ευημερία της. Οι αδερφές ψυχές είναι ψυχές που βρίσκονται στην ζωή μας για να πάρουμε τα μαθήματά μας και έχουμε μοιραστεί μαζί τους στο παρελθόν περασμένες ζωές σε διάφορεςσχέσεις. Παρακάτω είναι μια λίστα από συνδέσμους ψυχών στην Γη ξεκινώντας από την πιο ευρεία σχέση τους : 
Ψυχές : Ολοι μας έχουμε σχέσεις και επικοινωνία με πολλές ψυχές σε αυτήν την ζωή και σε πολλές ζωές για να έχουμε την εμπειρία της ζωής και να πάρουμε τα μαθήματα μας από την σχέση μας με αυτές. 

Οι διαφορετικές ψυχές με τις οποίες ερχόμαστε σε επαφή σε αυτή την ζωή συνήθως δεν μας κάνουν να αισθανόμαστε ψυχική επαφή και μπορεί να βρεθούν στην δουλειά μας, στην εκκλησία και σε άλλες κοινωνικές ομάδες που συμμετέχουμε.

Αδερφές ψυχές : ­Υπάρχουν λιγότερες αδερφές ψυχές στην ζωή μας και τις βρίσκουμε στην οικογένεια μας, στους στενούς μας φίλους και μερικές φορές στους συνεργάτες μας.Με αυτές τις ψυχές αισθανόμαστε μεγαλύτερη οικειότητα από άλλους γύρω μας.

Δίδυμες ψυχές : Eίναι οι πιο αποκαλυπτικές σχέσεις μας και είναι πολύ πιο σπάνιες να συναντήσουμε στην ζωή μας. Αυτές οι ψυχές συνήθως βρίσκονται μαζί για να δουλέψουν σε σημαντικά μαθήματα μαζί μας όπως ο θάνατος, αναπηρίες, δυσκολίες (οικονομικές, συναισθηματικές) και αρρώστιες ή για να επιτύχουν κάτι σημαντικό μαζί. 
Οι Δίδυμες φλόγες έχουν ανεξάρτητες συμφωνίες πριν υλοποιηθούν στην φυσική μορφή. Η ψυχή σας έχει συμφωνία με την δίδυμη ψυχή και αυτό γίνεται με μία μόνο δίδυμη φλόγα σε κάθεενσάρκωση. Δύο δίδυμες ψυχές συμφωνούν να βρεθούν μαζί για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο για να διδάξουν η μία στην άλλη πολύ συγκεκριμένα μαθήματα. 

Συνήθως οι δίδυμες φλόγες μοιράζονται αριθμό ενσαρκώσεων σε ποικιλία σχέσεων μεταξύ τους μέχρι το συμβόλαιο και η ολοκλήρωση έρθει σε ένα τέλος και η σχέση δίδυμης φλόγας διαλυθεί. Δύο ψυχές που αλληλοσύμπληρώνουν τέλεια η μία την άλλη είναι οι ψυχές που μοιράζονται παρόμοια χαρακτηριστικά προσωπικότητας με απόλυτη ισσοροπία. 

Κάθε ψυχή έχει 1-2 απόλυτα συμπληρωματικές ψυχές σε ολόκληρο το σύμπαν και να βρείτε την απόλυτη δίδυμη αυτή ψυχή είναι σχεδόν απίθανο. Τέλεια συμπληρωματικές ψυχές σπάνια έρχονται στην Γη μαζί και μόνο όταν έχουν να κάνουν μία τεράστια εργασία η οποία θα χρειαστεί την απόλυτο συντονισμό τους για να ολοκληρωθεί μια υπηρεσία βασισμένη σε ανθρωπιστικό σκοπό μπορούν να βρεθούν μαζί.

Οι τέλεια συμπληρωματικές ψυχές θα έχουν απόλυτη ένωση ή χωρισμό και δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Η σχέση τους θα είναι έιτε πολύ καλή ή απόλυτα κακή. Δύο μισά ενός ολόκληρου, είναι η υψηλότερη σύνδεση ανεξαρτήτων ψυχών που μπορεί να βρεθεί στην Γη και είναι ακόμα πιο σπάνιο να το συναντήσουμε στην Γη από τις συμπληρωματικές ψυχές.


Το ρίσκο με τα δύο μισά στην απόλυτη ένωση είναι ότι με το να βρίσκονται μαζί είναι τόσο ευχάριστο και ολοκληρωτικό ώστε πολλές φορές ο ένας απορροφιέται από τον άλλο και μαζί καταφέρνουν πολύ λίγα παρόλη την διαρκή συνεργασία τους η οποία ενεργοποιέιται από την παρουσία του ενός και του άλλου στην σχέση αυτή. Τα δύο μισά ενός ολόκληρου είναι η αρσενική και η θηλυκή πλευρά του όλου.

Αλέξης Αστερίου
http://www.en-gr.com

Μην φοβάσαι......!!!

Περνάμε μιά περίοδο δύσκολη αλλαγών. Αν αυτό το δεις μέσα από το κουτί μέσα από την μικρότητα σου, το πεπερασμένο κορμί σου και νόηση όντως οι δυσκολίες και ο φόβος θα σε κυριεύσουν. 

Έχεις μάθει να κυριεύεσαι από συναισθήματα και ανασφάλειες, από εξαρτήσεις και προσδοκίες στην μικρή ζωή σου, έχεις μάθει να χρησιμοποιείς τον νου όχι σαν εργαλείο αλλά σαν τον αφέντη που σε κυριεύει μέσα από το πεπερασμένο του χωροχρόνου, να ζείς μέσα από τις πεποιθήσεις που σου έχουν εμφυτεύσει οι γονείς σου, το περιβάλλον σου η κοινωνία από τότε ακόμα όταν ήσουν παιδί. 

Ζείς μέσα στις σκέψεις σου του παρελθόντος ή του μέλλοντος και δεν απολαμβάνεις την στιγμή του κάθε τώρα ανακαλύπτοντας εκεί αυτό που είναι η μόνη πραγματική αλήθεια σε αυτό που είσαι. Εκεί σε αυτό το τώρα μπορείς να βρείς τον ευατό σου και την Χριστή συνειδητότητα, την σύνδεση σου με το άπειρο σύμπαν με την αιωνιότητα και το φώς από όπου προέρχεσαι.

Βλέπουμε γύρω μας τον φόβο και τον βιώνουμε μέσα μας σε κάθε στιγμή μέσα από ενοχές και καθρέφτες που μας αντικατοπτρίζουν μνήμες που μας εμφυτεύτηκαν από τα παιδικά μας χρόνια, μνήμες που μας εμποδίζουν να είμαστε ελεύθεροι και να βιώσουμε το μεγαλείο της ύπαρξής μας και την σύνδεση με την πηγή του φωτός από όπου προερχόμαστε. 

Φοβόμαστε και βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με αυτές τις φοβίες της ύλης, ότι οι άλλοι δεν μας αγαπούν, ότι έιμαστε υπεύθυνοι για τα λάθη μας, ότι κάναμε αμαρτία και πρέπει να τιμωρηθούμε, ότι δεν θα έχουμε τα χρήματα που αξίζουμε, ενοχοποιώντας το χρήμα και την ύλη λες και είναι κάτι κακό. 

Δεχόμαστε μια απεριόριστη πλύση εγκεφάλου από αρνητικές δυνάμεις που μας εμποδίσουν να βγούμε έξω από το κουτί και να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτόν τον ψεύτικο κόσμο που ζούμε είμαστε δημιουγοί και συνδημιουργοί. Μας εμποδίζουν να ενωθούμε σε ένα, να ενώσουμε την θηλυκή και αρσενική μας πλευρά. Δεν είναι τυχαίο που είμαστε εδώ σαν αντρας και γυναίκα.

Αλλά και μέσα σε κάθε άνθρωπο ύπάρχει η αρσενική και θηλυκή πλευρά του. Υπάρχει μία πάλη του αρσενικού και του θηλύκου μα η αλήθεια βρίσκεται στην ένωση και την αυτογνωσία αυτής της θηλυκής και αρσενικής ενέργειας. Για να είσαι τέλειος πρέπει να ενωθεί σε ένα αυτή η διαδικότητα μέσα μας και έξω μας. 
Οι άνθρωποι πρέπει να ισσοροπήσουν την αρσενική και θηλυκή πλευρά τους και μεταξύ τους να καταλάβουν πόσο σημαντικές και ίσες έιναι αυτές οι δύο πολικότητες για να ενωθούν σε ένα και να δημιουργήσουν την ενότητα, να γίνουν δημιουργοί και να αναστηθούν σε μία νέα πραγματικότητα που δεν γνωρίζει φόβο ούτε όρια. Ο άντρας συγχωρώντας την αρσενική του πλευρά και αγκαλιάζοντας το θηλυκό του και η γυναίκα την θηλυκή της πλευρά και αγκαλίαζοντας το αρσενικό της μπορεί να έχει αυτογνωσία καταργώντας τον χωροχρόνο και τις πεποιθήσεις, καταγραφές και ενοχές που κουβαλάει από την παιδική του ηλίκια. Καταγραφές και ανισορροπία που ένα μόνο σκοπό έχουν.

Να τον οδηγήσουν μακριά από την αλήθεια και από αυτό που είναι, αιώνιο πλάσμα φωτός και δημιουργίας.
Στην σημερινη εποχή ενισχύονται οι ανασφάλειες και οι φόβοι μέσω της οικονομικής κατάρρευσης και της κατάρρευσης των προτύπων αλλά όλα αυτά συμβαίνουν επώδυνα πριν από μία νέα αρχή. 

Συνειδητοποίησε ότι όταν σταματάς να ανησυχείς, να φοβάσαι και αρχίζεις να ζεις στο τώρα, τότε όλες οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν γύρω σου. Τότε αγγίζεις απαλά τον εαυτό σου και όλα υπάρχουν ταυτόχρονα μία αυτογνωσία, τότε εξισσοροπεί το ιερό θηλυκό και το αρσενικό μέσα σου και τότε μπορείς να κινήσεις βουνά. 

Τότε μπορείς να πεις σε αγαπώ και είσαι ότι πιο σημαντικό υπάρχει στην ύπαρξή μου. Τότε δεν επηρρεάζεσαι από την καθημερινή πλύση εγκεφάλου σκοτεινότητας από αυτές τις δυνάμεις που δεν θέλουν να φωτιστείς και να λάμψεις, δεν θέλουν να είσαι ελεύθερος.
Αυτές οι δυνάμεις, πλάσμα του φωτός γνωρίζουν τις αδυναμίες σου και σε χτυπάνε ακριβώς εκεί που πονάς. Ξέρουν ότι έχουν χάσει το παιχνίδι όταν σταματάς να φοβάσαι, και αρχίζεις να αγαπάς, ξέρουν ότι εσύ με το φως σου θα λάμψεις και θα περάσεις την πύλη προς την αυτογνωσία και μαζί σου θα πάρεις και αυτούς που είναι πολύ σημαντικοί και κάνουν το παν για να σε εμποδίσουν. 

Σε χτυπάνε στις αδυναμίες σου. Το γνωρίζεις αυτό έτσι δεν είναι;
Ο χρόνος τρέχει και δεν υπάρχει, θα έρθει η ώρα που θα έρθει ο μη χρόνος και πρέπει να είσαι έτοιμος. Θυμήσου ποιός είσαι, ένωσε την θηλυκή και αρσενική ενέργεια μέσα σου, ένωσε την λογική και το συναίσθημα και άσε να καταρρεύσουν οι φόβοι σου σαν τραπουλόχαρτο, ζήσε στο Τώρα. 

Είσαι πολύ σημαντικότερος από ότι νομίζεις και το ξέρεις. Το ξέρεις ότι είσαι σημαντικός και το ξέρεις ότι τόσο όμορφοι και σημαντικοί είναι και οι άλλοι άνθρωποι γύρω σου.


Εσύ πλάσμα φωτός που είσαι έτοιμο να δράσεις να φωτίσεις με την λάμψη σου σε αυτό που έρχεται κατάλαβε ότι σε χτυπάνε στα αδύνατα σημεία σου αυτήν την στιγμή λίγο πριν να ανοίξεις τα φτερά σου. 

Όσο πιο πολύ κοντεύεις στην θέωση της δημιουργίας τόσο πιο πολύ σε πολεμούν. Το κλειδί σε αυτό είναι η χαρά της αυτογνωσίας. Η πίστη και ο μη φόβος, η Αγάπη. Και τότε δεν υπάρχει κάρμα. Στο Εδώ και Τώρα τα πάντα καταλύονται. 

Είμαστε πολύ κοντά. Το ακούς; Άντεξε. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην ροή.


Hari Om ((♥)) Deva Premal.....!!!

H ταντρική ένωση, η ένωση 2 ψυχών σε μία......!!!

Έχει ενδιαφέρον αλλά και ουσιαστική σημασία, στην εξελικτική μας πορεία σε αυτόν τον πλανήτη, να δούμε το σεξ και την απόλαυση μέσα από αυτό σαν μια μοναδική ιερή στιγμή κατά την οποία συνδεόμαστε με τον/την αγαπημένη μας με ένα μοναδικό τρόπο και με όλες τις αισθήσεις, αλλά και πνευματικά προς την ολοκλήρωση σε ένα, στην ολοκλήρωση προς το Ολον. 

Κάθε σεξουαλική ένωση θα πρέπει να είναι απελευθέρωση της σκέψης και ένωση σε μία δόνηση ευχαρίστησης η οποία δημιουργέιται ικανοποιώντας τον άλλον μέσα από την συνεύρεση-επαφή. Η θυσία αυτή κατά την πράξη περνάει από το νοητικό στάδιο της αυτοικανοποίησης του ΕΓΩ και της αγάπης με όρους, στο στάδιο τη θυσίας και της αγάπης χωρίς όρους. 

Το σεξ που πηγάζει μέσα από τον έρωτα μέσα σου, αλλά και τον/την σύντροφό σου, είναι το κλειδί προς την αυτογνωσία και μπορεί να αποτελεί ένα μοναδικό όχημα προς την αγάπη χωρίς όρους με αυτόν που συνδεόμαστε. 

Η σύνδεση με τα μάτια (κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον) και την αναπνοή κατά την ένωση αλλά και η χρησιμοποίηση κάθε αίσθησης με επίγνωση μπορεί να προσφέρει απίστευτες συνειδητοποιήσεις και μοναδικές στιγμές ευδαιμονίας με τον/την αγαπημένη μας. 

Μοναδικές στιγμές ελευθερίας και συντροφικότητας ταυτόχρονα. Τότε όταν κάνεις έρωτα με τον σύντροφό σου είναι σαν να κάνεις έρωτα με την ίδια σου την ύπαρξη.
Σύμφωνα με το Τάντρα τα σώματα των εραστών συμμετέχουν ταυτόχρονα στο ίδιο όχημα. 
Το όχημα είναι ένα και τα τιμόνια των οδηγών δύο, απόλυτα συντονισμένα. Δεν οδηγάς πλέον δύο διαφορετικά οχήματα με διαφορετικές ταχύτητες και προορισμούς. Το σεξ παύει να είναι απωθημένο και ενοχή και γίνεται μια μοναδική απόλαυση και ευδαιμονία, μια μοναδική ιεροτελεστία αυτογνωσίας μέσα από τον άλλον. 

Και σε κάθε συνάντηση των δύο εραστών υπάρχουν πάντα 3 δυνατότητες, 3 γεωμετρικά σχήματα, "μία από τις παλιότερες αλχημιστικές Ταντρικέςαναλύσεις της σεξουαλικής πράξης. 

Στο τετράγωνο σχήμα οι εραστές είναι χωρισμένοι ο καθένας στα 2, καθώς υπάρχουν 4 γωνίες του τετραγώνου και οι κάθε 2 από αυτές αντιπροσωπεύουν τα 2 πρόσωπα του κάθε εραστή, το αισθανόμενο και το σκεπτόμενο σώμα. 

"Οταν σκέφτεσαι και αισθάνεσαι ταυτόχρονα η ένωση δεν υφίσταται, υπάρχουν 4 πρόσωπα και δεν υπάρχει μεταξύ σας βαθειά συνάντηση." Η συνάντηση είναι ψεύτικη και ρηχή. Φαίνεται σαν συνάντηση αλλά δεν είναι γιατί "δεν μπορεί να υπάρξει βαθειά επικοινωνία επειδή το βαθύτερο μέρος σου είναι κρυμμένο όπως επίσης είναι και αυτό του αγαπημένου/ης σου." 

"Συναντίωνται λοιπόν σε αυτό το πρώτο σχήμα της ερωτικής πράξης 2 νοητικές λειτουργίες, ο ένας νους με τον άλλον και όχι το συναίσθημα." 

Ο δεύτερος τύπος συνάντησης είναι το τρίγωνο όπου σε αυτήν την συνάντηση εσύ και εκείνη είστε οι δύο γωνίες και για μία και μόνο στιγμή (αυτήν της αποκορύφωσης) γίνεστε ΕΝΑ χάνοντας την "διιτότητά σας". "Αυτό συμβάινει όμως μία στιγμή, η ενότητα εδώ συμβαίνει μεν αλλά είναι στιγμιαία." 

Το τρίτο σχήμα που είναι και η καλύτερη ένωση των εραστών είναι ο κύκλος. Εδώ δεν υπάρχουν γωνίες, εσύ και ο/η σύντροφός σου γίνεστε ένας διαρκής κύκλος, γίνεστε ροή, μία ένωση που κρατάει όχι μία στιγμή αλλά μπορεί να γίνει ά-χρονη. 

"Και αυτό μπορεί να συμβεί όταν δεν αποζητάς την εκσπερμάτωση αλλά την διαρκή επαφή όπου τα σώματα γίνονται ένα σε διάρκεια," εκεί η επαφή ενώνει τα σώματα και 2 υπάρξεις σε μία μέσω της αγάπης χωρίς όρους. Η μία ύπαρξη μπαίνει μέσα στην άλλη και αυτογιγνώσκεται, γίνεται το γίν και το γιάν. 
"Η ερωτική πράξη εκεί δεν είναι μέσον για την κορύφωση αλλά αυτοσκοπός." Εκεί ακριβώς συνδέεσαι με το αιώνιο παρόν της ύπαρξής σου. Μένοντας στο παρόν σε κύκλο, απολαμβάνεις την συνάντηση των δύο σωμάτων και των δύο ψυχών, με τέτοιο τρόπο, ώστε ο ένας λιώνει μέσα στον άλλο χωρίς να υπάρχει νους. 

"Η θέρμη και η αγάπη των εραστών φτάνουν στην κατάσταση στην οποία ο ένας λιώνει μέσα στον άλλον. Γι΄αυτό και αν δεν υπάρχει αγάπη η ερωτική/σεξουαλική πράξη είναι μια βεβιασμένη πράξη. Ο ένας δεν συγχωνεύεται με τον άλλον. Η αγάπη και η συγχώνευση αυτή μέσα απο την σεξουαλική πράξη με αυτόν τον τρόπο θα σου δώσει πολλές ενοράσεις". 
Πάνω και σε αυτήν την θεική ένωση αυτογνωσίας, την πνευματική τελικά ένωση των δύο σωμάτων υπάρχει βαθειά σιωπηλή επικοινωνία που μπορεί να κρατήσει για ώρες καθώς οι εραστές δεν σκέφτονται αλλά βρίσκονται σε έκσταση, εκεί που ο χρόνος δεν υπάρχει. 

Για αυτό μιλάει και η πρώτη ταντρική σούτρα που λέει: "Στην αρχή της σεξουαλικής ένωσης, μείνε προσηλωμένη/ος στην φωτιά της αρχής, και συνεχίζοντας έτσι απόφυγε την τέφρα του τέλους...." 


Σκέψεις και συνειδηοποιήσεις επάνω σε αποσπάσματα της Ταντρικής φιλοσοφίας και του βιβλίου "Τάντρα, πνευματικότητα και σεξ" 

Η σκέψη και το συναίσθημα στην Τάντρα.....!!!

"Ο Σίγκμουντ Φρόυντ λέει κάπου ότι ο άνθρωπος γεννιέται νευρωτικός. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται νευρωτικός, γεννιέται όμως σε μια νευρωτική ανθρωπότητα και η κοινωνία γύρω του τον οδηγεί αργά ή γρήγορα στην νεύρωση. 

Ο άνθρωπος γεννιέται φυσικός, πραγματικός, κανονικός. Αλλά η νεύρωση αρχίζει να λειτουργεί από την στιγμή που το νεογέννητο γίνεται τμήμα της κοινωνίας.

Ετσι όπως είμαστε, είμαστε νευρωτικοί. Και η νεύρωση συνιστάται σε διχασμό - ένα βαθύ διχασμό. Δεν είσαι ένα, είσαι δύο ή ακόμα και περισσότεροι. Αυτό πρέπει να γίνει βαθειά κατανοητό. 

Μόνο τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στην Τάντρα. Το συναίσθημά σου και η σκέψη σου έχουν γίνει δύο διφορετικά πράγματα: αυτή είναι η βασική νεύρωση. Το σκεπτόμενο τμήμα του εαυτού σου και το αισθανόμενο έχουν γίνει δύο και εσύ είσαι ταυτισμένος με το σκεπτόμενο τμήμα σου και όχι το αισθανόμενο. Και το συναίσθημα είναι πιο αληθινό από την σκέψη.

Γεννήθηκες με μια καρδιά που αισθάνεται, ενώ η σκέψη σου καλλιεργείται, μετά δίνεται από την κοινωνία. Και το συναίσθημά σου έχει γίνει κάτι που το καταπνίγεις. Ακόμα και όταν λες ότι αισθάνεσαι, απλώς σκέφτεσαι ότι αισθάνεσαι. Το συναίσθημα έχει νεκρωθεί. Και αυτό έχει συμβεί για ασυγκεκριμένους λόγους. 

Όταν γεννιέται το παιδί, είναι μια αισθανόμενη ύπαρξη. Τα πράγματα τα αισθάνεται, δεν είναι ακόμα ένα σκεπτόμενο όν. Είναι φυσικό ακριβώς όπως κάθε τι φυσικό μέσα στην φύση- ακριβώς όπως το δέντρο ή το ζώο. Ομως αρχίζουμε να το διαπλάθουμε και να το καλλιεργούμε. 

Πρέπει να καταπνίξει τα συναισθήματά του γιατί αν δεν τα καταπνίξει θα έχει συνέχεια προβλήματα. Οταν θέλει να κλάψει δεν μπορεί γιατί οι γονείς του δεν θα το εγκρίνουν. Θα το αποδοκιμάσουν, δεν θα το εκτιμήσουν, δεν θα το αγαπήσουν. Δεν το αποδέχονται έτσι όπως είναι. 
Πρέπει να συμπεριφέρεται καλά. Μπορεί να το αγαπούν μόνο αν ακολουθήσει ορισμένους κανόνες. Αυτοι οι κανόνες επιβάλλονται, δεν είναι φυσικοί. Το φυσικό ον αρχίζει να καταπνίγεται και του ειβάλλεται το αφύσικο, το μη πραγματικό. Το μή πραγματικό είναι ο νούς σου και φτάνει η στιγμή που είναι τόσο βαθύς ο διχασμός ώστε να μην μπορεί να γεφυρωθεί. Ολη την ώρα ξεχνάς εντελώς ποια είναι η πραγματική σου φύση.

Εχεις ένα ψεύτικο πρόσωπο, το αρχικό σου πρόσωπο χάθηκε, και επιπλέον φοβάσαι να αισθανθείς το αρχικό, γιατί μόλις το αισθανθείς η κοινωνία ολη θα είναι αντίθετη. Αυτό δημιουργεί μια πολύ νευρωτική κατάσταση. 

Δεν ξέρεις τι θέλεις. Δεν ξέρεις ποιές είναι οι πραγματικές, οι γνήσιες ανάγκες σου. Και έτσι ικανοποιέις μη γνήσεις ανάγκες. γιατί μόνο η αισθανόμενη καρδιά μπορεί να σου δώσει το νόημα, την κατεύθυνση. Ποιά είναι η πραγματική σου ανάγκη; Οταν την καταπνίγεις δημιουργείς συμβολικές ανάγκες. Εχεις ανάγκη αγάπης αλλά μπορεί να τρως διαρκώς για να αναπληρώσεις το κενό γιατί η τροφή και η αγάπη σχετίζονται βαθιά. 

Οταν έτσι έχεις ανάγκη την αγάπη και την καταπνίγεις ή δεν την καταλαβαίνεις δημιουργείται ψεύτικη ανάγκη για τροφή. Επειδή η ανάγκη είναι ψεύτικη δεν μπορεί να ικανοποιηθεί ποτέ.

Θέλεις να σε αγαπούν και είναι μία ανάγκη φυσική και βασική αλλά μπορεί να εκτραπεί σε ψεύτικη διάσταση. Η αγάπη για ανάγκη μπορεί να γίνει αντιπηπτή σαν ψεύτικη ανάγκη αν προσπαθήσεις να αποσπασεις την προσοχή των άλλων. 

Η βασική ανάγκη όμως μπορεί να ικανοποιηθεί ακόμη και από έναν μόνο άνθρωπο και όχι από πολλούς, έναν άνθρωπο που σε αγαπάει, που σε προσέχει λόγω της αγάπης του. Οταν κάποιον τον αγαπάς τον προσέχεις. 
Η προσοχή και η αγάπη σχετίζονται βαθειά. Η Τάντρα είναι μια πολύ επαναστατική αντίληψη- η πιο παλιά και συνάμα η πιο καινούργια. Η Τάντρα λέει ότι αν δεν γίνεις όλον και ένα, χάνεις τελείως την ζωή. Δεν πρέπει να παραμείνεις στον διχασμό, πρέπει να γίνεις ένα. Για να γίνεις ένα σταμάτα να σκέφτεσαι. Το συναίσθημα ενώνει, συνθέτει, κάνει τα πράγματα ένα.

Η εξέλιξη προς το ένα γίνεται μαζί με συναίσθημα. Νίωσε ότι αλλάζεις και ενώσου στην αγάπη."


Aπόσπασμα από το βιβλίο του Οσσο "Tάντρα, Πνευματικότητα και Σεξ "

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Ακασικά αρχεία.......!!!



Εκεί που κρύβονται το μέλλον και οι σκέψεις! Αναρωτηθήκατε ποτέ τι απέγιναν οι σκέψεις σας ή από πού σας ήρθε μια φαεινή ιδέα; Οι αρχαίες μυστικές παραδόσεις μιλούν για τα ακασικά αρχεία και οι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν. 

Η σχετική θεωρία έρχεται να εξηγήσει πολλά παράξενα της ζωής μας. Tα πιθηκάκια ζούσαν στο φυσικό τους περιβάλλον υπό τη στενή παρακολούθηση κάποιων επιστημόνων που συχνά τα τάιζαν με τον αγαπημένο τους μεζέ : νόστιμες γλυκοπατάτες. 

Mια μέρα κάποιες γλυκοπατάτες κύλησαν στα ρηχά νερά ενός κοντινού ποταμού και σιγά σιγά ξεπλύθηκαν. Ένα πιθηκάκι αποφάσισε να φάει αυτές ακριβώς τις ξεπλυμένες γλυκοπατάτες, που προφανώς τις βρήκε καλύτερες, γιατί και την άλλη μέρα πήγε μόνο του και τις ξέπλυνε. 

Kαθώς οι μέρες κυλούσαν, κάποια από τα νεότερα μέλη της φυλής αποφάσισαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Tελικά, ύστερα από ένα διάστημα ολόκληρος ο πληθυσμός των πιθήκων πήγαινε στο ποτάμι και ξέπλενε τις γλυκοπατάτες του. 

Oι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν, αλλά η έκπληξή τους έγινε τεράστια επιστημονική απορία όταν πληροφορήθηκαν πως την ίδια περίοδο κι ένας άλλος πληθυσμός πιθήκων σε ένα εντελώς απομακρυσμένο νησί άρχισε επίσης να πλένει τις πατάτες του. Tι σήμαινε αυτό ; 

Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. 
Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας - είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι - υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας. Tο μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται. 

Tα μυστηριώδη "Aκασικά Aρχεία" Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους ; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. 

Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν. Σας φαίνεται παράξενο αυτό; 

Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες - είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. 

Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί. Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. 

Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; 

Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν ; 

Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία». 
Oι "αναγνώστες" της συμπαντικής βιβλιοθήκης Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται; Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας. 

Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες. 

Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Έντγκαρ Kέισι, ο "κοιμώμενος προφήτης". O άνθρωπος αυτός άφησε εποχή στα μέσα του 20ού αιώνα με τις ξεχωριστές του ικανότητες: μπορούσε να πέφτει σε ένα είδος αυτοΰπνωσης και να δίνει σωστές απαντήσεις στις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως η προηγούμενη ζωή κάποιου ή τα γεγονότα που έγιναν η αιτία για τον καταποντισμό της Aτλαντίδας. 

Mπορούσε, επίσης, να κάνει διάγνωση ασθενειών ακόμα και για πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ του και να προτείνει απόλυτα αποτελεσματικές θεραπείες στηριγμένες σε βότανα και φυσικές μεθόδους. Kι όμως, ο ίδιος ως άτομο είχε πολύ μέτριες γνώσεις. 

Aπό πού, λοιπόν, αντλούσε αυτό τον ανεξάντλητο πλούτο πληροφοριών; Aκόμα κι εκείνος αναρωτιόταν γι’ αυτό. H απάντηση δόθηκε σε μια από αυτές τις αυτοϋπνωτιστικές συνεδρίες του : τις πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας ή των συγκεκριμένων ανθρώπων που του ζητούσαν βοήθεια, καθώς και τα στοιχεία για τη διάγνωση ασθενειών και την ενδεδειγμένη θεραπεία τα έπαιρνε όλα από την ίδια πηγή: από τα Aκασικά Aρχεία. 

O Έντγκαρ Kέισι δεν είναι ο μόνος που είχε επαφή με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών. Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. 

Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος. 

Tο φαινόμενο των Mορφογενετικών Πεδίων O Pούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ομοειδείς σκέψεις ή πληροφορίες δημιουργούν τα Mορφογενετικά Πεδία, τα οποία δεν είναι παρά ένα κοινό σημείο μέσα στη μεγάλη δεξαμενή συμπαντικής μνήμης, όπου συγκεντρώνονται οι ομοειδείς πληροφορίες. 
Έτσι, οι φυσικοί επιστήμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από τα δικά τους ξεχωριστά Mορφογενετικά Πεδία, το ίδιο και οι δάσκαλοι, οι κληρικοί, οι έφηβοι, οι διάφορες φυλές και τα μέλη κάθε οικογένειας : έχουν κι αυτοί τα δικά τους. Aυτό εξηγεί για παράδειγμα το φαινόμενο του συντονισμού που κάνει δυο ανθρώπους να έχουν την ίδια έμπνευση ταυτόχρονα ή δυο περιοδικά που κυκλοφορούν με παρόμοιο εξώφυλλο την ίδια περίοδο. 

Έχει συμβεί συχνά επίσης δυο εφευρέτες να κάνουν την ίδια εφεύρεση, επειδή και οι δυο αναζητούσαν το ίδιο είδος ευρεσιτεχνίας, κι έτσι είχαν συντονιστεί με το ίδιο Μορφογενετικό Πεδίο, δηλαδή με την ίδια "περιοχή'' των αιθερικών αρχείων από όπου άντλησαν την ίδια πληροφορία. 

Θα μπορούσε, επίσης, ο ένας από τους δυο να βρήκε πρώτος τη σχετική πατέντα, αλλά η σκέψη του, που καταγράφηκε στη "συμπαντική βιβλιοθήκη", ήταν πλέον διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ήταν στραμμένος προς την ίδια κατεύθυνση. 

Έτσι, ο δεύτερος εφευρέτης θα μπορούσε να βρει ευκολότερα τη λύση ή και να την πάρει, "κλέβοντας" κατά κάποιον τρόπο τη σκέψη του συναδέλφου του, χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. 

Mπορεί, μάλιστα, να βρίσκονται στις δυο άκρες του κόσμου και να αγνοούν πλήρως ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Tα συμπαντικά αρχεία της σκέψης μας που κάνουν το μυαλό μας να συντονίζεται με το νου κάποιου άλλου περιγράφονται κι από έναν άλλο επιστήμονα. 

Tον Xένρι Pιντ, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των HΠA, ο οποίος μιλάει για την "Iδεόσφαιρα", θυμίζοντας λίγο τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Kατά τον Xένρι Pιντ, η Iδεόσφαιρα είναι ένα πεδίο καθαρής συνείδησης που υπάρχει παντού στο σύμπαν και το οποίο φιλοξενεί όλες τις ιδέες. 

Mε αυτό το χώρο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Έτσι, όταν μια φαεινή ιδέα «πέφτει» από την Iδεόσφαιρα και "προσγειώνεται" στο νου ενός ανθρώπου που αναζητάει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ιδέας αυτής, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα εμφανιστεί στο νου και κάποιου άλλου που επίσης έχει στραμμένη την προσοχή του προς την ίδια κατεύθυνση. 
Aυτό το φαινόμενο έχουν υπόψη τους πολλά στελέχη επιχειρήσεων που εφαρμόζουν τον κανόνα: "αν έχεις μια καλή ιδέα, σπεύσε να την υλοποιήσεις χωρίς καθυστέρηση, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε προλάβει κάποιος άλλος". Oι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν αυτά τα περιστατικά απλές συμπτώσεις. Aλλά δεν είναι. Πρόκειται για συμπαντικούς νόμους και μυστικές συγχρονικότητες που σχετίζονται με τα αιθερικά αρχεία της σκέψης. 

Φαίνεται ότι κι αυτός ακόμα ο Aϊνστάιν είχε παρόμοιες απόψεις, αφού είπε κάποτε πως, αν δεν είχε αναπτύξει εκείνος τη θεωρία της σχετικότητας, θα το έκανε κάποιος άλλος, γιατί η ιδέα "βρισκόταν στον αέρα".

xorisoria.org

Η γλώσσα των χρωμάτων στη διακόσμηση......!!!

Με το κατάλληλο χρώμα μπορούμε να πετύχουμε καλύτερη διαβίωση και υγεία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν το χρώμα σαν μια όμορφη διακόσμηση και το κρίνουν με τους κανόνες της αισθητικής. Λίγοι όμως χρησιμοποιούν το χρώμα για να πετύχουν καλύτερη διαβίωση και υγεία.

Κάθε χρώμα έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά και επηρεάζει με το δικό του τρόπο τον άνθρωπο. Οι παρακάτω αξιολογήσεις των χρωμάτων βασίζονται στις μελέτες διαφόρων ερευνητών γύρω από το έργο του Ελβετού κοινωνιολόγου και φιλόσοφου Ρούντολφ Σταίνερ.

Κόκκινο
Το κόκκινο χρώμα δημιουργεί το αίσθημα της έξαψης, της θερμότητας και της διέγερσης. Γι αυτό το χρησιμοποιούμε σε μέρη όπου λαμβάνει χώρα μεγάλη δραστηριότητα. Σε χώρους που θέλουμε να μείνουμε άγρυπνοι, όπως είναι οι χώροι διασκέδασης το κόκκινο είναι το καλύτερο χρώμα για ντεκόρ. 
Σε ένα κόκκινο περιβάλλον άνετα απλωνόμαστε και εξωτερικευόμαστε, θέλουμε να κινηθούμε και να επιδειχτούμε. Σε χώρους που υπάρχει έλλειψη ενδιαφέροντος. Μπορούμε να βάψουμε με κόκκινο χρώμα ένα εργαστήριο, όπου οι εργαζόμενοι γρήγορα κουράζονται κάνοντας το ίδιο πράγμα για πολλές ώρες. Όταν υπάρχει νωθρότητα ή όταν η δράση απαιτεί μια προσπάθεια πέρα από το φυσιολογικό.

Πορτοκαλί
Το πορτοκαλί περιέχει κίτρινο και κόκκινο. Είναι ένα χαρούμενο χρώμα χωρίς την υπερδιέγερση του κόκκινου και την απόσπαση του κίτρινου. Διώχνει τη θλίψη (σπουδαίο αντικαταθλιπτικό), χαλαρώνει και ανακουφίζει.

Είναι κατάλληλο για τραπεζαρίες, κουζίνες, παιδικά δωμάτια και χώρους που συχνάζουν νέοι. Είναι ελαφρώς διεγερτικό και ενισχύει την κινητικότητα.

Διεγείρει τη δημιουργικότητα και την ενεργητικότητα γι αυτό χρησιμοποιείται πολλές φορές για να χαρίσει ζωντάνια σε μια ληθαργική στάση ή κατάσταση
Είναι το χρώμα των ιδεών και της φαντασίας.

Κίτρινο
Το κίτρινο είναι το χρώμα που πλησιάζει περισσότερο στο φως του ηλίου – το καθαρό φως. Είναι πιο λεπτοφυές από τα άλλα δύο κύρια χρώματα (κόκκινο και μπλε) και εύκολα αλλάζει σε πράσινο και πορτοκαλί. 

Δεν συνίσταται να το χρησιμοποιούμε μόνο του γιατί ενισχύει τη νευρικότητα και δημιουργεί αβεβαιότητα. Σε ένα κίτρινο περιβάλλον νοιώθουμε απροστάτευτοι, χωρίς στόχο και δυσκολευόμαστε να εστιαστούμε. 
Ενεργούμε παράλογα, ακόμα και βίαια γι αυτό καλό είναι να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε αυτό το χρώμα μόνο του. Ένα κίτρινο δωμάτιο με κίτρινο φωτισμό είναι σκέτη καταστροφή. Το κίτρινο φως μπορεί να είναι καλό μόνο σε περιπτώσεις δυσκινησίας αλλά και πάλι απαιτείται προσοχή.

Πράσινο
Το πράσινο μας θυμίζει φύση. Όταν όμως στο φυτικό βασίλειο κάτι έχει γίνει πράσινο, το επόμενο βήμα είναι η αποσύνθεση. Παρ' όλο που διαθέτει απεριόριστες αποχρώσεις, το πράσινο που χρησιμοποιείται σαν διακόσμηση σε μια αίθουσα σπάνια έχει επιτυχία. 

Κάνει ένα χώρο να φαίνεται άψυχος, άτονος και άδειος. Όταν το πράσινο κυριαρχεί σε ένα δωμάτιο αισθανόμαστε στέρηση και φτώχια. Το πράσινο φως ποτέ δεν είναι ευχάριστο στα μάτια. Μας θυμίζει τη ζωή μας στο παρελθόν, κάτι που έχουμε ζήσει και παρεμποδίζει την ανάπτυξη.

Γαλάζιο
Το γαλάζιο είναι το χρώμα που χρειάζονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Δημιουργεί μέσα μας ένα αίσθημα γαλήνης και χαλάρωσης στο διεγερμένο περιβάλλον στο οποίο είμαστε συνεχώς εκτεθειμένοι. 
Όταν κάποιος ζει σε ένα σπίτι του οποίου οι τοίχοι είναι βαμμένοι σε γαλάζιο χρώμα, νοιώθει μια αίσθηση ανακούφισης. Τα γαλάζια αντικείμενα μοιάζουν μεγαλύτερα από ότι είναι στην πραγματικότητα. Κάποιος που είναι σε υπερδιέγερση ηρεμεί, η αναπνοή του επιβραδύνεται και η εκπνοή του ενισχύεται. Επειδή το γαλάζιο χρώμα περιορίζει τις εντάσεις συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση των αισθηματικών σχέσεων.

Ιώδες
Το ιώδες (μενεξεδί) είναι το χρώμα της προσευχής ή του διαλογισμού. Προέρχεται από τη μίξη του γαλάζιου και του κόκκινου έχει επομένως τις ιδιότητες και των δύο χρωμάτων. Από τη μια τη χαλάρωση και το αγκάλιασμα του γαλάζιου και από την άλλη τη διέγερση και τη δράση του κόκκινου. 

Το αποτέλεσμα αυτών των δύο επιρροών είναι εξισορροπητικό. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον νοιώθουμε γαλήνη και μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε έναν ειδικό σκοπό. 

Στη διακόσμηση χρησιμοποιείται σε χώρους που είναι αναγκαία κάποια μεγαλοπρέπεια, επίσης σε χώρους λατρείας. Είναι κατάλληλο σε περιπτώσεις φλογώσεων από μόλυνση που δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί.

Μαύρο
Το μαύρο και το άσπρο δεν είναι καν χρώματα. Το μαύρο είναι άχρωμο λόγω της απουσίας φωτός από αυτό ή της πλήρους απορρόφησης του. Το μαύρο χρώμα δίνει την αίσθηση μυστηρίου και του κάτω κόσμου. 

Είναι το άκρο που ο ορατός κόσμος εισέρχεται στον αόρατο, τον πνευματικό κόσμο. Σε αυτό το εξωτερικό σκότος γεννιέται το εσωτερικό φως του πνεύματος. 
Στην αρχαία Ελλάδα συμβόλιζε τη ζωή επειδή η ημέρα ήταν γέννημα της νύχτας. Στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων το μαύρο – συνδέεται με καταθλιπτικά συναισθήματα - δημιουργεί αντίθεση με τα άλλα χρώματα τα οποία κάνει να φαίνονται χαρούμενα.

Λευκό
Το λευκό είναι το μίγμα όλων των χρωμάτων της ίριδας. Το μαύρο και το λευκό κρύβουν όλες τις δυνατότητες μέσα τους. Το λευκό είναι σύμβολο αγνότητας και ηλικίας πολύτιμη αμοιβή για τον άγιο ή τον σοφό. Οι πρώτοι χριστιανοί ζωγράφιζαν το θεό ντυμένο στα λευκά . 

Σε εικόνες του Ευαγγελισμού υπάρχουν άσπροι κρίνοι σαν σύμβολο αγνότητας. Ήταν το χρώμα των ιερέων και σε μερικά τάγματα είναι ακόμα και σήμερα. Από την άλλη επειδή όλα τα χρώματα αποκλείονται από αυτό, προκαλεί απομόνωση. Ένας τελείως λευκός χώρος είναι κάτι τρομερό, όπως και ένα ολότελα μαύρο περιβάλλον.


Νία Θεοφανίδου
Πηγή: http://www.astrology.gr

Μπορεί ο καθρέφτης μας να παγιδεύσει την ενέργειά μας ;


Γιατί υπάρχουν τόσες προλήψεις σχετικά με αυτούς; 

Οι επισκέψεις σε κηδείες δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, γι' αυτό όταν αντίκρισα τους καθρέφτες σκεπασμένους μ' ένα άσπρο πανί σε μια πρόσφατη, μου κίνησε την περιέργεια να ψάξω το θέμα περισσότερο. 


Μου φάνηκε τόσο περίεργο ότι καλύπτουν τους καθρέφτες στο σπίτι του θανόντος, αποτέλεσμα της πεποίθησης ότι μέσω των καθρεπτών η ψυχή των νεκρών μπορεί να τραβήξει μαζί της κάποιον άλλον στη μετά θάνατον ζωή. 

Πιστεύεται επίσης ότι ή η δίψα του εκλιπόντος για τη ζωή μπορεί να τον οδηγήσει στο σημείο που χρησιμοποιείται ως καθρέφτης, για να επιστρέψει από τη μετά θάνατον ζωή και να περιφερθεί ανάμεσά μας.

Σύμφωνα με άλλες πεποιθήσεις, ενώ ο νεκρός είναι στο σπίτι, ο καθρέφτης είναι σαν ένα ανοιχτό παράθυρο, μέσω του οποίου μπορούν να εισέλθουν αστρικά όντα, συμπεριλαμβανομένων των ανεπαρκώς συντονισμένων πνευμάτων. 
Και η ψυχή του νεκρού αντί να πάει στη μετά θάνατον ζωή, μπορεί να εισέλθει στον καθρέφτη και να παραμένει παγιδευμένη εκεί.

Ανατριχιαστικό αλήθεια!
Μια περαιτέρω έρευνα μου έδωσε ακόμη περισσότερα στοιχεία, καθώς υπάρχουν εκατοντάδες ιστορίες που σχετίζονται με στοιχειωμένους καθρέφτες. 

Οι περισσότερες, περιττό να πω, τείνουν να είναι προειδοποιήσεις για τους κινδύνους των κατόπτρων, ότι δηλαδή έχουν αρνητικές, υπερφυσικές ιδιότητες.

Είναι γεγονός ότι έχω ακούσει διάφορες προλήψεις, όπως ότι οι καθρέφτες έχουν την ικανότητα να απορροφούν και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να απομακρυνθούν από ένα δωμάτιο όπου βρίσκεται ένα άρρωστο πρόσωπο, δεδομένου ότι είναι πιο ευάλωτοι αυτή τη στιγμή.

Αρκετές μας προειδοποιούν να μην κοιτάξουμε ποτέ στον καθρέφτη το βράδυ ή μέσα από το φως των κεριών. Συνιστάται μάλιστα, ενώ κοιμόμαστε, να καλύψουμε τον καθρέφτη μας, καθώς θα μπορούσαμε να είμαστε ευάλωτοι σε επιθέσεις από αρνητικά πνεύματα κατά τις σκοτεινές ώρες.

Για να αποφευχθεί η χρήση των καθρεφτών ως πύλη από τις υπερφυσικές οντότητες, ο καθρέφτης θα πρέπει να μετακινείται συχνά σε διαφορετικές περιοχές του δωματίου. Οι καθρέφτες με σταθερή υποστήριξη που είναι τοποθετημένοι στην ίδια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι πιο πιθανό να γίνουν πνευματικές πύλες.

Επίσης, ποτέ να μην τοποθετήσουμε το κρεβάτι μας σε ένα μέρος, όπου η εικόνα του αντανακλάται σε καθρέφτη.

Από ψυχολογική άποψη, είναι απολύτως κατανοητό, γιατί οι άνθρωποι και τα ζώα έχουν περιφερική όραση, η οποία χρησιμοποιείται για να προειδοποιήσει για πιθανό κίνδυνο. Η αντίδραση στην απειλή ανιχνεύεται από την περιφερική όραση, που ενεργοποιείται από το ένστικτο και όχι τη γνώση. Τα ζώα φεύγουν ή επιτίθενται αν κάτι απειλητικό εισέρχεται στην περιφερική όραση τους.

Στον άνθρωπο αυτή είναι πιο περίπλοκη διαδικασία, επειδή λαμβάνει χώρα μια σύγκρουση μεταξύ συνείδησης και ένστικτων. Έτσι, μπορεί να αισθανόμαστε συνεχώς νευρικοί χωρίς να συνειδητοποιούμε το γιατί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην περιφερική μας όραση εισέρχεται συνέχεια το είδωλο μας.
Αυτό συμβαίνει χωρίς να το συνειδητοποιούμε και μπορεί να προκαλέσει μια άνευ αιτίας κατάθλιψη. Τη νύχτα, το μυαλό χάνει τον έλεγχο του υποσυνείδητου, οπότε σκεφτείτε στα μισά της νύχτας να σηκωθούμε από τον ύπνο και να δούμε το είδωλο μας ή την σκιά του! Μπρρρ!

Κι είναι όλοι οι καθρέφτες ίδιοι; Δηλαδή κάθε καθρέφτης είναι ένα σημείο παγίδευσης της ενέργειας ή πύλη; Συνήθως αυτοί οι καθρέφτες διακρίνονται από τους άλλους, επειδή είναι πολύ κρύοι στην αφή και αμυδρά θολοί, όταν είμαστε κοντά.

Όπως μπορούν να παγιδεύσουν την ενέργεια ενός σώματός μας, μπορούν εξίσου να λάβουν την αρνητική ενέργεια, εάν π.χ. έρθει στο σπίτι μας ένα δυσάρεστο άτομο σε εμάς. Η λύση μπορεί να δοθεί με ένα καλό καθαρισμό του καθρέφτη με υγρό πανί ή ακόμα καλύτερα με αγίασμα.
Στη συνέχεια, μπορούμε να το αφήσουμε στον ήλιο ή να το εκθέσουμε σε μια λάμπα χαλαζία.
Από την άλλη, οι καθρέφτες είναι κάτι περισσότερο από μια αντανακλαστική επιφάνεια, είναι ένα μέσο αυτό-θαυμασμού. Συνηθίζεται να λέγεται ότι οι καθρέφτες επειδή έχουν την ικανότητα να συσσωρεύουν την ενέργεια των ανθρώπων, κάτι που συμβαίνει μετά από περίπου τρία λεπτά, σε εκείνους που τους αρέσει να κάθονται περισσότερο μπροστά από τον καθρέφτη, η γήρανση έρχεται πιο γρήγορα από το κανονικό!

Το σίγουρο είναι ότι μετά απ' όλα αυτά πήρα ένα σαφές μήνυμα! Μακριά από καθρέφτες που είναι αρκετά παλιοί (τείνουν να μεταφέρουν την ενέργεια των ιδιοκτητών τους) και ποτέ δεν θα προσπαθήσω να δω κάτι παραπάνω σε έναν καθρέφτη (κι αν έχει εγκλωβιστεί κάποιο πνεύμα ;) ! Επίσης δεν ξανακάθομαι μισή ώρα για να βαφτώ (Τυχερός ο σύντροφος μου) ! 

Ρένα Κολιοπάνου
Πηγή: http://www.astrology.gr